Ga naar de inhoud

Opgebiecht: Sarah (55): ‘Mijn geheim in de zon: een verboden liefde op Mallorca’

mallorca Bron: © Canva. Sarah kijkt elk jaar onwijs veel uit naar haar vakantie. Maar die reden is niet wat je verwacht.  

Sarah (55) leidt een ogenschijnlijk perfect leven, maar elke zomer lonkt een geheim dat haar hart sneller doet slaan. Een passie die ze al decennia koestert, verborgen voor haar gezin. Ze deelt haar geheim met ons.

Opgebiecht: Sarah (55) deelt haar verhaal (anoniem)

Ik tel de dagen af tot de zomer. Niet alleen omdat ik dan eindelijk even kan ontsnappen aan de dagelijkse sleur, maar vooral omdat ik dan weer naar Mallorca ga. En daar wacht hij op me: Antonio. Zijn blik, zijn warme handen op mijn huid, de manier waarop hij mijn naam fluistert. Na al die jaren voelt het nog net zo elektrisch en verboden als de allereerste keer.

Stiekem ben ik nog steeds verliefd op mijn oude jeugdliefde op Mallorca

Sarah vertelt: Ik ontmoette Antonio bijna 40 jaar geleden. Ik was amper 16 en met mijn ouders en mijn jongere zusje op een zomercursus Spaans in het hartje van Sevilla. Die zomerse dagen, doordrenkt met de geur van sinaasappelbloesem en de klanken van flamenco, staan in mijn geheugen gegrift als de puurste vorm van vrijheid. De eerste avond, toen de Andalusische hitte langzaam wegebde en de stad ontwaakte, besloot ik in mijn eentje door de smalle straatjes te dwalen. Ik hoopte leeftijdsgenoten te vinden.

Al snel kwam ik in contact met een groepje studenten via een vriendelijke Ierse jongen die ook de taalcursus volgde. Ze gingen die avond naar een verborgen patio waar een live flamenco-optreden was, ver weg van de toeristische route. Mijn ouders, die me zagen als een verstandig meisje gaven me, na wat overreding, gelukkig toestemming.

Liefde op het eerste gezicht

En daar, in de schemerige ambiance, omringd door het ritmische geklap en de gepassioneerde zang, zag ik hem. Antonio. Een Spaanse jongen met ogen zo donker en diep dat ik erin verdronk, en een lach die mijn hele wereld verlichtte. Onze blikken kruisten, en het was alsof de muziek alleen voor ons speelde. We dansten uren. Hij bleek met zijn familie in een oud herenhuis, een paar straten van mijn studentenaccommodatie, te wonen.

De volgende ochtend zocht hij me op bij de rivier de Guadalquivir, en daar, onder een bloeiende bougainvillea, gaf hij me mijn allereerste hartstochtelijke kus. Onze geheime romance duurde 10 intense, onvergetelijke dagen. Ik was waanzinnig verliefd, een gevoel zo allesomvattend dat ik nauwelijks kon ademen als hij in de buurt was.

Met Antonio verkende ik de meest afgelegen pleintjes, de verborgen binnentuinen, en we ontmoetten elkaar stiekem in een stoffige bibliotheek, verstopt tussen de eeuwenoude boeken, wanneer zijn ouders even weg waren. Ik heb verschrikkelijk gehuild toen we moesten vertrekken. Ik was ervan overtuigd dat ik nooit meer zo intens gelukkig zou worden.

Nooit gestopt met het missen van Antonio

Ik heb Antonio nog heel lang gemist, een weemoedig verlangen dat jarenlang bleef hangen. De eerste maanden wisselden we handgeschreven brieven uit, met soms wel weken vertraging door de toen nog trage post. Hij heeft me zelfs 2 keer gebeld. Een enorme verrassing toen, want internationaal bellen was extreem kostbaar en een heel gedoe.

Na een paar maanden stopten zijn brieven abrupt. Ik ben zeker 2 jaar om hem blijven treuren, mijn dagen gevuld met heimwee en een onuitsprekelijk gemis. Pas toen ik begon aan mijn universitaire studie en een andere, stabiele jongen ontmoette, David, raakte Antonio langzaam op de achtergrond. Maar vergeten heb ik hem nooit. Je eerste, allesoverheersende liefde, die raakt je op een manier die je voor altijd bijblijft.

