Ga naar de inhoud

Deel 10 van Sarah’s spannende reisgeheimen: (ont)spanning in Portugal


Sarah, is een vrouw van in de veertig en lijkt het perfecte leven te hebben. Leuk huis, leuke man, goede baan. Alleen voelt ze zich alles behalve gelukkig. Ze is zichzelf in al die jaren verloren, en is eigenlijk nooit alleen geweest, omdat ze haar man op jonge leeftijd ontmoette. Na een gesprek met haar man besluit ze een jaar lang op reis te gaan om van de vrijheid te genieten, waar ze zó naar heeft verlangd. Ze mag een jaar lang alles doen wat ze wil, zodat ze daarna kan besluiten of ze wil scheiden of verder wil met het huwelijk. En dat leidt tot spannende, sexy avonturen.

Iedere week verschijnt er een nieuw reisverhaal van Sarah. Zij houdt ons op de hoogte van alles wat zij mee maakt. Heb je de vorige delen niet gelezen? Begin dan bij deel 1 van Sarah’s reisgeheimen.

Hoofdstuk 10 – Sarah kiest voor (ont)spanning in Portugal

Een taxi brengt mij in 30 minuten naar een prachtige villa op de top van een groene heuvel. Voor het eerst ziet zo’n villa er écht uit als op het plaatje van de folder. Het witte huis met rode dak schittert in de zon. Ik word verwelkomd door de huiseigenaar Pedro. Hij geeft mij de sleutel en een ‘little house tour’,  zoals hij vol enthousiasme blijft herhalen. Om het huis ligt een grote aangelegde tuin, met een gigantisch zwembad ernaast. Naast het zwembad liggen verschillende ligbedden met gekleurde parasols. Het is een vrolijk gezicht. Ook het strand ligt op loopafstand: het is 3 minuten lopen, stond er in de online folder. De bordjes volgen langs het schelpenpad en je bent er, beaamt ook Pedro. De ruimte is luxer en groter dan alle plekken waar ik tot nu toe in ben gebleven. Toch was het redelijk betaalbaar, omdat de villa vanwege een last-minute afzegging ineens beschikbaar was. Daar maak ik mooi gebruik van. Bij de prijs kon ik ook onbeperkt toegang tot het nabijgelegen wellness-resort boeken, en dat hoefde me geen 2 keer gevraagd te worden. Wanneer ik mijn koffer het huis inrol voel ik alle drukte van de grote steden van de afgelopen maanden van me afglijden. Nu is het tijd voor ontspanning. 

De volgende dag ben ik vroeg uit de veren: het is namelijk eerst tijd voor een hike. Mijn spieren schreeuwen na de taxirit, de vlucht en tweede taxirit van gisteren om wat beweging. Ik heb dankzij een zoektocht op internet en de tips van Jacob de perfecte hike uitgekozen: de Portuegese Coastal Path. Dit is een hike van wel 265 kilometer en eindigt in Spanje, in Santiago de Compostela. Om die nou helemaal te lopen, is mij iets te veel van het goede. Je kunt ook prima het begin lopen, en zo ook de prachtige omgeving meekrijgen, verzekerde Jacob me. Zo gezegd, zo gedaan. Bij de supermarkt om de hoek koop ik wat koud water en laat ik mij door een taxi naar een uithoek van de stad brengen, waar de hike officieel begint. Ik moet lachen wanneer ik aankom en de andere hikers zie die aan de tocht gaan beginnen. Mijn uitrusting valt bij hen in het niet: deze mensen gaan ongetwijfeld de hele tocht lopen en zijn bepakt met een enorme rugtas waar extra schoenen aan bungelen, petten en wandelstokken. Nou ja, ik heb in ieder geval goede wandelschoenen voor mijn deel van de tocht. 

Ik begin vastberaden met een stevige pas aan de hike, die eerst door de stad loopt. Mijn rugzak zit vol met lekkers, water en energierepen. Aan de voorbereiding kan het in ieder geval niet liggen. Het is heerlijk weer, de zon verwarmt mijn gezicht zonder te hard te branden. Het is immers al najaar aan het worden. Ter voet ontdek ik de schoonheid van Porto. Je kan duidelijk zien dat Porto een van de oudste steden van het land is. Het prachtige stadscentrum heeft een geschiedenis die teruggaat tot de Romeinse tijd. Ik stuit op de iconische Ponte de Dom Luis I, een gigantische brug over de rivier Douro. Op het midden van de brug sta ik stil en geniet van het uitzicht over de rivier en het oude stadscentrum. Ik denk terug aan een mindfulness oefening die een vriendin van mij me ooit leerde. Door je neus diep inademen, door je mond uit en je aandacht volledig op de omgeving richten. Op die manier geniet je er extra veel van en dwalen je gedachten niet af naar het verleden of de toekomst. Ik staar naar de rivier, waar de zon mooi in glinstert. Het waait een beetje, er zijn lichte golfjes te zien. Toch krijg ik mijn hoofd niet stil, en mijn gedachten blijven afdwalen naar iemand waar ik de afgelopen tijd weinig aan heb gedacht. Peter. Opeens voel ik de behoefte om hem te vertellen over mijn reis, mijn avonturen, de mooie dingen die ik heb gezien. Hmm, dat is nieuw. Begin ik hem dan nu toch eindelijk te missen? Ik ben inmiddels alweer zo’n 4 maanden op pad, zo gek zou dat niet zijn. Ik heb tot nu toe zo hard rondgerend en zoveel afleiding gehad, dat ik misschien ook niet echt de tijd heb genomen om hem te missen. Ik vraag me af wat hij op dit moment aan het doen is. Of hij mijn woorden tijdens ons telefoongesprek ter harte heeft genomen en ook zichzelf zonder schuldgevoel aan het ontdekken is. Dat gun ik hem, net zoals ik dat mezelf gun en hij mij. Ik neem een slokje van mijn water en loop weer verder.

