16 en zwanger wat moet ik doen?

Eerst het aan die jongens vertellen, daarna met je huisarts bespreken (ligt er aan of je een goede band met je ouders hebt of niet) en het afwachten. koop voor de zekerheid over 5 dagen nog een test. en verder afwachten hoe je ouders er op reageren etc, etc. de dokter kan kijken of je wel gezond genoeg ebnt om een kind te baren.

Gebruik voortaan een condoom!!

Toegevoegd na 25 seconden:
Bent*

Het besten wat u kunt doen is hoe moeilijk het ook is gewoon aan uw ouders vertellen. Uw ouders kunnen u het best het effect van een situatie zoals dezen uitleggen, voelt u zich thuis niet op uw gemak in de huidige situatie waarin u zich bevindt dan kunt u hulp zoeken bij school bijvoorbeeld. Trek daar aan de bel.

De test die u gedaan heeft is niet 100% correct, ga even langs uw huisarts voor meer hulp hiermee.

Als u zeker weet dat het twee jongens zijn en niet meer kunt u na de geborten van het kind een DNA test laten doen, echter vindt ik uit persoonlijke mening dit absurd dat u op uw leeftijd het bed op zo'n korten tijd al met meerderen gedeeld heeft.

Ach meiske toch Miss moet je je eerst afvragen wat je zelf wilt.. En hoe moeilijk het ook zal zijn om het je ouders te vertellen, ik raad je aan om het wel snel te doen. Ouders kunnen je helpen! Geloof me ik spreek uit ervaring ;)

Direct met je ouders gaan praten. Zij kunnen je alle opties laten zien wat je kunt doen. Het is niet het eind van de wereld als je doordachte keuze maakt

Kind toch...daar gaat je jeugd. Pas 16...Waarom hebben jullie niet een andere hobby...
Lees hier op het forum de tips van een andere 16jarige die zwanger is.

Ga naar je huisarts en laat je controleren/begeleiden. En je ouders zij de eersten die het moeten weten. Want jullie moeten je beraden op de toekomst. Hoe verder? Wat wil jij?
Dan de twee bedpa Moeilijk om hen te vertellen? Welnee, je hebt als een volwassene sex met diverse personen. Dan moet zo'n gesprek te doen zijn.
De bedpartners. Vertel over hun mogelijke toekomstige kind. Dat zit er in, als je sex hebt gehad.

Ik hoop dat je een goede beslissing kunt nemen. Niet makkelijk nee...

Toegevoegd na 56 seconden:
Dan de twee bedpa = moet weg.

Je moet ook vooral alle antwoorden op onderstaande vraag eens goed lezen.
Verder zul je jezelf hopelijk heel diep schamen over zo veel domheid (met twee jongens het bed delen en dan ook nog onveilig vrijen).

En het wordt tijd om diep na te gaan denken over wat je met de rest van je leven wil gaan doen. Als je met je kind verder wil, wordt het tijd dat je veel meer respect voor jezelf en voor je lichaam op gaat brengen. Als je niet met je kind verder wil, wordt het tijd om naar de huisarts te gaan en je mogelijkheden te bespreken.

Mijn advies zou zijn om het aan iemand te vertellen die je vertrouwt, ik hoop stiekem dat dat je moeder is, want als jij echt zo onverantwoordelijk bent, is dit ook te veel om in je eentje mee 'aan de slag' te gaan.

Het beste wat je kunt doen is de consequenties aanvaarden van je eerdere gedrag en beslissingen.
Wie a zegt, moet ook b zeggen: dus vertel het je ouders, hoe moeilijk dat ook zal zijn. Het is niet anders.
Ik zie geen andere optie.

Wil je het kind houden? Zo niet dan is abortus de enige optie, bespreek het ook eerst met je ouders. Vraag ook aan de jongens (onder 4 ogen) of zij wel vader willen zijn want daar moet je ook rekening mee houden en alleenstande tienermoeder is ook niet goed.

Waarschijnlijk (hopelijk) weet je achteraf dat het allemaal niet zo slim is geweest wat je hebt gedaan.
Alleen de consequenties zijn niet zo maar terug te draaien.
De meningen en advies die je bij je vraag krijgt liegen er niet om maar zij staan dan ook niet in jouw schoenen.
Het is verstandig om er met een vertrouwelijk persoon over te praten. Het lijkt me een nachtmerrie als mijn kind van 16 mij verteld dat ze zwanger is maar ik zou ook blij zijn dat ze naar me toe komt om het tegen me te zeggen.
Ik hoop dat je voor jezelf de juiste beslissing maakt!
Sterkte!

