Als je partner zijn vader alcoholist is en hij drinkt alleen bij het uitgaan gemiddeld 5-7 biertjes, is dat gegronde reden om je zorgen te maken?

Ik zou er geen aandacht aan schenken, leuke woordspeling trouwens. Hoe meer je erop zit hoe meer men zich ervan bewust is.

Geen reden tot zorgen!

Hij doet het erg netjes!

Wat is jouw definitie voor een alchoholist?

Het is wel genetisch bepaald. Maar dat wil niet zeggen dat je partner ook alcoholist wordt.
Hij geeft zelf aan dat hij niet hetzelfde wil worden als zijn vader. Daar moet jij vertrouwen in hebben.

Nee, ik denk niet dat hij wil worden als zijn pa. Hij zal het zelf wel in de gaten houden. Stop te bemoederen/bemoeien, dit kan averechts werken.

Je zegt het zelf al: hij drinkt alleen tijdens het uitgaan gemiddeld 5-7 biertjes en op een verjaardag 2-3 biertjes. Hij drinkt nooit alleen.

Je vriend heeft zijn drankgebruik kennelijk goed onder controle. Zolang hij ervan geniet is er geen enkele reden om je zorgen te maken.

Vraag is natuurlijk, hoe vaak gaat die vader uit?
Als dit één keer in de week is, dan zou ik deze man nog geen alcoholist noemen. 5-7 biertjes vind ik namelijk nog wel meevallen. Daar word je niet zo dronken van, dat je niet meer weet wat je doet, waardoor je gekke dingen gaat doen.

Ik zou mijn partner er niet mee confronteren. Dit geeft alleen maar aan dat je niet volledig vertrouwen hebt in zijn verantwoordelijkheidsgevoel. Dat is niet prettig om te horen als partner. Bovendien wil hij zijn vader waarschijnlijk niet afvallen. Geeft conflicten, waar je waarschijnlijk niet op zit te wachten.

Alcoholisme is voor een gedeelte genetisch bepaald. Volgens Amerikaans onderzoek heb je zo'n 34% meer kans om alcoholist te worden als 1 van je ouders dit ook is.
In dit geval zal ik me er niet veel zorgen om maken. Iemand die tijdens het uitgaan 5 tot 7 biertjes drinkt is in mijn ogen heel normaal. Dat hij zelf aangeeft dat hij het niet zover laat komen en boos wordt als jij erover begint, zegt ook wel wat natuurlijk.
In de bron kun je meer lezen over alcoholisme en of dit genetisch bepaald is.

Kinderen van alcoholisten hebben meestal erg geleden onder het alcoholisme van hun ouder : alcoholisten 'zijn er niet' voor hun gezinsleden op de momenten, dat die het het meeste nodig hebben. Alcoholisten zijn daardoor onberekenbaar : soms (nog) wel aanspreekbaar, maar soms ook al weer te ver heen die dag, om er nog wat aan te hebben....
Aan de andere kant : ze hebben een voorbeeld gehad, dat als het leven je in je maag schopt, maw. als alles te veel en te zwaar wordt, dan helpt drank om het 'aan te kunnen'.

Met dit weten in je achterhoofd hoef je je vriend er eigenlijk nooit op aan te spreken : hij is wat dit betreft ervaringsdeskundige.
Als je zou merken, dat hij alcohol gebruikt als pleister op dagelijkse wonden, wordt het tijd, om eens een ernstig gesprek met hem te hebben. Want de verhouding tot alcohol is voor een kind van een alcoholist anders, dan als je ouders niet dronken, of alleen op feestjes een drankje namen.

Maar zolang dit niet zo is, is het een beetje beledigend voor je vriend, dat hij zo in de gaten gehouden wordt : of dit zo is, of niet (dat je hem in de gaten houdt), hij geeft dit aan door boos te worden op jou, als je hem er op aanspreekt.

Dus ontspan je een beetje, en realiseer je, dat hij veel beter weet dan jij wat alcohol kan doen met een mens.

