Ben je ook verslaafd aan drugs als je dit bijvoorbeeld alleen in het weekend doet?

Je kunt op verschillende manieren tegen verslaving aankijken.
Een manier is om te zeggen dat je minimaal twee dagen in de week zonder in dit geval drugs moet kunnen. Dan zou je dus zeggen dat iemand die alleen de weekenden gebruikt niet verslaafd is. Maar, vaak worden de weekenden wel steeds langer. Bijvoorbeeld eerst alleen vrijdag en zaterdag, iets later hoort ook de donderdag en de zondag er al bij.
Een andere verklaring voor verslaving is dat iemand steeds meer nodig heeft om het zelfde effect te krijgen. Dus bijvoorbeeld eerst 1 pilletje voor een hele avond, later meerdere keren op een avond een pilletje om toch het zelfde te kunnen voelen.
Verslaving is een term die mensen het liefst niet horen, en ze zullen dan ook niet snel toegeven dat bovenstaande op hun van toepassing is. Maar in mijn werk heb ik helaas vaak de gevolgen gezien van iets wat lang geleden begon als af en toe in het weekend gebruiken.

n.m.m. spreek je van verslaving als je er niet meer buiten kunt, ik bedoel daarmee dat je de controle zelf kwijt bent.

neem je naar eigen wens alleen in het weekend dan lijkt me dat geen verslaving.

Ja wat is nu precies verslaafd?
Wanneer je op de sites van de Jellinek of CAD kijkt ben je al vrij snel "verslaafd".
Wanneer je dezelfde vraag stelt aan de zg weekendjunkies of jongeren die zich in het weekend total-los zuipen, zullen ze met een heel ander antwoord komen.
Niet alleen omdat een verslaafde dit in eerste instantie altijd zal ontkennen, maar vooral omdat ze dit zelf niet als zodanig ervaren.

Zelf heb ik vanaf mijn 15e t/m mijn 30e stelselmatig grote hoeveelheden alcohol en (hard)drugs gebruikt in de weekenden. Geweldig leuke tijd gehad, maar ik heb er ook mensen aan onder door zien gaan.
Ik hield mezelf (en anderen) altijd de volgende vragen voor:
Geeft je drugs/alcoholgebruikt je problemen op 1 vd
volgende gebieden (lichamelijk, geestelijk, sociaal, financieel, school/werk? Dan begeef je je in de gevarenzone en moet je een stap terug doen? Lukt dit niet zoek dan hulp.
Voor mij werkte dit destijds om mezelf binnen bepaalde grenzen te houden. Ik vond mezelf niet verslaafd.

Wanneer ik nu terug kijk (5 jaar later) denk ik dat ik wel degelijk verslaafd was. Niet zozeer aan de middelen zelf, maar wel aan dit ëxtreme weekendritueel. Eeen weekend niet gefeest/gebruikt was een weekend niet geleefd. Ik deed er alles aan om dit te voorkomen.
De vragen die ik toen met nee beantwoordde, zou ik nu deels met ja moeten beantwoorden. Dus vind ik dat ik destijds bepaalde problemen niet zag of wilde zien.
Ik heb er achteraf geen spijt van, maar ik zou een aantal dingen zeker anders doen.

Ik hoop dat je met mijn verhaal iets mee kunt.

Ook gebruik alleen in het weekend kan duiden op verslaving. Een verslaving hoeft niet per se te zijn dat je ergens áltijd onbedwingbaar naar verlangt.

Ook een roker is bijvoorbeeld prima in staat om acht uur te slapen zonder ook maar één nicotineshot tussendoor. Maar in een voor hem gebruikelijke 'rooksituatie' (bijvoorbeeld als hij altijd een sigaret rookt bij een kop koffie) kan de behoefte ineens wél onbedwingbaar zijn. Net zo zijn er genoeg alcoholisten die prima in staat zijn om hun eerste glas van de dag pas te drinken na hun werk.