Toegevoegd na 2 minuten:
even voor de duidelijkheid: ik bedoel niet dat ik het leuk vind dat ze me zegt dat ze zwanger is maar ik zou wel blij zijn dat ze het me verteld om een oplossing te vinden

het beste is toch maar aan je ouders vertellen, misschien gaan die in de eerste plaats boos zijn omdat je geen veilige seks hebt gehad maar na een tijd zullen ze kalmeren. bespreek het ook met de 2 jongens en bespreek samen met de jongens en u ouders wat je nu gaat doen. abortus of houden

ik wil u veel sterkte wensen want ik denk dat dit geen gemakkelijke keuze is

Oei oei, meid daar gaat je jeugd
Je zult heel snel volwassen moeten worden, vrees ik
De eerste stap die ik zou doen is huisarts.

Aan je ouders ontkom je ook niet.
maar hopelijk zijn ze na een flinke woede uiting,
(kan me niet voorstellen dat die er niet zal komen)
Verstandig genoeg om je te begeleiden
en je te helpen.
Ligt er aan hoe je relatie met je ouders tot nu toe is geweest.
Dat je als puber even geen goeie relatie hebt is wel normaal eigenlijk.
maar schat je in dat ze "normale ouders" zijn dan liggen de zaken nu toch anders.

En wie de vader is, tja dat zal DNA moeten uitwijzen als de huisarts daar verder geen oplossing voor kan vinden.
vraag is of ze mee willen werken.
op die leeftijd is het maar de vraag of je vriendjes niet de benen nemen.
Toch moet je ze de waarheid zeggen en ze de mogelijkheid bieden hun deel te doen.


zoek goeie begeleiding
want dit los je in je eentje niet op

Ik ken een meisje die als 13 jarige die ook een kind heeft en dankzij haar ouders het kind heeft gehouden. de vader is niet in the picture het kan dus wel.

Tja en abortus ? ik moet er persoonlijk niet aan denken
om je hele leven dat duistere geheim met je mee te moeten nemen.
Dat kan een zodanige impact op je leven hebben en je kan er dan echt niets meer aan doen. (zeker als je het alleen moet dragen)
Ik ben dan geen vrouw maar toch die donkere wolk boven je leven vindt ik geen prettige gedachte.

Maar geen van de keuze die je NU moet nemen hebt zijn prettig.
Ik hoop dat je toch geluk vind en wat je ook doet dat je
jezelf uiteindelijk kan vergeven.

Ik geloof zeker dat je met goeie begeleiding met veel vallen en opstaan en veel tranen er door kan komen
Je voelt je nu aan de genade van anderen overgeleverd en eigenlijk ben je dat ook.

Hopelijk vind je dat netwerk dat je kan en wil opvangen.

Maar er staat je een moeilijke tijd te wachten
buiten twijfel

sterkte

wat je had kunnen doen daar ga ik niet over emmeren want dat zal je nu duidelijk zijn neem ik aan

open kaart spelen is het eerste wat je moet doen.
dus diep ademhalen en je ouders inlichten.
ze zullen vragen naar de vader van je kind maar omdat ik je acties niet snap zal je zelf moeten kijken hoe je je verantwoorden gaat.
omdat het hier over 2 mogelijke vaders gaat weet ik niet of het verstandig is deze meteen in te lichten tot je weet wat je wil natuurlijk en dit hen kenbaar te maken.

vervolgens ga je bedenken wat je wil en welke stappen je hiervoor moet ondernemen

- wil je niet zelf voor het kind zorgen, (er is zijn hierbij veel hulpverlenende instanties maar ook financiele regelingen)
-kies je voor adoptie (behoorlijke procedure maar je maakt pas naar 1 jaar vanaf de geboorte van het kind de adoptie definitief,je kan dit zien als een marge)
-kies je voor pleegzorg (makkelijkere procedure maar je houd contact met je kindje, en kan je een belangrijke rol gaan vervullen hierin zonder de volledige zorg op je te nemen)
-kies je voor abortus (de snelste oplossing maar naar mijn idee het minst fair naar hetgeen in je buik wat uit kan groeien tot jou kindje ,en er zitten bepaalde risico's aan verbonden)

verwacht geen blij nieuws van je ouders, ook hun zijn in shock net als jij.
verder hangt er heel veel af van de duur van de zwangerschap af en wat je beslist om te doen.

bij de bron een link waar je meer info kan vinden

sommigen zien het zwart/wit (of de embryo/foetus aborteren, of je leven opgeven en echt moeder worden)
er zijn meer opties, en sommige opties hebben talloze mogelijkheden (zie link)
bekijk alle opties en laat je bij elke optie voorlichten
elke beslissing heeft zijn voors en tegens, risico en uitwerking op jou. (nu maar zeker ook de rest van je leven!)
neem de tijd en overleg eventueel samen met je ouders wat het best is voor jou, en eventueel een kindje wat komen gaat.


ik wens je heel veel moed en sterkte toe!

Vele antwoorden hier hebben iets van een vermaning in zich.

Jouw vraag is echter niet wat men ervan vindt..maar hoe je je ouders vertelt.