Na een paar uur wandelen, met meer stops bij koffietentjes op het strand langs de route dan ik van plan was, brengt een taxi me weer terug bij mijn villa. Mijn voeten branden en ik ben doodop, toch voelt het lekker om zoveel bewogen te hebben. Ik val die avond als een blok in slaap, niet alleen omdat ik moe ben, maar ook omdat mijn hoofd na de tocht heerlijk leeg is. Ik voel een rust die ik tot nu toe nog niet eerder heb gevoeld. Ook wanneer ik wakker wordt, is dat gevoel nog niet verdwenen. Ik besluit om er nog een schepje bovenop te doen en vertrek richting het wellnessresort dat bij mijn verblijf inbegrepen zit. 

 Sarah's-reisgeheimen Sarah's-reisgeheimen

Niet veel later sta ik poedelnaakt in de kleedkamer. Hoe vaak ik ook naar de sauna ga, het is altijd even wennen om mezelf om te kleden in een gemengde kleedkamer. Het voelt altijd wat onwennig om bij zoveel onbekende mensen naakt te zijn. Echter is dat gevoel na een kwartier alweer verdwenen. De sauna blijkt een onderdeel te zijn van een groot wellnessresort. Lees: 10 verschillende sauna’s, 3 buitenbaden, 2 bubbelbaden, een stoomcabine en verschillende rustruimtes. Ze hebben zelfs 2 verschillende restaurants. Mijn hart maakt van vreugde een sprongetje en ik voel me als een kind in een speeltuin. Is dit wat het is om oud(er) te zijn? Blij worden van rustruimtes en zachte badjassen? Ik grinnik. Ik besluit te beginnen bij de rozenkwarts sauna: mijn favoriet! Ik hang mijn badjas op een haakje en open de houten saunadeur. Wanneer ik de deur open, stoomt de warme lucht in mijn gezicht. Ik leg mijn handdoek op de grote houten planken, ga voorzichtig zitten en adem diep uit. Na een half uur stap ik bezweet – maar helemaal zen – de sauna uit. Oh, dit is het leven.

De rust en het warme water van het wellnessresort is heerlijk. Het is een maandag en daarom heerlijk rustig. Na het bad strijk ik neer op een van de ligbedden in de bijbehorende tuin en wil net mijn boek pakken. “Verrassing!” Ik knipper met mijn ogen tegen het zonlicht in een verwarde poging om de herkomst van de bekende stem te zien. “Jacob?” Een brede mannen glimlach grijnst. Mijn god. Het is hem echt. Voordat ik wat uit kan brengen, begint hij met mij te praten. “Ik dacht al, wat een knappe verschijning. Ik zat al met smart op een berichtje te wachten. Maar dit is beter”, grijnst hij breed. Ik bedek mezelf snel met de blauwe badjas die naast me ligt, en Jacobs ogen worden groot. “Excuses, zo bedoelde ik het niet!”, stamelt hij. Ik lach, en wuif het weg. “Vast niet, maar om als enige naakt te zijn tijdens ons tweede ontmoeting, voelt toch een beetje gek.” Stiekem ben ik blij dat Jacob zijn badjas wel aan heeft, want dat zou ongetwijfeld zoveel afleiden dat alle rust van deze dag compleet verstoord zou worden. Jacob trekt een wenkbrauw op. “Als enige? Daar kunnen we verandering in brengen, hoor.” 
“Hmm, ik denk dat ik dat niet op een lege maag aankan”, grap ik, en wijs naar het restaurant. “Gelukkig is daar een oplossing voor.”
Jacob buigt en steekt zijn hand naar me uit. “Madame, doe mij de eer om mij te vergezellen tijdens een diner. Naaktheid is optioneel.” En al lachend en grappend vertrekken we samen naar het restaurant.

