Omdat we, als kleine kinderen, het maar al te vaak heel 'gewoon' vinden, dat we het middelpunt in het leven van onze moeder/vader zijn. Ze proberen het zo goed mogelijk te doen, en als dat in onze kinderogen niet zo goed lukt, wijzen we ze met slijmen, zeuren, of andere tactieken terecht hoe ze het wél moeten doen om het ons naar de zin te maken. Als we tieners worden, zijn ze eigenlijk hoofdzakelijk erg lastig, plezierbedervend, en vooral met een onuitputtelijke geldvoorraad, waar ze (zo flauw....) zo moeilijk over doen, als we het 34e shirtje willen/móéten hebben. En dom zijn ze ook : je kan toch niet 2 x hetzelfde t-shirt aan naar een avond-weg?
Dus wordt ons door onze grootouders, die hun 'oogappels' opeens in de 'ouderrol' geperst zien, en met afgrijzen zien waar ze allemaal aan blootgesteld worden door die kleine tirannetjes, opgelegd, dat we met moederdag een gedichtje opzeggen en het ontbijt verprutsen en bij bed brengen. En dat we met vaderdag iets gaan doen, wat hij 'leuk' zou moeten vinden om te doen, en wij kinderen gaan dan demonstratief zuchtend gezellig mee...
En de commercie is daar, met dollartekens in de ogen, met een snoekduik ingedoken. Zodat zelfs mannen voor moederdag 'de moeder van hun kinderen' zwaar in de parfummetjes en suikerzoetgekleurde boeketten zet.
Ik denk, dat iedere moeder of vader liever eens hoort : je bent een lief mens, of dankjewel voor m'n gestreken spulletjes. Maar daar rinkelen geen kassa's door....