Natuurlijk vind je het bijzonder moeilijk om met zo'n situatie voor de dag te komen..omdat je wellicht een beetje 'storm' verwacht.

Ik raad je daarom aan je hele situatie op een brief te schrijven..ook jouw eventuele spijt van wat je hebt gedaan..

Vraag hen in die brief ook jou te helpen. Want hun hulp en liefde zul je echt heel hard nodig hebben.

Stuur die brief via de post aan je ouders en zorg ervoor dat je ten tijde van de bezorging even niet thuis bent..dan kunnen je ouders wat met elkaar praten en zich op jou gaan instellen.

Als je dan thuiskomt zullen je ouders eerst wel even hun teleurstelling kwijt moeten..maar al heel gauw..ben je dan weer hun..lieve dochter..

Het positieve uit dit alles kan zijn..dat je ouders met heel veel liefde gaan uitzien naar hun kleinkind...en jij naar je kind..want zo'n kindje moet toch absoluut welkom zijn..

Ik wens je heel veel sterkte en liefde toe..ook trouwens je ouders..

Groet,

Ton

Als je wijs bent (en dat ben je nu omdat je raad vraagt)ga je naar je moeder en vertel het haar.
Je moet even door het stof, maar als je het niet doet is er straks géén weg meer terug! Ga daarna naar je huisarts. Die zal je helpen om de juiste beslissing te nemen. Wacht niet te lang want hoe langer je wacht hoe zwaarder je beslissing wordt.
Vertel het verder aan NIEMAND, geen vriendin ofzo! iedereen verteld iets "in vertrouwen" door en voor je het weet komt iedereen bij je vragen. Daar wordt je écht niet blij van.
Wil je het niet door laten gaan, moet je zo snel mogelijk naar een kliniek. Als je er vroeg bij bent heb je een relatief kleine ingreep. En de behandeling (met verwijsbrief van de huisarts)is in nederland gratis. Wil je er voor gaan, dan zul je ook de "vaders"moeten inlichten en tzt een DNA test laten doen.
Bedenk wel: een baby is geen puppy dat je na verloop van tijd terug kunt brengen naar het asiel. Als je voor de baby gaat, dan draait vanaf nu alles om het kind. Jij bent verantwoordelijk in de ruimste zin van het woord. En kun jij dat aan? Als je twijfelt kun je voor jezelf een lijst maken met de voor en tegens. En wat je wilde met je leven en wat je er voor terug krijgt.....
Bij wat je ook beslist; Heel veel wijsheid.
Maar neem snel actie!!

Liefs,
Landa

Naar de huisarts of gynaecoloog, want zwanger zijn op je zestiende houdt nogal wat risico's in. Je lichaam is er namelijk eigenlijk nog niet helemaal klaar voor om een kind uit te dragen.

Van WIE je zwanger bent -wat vooral belangrijk is om te weten wie voor een deel van de aanzienlijke kosten kan opdraaien - kan eigenlijk pas na de bevalling zonder risico's worden vastgesteld op basis van het bloed van de baby. Wie zijn billen brandt echter, moet op de blaren zitten, dus beide potentiële vaders zullen op zijn minst 'not amused' zijn. Het is te hopen dat minimaal één van hen (de juiste) er hogere morele principes op nahoudt.

Je zou zelfs kunnen overwegen de zwangerschap af te laten breken. Dat is natuurlijk geen voorbehoedsmiddel, maar hoe vreselijk het ook is, uiteindelijk is er niets vreselijker dan een kind dat feitelijk ongewenst is van een moeder die niet eens fatsoenlijk de benen bij elkaar kan houden als ze geen voorbehoedsmiddelen gebruikt. Straks zit je met drie van die kinderen van zes potentiele vaders ; dat lijkt me geen wenselijke situatie.

Voor steun, hulp en advies kun je eventueel terecht bij het FIOM (algemeen) en de VBOK (op Christelijke grondslag, dus per definitie tegen abortus). Beiden zijn gespecialiseerd in hulp en begeleiding bij ongewenste danwel ongeplande zwangerschappen, speciaal ook bij tieners.

Toegevoegd na 5 minuten:
Uiteraard zul je, als je ervoor kiest de zwangerschap door te zetten, het uiteindelijk moeten vertellen aan je ouders. Maar dit zijn niet meer de jaren 50, meestal is de angst voor hun reactie erger dan de reactie zelf. Ook hierbij kunnen mensen van het FIOM/VBOK te helpen.

Besluit je de zwangerschap af te laten breken, dan hoeven ze er natuurlijk niet per se iets van te weten ; dat hangt ook sterk van je ouders af. Ik heb het de mijne -ook in hun belang - nooit verteld, inmiddels alweer 27 jaar geleden. Je zult het dan echter wel je hele leven voor je moeten houden, dus dat lukt alleen als je die beslissing vol overtuiging en met 100 % vertrouwen neemt.

