Vaak treden hyperventilatieaanvallen in bepaalde situaties op. Bijvoorbeeld: als iemand ooit zo'n aanval gekregen heeft in de supermarkt, herinnert hij of zij zich dat bij het volgende bezoek aan zo'n winkel. Dat veroorzaakt stress, en kan zo de volgende aanval oproepen.
Om te beginnen kun je dus eens met haar nagaan of er bepaalde omstandigheden zijn die zo'n aanval opwekken. Dat hoeft niet per se een bepaalde plaats te zijn, maar kan ook een gevoel zijn, bijvoorbeeld angst voor ruzie of faalangst.
Dan de vraag: hoe zorg je dat het niet meer gebeurt? Daarvoor moet ze eerst weten dat ze er niet dood aan gaat, en dat ze zelf zo'n aanval kan stoppen. NIET door in een zakje te ademen, maar bijvoorbeeld door even flink te bewegen (zie bron). Bij een hyperventilatieaanval zitten er namelijk veel te veel stresshormonen in het bloed. Die hormonen bereiden je voor op veel lichamelijke activiteit: wegvluchten, aanvallen, verdedigen... Maar als je in een winkel rondloopt of in vliegtuig zit, of gewoon tv zit te kijken, is je lichaam wel helemaal klaar voor actie, maar gebeurt er verder niks. En daar zit je dan: heel veel zuurstof in je bloed, een verhoogd suikergehalte, enorm doorbloede spieren, een op hol geslagen hartslag... paniek! De beste oplossing is dan te doen waar je lichaam zich op heeft voorbereid: bewegen! Gebruik al die zuurstof en die suikers maar gewoon op. Het kan er wat vreemd uitzien, maar op en neer springen of een rondje hollen vermindert de aanval meteen!
En zodra je vriendin dát weet, kunnen jullie eens kijken hoe het gaat als ze expres een situatie opzoekt waar de kans groot is dat ze een aanval krijgt. Dan is het zaak dat ze merkt dat ze die zelf kan stoppen. En dan kan het omgekeerde gebeuren als bij het 'aanleren' van die aanvallen: je kunt ze zo langzamerhand afleren. Want hoe minder stress je ervaart, en hoe meer je het gevoel hebt dat je de situatie in de hand hebt, hoe kleiner de kans op zo'n aanval wordt.
Succes!