Een voorbeeld kan in feite op twee manieren worden opgevolgd: of hij volgt de voetstappen van zijn vader, of hij zal nooit zijn vader worden hierin.

Het ligt er precies aan hoe hij zijn eigen jeugd heeft ervaren en hoeveel 'last' hij had van zijn vader.
Een beetje lastig uit te leggen. Maar als je ook veel leed hebt in het leven, dan kan je eenvoudiger begrijpen waarom je vader naar de drank heeft gegrepen. Misschien vond hij dat wel een goede reden en zal hij misschien dat ook overnemen.

Maar als hij teveel hebt gekeken naar je vader en hoe zijn alcoholgebruik jouw leven heeft verpest. Dan zal je dat stukje nooit van hem overnemen.

Welke kant het muntje opvalt, dat ligt er dus net aan hoe je partner zijn eigen jeugd heeft ervaren.
Soms blijft het muntje staan, dan is alcohol helemaal geen issue in het leven.
Daar lijkt het meer op, want of hij zou zijn leed verdrinken, of hij zal geheelonthouder zijn. Nu is hij gewoon normaal en heeft hij normale verantwoordelijkheid.

Je vraag zegt over 5-7 biertjes, en je toelichting 2-3 biertjes. Beide best ok, alhoewel het eerste meer hoort bij een jongere van tussen de 17-27 jaar oud.

Zolang het bij af en toe blijft is er geen enkele reden om je zorgen over te maken.
Als het meer wordt kun je altijd nog aan de ho-stop bel trekken.

Statistisch gezien hebben kinderen van alcoholisten een grotere kans om alcoholist te worden dan gemiddeld. Waar dat exact aan ligt zou ik niet weten maar ik ben er vrij zeker van dat het niet genetisch is maar meer te maken heeft met omgevingsinvloed. En alcoholisme heeft minder te maken met hoeveelheid dan met afhankelijkheid (iemand kan 1 pils per dag drinken en toch verslaafd zijn en niet zonder kunnen).

Iig: wat je beschrijft klinkt als heel normaal drink gedrag (er even van uitgaande dat je niet 2 verjaardagen per week af gaat het hele jaar door). Ik kan me ook wel voorstellen dat hij de vergelijking met zijn alcoholistische vader als beledigend opvat. Waarschijnlijk heeft hij zelf geen beste herinneringen aan zijn vaders drinkgedrag.
De meeste mensen drinken alleen als daar een gelegenheid voor is. Feestjes, uitgaan ed. heel normaal. En ik ken verschillende mensen die behoorlijke hoeveelheden bier naar binnen konden werken per week maar ik kan ze niet verslaafd noemen omdat ze verder totaal geen afhankelijkheid hadden. Zodra de gelegenheid er verder niet was, dronken ze ook niet (niet te zeggen dat ze daarmee gezond bezig waren want voor je lever is het natuurlijk niet goed maar van alcohol afblijven was ook geen punt) en ik denk dat de gemiddelde student zich daar wel in zal herkennen.
Een echte alcoholist is voor een oplettend oog behoorlijk herkenbaar (ook al denken die alcoholisten dat ze het nog zo goed verbergen). Dingen als, ontkennen gedronken te hebben, drinkgedrag te verbergen door bv flessen te verbergen, regelmatig drinken (hoeft zeker in een vroeg stadium niet eens veel te zijn), slecht humeur als iemand niet kan drinken, op ieder feestje ladderzat worden, nooit een keer de rollen om willen draaien zodat een ander kan drink en zelf nuchter blijven zijn redenen om je zorgen te maken.

In het kort: nee, wat je daar beschrijft lijkt me geen reden om je zorgen te maken.

Ik zou mij heel erg zorgen maken, vooral omdat hij zich geen zorgen maakt. Alcoholisme is sterk genetisch bepaald. Als hij zich dat bewust was, dan zou hij bijzonder goed uitkijken.