Hi meis,
moeilijk joh!
ik lees dat sommige mensen 2 keuzes hebben voorgesteld: 1: abortus of 2: je leven opgeven en het kindje houden.
voor 1:, neem alsjeblieft een kijkje op abort73.com
voor 2:, je geeft je leven niet op hoor. Een deel van je leven geef je wel op, dat is net zo veel als dat je kindje strakjes een deel van jou is.

Verder is er nog een 3e optie: adoptie.

Veel sterkte, ik leef met je mee en bid voor je!

-Zelfs met anticonceptiemiddelen kan het een keer fout gaan.
-Al ben je daar zelf ook schuldig aan, van het onverantwoordelijk gedrag der jongens draag jij de meeste consequenties. Jij moet voor jezelf de beste oplossing zien te vinden.
-Breek elk contact met jongens en houdt alles voor je eigen totdat je alles op een rijtje hebt. Praat er voorlopig met niemand over totdat je de beste hulp van advies hebt ingewonnen.
-Neem zo spoedig als mogelijk contact op met CASA Nederland (telefoonnummer vind je op casa.nl) en vertel alle omstandigheden waarin je verkeert.
-Met hun ervaring en de persoonlijke gesprekken met jou, kun je na goed overleg beter beslissen wat je wilt, en/of op welk moment (of geen) de ouders of huisarts erbij betrokken moeten worden.
-Andere mensen mogen niet oordelen of adviseren omdat ze van jouw levensomstandigheden geen weet hebben. Teveel factoren spelen een rol voor de richting van een beslissing.
-De uitkomsten daarvan kan alleen in het volste vertrouwen door deze deskundigen bepaald worden. Voorlopig is een embryo nog geen kind is een mening die niet iedereen zal delen.
-In de hoop dat je nu door deze omstandigheid wijzer bent geworden wens ik je heel veel dapperheid met de te begane weg.

Je bent 16 jaar oud en dus eigenlijk oud genoeg om te weten dat je een condoom moet gebruiken. Nou maakt iedereen weleens een foutje, maar dit soort foutjes hebben helaas gevolgen.

Wat mijn advies is: Praat er eerlijk over met je moeder. Ik ga er vanuit dat je een goede relatie hebt met de moeder. Ze is een vrouw, dus dat zal het iets makkelijker moeten maken. Maar ze is ook je moeder en zal totaal niet blij zijn dat je zwanger bent op je 16e. Maar ik weet zeker dat je moeder van je houd en dus dat jullie samen opzoek kunnen naar een oplossing.
Je moet met je moeder gaan praten ja, maar uiteraard wil je dit er niet zomaar uitflappen onder het eten. Neem je moeder even apart en zeg dat je haar iets moet vertellen dat je echt verschrikkelijk moeilijk vind. Dat je bang bent en een beetje wanhopig. Dat je denkt dat ze boos gaat worden, maar dat je toch wil dat ze even naar je luistert. Dan vertel je rustig wat eraan de hand is. En ze zal vast niet blij zijn en je misschien een preek geven over veilige sex. Gewoon even aanhoren. Vertel haar ook eerlijk dat je niet weet van wie je zwanger bent.

Je zal met beide jongens moeten gaan praten en vertellen dat je zwanger bent. Ze zullen vast ook niet blij zijn, de meeste jongens op een jonge leeftijd zitten niet te wachten op een baby. Maar ook niet om de drama eromheen.

Jij moet gaan beslissen wat je wilt doen. Je ouders zullen vast een mening hebben en de jongens ook, maar het is jou lichaam en dus jou beslissing. Wil je dit kindje? Kun je het iets bieden? Wil je het laten weghalen? Wat je ook doet, denk er goed over na. Want wat je ook gaat beslissen, het zal niet makkelijk zijn.

Ik hoop dat je eruit komt. Ik wens je echt het alle beste. En als je weer sex hebt. Condoom gebruiken...

Ik ga geen vermanende opmerking maken, het is een fout en dat weet je. MAar daar is nu vrij weinig meer aan te doen.

Als je het kind houd:
- Besef heel goed: einde feestjes en lang opblijven
- je moet extra tijd besteden aan het leren aangezien de baby veel tijd kost
- je zal je kind moeten opvoeden en dat kost wel 18 jaar.
- Je ouders zullen je ook moeten helpen, anders is het bijna niet te doen

wat je kan doen heel simpel gewoon vertellen aan je ouders en gewoon vragen wat je het beste kan doen.
ik heb hetzelfde gehad 6 maanden geleden en heb het aan mijn ouders verteld (ik ben 18 dus is het een ander verhaal) nu ben ik gelukkig met mijn kleine jongen.

