Lang getwijfeld over deze vraag maar ik probeer het toch: wie durft hier serieus over zelfdoding te praten?

Ik heb nooit over zelfdoding gedacht, en kan je in dat opzicht niet helpen

Ter aanvulling / suggestie: Als er mensen zijn die er wel over willen praten maar nie top een publiek forum: Als je op de naam van een persoon klikt, kom je op zijn profiel uit. Daar staat onder de foto een klein envelopje. Dan kom je direct in contact met de vragensteller. Stuur de persoon even een prive berichtje

Ook even getwijfeld, of, en dan hoe ik dit ging beantwoorden.

Laat ik het een beetje algemeen houden - ik was helemaal murw gemaakt in een relatie van psychische mishandeling en lichamelijk geweld waar talloze therapeuten op los gelaten zijn. Had niet geleerd grenzen aan te geven, en verlegde dus eindeloos stilzwijgend die grenzen,(heb ik achteraf geleerd....), tot er zo veel water in de wijn zat, dat het een ondrinkbaar mengsel was geworden. Ik voelde me minder dan een deurmat, en was ongelukkiger dan ongelukkig.

Ik wilde op een nacht vluchten - had het hoognodige in mijn auto geladen, en mijn 2 honden zaten voor de achterruit. Mij schoot te binnen, dat ik mijn paspoort nog binnen had liggen, en toen ik dat had, kon ik nergens mijn autosleutels meer vinden.
Er kwam toen zo'n gevoel van wanhoop en onmacht in me op - ik kon zelfs mezelf en m'n honden niet in veiligheid brengen - dat ik me heb opgesloten in de badkamer, alles geslikt heb wat er in het medicijnkastje stond, en ik ben op de badmat gaan liggen.

Ik ben daarna naar de huisarts gegaan, omdat ik nu het padje toch wel érg kwijt was, ben doorverwezen naar een schat van een luisterende, warme, gepensioneerde neuroloog, die draadje voor draadje het tapijt van mijn leven hielp ontrafelen en opnieuw samenvlechten tot het stevige, kleurrijke tapijt waarop ik nu door de wereld vlieg.

Ik heb zelf niet die neiging gehad, maar heb wel iemand er van kunnen weerhouden van het dak van zijn flat te springen.
Het betrof hier een schizofrene kennis die in een psychose was geraakt. Als je die ziekte hebt (want dat is het) kunnen er tijdens een psychose de gekste dingen door je hoofd spelen. Deze persoon leed aan achtervolgingswaanzin en had stemmen in zijn hoofd waar hij gehoor aan moest geven. Als iemand in zo'n toestand verkeert en niet direct opgenomen wordt, zal het niet bij één poging blijven.
Helaas is schizofrenie een ziekte die nooit overgaat...

Albert Camus (Nobelprijswinnaar Letteratuur) in zijn werk "le myhthe de Sysyphe" wijdt zijn eerste hoofdtuk aan de zelfdoding of le suicide.Ik citeer "Slechst één probleem is de moeite waard bestudeerd te worden : de zelfdoding" Is een vrij moeillijk filosofisch werk maar kan en mag niet ontbreken in een proefschrift. je vindt de pockt terug in Livre de Poche of een andere goedkope uitgave, zeker in Parijs. Het onderwerp is heel actueel ,nu in Vlaanderen de zangeres Yasmine op 37 bewust een einde gemaakt heeft aan haar leven nadat haar liefdesrelatie beeindigd was.

Ik had niets meer te verliezen, ook mijn eigen leven niet, dus het is een wonder dat ik nog leef...

Als je meer wil weten, pm me maar... (pm = personal message)