Oh, god. Wijn leek in het restaurant nog zo’n goed idee, maar nu Jacob en ik samen in de sauna zijn beland met een aantal glazen achter onze kiezen, stijgt de hitte meteen naar mijn hoofd. Gelukkig maakte de wazigheid van de wijn het moment dat we allebei onze badjas uit moesten doen een stuk minder gek. Sterker nog, de grenzen lijken alleen maar meer vervaagd te zijn. Ik betrap Jacob erop dat hij moeite heeft geen stiekeme glimps op te vangen van alles beneden mijn nek, en ik heb er ook last van. Zijn Portugese charmes laten mij niet koud. Ik merk dat ik enorme behoefte heb om hem aan te raken. Ik staar net iets te lang naar beneden, en bij het zien van mijn blik lijkt Jacob’s lichaam ongewild te reageren. Ik glimlach ondeugend wanneer hij zich verontschuldigd, maar ik schud mijn hoofd en fluister terwijl ik mijn hoofd met een zucht op de wand achter me leun: “Ik weet niet of het de wijn is, of hoe extreem spannend ik je vind, maar ik heb er ook last van.” Jacob schuift naar me toe en pakt mijn kin in zijn hand, en forceert me zo om hem recht aan te kijken. “Waarom doen we daar dan niet iets aan?”
Mijn ogen flitsen naar de saunadeur. “Er kan hier ieder moment iemand binnenlopen!”
Jacobs handen zijn zich inmiddels een weg over mijn dijbeen aan het verkennen, en ik voel dat al mijn spieren zich aanspannen naarmate zijn vingers zich een weg naar boven werken. Jacob knikt nadenkend. “Hoewel dat idee me eigenlijk ook opwindt, heb je gelijk. Uit de sauna gegooid worden zou ongemakkelijk zijn, en ik kom hier graag”, lacht hij met een twinkeling in zijn ogen. “Gelukkig zijn er rustruimtes voor als je na alle ontspanning een dutje wilt doen. Misschien moeten we even een dutje gaan doen.” Hij staart me indringend aan. Ik doe alsof ik nadenk. “Hmm, een dutje. Dat is misschien geen slecht idee. Maar wat als ik nachtmerries krijg?” Jacob speelt het spelletje mee. “Dat zou vervelend zijn. Misschien moeten we naar dezelfde rustruimte, zodat ik je kan beschermen.” Zijn vingers blijven over de binnenkant van mijn dijen wrijven, gevaarlijk dicht bij die ene plek.
“Misschien is dat wel een goed idee, ja,” zeg ik ademloos. 

Niet veel later valt de deur van de rustruimte achter ons dicht, waar we in hebben weten te sluipen zonder dat iemand ons zag. Jacob en ik draaien ons naar elkaar toe en meteen grijpt hij me bij mijn middel en trekt me naar hem toe, waardoor onze lichamen tegen elkaar gedrukt zijn. En waardoor die plek tegen me aan gedrukt is. Weer maakt alles in me een salto, maar voor ik iets kan doen of zeggen, drukt Jacob zijn mond op de mijne, en vindt zijn warme, zachte tong een weg naar binnen. De zoenpartij is intiem en fantastisch. Het voelt alsof ik al 1000 keer eerder met hem gezoend heb. We zijn perfect op elkaar ingespeeld. Onze lichamen die nat en bezweet zijn van de sauna kronkelen om elkaar heen. Hij brengt zijn hand van mijn kin, naar mijn borst en dan steeds verder naar beneden. Hij draait rondjes om mijn vagina. Het zijn korte aanrakingen, en steeds wanneer ik meer wil haalt hij zijn hand weer weg, waardoor ik steeds meer naar hem verlang. Ik kreun zachtjes. Wanneer hij zijn vingers voorzichtig bij mij naar binnen brengt, houd ik het niet meer. Om het geluid van mijn kreet op te vangen, slaat Jacob zijn handen om mijn mond. “Sst,” fluistert hij.  Ik ben zo in extase dat ik de wereld om mij heen vergeet. Ik ben natuurlijk in de sauna. We zijn niet alleen. Mijn lust is inmiddels groter dan de angst om betrapt te worden. Ik kijk hem vol verlangen aan en krul mijn vingers om zijn lange, dikke erectie. Ik begin langzaam, maar merk aan zijn adem dat hij al snel meer wil. Hoe harder ik beweeg, hoe harder zijn bewegingen bij mij worden. Het is een fantastische wisselwerking. De spanning dat er iemand binnenkomt, maakt het alleen nog maar meer opwindend. “Ik kom bijna klaar,” hijgt Jacob. Om zijn sperma op te vangen maak ik het af met mijn mond. Hij kijkt mij verbaasd – maar heel voldaan – aan. Ik breng mijn hoofd naar zijn borst en voel zijn hart tekeer gaan. We besluiten om nog even te blijven liggen. Tot we op adem zijn gekomen. Even rusten, want dat is waar de rustruimte voor staat… 

Sarah’s geheime reisverhalen volgen

Iedere week vertelt Sarah over haar reisgeheimen! Ze neemt je mee door heel Europa en verder de komende weken. Benieuwd naar meer? Bekijk dan deel 11

Laat ons weten wat je van vervolgverhalen vindt via een e-mail naar onze redactie.
 

Meer over: