ik heb autisme... Wat zeg je niet, wat zeg je wel en hoe ga je daar mee om?
ik heb autisme (49j m ), weet het nu sinds januari 2011. Best lastig om daar mee om te gaan, zeker als er een goeie vriend van me, waar ik eens per week op bezoek ga, een familie lid dreigt kwijt te raken (onderzoek loopt nog), waarmee hij heel goed mee kan. Wie kan mij wat tips geven. Hoe ga je daar mee om, wat zeg je niet en wat wel?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Wat een goed idee om dat te vragen. Het is vaak lastig om te weten wat je wel en niet kan zeggen in zo'n situatie. En dat kan je dan ook best tegen je vriend zeggen, hij begrijpt dat wel. Je kan tegen hem zeggen dat je het moeilijk vind omdat je hem zou willen helpen maar niet goed weet hoe. Je kan aandachtig naar hem luisteren als hij erover begint te praten, je hoeft dan niet veel terug te zeggen maar je kan af en toe ja of nee knikken met je hoofd, net wat past. Je kan hem tussen het wekelijkse bezoek door een keer opbellen om hem te vragen hoe het is. Meestal kan je beter niet geforceerd gaan "opmonteren", je vriend is gewoon verdrietig en gespannen omdat er nog geen uitslag is en hij bang is om een geliefd iemand te verliezen. Alle reden om verdrietig te zijn dus. Maar je kan wel vragen of je iets voor hem kan doen. Misschien heeft hij wel even behoefte aan afleiding, dan kan je ergens in de buurt even wat gaan drinken, maar misschien wil hij juist niet weg want dan kan hij een telefoontje missen over de toestand van zijn familielid. Of misschien vraagt hij je wel of je een boodschap voor hem wil doen. Het hangt echt van je vriend af. Vraag dus hoe het met zijn familielid is maar zeker ook hoe het met hemzelf is en als hij van chocola of wat dan ook voor iets houdt, neem dan gewoon wat voor hem mee. Ik heb zelf ervaren dat het meeleven van vrienden zo belangrijk is in zo'n tijd, mooi dat je er wil zijn voor je vriend.
Is het nu lastiger om met je vriend om te gaan dan voordat je wist van je autisme? Vraag je vriend aaf en toe hoe het gaat, of je iets kunt doen, of zeg gewoon dat je het erg vindt voor zijn familielid en hem, of dat je het moeilijk vindt om de goede woorden te vinden(hebben mensen zonder autisme in die omstandigheden ook moeite mee hoor, dat ze niet weten wat ze zeggen moeten)
Goeie vraag! Om te beginnen: het feit, dat je sinds januari weet, dat je een vorm van autisme hebt, maakt jou niet opeens anders. Je bent nog steeds dezelfde Ruurd ;-) Alleen ben jij het je nu veel meer bewust denk ik. Het is ook voor mensen zonder autisme moeilijk om met een dergelijke situatie om te gaan. Ik neem aan, dat je vriend weet heeft van je autisme? Hij is je vriend, dus dan ga ik er ook vanuit, dat hij je accepteert zoals je bent: namelijk zijn vriend! Deze vraag en je andere: "met autisme iemand ander troosten is best lastig, hoe doen jullie dat? hebben jullie tips..." hebben met elkaar te maken." Wat heeft je vriend nodig? Dat is waarschijnlijk lastig inschatten voor jou. Wat mij het beste lijkt is vragen, waar hij behoefte aan heeft. Dan laat je het aan hem en daar kan jij dan op inspelen. Wil hij graag praten? Praat er met hem over en vooral: luister naar hem!! Zo kan hij zijn gevoelens vertellen aan jou en vaak is aandachtig luisteren voldoende. Heeft hij verdriet en wil hij dat uiten? Zie de antwoorden die je hebt gehad op bovenstaande vraag. Misschien kan jij je zelf een beetje inleven, hoe het voor jou zou zij om misschien een geliefd familielid kwijt te raken? Hoe dat zou voelen voor jou? Daar kan je dan ook iets mee, dat geeft je meer begrip voor je vriend.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
