waarom gebruikt men bij noten/akkoorden in muziek de benaming bemol en kruis. (halve lager-halve hoger)

De officiële Nederlandse benaming voor verlaging en verhoging is mol en kruis. Bemol, zoals jij aangeeft, wordt gebezigd door mn Duitsers en is ontstaan omdat het molteken op een b lijkt. Vandaar b-mol.

Tijdens het instrumenteren of arrangeren is de traditionele componist gehouden aan vaste regels. Dus wanneer hij een melodie in zijn hoofd heeft waavan hij een compleet werk wil 'uitschrijven', is het afhankelijk van de toonsoort, en de vastgestelde regels of het nu met kruizen moet worden geschreven of met mollen.

Ter verduidelijking : tussen de noot f en g ligt 1 toonafstand. wanneer we de f met een 1/2 toon verhogen tot Fis, en de g met een 1/2 toon verlagen tot Ges, zijn ze bij elkaar gekomen. Voor de gemiddelde luisteraar klinken beide tonen als de zelfde, maar de werkelijke klank is toch anders. Ook komt dit doordat de 'greep' , de te gebruiken ventielen, op het instrument een andere is.