ik ben sinds kort verliefd op een meisje dat is wederzijds alleen heeft ze ms.we willen een relatie met elkaar maar hoe moet ik hiermee omgaan?

Heeft ze Multiple Sclerose?
Dat is een chronische ziekte van het centraal zenuwstelsel en is tot op heden niet te genezen.

Een vriendin van mij is er aan gestorven, dat wil zeggen aan een van de gevolgen.

Hoe je er mee om moet gaan is helemaal aan jou.
Dat hangt af van hoeveel je van die vriendin houdt,
hoeveel je er voor over hebt. Of je bereid bent straks achter een rolstoel te lopen.
Of je tegen haar invaliditeit kan.

Je moet veel informatie opzoeken.
Zoals in deze site
http://www.toekomstmetms.nl/

En als je verliefd genoeg bent dan ben je enigszins voorbereid en verder neem je de dingen zoals ze komen.

ga haar helpenmet dingen bijvoorbeeld als iets van haar valt pak het voor haar op

Als je echt met haar door wilt voor 100%, zou ik er voor gaan wat je omgeving/familie ook tegen je zegt.

Lees er veel informatie over op internet/bibliotheek.
Ga bijvoorbeeld een partnercursus MS volgen.
Daardoor leer je beter hoe jij als partner met haar om kan gaan.

Er bestaat vast wel ook wel een vereniging op het gebied van ms waar je informatie en advies kan vragen. Zoals lotgenotencontact.
Het Jongeren Informatiepunt kan je hier ook bij helpen.
Klik op JIP adressen voor een locatie bij jou in de buurt.

(zelf heb ik me ook verdiept aangezien mijn partner een vorm van Autisme heeft, het heeft mij persoonlijk veel geholpen! Je weet hierdoor ook dat je niet de enige bent)

Je bent sinds kort verliefd. Heerlijk gevoel!
Met elkaar omgaan is geen probleem. Kijk maar eens of jullie het samen redden de komende tijd.

Het is nog te vroeg om jaren vooruit te kijken. Misschien gaat het wel uit. Maar je kunt er niet omheen.
Als ze nu al de diagnose MS heeft, dan is dat een vroege diagnose. Met een toekomstprognose waar je niet vrolijk van wordt.
Ik snap je moeder dus heel goed. Haar kind, jij dus, die zo'n zware toekomst tegemoet gaat. Want dat is het.

Ik heb het bij mijn bijna-buren gezien. Vol optimisme samen begonnen en lang ging het goed. Zelfs nog een dochter gekregen. Maar dan sluipt die MS er venijnig doorheen. Struikelen bij drempels, moeilijker praten, van looprek naar rolstoel en daarna van rolstoel via electrische rolstoel en aangepaste auto en huis met traplift naar en bed. Zeven jaar liggen. Haar man is haar verpleger. Plus een lange rij van andere hulpverleners die in en uit liepen. Het kind ziet angstig toe en hoopt niet de erfelijke genen te hebben.
Voeten vergroeid, spraak weg, vloeibaar voedsel, doorligplekken. Onterend en zo verdrietig om te zien. Vorige maand naar de crematie geweest, 51 jaar.

Beroerd om te lezen hè? Is het ook. Zeker als je nu jong en nog zo normaal zonder beperkingen met elkaar kunt omgaan. Vol goede wil. Maar je kunt je nu nog niet een fractie bedenken van hoe zwaar dit gaat worden. En dat is waar je moeder het begrijpelijk zo moeilijk mee heeft. Omdat zij, ouder en wijzer dan jij en vol levenservaring, beter kan bekijken welke konsekwenties het heeft.

Je hoeft dit meisje natuurlijk niet te laten vallen. Maar zo jong als je bent, begin met vriendschap. Dat is ook al fijn. En praat veel met je vriendin. Lees erover, ga naar lotgenotencontact. Wordt lid van een MS-forum. Zodat je in ieder geval meer weet. Nu in je jeugdige overmoed en je rose verliefdheid heb je geen idee van een toekomst met MS.

Toegevoegd na 12 uur:
Je vraag houdt me bezig. Ik heb nog niet genoeg benadrukt dat als jij je keuze maakt, niemand je tegen kan houden. JIJ beslist welke weg je gaat.

Als je nu die mooie vriendschap opbouwt, ben je over een poosje wat ouder. Dan heb je wat meer bagage om te beslissen hoe je verder wilt.