‘Gelukkig’ getrouwd met mijn man David

Zo’n 25 jaar geleden ben ik getrouwd met David. Ik ben oprecht gelukkig met hem, hij is een goede man, en we hebben 2 prachtige kinderen: Liam van 20 en Chloe van 18. Elke zomer gaan we op vakantie, net zoals mijn ouders dat vroeger met mij deden. Jarenlang kozen we voor de Franse kust. 5 jaar geleden wilde David iets anders. Het was zijn idee om de Balearen te verkennen. Mij leek het geweldig: ik was er nooit eerder geweest, maar de gedachte aan Spanje trok me. Ik zei meteen ‘ja’ en samen stelden we een reisplan op.

We boekten een verblijf op een afgelegen, luxe huisje op Mallorca. Terwijl ik door de reisgids bladerde, zag ik een foto van een kunstgalerie in Palma die me vreemd bekend voorkwam. Een vaag vermoeden, maar ik zei niets. Het kwam toen ook nog niet direct in me op om actief op zoek te gaan. Antonio, die jeugdvakantie – het leek allemaal zo lang geleden, bijna een droom die nooit echt had bestaan. Maar eenmaal op Mallorca, de geur van jasmijn en de ziltige zeelucht inademend, kwamen al mijn herinneringen aan toen meteen terug. Alsof het gisteren was. Mijn hart bonsde van een onverklaarbare nostalgie.

De vonk opnieuw gevonden

Mijn plan ontstond pas toen we een middag door het oude centrum van Palma liepen. We waren op weg naar een museum toen ik een klein, verscholen kunstgalerie zag. De naam, ‘Galería del Sol’, kwam me vaag bekend voor. Mijn hart sloeg een slag over. Kon het echt? Ik liep naar binnen, mijn adem stokkend. En daar, te midden van prachtige abstracte schilderijen, stond hij. Antonio. Ruim 40 jaar ouder, wat grijzer bij de slapen, dieper getekend, maar hij was het, onmiskenbaar. Het was een tijdje stil en we keken elkaar alleen maar aan. Toen sloeg hij zijn sterke armen om mij heen, zijn grip stevig en vertrouwd. “Sarah, eres tú,” herhaalde hij wel 10 keer, zijn stem schor van emotie.

Antonio was eigenaar van gallerie in Mallorca

Antonio bleek eigenaar van deze galerie, een droom die hij als jonge kunstenaar had gekoesterd. Hij bracht elke zomer door op Mallorca, in een klein appartement boven de galerie, terwijl zijn familie de rest van het jaar in Sevilla woonde. Hij had 2 volwassen kinderen, liet hij me zien op de achterkant van een visitekaartje. Ook ik toonde foto’s van Liam en Chloe op mijn telefoon. Antonio zei dat hij altijd had gehoopt mij nog eens terug te zien. Het speet hem dat hij destijds was gestopt met brieven schrijven. “Ik zag geen toekomst voor ons, zo jong en uit verschillende werelden,” vertelde hij, zijn stem vol spijt. Bij een verhuizing was een oude doos met mijn brieven verloren gegaan. “Maar nu heb ik je teruggevonden, hier op mijn eiland,” zei hij opgetogen, zijn hand even zachtjes op mijn arm, een aanraking die een schok door me heen stuurde. “Wanneer kunnen we bijpraten, Sarah? Echt bijpraten?”

Een dubbelleven in het paradijs

Wat begon met discrete berichtjes via een versleutelde app, waarbij we elkaar op een bepaald tijdstip troffen bij de afgelegen vuurtoren of een stille olijfgaard om even te kunnen kletsen zonder pottenkijkers, is uitgemond in een verslavende, geheime affaire die nu al 5 jaar duurt. Dat eerste jaar bleven we de resterende 2 weken op deze villa. “Iedereen heeft het hier zo naar zijn zin, de baai is prachtig, het eten goddelijk – waarom zouden we verder trekken?” zei ik tegen David. Tuurlijk wilde hij blijven.

