Waardoor zijn we in staat om muziek te verbinden met emoties en beelden?

Als je een boek leest, komen daar in gedachten ook beelden bij. Daar hoef je niets voor te doen, dat gaat gewoon vanzelf en iedereen krijgt daar andere beelden bij.
Bij muziek gebeurt hetzelfde en het hangt af van de soort muziek en je stemming op dat moment, welke beelden er tevoorschijn zullen komen.

Helaas gedt dat niet voor iedereen,of toch wel, maar dan voor andere muziek! Heel veel mensen horen (klassieke) muziek en vinden daar niets aan en voelen er dus ook niets bij.Als je thuis opgroeit met(ik noem het takkeherrie) zal klassieke muziek je weinig of niets zeggen! Dus het heeft m.i. voor een deel met je opvoeding te maken en de beelden die het oproept zullen voor iedereen anders zijn.

Het verbindt vanzelf, daar kun je niets aan doen... Zo is het nu eenmaal... Hoe krijg je het voor elkaar om naar een muziekstuk met aandacht te luisteren en niet die verbinding te maken, dat snap ik dan weer niet... Want het gebeurt gewoon vanzelf... Daar deed je niets voor...

Dus de vraag is niet hoe doe je dat, maar hoe speelt zich dat als vanzelf af?... Ja en daar kan ik je dan weer geen antwoord op geven, want het gaat vanzelf... Zo zit de mens in elkaar... Je knoopt de omstandigheden van je leven bij elkaar en stopt dat in de herinnering van het liedje... Zo gaat dat vanzelf...

De de laatste vraag is wel interessant... Hoort ruikt voelt iedereen hetzelfde... Nee iedereen hoort ruikt en voelt anders... Totaal anders, het is niet eens met zekerheid vast te stellen hoe een ander hoort ruikt of voelt... Maar we herinneren ons wel dat we dat geleerd hebben... Toen we begonnen te praten werd ons verteld hoe we een naam moesten geven aan zaken die we hoorden ruikten en voelden... Als we voor een stoplicht stonden werd ons verteld dat de kleur die ervoor moet zorgen dat we stilstaan de rode kleur was... En tot op heden ben je dat blijven doen, dus ik zeg het is allemaal aangeleerd... Maar dan ook alles, alles wat je hoort is aangeleerd, alles wat je ruikt is aangeleerd en alles wat je voelt is aangeleerd... En als je een reactie wil geven op dit stuk en zeg ik je dat je dat net zo goed aangeleerd is... Maar ook als je werkelijk begrijpt wat ik hier zeg, gelukkig, dan is dat ook aangeleerd...

Leuk hé: ALLES...

We zijn in staat waarnemingen met emoties te verbinden door een hersengebiedje, genaamd 'Amygdala' (zie bron). Door een emotionele waarde aan een ervaring toe te voegen, wordt deze beter in het geheugen opgeslagen, en worden toekomstige situaties beter herkend, en kan er beter op gereageerd worden.

Wat jij waarschijnlijk ook wel interessant vind, is dat homoseksuele mannen een sterkere reactie blijken te hebben in de amygdala, dan heteroseksuele mannen, bij het zien van van scènes in de geprefereerde categorie.

"Waarneming" steunt op polariteit: "ik" - "het waargenomene".

Men kan zeggen: "Waarnemen" haalt 'uit mekaar': de seconde dat we iets waarnemen hebben we een breuk gemaakt tussen 'het zelf' en 'het waargenomene'. Door het waarnemen (zoals wij het kennen) vallen we uit de eenheid en in de polariteit: "mezelf" versus "de wereld".
Deze spanning, dit 'uit mekaar bewegen' zet aan tot 'terug herenigen'... dit laatste proces noemen wij 'denken'.

Denken is dat proces waar wij dingen onderling met mekaar in relatie brengen.
Om een rudimentaire voorbeeld te geven: wetenschap zegt ondermeer "meten is weten": meten is een eenheidsmaat in relatie brengen met een object; om zodanig de 'grootte' vast te stellen van iets. Ander gezegd: de relatie tussen object en eenheidsmaat, levert ons de kennis - de gedachte - van 'groote van dit object' op.

Hetzelfde zien we in andere weten-schappen: Ontstaan van ziektes wordt beschreven door de relaties tussen ziekteverwekkers en het lichaam vast te stellen. Het ziektebegin wordt m.a.w. begrepen door de relatie - de samenhang - te vinden tussen 'ziekteverwekker' en 'ziekte'.
Wanneer je wetenschap (in zijn meest brede betekenis) en het denken nauwkeurig beschouwt, dan zou je zien dat het denkproces op zich een proces is van 'relaties zoeken/vinden/zien'...

Zoals de waarneming 'uit mekaar haalt'; zal het denken dingen met mekaar 'associëeren', 'in relatie brengen met mekaar'.

Wanneer ik een onintelligent persoon ben, en ik maak een machine, dan zal deze machine ook onintelligent zijn... hiermee wil ik aantonen: de wetmatigheid die heers in de basis van iets, zal ook heersen in al zijn afgeleiden daarvan.
Voor onze vraag: We stelden vast: de basis van denken is 'associatie'. Het denken zelf is m.a.w. ook onderhevig aan zijn eigen fundament; anders gezegd: het denken is een associatief proces:
zoals denken (en onder 'denken' verstaan we hier het vormen van: 'beelden', 'toekomst/verleden' en 'gedachten') over 'ijs' relaties zal tonen tussen 'smelten' en 'warmte'; zal ook ons denken relaties vinden tussen gedachten onderling; gedachten komen bijgevolg in associatieve stromen: de vogel doet ons denken aan de lucht, de lucht aan die keer dat we in het vliegtuig zaten en dat doet ons denken aan die keer dat we naar Rome vlogen.

'Emoties' kunnen omschreven worden als de individuele beleving van gedachten: de lichamelijke herinnering aan het beeld... het ontbreekt mij hier aan ruimte om daar nog iets over te zeggen.