Goeie vraag!
Om te beginnen: het feit, dat je sinds januari weet, dat je een vorm van autisme hebt, maakt jou niet opeens anders. Je bent nog steeds dezelfde Ruurd ;-)
Alleen ben jij het je nu veel meer bewust denk ik.
Het is ook voor mensen zonder autisme moeilijk om met een dergelijke situatie om te gaan.
Ik neem aan, dat je vriend weet heeft van je autisme? Hij is je vriend, dus dan ga ik er ook vanuit, dat hij je accepteert zoals je bent: namelijk zijn vriend!
Deze vraag en je andere: "met autisme iemand ander troosten is best lastig, hoe doen jullie dat? hebben jullie tips..." hebben met elkaar te maken."
Wat heeft je vriend nodig? Dat is waarschijnlijk lastig inschatten voor jou.
Wat mij het beste lijkt is vragen, waar hij behoefte aan heeft. Dan laat je het aan hem en daar kan jij dan op inspelen.
Wil hij graag praten? Praat er met hem over en vooral: luister naar hem!! Zo kan hij zijn gevoelens vertellen aan jou en vaak is aandachtig luisteren voldoende.
Heeft hij verdriet en wil hij dat uiten? Zie de antwoorden die je hebt gehad op bovenstaande vraag.
Misschien kan jij je zelf een beetje inleven, hoe het voor jou zou zij om misschien een geliefd familielid kwijt te raken? Hoe dat zou voelen voor jou? Daar kan je dan ook iets mee, dat geeft je meer begrip voor je vriend.