Ik zie hier al een heleboel goede antwoorden, dus ik ga niet overkauwen wat de rest heeft gezet. Dus ter aanvulling:

Meid! Bel gerust de Kindertelefoon! Je bent er nog steeds welkom met je problemen! 0800-0432 GRATIS, ook met je mobiele telefoon is het gratis.

Dus mocht je er nog behoefte aan hebben, dan weet je dat je daar nog altijd (anoniem) terecht kan voor je vragen en raad ;)

Wat moeilijk allemaal he, je zult wel flink geschrokken zijn. Ik denk dat je beste naar de huisarts kan gaan en daar het 1 en ander vragen wat de mogelijkheden zijn, wat je het beste kunt doen.

je zult vast steun nodig hebben, daar ik niet weet wat de band is met je vader of moeder, raad ik je wel aan met iemand er over te babbelen en vooral te doen waar jij je het beste bij voelt. moederschap is niet het einde ;) en school kan altijd evt. later doorgezet worden.

Vraag hulp ook voor de opvoeding als je het kindje wilt houden.

verder de papa's je hoeft ze het niet te vertellen, de keuze is geheel aan jou, ik daarentegen zou het voor mijn eigen gemoedrust wel vertellen, ze kunnen je misscien heel goed helpen ermee

verder wens ik je heel veel sterkte de komende tijd want kan me voorstellen dat het heel pittig voor je gaat worden met welke keuzes je gaat maken.

en wat de persoon hierboven al zei, de kindertelefoon, die weten zoveel ik zou die zeker bellen, die kunnen je vast veel steun bieden.

Er zijn veel antwoorden gegeven dat je het je ouders moet zeggen, mee eens! heb toevallig net een film gezien die heet: To Young to Be a Dad...(or mother)

http://www.imdb.com/title/tt0320643/

deze film kan heel veel vertellen als je de baby wilt houden. (ik neem aan dat je vraag serieus bedoelt is)

Ach meisje, wat naar voor je dat je je nu al, op deze leeftijd, in een positie gemanoeuvreerd hebt waardoor je beslissingen moet nemen die al razend moeilijk zijn voor volwassenen. Probeer even verder door te denken als abortus omdat dat in de eerste instantie abortus misschien dé oplossing lijkt te zijn. Het komt regelmatig voor dat abortus achteraf niet een doordachte keuze was maar gedaan vanuit paniek. Ik weet niet hoe je ouders zijn en zullen reageren maar wat Tom zei lijkt me een heel goed idee. Schrijf ze een brief. Overweeg wat je het beste lijkt; Tom's suggestie om weg te gaan terwijl je ouders je brief krijgen, of, eventueel samen met een ouder iemand die jou niet veroordeelt maar waar je steun aan hebt, de brief zelf aan je ouders voorlezen. Jij kan inschatten wat goed is. Probeer niet in paniek te raken, hoe moeilijk dat ook is, en bedenk wat je voor jezelf het allermooiste toekomstbeeld vindt i.v.m. jou en je kindje. Je ouders zullen misschien geschokt zijn als je het vertelt maar als dat overgaat dan realiseren ze zich ook dat het wel om hun kleinkindje gaat. Het zou je kunnen verbazen hoeveel ouders van je kindje kunnen houden, ook al zit het nog in je buik. Vraag je ouders om steun. En overleg wat de mogelijkheden zijn, vergeet daarbij vooral niet dat je je kindje ook kan laten adopteren, als het te moeilijk voor je is om het zelf te houden. Je zou er een ander stel mensen hoogst gelukkig mee maken.
Ga niet de hele dag tegen jezelf lopen zeggen dat je zo stom geweest bent, je weet ondertussen wel dat je dit anders moet doen in de toekomst. Deze ervaring leert je heel veel. Misschien hou je erg van de aandacht van jongens wanneer ze met je willen vrijen, misschien denk je wel dat ze je alleen maar willen accepteren als je met ze vrijt, ik weet het niet. Misschien vind je het gewoon moeilijk om "nee" te zeggen. Als dat zo is dan raad ik je van harte en dringend een assertiviteitscursus aan zodat je voor jezelf op leert komen. Zodat je leert jouw eigen grenzen te bepalen en niet de jongens, ook al vind je ze nog zo leuk. Maar nu eerst: aan pa en ma vertellen hoe het met je is. Niet te lang wachten, dat weet je wel. Niet jezelf afkraken (of hooguit 10 minuten per dag ;-) maar liever focussen op een zo goed mogelijke voortgang van het proces waar jij en je kindje inzitten, ook al was de start lastig. En dan je volgende stappen overleggen met je ouders of iemand anders die jouw vertrouwen heeft en die verstandig is en van je houdt.

nou zeg,was dit een triootje? Gebruik je geen condoom? zeker als je met meerdere vriendjes het bed deelt! Gevaarlijk ook nog,ziektes.Je moet in de eerste plaats naar je dokter toe gaan,en het vertellen.Dan vraag je jezelf af ,wil je dit kind hebben?of niet? Bij het laatste laat het zo snel mogelijk weghalen.Wil je het houden,moet je wel goed overwegen of je dit kind wel groot kunt brengen,in je eentje,En er kleven heel wat meer dingen aan dan een leuk kindje,Het is heel verantwoordelijk,en je bent wel al je vrije tijd kwijt,al op zo n jonge leeftijd .Denk daar goed over na.En je moet je voorbereiden hoe je dit rustig aan je ouders gaat vertellen.
sterkte meid. harriet

Ja dat is niet slim hè!! Je zegt het al zelf 'hoe moet ik dit aan mijn ouders vertellen WANT ik ben nog maar 16'.