Als iemand niet in staat is het weekend door te komen zónder drugs te gebruiken én als zijn behoefte en/of gebruik een negatieve invloed heeft op zijn leven (bijvoorbeeld doordat hij drugsgebruik verkiest boven sociale contacten of niet in staat is iets aan het huishouden te doen omdat hij onder invloed is), kun je net zo goed spreken van verslaving.

definitie van verslaving:
"geestelijke of lichamelijke afhankelijkheid"
lichamelijk= niet meer zonder kunnen.
geestelijk= constant verlangen.

Vooral "constant verlangen" is moeilijk te omschrijven. Je moet dat zien als altijd iets willen. Maar dan ook echt altijd, ook als je andere leuke dingen doet.

Recreatief gebruik is goed mogelijk, echter blijft het oppassen dat dat doorslaat naar een verslaving. Maar dat is bij meer dingen zo: Gamen, gokken, alcohol. (hoewel alcohol eigenlijk ook een harddrug is)

Verwar een verslaving niet met "misbruik van middelen"
Misbruik is wat o.a. jongeren soms/vaak doen.
Volgens de "richtlijnen" ben ik jaren verslaafd geweest aan alcohol: 4x per week uitgaan tijdens de studie, in die tijd redelijk wat hersencellen kapot gedronken, maar van een verslaving was geen spraken, wel van misbruik.

'Verslaving' is een heel breed begrip.

De meest krappe definitie heeft het over onthoudingsverschijnselen als je het middel (koffie, nicotine, alcohol, heroine etc...) niet meer tot je neemt. Maar wat je onder onthoudingsverschijnselen verstaat is natuurlijk al rekbaar. Moet je trillen en zweten of is een chronisch slecht humeur ook al een onthoudingsverschijnsel?

Iets breder kan je 'verslaving' beschrijven met 'afhankelijk zijn van...'. Maar afhankelijk waarvoor? Heb je het nodig om niet te gaan trillen, om 'het leven aan te kunnen' of om jezelf een beetje te vermaken in de tijd dat je hier op aarde rond loopt?

Ik heb zelf jarenlang flink gebruikt. Recreatief, dat wel. Het had invloed op mijn manier van doen, op de mensen waarmee ik om ging en op de manier waarop ik tegen de wereld aan keek. Ik weet niet of ik mezelf verslaafd zou hebben genoemd, maar ik was afhankelijk van drugs voor de manier waarop ik was.

Was dat erg? Ik geloof het niet. Ik heb in mijn eigen onderhoud voorzien, was (en ben) aardig en behulpzaam voor mensen, niet agressief en niemand tot last.

Wel was het zo, dat op een bepaald moment het leven waarin ik zat een beetje beperkend was voor de doelen die ik had (de bekende, huisje-boompje-beestje achtige....). Toen ben ik eigenlijk als vanzelf met drugs gestopt, omdat er andere dingen waren die ik 'leuker' vond.

Dus mijn definitie: Als drugsgebruik je weerhoud of beperkt in de dingen die je eigenlijk echt wilt, dan ben je verslaafd. Als je vrij bent om drugs in te ruilen voor wat anders, dan niet.

Toegevoegd na 8 minuten:
p.s. Ik kan me goed vinden in het verhaal van champignonnetje. Ik heb zeker geen spijt van die tijd. En achteraf dingen anders doen.... niet echt. Als je van tevoren alles al weet en alleen 'de juiste dingen' doet heb je een heel saai leven, ben je op je 30-ste al klaar en heb je dus nog 40 jaar te gaan waarin je niets meer te doen hebt.

Simpel:
Heb je nog lol als je zonder drugs uitgaat ? Als het routine is geworden om eerst je portie te nemen, en je pas dan 'klaar' voelt om uit te gaan heb je toch een verslaving.

Niet in die mate dat je leven ervan afhangt, maar als het 'recreatieve' veranderd in 'het moeten hebben' ben je verslaafd op bepaalde momenten.

je bent pas verslaaft als je niet meer zonder kunt.