Maakt liefde/verliefdheid ziek???

Verliefdheid is naar mijn mening niet echt een ziekte van dat je er echt ziek van bent. Wel is als je echt verliefd bent denk je iedere seconde aan de ander. Je kan gaan dagdromen waardoor je je concentratie verliest of er niet helemaal bij bent.
Als je verliefdheid een ziekte kunt noemen is het een leuke ziekte.

Toen ik verliefd was kon ik mij juist beter concentreren, kon ik heerlijk slapen, zat ik vol energie en hoop. Ik werd ook spontaan poetisch. Maar aan de andere kant leidde het ook af en kostte het energie en kreeg ik hartkloppingen. Een tweesnijdend zwaard dus. Maar toen mijn verkering uit ging maakte die verliefdheid mij behoorlijk ziek. Ik kon slecht slapen en werd er erg depressief van. Toen ervaarde ik het meer als een ziekte. Gelukkig is het overgegaan en zie ik achteraf dat ik ook verblind was door de liefde.

Voor iedereen is het anders, maar één geval is genoeg om je vraag te beantwoorden dat het inderdaad kan.

Toegevoegd na 9 minuten:
Maar voor de duidelijkheid ervaar ik verliefdheid als iets positiefs, het kan hartstikke leuk zijn. Ik zou niet in deze wereld willen leven als mensen niet verliefd konden worden.

verliefdheid speelt een spelletje in je hoofd....

je gaat dingen anders zien, anders beleven en anders voelen, je bent in een euforische stemming, je kunt het geen seconde loslaten het is zo fijn !

mensen die je adviezen geven die niet bij JOUW beeld van dat moment passen hebben per definitie ongelijk, snappen er niets van dit kan dus in sommige gevallen ook tot irritatie leiden !

niet voor niets zeggen ze : liefde maakt blind !

als jouw gevoel door degene waar je zo tot over je oren verliefd op bent niet beantwoord wordt kan dat dus vreselijk op je inwerken. Dit zou inderdaad, als je het laat gebeuren ook tot depressieve gevoelens leiden.

ja dat kan, heb ik eens een half jaar gehad, iedereen dacht dat ik zwaar depressief was ;). dat viel wel iets mee maar wel de klachten in jouw vraag ongeveer. veel slechte cijfers op school etc.

maar toen was ik 15 en was het uitgegaan met mijn eerste vriendje. dus ik denk dat het ook aan je leeftijd ligt.

Hangt er vanaf wat jouw definitie van ziek is. Verliefdheid is te vergelijken met een cocaine verslaving. ( beide triggeren een bepaald deel van de hersenen op de zelfde wijze.) dus als verslaving een ziekte is... Ja dan is verliefdheid ook een ziekte.
Aan de andere kant verliefdheid is een chemisch proces. En heeft het te maken met tijdelijk verhoogde of verlaagde waardes van dopamine, serotonine, testosteron en estrogeen. En dan kan je zeggen dat verliefdheid geen ziekte is.
Maar eigenlijk is een verslaving ook geen echte ziekte. Als in lichamelijke zin. Maar een psychische zoektocht naar een chemische balans. ( van de 4 eerder genoemde chemische componenten)
Het voordeel van dit is ( zeker bij ontbeantwoorde liefde) dat verliefdheid overgaat, wanneer je lichaam zijn balans weer heeft gevonden. En dan komt de volgende verliefdheid om de hoek.

Als je kijkt op het niveau van de symptomen, de verschijnselen, dan zou je in sommige gevallen best ver kunnen komen als je een bepaalde diagnose zou willen stellen. Zo kunnen symptomen als verlies van eetlust, concentratieverlies, slapeloosheid, moeite met het nemen van beslissingen, somberheid, prikkelbaarheid en traagheid in denken, ook voorkomen bij een depressie.