Als je jezelf volwassen genoeg vind om seks te hebben dan moet je ook volwassen genoeg kunnen zijn om de gevolgen daarvan te accepteren...
Hoe kan je nou ook onveilig seks hebben... Het is dan natuurlijk ook te verwachten dat je dan zwanger raakt!!!

Als eerste zou ik het al niet tegen die 2jongens zeggen(want hun zullen het je waarschijnlijk alleen maar moeilijker maken), maar eerst alleen tegen je moeder, want moeders reageren (meestal) minder heftig erop dan vaders...
En als je moeder kwaad word dan laat het maar over je heen komen, want het is niet geheel onterecht...
En verder bespreek je met moeder (als ze is afgekoeld) over de mogelijkheden...
En als je moeder vraagt, VAN WIE IS HET.... Dan zit er ook niets anders op dan je te schamen en gewoon de waarheid te zeggen, want daar komt ze uiteindelijk toch achter...
Zodra je het je moeder hebt gezegd komt het waarschijnlijk wel goed... Ook al is ze boos, geef haar wat tijd om het even te laten bezinken... En uiteindelijk gaan jullie gewoon samen naar de dokter en bespreek je met hem de mogelijkheden over wat je moet doen met die jongens... Waarschijnlijk moeten ze een test laten doen om te kijken van wie het kind is, daarom zeg ik dat je beter EERST naar de dokter kan gaan en daarna naar de jongens...
(en de reden dat ik zeg ga eerst na je moeder is, omdat wij kennen jou thuissituatie niet enz... Als jullie niet voor het kind kunnen zorgen is misschien een abortus de beste oplossing... En als je dat laat doen hoef je het sowieso nooit tegen de jongens te zeggen, dat bespaard je een hoop problemen!)

Veel mensen hebben je al goede raad gegeven. Persoonlijk zou ik mijn ouders het vertellen. Zij zijn degenen die jou het beste kunnen helpen, maar geef hun ook de kans om met dit nieuws om te kunnen gaan.

Wat ik SCHANDALIG vind, is dat dit meisje op de site komt om advies aan anderen te vragen en dat mensen met OORDELEN komen en vragen als WAAROM heb je dit gedaan?

Wat heeft zij daar nou aan? Geef haar goed advies, steun haar of schrijf NIKS.

Mensen moeten eens goed nadenken voordat zij iets schrijven of zeggen. Denk goed na wat je ermee wilt bereiken.

Ik wens jou heel veel sterkte. En maak je geen zorgen, iedereen heeft het recht om verkeerde beslissingen te nemen. LEER HIERVAn, dat is alles.

In een normale situatie bespreek je dit met je ouders. Gewoon zeggen dat je iets belangrijks wilt bespreken en wanneer hun dat het beste past.
Jouw ouders zoeken kontakt met de ouders van de vermoedelijke verwekkers en stellen een dna onderzoek voor als de baby geboren is. Zo is in ieder geval (hopelijk) de vader bekend.

Als de baby geboren wordt, want dat is nog maar de vraag. Abortus is ook een mogelijkheid.

Zoals met ieder probleem, moet je ook dit probleem analyseren en op al zijn merites bekijken.
Zet alle pro's en cons op een rijtje en geef ze een waardebeoordeling mee. Kijk dan welke kant de barometer uitvalt.
Ik zal je een beetje helpen.
*Moet het leven van de moeder gered worden? (waarde ±10 punten)
*Hoe is het gesteld met de fysieke gezondheid van de moeder? (± 5)
*Hoe is het gesteld met de geestelijke gezondheid van de moeder? (± 6)
*Wel niet verkrachting of incest (± 8)
*Schade aan foetus? (± 8)
*Economische redenen? (± 3)
*Sociale redenen? (± 3)
*Mening verwekker? (± 3)

ps De punten zijn door me zelf bedacht en kunnen wanneer gewenst aangepast worden aan de weging.

