Ligt steunzoeken bij anderen in de opvoeding of in de genen

In de genen. Een mens is van nature geprogrammeerd om in een groep te leven. De groep heeft er baat bij als er onderlinge verbanden zijn en de leden tot op zekere hoogte van elkaar afhankelijk zijn.

Steun zoeken is voor verreweg het grootste deel van de mensheid heel normaal. En misschien zou je het in je eentje wel op kunnen lossen, dan nog voelt het voor de meeste mensen goed als ze hun problemen met andere mensen kunnen 'delen'. 'Gedeelde smart is halve smart' is geen onzin-uitdrukking. Verder worden mensen er gelukkig van als ze andere mensen kunnen helpen. Zowel helpen als geholpen worden is goed voor de groep.

Een veel betere definitie van intelligentie (dan die domme testen) is zelfredzaamheid. En daar heeft dit dus m.i. alles mee te maken.

We zijn als mensen met elkaar verbonden, en groepen mensen zoeken elkaar op om te spiegelen, te leren en te onderwijzen.
Daar is helemaal niets mis mee, zolang dit op een positieve manier gaat, met de bedoeling om een ander te helpen.
Ieder mens heeft zijn eigen kwaliteiten, en wat is mooier om te delen.
Janine, ik zie de achterliggende gedachte, en jou als mens achter deze vraag.
Ook jij als mens mag er wezen, en je bezit je eigen kwaliteiten.
Laat je verleden los, en stop met je te verdedigen.
Laat ook jij je verbinden door positief te zijn, want negativiteit roept alleen maar meer negativiteit op.
Pak mijn hand, en ga op weg.

Het komt uit het hoofd!
Zij die hulp vragen denken dat zij hulp nodig hebben.
De gedachte komt uit het hoofd.
Het hoofd is een creatie apart, het is zielloos en heeft de mens nodig om te kunnen 'leven'.

Dat komt zowel voort uit de genen als uit de opvoeding en de cultuur, in sommige culturen doet men sneller een beroep op elkaar en wordt dit ook als normaler beschouwd.
Het is dus moeilijk exact aan te geven welke van de factoren in zijn algemeenheid de sterkste invloed uitoefent.
Ik denk wel dat cultuur een heel belangrijke factor is.
Bij een sterke gemeenschapszin is het gebruikelijker dingen samen te doen dan in een sterk Calvinistische cultuur als je wel in Nederland vind.
Dat zou m.i. een stuk beter mogen worden en gaat de individualisering ook tegen.
Met 17 miljoen mensen eenzaam zitten wezen is niet gezellig en erg onhandig.

ik geloof toch dat opvoeding een cruciale rol speelt, ouders vormen een enorm voorbeeld voor kinderen, als zij zien dat ouders geen steun zoeken denk ik dat ze zelf ook veel minder geneigd zullen zijn dit te doen