Waarom heeft samengeperste massa meer zwaartekracht?

Misschien geeft dit stukje antwoord.
Alle materie in een zwart gat zit samengeperst in een punt met een oneindig klein volume, de zogenaamde centrale singulariteit. De waarnemingshorizon is een denkbeeldige bol er omheen die aangeeft hoe dicht je veilig bij de singulariteit kunt komen. Eenmaal de waarnemingshorizon gepasseerd is het onmogelijk te ontsnappen: de zwaartekracht van het zwarte gat zal je verpletteren in de centrale singulariteit

Voordat het een zwart gat was, was de omtrek te groot om de ontsnappingsnelheid van het licht te halen, die zou heel ver in de gasreus gelegen hebben, nu als gasreus ligt het grootste gedeelte van de materie nog buiten dat veld , er is dan dus niet voldoende materie binnen dat veld (waar de lichtsnelheid de ontsnappingsnelheid is) zodat nergens in de gasreus de ontsnappingsnelheid van licht gehaald wordt en er dus nog geen zwart gat ontstaat.
De zwaartekracht in zijn totaliteit neemt niet zozeer toe, maar de concentratie van de zwaartekracht wel NADAT de ster ingestort is en ook het neutronensterpunt voorbij is (kan pas vanaf ongeveer 10 zonsmassa's)
Is de ster te licht dan wordt het een neutronenster, is hij kleiner dan ongeveer 3.5 zonsmassa's dan ontstaat ook geen neutronenster en houd je een uitgebluste ster over die stopt ster te zijn.
Bij onze zon is een dergelijk roemloos einde te verwachten, dat duurt echter nog miljarden jaren, de zon is nu ongeveer op de helft van zijn levensduur als ster.

Deze stelling is onjuist. Een ster met straal R die implodeert en verandert in een zwart gat heeft nog steeds dezelfde aantrekkingskracht op afstand R. En een evt. planeet die om die ster cirkelt zal na de implosie tot een zwart gat dezelfde baan beschrijven (even afgezien van de bij-effecten van een dergelijke implosie, wat vaak gepaard gaat met massa-verlies en dus een verMINDERDE zwaartekracht).
Het enige verschil is, dat aan de oppervlakte van de ster met straal R de ontsnappingssnelheid lager is dan de lichtsnelheid, daarentegen is er bij een zwart gat een zg. Schwarzschild-straal aan te wijzen waar de ontsnappingssnelheid gelijk is aan de lichtsnelheid en er dus geen licht meer kan ontsnappen.

Zwaartekracht kan je als volgt zien:
Je wordt altijd toegetrokken naar het iets met de grootste massa. Voor ons is dat de aarde.
Een zwart gat is een hele kleine ruimte. Omdat deze ruimte zo klein is, en de masse daarin is zo groot is de zwaartekracht enorm. Door deze hoge zwaartekracht worden andere dingen zoals licht, sterren,... hierin ingezogen. Hierdoor wordt de massa nog groter, dit proces gaat telkens maar verder. Hierdoor kan zelf licht niet meer ontsnappen uit deze kleine 'ruimte'.

Dus, ervoor was het een groot iets met veel oppervlakte, dit alles werd ineens in een kleine ruimte geperst, vandaag dat de zwaartekracht binnenin immens werd.

Correct me if I'm wrong..

Zet je schrap voor wat wetenschap:

Uit de Gravitatiewet van Newton valt af te leiden dat de zwaartekrachtversnelling van een lichaam (en daarmee de kracht die op een aanwezige lichaam wordt uitgeoefend) omgekeerd evenredig is met de kwadraat van de radius van dat lichaam. Met andere woorden: bij gelijkblijvende massa zal bij een halvering van de radius van het lichaam een verviervoudiging van de zwaartekracht aan het oppervlak gerealiseerd worden. In formulevorm:

g = G*(m/r^2)

Als we die limiet van g nemen met r naderend tot 0, zien we dat het resultaat oneindig groot is. Ergo, een massief lichaam met een hele kleine radius zal een grotere zwaartekracht hebben dan dezelfde massa met een grotere radius.

Toegevoegd na 1 minuut:
NB - Dit volgt uit de klassieke theorie. Wanneer de zwaartekrachten erg groot worden, dient men over te gaan op de vergelijkingen van Einstein. Die zijn nauwkeuriger in extreme toestanden.