Een aantal zaken kan niet gewogen worden, zoals:
* Je moet je afvragen van wie een kind is? Van je zelf of gaat het hier om een zelfstandig leven? Als dat laatste het geval is, mag je het moreel gezien dan weg laten halen?
*Je weet nooit wat de geestelijke gevolgen een abortus zijn. Je kunt er later verschrikkelijk spijt van krijgen, zeker als je op 16 jarige leeftijd zo'n beslissing neemt.
*Of de toekomst bij het behouden van de baby er slechter uit gaat zien is nog meer zeer de vraag. Een kind kan je zo veel geluk geven, dat niet op kan wegen tegen een carrière. Als je een kind in leven laat toon je karakter en daar kun je in de toekomst wat mee.
*Denk ook na over je eigen verantwoordelijkheden in dit leven. Ze heeft lekker gevreeën en dient nu ook de gevolgen daarvan te accepteren. Een kindje bij het vuil gooien toont weinig morele instelling.

Mischien zit hier bruikbare informatie tussen.
In ieder geval sterkte.

Toegevoegd na 17 uur:
Voor sommigen is het niet helemaal duidelijk wat betreft de puntentelling en hoe je tot een uitkomst komt.
Zie voor de uitleg onder reacties!

Het eerste wat je nu moet doen is nadenken. Wil je het kind houden of niet? Zoniet hoef je het (als je niet wilt) niet een aan je ouder of aan iemand anders te vertellen. Je gaat dat naar je huisarts en die verteld je dan wat je moet doen. Zowel, dan móét je het je ouder vroeg of laat toch vertellen. Het beste is als je dat nu doet. Vertel het iniedergeval aan je moeder. Je moeder heeft dit al meegemaakt en weet wat het beste voor je is. Dan kan je moeder het ook aan je vader vertellen. Doe ook een DNA test, dan weet je wie de vader is. er is een grote kans (‘bijna’ alle mannen zijn op deze leeftijd sukkels) dat de jongen je laat vallen. Maar hé: je hebt je moeder. Zij kan je helpen met alles als je het kind wilt houden.
En vergeet niet: doe wat je zelf wilt! Ookal heeft je moeder meer ervaring, het is jou leven toch? Wil je feesten, dronken worden, en alle andere dingen opgeven voor je eige lieve schattige kind waarvoor je 24/7 beschikbaar moet zijn (eerste jaren)? Dat ik JOU leven. Niet die van iemand anders. Ik heb hier ervaring mee, je moet gewoon doen wat JIJ het liefst wilt. En waar JIJ je beter bij voelt.
Sterkte met alles en ik hoop voor je dat het niet een heel fiasco wordt:P

ik zou sowieso naar de dokter gaan en daar eens goed mee praten wat je mogelijkheden zijn.
de VBOK is een stichting die hulp verleent bij (ongewenste) zwangerschap en ook maatschappelijke hulp biedt. zij helpen je dus ook met een manier te vinden om dit aan je ouders te vertellen.
veel sterkte met alles!

Ik heb hetzelfde gehad.
Dit is geen makkelijke beslissing. Je moet eerst voor jezelf uitmaken wat je zelf wilt (houden of niet) en ook praten met beide jongens.
Als je een goede band hebt met je ouders zou ik het vertellen.
Ik heb gekozen voor abortus, ik heb een moeilijke tijd achter de rug maar ben toch blij dat ik het gedaan heb.. en bij abortus ben je ook niet verplicht om dit dan aan je ouders te vertellen.
Ik wens je veel succes want dit is een beslissing dat je verder meedraagt.

Denk er goed over na!

hey,als je sex hebt gehad moet je het ook aan je ouders kunnen vertellen,je zegt over de vader wil ik nog niets kwijt,en ga eerst naar de gyneacoloog dan weet je hoeveel weken je zwanger bent dan kan je uitrekenen met wie je toen sex hebt gehad.dan kan je aan die jongen vertellen dat je zwanger bent en hij moet dit aan zijn ouders vertellen met of zonder jou.of je kan aan je ouders vragen dat ze met de 'papa' gaan praten,niet direct paniekeren ;) jij kan altijd zeggen dat je de morning after pil hebt gebruitk maar dat ze niet gewerkt heeft ;) (deze noemt norlevo)dan zijn ze meestal milder omdat je er dan iets proberen te doen hebt ;)

kwens je het beste bespreek dit rustig je komt er wel door kindjes zijn nog steeds het mooiste wat je kan overkomen deze op deze wereld ;)

Er zijn erg veel mensen die met een oordeel klaar staan, echt niet nodig. Mijn advies is: vertel het je ouders, samen kom je er wel uit. Je leven hoeft echt niet verpest te zijn. Ikzelf ben moeder geworden met 18 jaar, ik heb een geweldig kind gekregen, en samen met mijn ouders en vriendje (waar ik later gelukkig mee getrouwd ben) hebben wij het prima gered. Later hebben we samen nog 3 kinderen gekregen. Het is nooit zo donker, of het wordt wel weer licht. Wat je ook beslist, ik wens je veel sterkte, maar vooral een goed leven toe. Gea.