Stiekem naar Antonio tijdens mijn gezinsvakantie op Mallorca

Zo vaak ik kon, piepte ik ertussenuit om Antonio ergens te treffen. De dorpsmarkt, waar het altijd druk was, of een afgelegen pad langs de kustlijn waren favoriet voor snelle, gestolen momenten. Al snel sprong de vonk weer over, heftiger dan ooit. Al toen ik hem die eerste keer weer zag, was ik overtuigd. Toen dacht ik nog dat het puur jeugdsentiment was, een sentimentele reactie op een eerste liefde. Maar mijn gevoelens groeiden met de dag, intenser, dieper. Die van Antonio ook. We wilden elkaar op een rustige plek zonder nieuwsgierige blikken zien.

Bij Antonio ben ik het gelukkigst

Op een dag deed ik alsof ik me niet lekker voelde toen David en de kinderen een dagtochtje naar de grotten zouden maken. Ik bleef alleen achter in de villa, mijn hart bonzend van opwinding en een vleugje schuldgevoel. Na een tijdje glipte ik via een smalle achterdeur het terrein af, waar Antonio met zijn onopvallende zwarte auto op me stond te wachten. Zijn ogen twinkelen, zijn glimlach vol belofte. We reden naar een discreet, verlaten strandje, verscholen achter rotsen en pijnbomen, een plek van absolute privacy. Daar vonden zijn lippen de mijne weer, met een zinderende intensiteit die ik nooit was vergeten. Hij rook zo vertrouwd, naar zee, naar de zon, naar hém. We lieten de passie de vrije loop op een zacht strandlaken dat hij mee had genomen, de warme zand onder ons. We spraken direct af dat het hierbij moest blijven, dat dit een eenmalige, uit de hand gelopen hereniging was. Maar al diezelfde avond wist ik dat ik meer wilde, veel meer. Antonio stuurde me hetzelfde bericht: “Ik kan je niet vergeten.” In die vakantie is het 3 keer gelukt om met hem stiekem te seksen. Elke keer voelde als de eerste keer, een zoete, gevaarlijke escapade.

Maar op een gegeven moment ga je terug weer terug naar Nederland. Dat is dan moeilijk.

Het schuldige genot van deze zomer

Dit jaar staat onze 6e trip naar Mallorca op het programma. En ja, ik weet het, opnieuw zal de vakantie volledig in het teken staan van Antonio. Ik zal constant op zoek zijn naar momenten om hem te zien, met hem te praten, en vooral om hem weer dichtbij te voelen. Het wordt met het jaar eenvoudiger. Liam en Chloe zijn nu volwassen; ze hebben hun eigen sociale kringen en interesses, waardoor ze er vaak zelf op uit trekken. Ook David vermaakt zich uitstekend; hij geniet van golf en verdiept zich graag in zijn boeken. We hebben fietsen gehuurd, en David is ervan overtuigd dat ik geniet van lange solotochten door de heuvels. Wat hij niet weet, is dat ik dan buiten de villa afspreek met Antonio. Daarna rijden we zo snel mogelijk naar een discreet, afgelegen hotelletje in een naburig dorp, waar Antonio telkens een andere, anonieme kamer huurt. We zijn extreem voorzichtig met ons contact.

“Ik voel me onwijs schuldig tijdens onze Mallorca vakantie”

Ja, natuurlijk voel ik mij schuldig omdat ik hem bedrieg, de man met wie ik al zo lang mijn leven deel. Het knaagt soms, vooral ’s nachts. Maar ik praat het goed door mezelf in te prenten dat het maar een paar weken per jaar is, een kleine uitlaatklep, een terugkeer naar een deel van mezelf dat ik dacht verloren te zijn. De rest van de tijd ben ik er volledig voor David en onze kinderen, een toegewijde echtgenote en moeder.

Opgebiecht verhaal delen?

  • De namen en de foto zijn gefingeerd.

Heb jij ook een geheim waar je niemand over durft te vertellen, en wil je dat wel opbiechten? Mail dan *naar onze redactie en wij delen je verhaal (anoniem).*

Lees ook onze andere erotische rubrieken:

Meer over:

Tips