Maar niet alles wat bepaalde symptomen veroorzaakt, duidt op ziekte. Zo kun je zweterig zijn als je koorts hebt, en door griep kun je je enorm zwak voelen en overal spierpijn hebben. Maar als een marathonloper over de finish komt, nat van het zweet, slap in de knieën en met overal pijn, wil dat nog niet zeggen dat hij ziek is. En heb je wel eens kippenvel gehad bij het horen van een prachtig muziekstuk, of het bekijken van een spannende film? Toch had je het niet koud. Of wat denk je van enorme hoofdpijn door langdurig turen naar een lastige tekst met kleine lettertjes. Je had hoofdpijn, maar je was niet ziek.

Zoals ik het zie en beleef, heeft ons lichaam gewoon minder mogelijkheden om gevoelens te uiten dan dat onze geest aan mogelijkheden heeft om deze gevoelens te ervaren. Je kunt kippenvel hebben zowel van angst als van verrukking, of gewoon omdat je het koud hebt. De lichamelijke reactie is exact hetzelfde, maar toch weet onze geest te onderscheiden om welk gevoel het hier gaat. Die marathonloper uit het eerdere voorbeeld zal zich heus niet afvragen of hij misschien griep heeft omdat hij zo zweet, doodmoe is en overal pijn heeft. Die weet donders goed dat hij zich zo voelt omdat hij net en marathon heeft gelopen.

Zo is het ook met verliefdheid: de uiterlijke en de fysieke symptomen kunnen misschien lijken op die van een depressie of van een andere stoornis, maar dat wil nog niet zeggen het het ook hetzelfde IS. Onze geest weet perfect wat er aan de hand is, en zo weten wij dat we niet ziek zijn, maar verliefd. Hoewel het bij sommige mensen pas laat lijkt door te dringen.. En dan laat ik even buiten beschouwing dat je van liefdesVERDRIET ook echt daadwerkelijk depressief zou kunnen worden, dat er dan soms van een rouwreactie sprake kan zijn. Maar daar kan elke vorm van verlies voor zorgen, en elke tegenslag kan dergelijke gevoelens oproepen. Al gaat het in de ene situatie wat dieper dan in de andere misschien. Maar als het puur gaat om verliefdheid zelf: nee, dat is geen ziekte. Soms lijken de verschijnselen op die van een ziekte, maar daarmee IS het nog geen ziekte.

Hoi beste vraagsteller, persoonlijk ben ik van mening dat je daar flink ziek van kan zijn. Ook concentratieverlies, en depressieve verschijnselen zijn mij persoonlijk bekend. Ook irritatie naar je omgeving omdat je je gevoel in jouw hoofd alleen bij de ander kwijt kunt waar je zo gek op bent, kunnen zeer zeker leiden tot slapeloosheid, lusteloosheid en geen zin in eten etc. De hele wereld kan tegen je zeggen op zo'n moment dat "het allemaal wel mee valt" of dat je je niet aan moet stellen maar dat werkt gewoon niet zo, al is het nog zo goed bedoeld van de mensen. Waar je hartje vol van is, kan niemand je van dat gevoel afhelpen. Wél is het mogelijk om afleiding te zoeken in iets anders wat je leuk vindt, maar dat je flink ziek (zelfs letterlijk) kunt zijn van een "broken heart" zal ik zeker niet ontkennen. Wens je heel veel sterkte en alle kracht die je nodig hebt om hier bovenop te komen, achter de wolken schijnt de zon ook al zit je nu flink in de put. Er komt een dag dat die zon weer gaat schijnen en het "ziek" zijn kan inderdaad letterlijk een fikse dosis stress geven en inderdaad zelfs fysieke klachten. Vergeet echter niet dat ieder mens UNIEK is, net als jij en helaas is het zo dat niet iedere vraag direct te beantwoorden is. Als je langer met deze klachten rond blijft lopen raadt ik je absoluut aan om hiervoor een professionele gesprekspartner in vertrouwen te nemen. Dit kan een vriend of vriendin zijn, je huisarts of iemand anders waar je je hart bij kunt luchten. Succes!!! en LUCHT JE HART, dat LUCHT OP!

