Welke noten heeft een dirigent op zijn bladmuziek staan?

De dirigent maakt gebruik van een partituur.
Een partituur (van Italiaans: partitura, indeling) is het volledige overzicht waarin alle afzonderlijke partijen onder elkaar genoteerd staan. De dirigent kan in de partituur met één blik het totale verloop van de muziek overzien. Bij symfonische werken beslaat elke regel uit een partituur vaak een volledige bladzijde.

De diverse instrumentgroepen worden vooraan het systeem gegroepeerd door middel van een haak. Een accolade in plaats van een haak geeft aan dat meerdere notenbalken bij één bespeler horen zoals het geval is bij een piano, harp, accordeon of orgel.
Bij composities voor het klassieke orkest, is er een specifieke partituurvolgorde, deze omschrijft de volgorde, van boven naar beneden, waarin de notenbalken dienen te worden geplaatst. De partituurvolgorde rangschikt de instrumenten volgens de diverse instrumentgroepen, en bovendien van hoog naar laag.
Deze partituurvolgorde gaat als volgt:
houtblazers
koperblazers
slagwerk
piano, harp enz.
strijkers
zang.

Behalve een partituur is het mogelijk dat de dirigent een directiepartij heeft. Daarin staan niet alle instrumenten afzonderlijk en nogal klein afgedrukt, maar op gewone leesgrootte de melodielijn, de begeleiding en het slagwerk uitgeschreven. In het Engels wordt het onderscheid tussen die twee gemaakt door de termen 'full score' en 'condensed score'. In de oudere muziek voor blaasorkesten was een directiepartij heel gebruikelijk. Maar tegenwoordig hebben vrijwel alle composities voor orkest een volledig uitgeschreven partituur. (Doordat het met de computer wordt verzorgd is dat ook veel eenvoudiger te realiseren dan vroeger met het handwerk).