Wat maakt een stuk metaal een magneet? Hoe komt de magnetische werking in een "gewoon" stuk metaal?

Als we een magneet in twee kleinere delen breken krijgt elk van die delen weer een noord- en een zuidpool. Dit kunnen we blijven doen (in theorie) tot we op de kleinste magneet, de "elementaire magneet" (ook wel "magnecuul" genoemd), komen. Zelfs die heeft nog steeds een noord- en een zuidpool.

Bepaalde metalen, zoals ijzer en nikkel, zijn normaal niet merkbaar magnetisch. Dit komt echter doordat hun 'elementaire magneetjes' niet gerangschikt zijn. Hierdoor heffen alle kleine noord- en zuidpooltjes elkaar op, waardoor het resultaat geen magnetisme is.

Echter, wanneer je bijvoorbeeld de noordpool van een andere magneet bij zo'n stuk metaal houdt, zullen al die kleine elementaire magneetjes zich netjes rangschikken met hun zuidpool richting die grote magneet. Hierdoor werken de elementaire magneetjes elkaar niet meer tegen met hun krachten. Nu is een stuk metaal met een magnetische werking ontstaan. Echter door schokken kunnen die deeltjes weer door de war raken, waardoor de werking weer wordt opgeheven.

Bij een permanente magneet staan al deze magneetjes zo 'stevig', dat ze niet uit hun rangschikking geraken. Hierdoor verliest deze zijn werking niet zo snel. Echter door hele grote schokken kunnen zelfs 'permanente' magneten hun magnetisme verliezen (ze zijn dus niet werkelijk permanent).