een ander kan voor jouw niet beslissen wat je moet doen maar probeer eerst met je naaste familie te praten ik weet je thuis situatie niet misschien is het mogelijk dat je familie mee helpt met de opvoeding van je kind veel sterkte en wijsheid toegewenst met je keuze

Hoi
eerst bedenken wat je zelf wil en dan naar de huisarts die kan meschien meer dan dat je denkt ook moet je het aan je ouders vertellen wand alleen kun je het niet en die moeten en willen toch ook wel weten wat er in je omgaat en aan de jongens vertellen maar dat is erg moeilijk denk ik heel veel sterkte toegewenst
groetjes

Hoe is je band met de jongens? Ik raad je aan om met ze te praten. Vertel ze dat ze mogelijk vader worden en kijk hoe ze reageren. Bedenk vervolgens goed wat je zelf wilt. Wil je het kind houden en zo ja, hoe ga je dat aanpakken?
Denk ook aan het kind. Kan je het financieel onderhouden of moeten je ouders daarbij helpen. Nemen de jongens hun verantwoordelijkheid wanneer blijkt dat ze vader worden?

Zodra je dit allemaal op een rijtje hebt gezet moet je het aan je ouders vertellen. Je bent nog te jong om dit alleen te doen. Maak ze duidelijk dat je een fout hebt gemaakt en dat je hun hulp nodig hebt. Vertel ze openhartig over je gevoelens en laat merken dat je het al het een en ander hebt uitgezocht. Waarschijnlijk zijn ze geschokt, maar ook blij dat je hun in vertrouwen hebt genomen. Iedereen maakt fouten. Ze zullen vast niet heel boos worden. Gerbuik wel voortaan een condoom:).

Als je het kind niet wilt houden, kun je ook denken aan een abortus of een adoptie. Wanneer je kiest voor abortus hoef je het je ouders niet persee te vertellen. Ga naar de huisarts. Deze heeft zwijgplicht. In dit geval is het extra zwaar voor jou. Praat er in ieder geval wel over met goede vrienden zodat je het niet helemaal alleen hoeft te verwerken.

Voor je de volgende stap onderneemt zal ik nog even een extra test doen voor de zekerheid. Misschien klopte de test niet en is er niets aan de hand...

denk je dat je ouders het erg zullen vinden? bespreek het anders eerst met die jongens? en was het de bedoeling? beantwoord eerst deze vragen en kies dan zelf of je het wilt vertellen of niet. je kan altijd nog zelf naar je huisarts gaan en een abortus regelen zonder dat je ouders er achter komen.

je kan beter een zwangerschapstest kopen
naar de dokter gaan om je buik te controleren
en gezond eten en veel slapen

Aangezien je pas weet dat je zwanger bent zou ik vandaag nog naar de huisarts of GGD gaan. Daar kan je, als het goed is, nog een overtijdsbehandeling ondergaan, een stuk minder ingrijpend dan een abortus of op je 164/17e al een kind krijgen. Je jeugd is gewoon voorbij dan.
Heel veel sterkte en succes!!
(ps: zou het niet verstandiger zijn gelijk de pil te gaan slikken en condooms te gaan gebruiken, wie oud genoeg is vor sex is ook oud genoeg om aan de evt gevolgend te denken, je weet nu tenslotte dat het makkelijk mis kan gaan, nu is het een zwangerschap, de volgende keer een soa of nog erger..)

Er zijn veel mogelijkheden. Een echt stappenplan is er niet. Oplossingen wel. Zoek een vertrouwenspersoon die jou kan helpen bij al die stappen. Stuur een pm als je zo iemand zoekt bij jou in de buurt. Onthou ook dat die dingen gebeuren. Je bent niet de enige!! Als je echt zwanger bent moet je snel door de eerste moeilijke fase heen en dan gaan genieten van je zwangerschap en later van de kleine. Sterkte!!

Zoveel antwoorden, zoveel advies, de kans dat ik in herhaling val is groot, want ik heb niet alles gelezen.
Ik raad je aan om het in de allereerste plaats je ouders te vertellen. Waarschijnlijk zul je ook van hen de wind van voren krijgen, net zoals van veel GV-leden, maar daar moet je dan helaas doorheen.
Als jij (en je ouders ) besluiten om het kindje te houden, zul je ze hard nodig hebben in de toekomst. Je wilt misschien nog een opleiding doen.
Licht die jongens wel in, maar trouw NIET met een van beiden. Daar wordt niemand gelukkiger van.
Later kun je nog wel eens een DNA test doen als jij (of je kindje) wil weten wie nou de vader is.
Aborteren of afstaan kan natuurlijk ook, maar de kans dat je daar later spijt van krijgt is reeel aanwezig. En bedenk: er zijn veel goede tienermoeders, en daar kun jij er een van zijn.