Verliefdheid speelt zich op een vrij dierlijk niveau af, en is on(der)bewust gericht om de x- en y-chromosomen in ons beiden terug uit hun onevenwichtstoestand te halen. Als je als jongen een meisje ziet bewegen, is het veel waarschijnlijker dat je op haar verliefd wordt, dan als ze gewoon stil zou zitten en je ze nauwelijks zintuiglijk zou registreren (omgekeerd idem). Het is zelfs op die manier dat de achterzijde van heel wat Renault-auto’s nu gebaseerd zijn op het achteraanzicht van het bekken van een vruchtbare vrouw en dat onbewust sterk beïnvloedt.

Een ziekte is altijd lichamelijk. Psychisch is het eigenlijk onmogelijk ziek te zijn, men spreekt daar eerder van ‘afwijkend van een gemiddelde norm’ en dat kan zelfs tijdsvakgebonden zijn (als we zullen aanvaarden dat we weer als bonobo’s niet meer monogaam zijn, zal men het niet afwijkend vinden dat je hertrouwt, honderd jaar geleden vond men je ook psychisch afwijkend als je homo was en kon je zelfs gecastreerd worden; in het oud testament beschouwde men het ook als zwakte als men masturbeerde, terwijl men nu buiten de norm valt als men het niet doet). Psychisch heeft veel te maken met spiegelneuronen, incl. het in je hoofd laten afspelen van veel dingen zonder dat ze daarom werkelijk hoeven te gebeuren.

In de fase van verliefdheid, heeft een lichaam een mogelijkheid gevonden waarin het zichzelf kan voltooien en naar de ideale toestand weer kan gaan door te ontvangen of te geven wat het ontbreekt of te veel heeft. Hiervoor is het noodzakelijk dat de zintuigen door o.a. hormonen en feromonen en dies meer deels uitgeschakeld worden en men zijn/haar zin voor objectiviteit verliest. Men gaat de andere persoon als de na te streven perfectie beschouwen, en dat vinden omstaanders dan maar gek.

Geniet van dit gevoel en kijk inderdaad hoe je lichaam reageert. Maar eerlijk is eerlijk, op een mannetje passen meestal meerdere vrouwtjes en omgekeerd maar op het proces in goede banen te houden, gaat de jacht normaal los op één prooi die in jouw ogen enorm beweegt en gezondheid uitstraalt naar jou. Het is een soort vonk in de buurt van ontplofbare kerosine.

Tot slot is liefde altijd eenzijdig: want jij ervaart het op jouw unieke manier. Met veel geluk kan de ander ook verliefd worden op jou, maar het zal altijd een andere vorm zijn. Ook dat kan verrijkend worden of net voor problemen zorgen.

Volgens mij kan je daar ziek van worden ja, ik heb het zelf meegemaakt...

Constant aan die persoon denken, wanneer ik de bus opstapte en naar de school ging en dan 's middags terugkeerde kriebelde mijn maag ontzettend, het zat vreselijk diep in mijn lichaam, het had heel mijn lichaam veroverd, ik kreeg mijn mond niet open, ik had weinig tot geen eetlust meer, ik werd stilaan magerder en magerder, opeens was ik net zoals je aangeeft depressief geworden, maar tevens ook agressief op sommige momenten. Ik dacht dat dit gevoel nooit zal overgaan, met mensen praten was ontzettend moeilijk, hoewel die mensen met wie ik omging het niet slecht bedoelden. 5 jaar, 5 jaar in godsnaam heeft het mij gekost, 5 verloren jaren :( 5 verloren jaren met weinig daglicht. Tot in de vroege ochtend werd ik er wakker van. Het heeft me heel veel pijn gedaan, maar ik heb me erbij neergelegd en ik voel niks meer voor die mens, geloof me. Het enige wat je kunt doen is je bedwingen en die persoon zo weinig mogelijk tot nooit meer te zien, als je tenminste weet dat hij of zij echt niet van je houdt. En afleiding zoeken, ga gaan zwemmen, lopen, fitnessen. Ga even langs naar de sauna of zonnebank, ga op reis, leer nieuwe mensen kennen. Geloof me of niet, het gaat echt wel over, al duurt het soms maanden of jaren. Alvast heel veel sterkte. Eigenlijk reageer ik nooit maar je hebt me te pakken gekregen op dit uur van de nacht :)

Groetjes