Hoe is applaus ooit begonnen?

het is de meeste primitieve mannier om geluid te maken naast je stembanden.
ik hoorde op radio 1 de hypothese dat er al werd geklapt voor mensen in de beginjaren van de homo sapiens, en waarom? omdat het gewoon zo leuk klinkt misschien? er is geen antwoord op deze vraag.

History

The custom of applauding may be as old and as widespread as humanity, and the variety of its forms is limited only by the capacity for devising means of making a noise (i.e., stomping of feet or rapping of fists or hands on a table). Within each culture, however, it is usually subject to conventions.

The ancient Romans had a set ritual of applause for public performances, expressing degrees of approval: snapping the finger and thumb, clapping with the flat or hollow palm, waving the flap of the toga, for which the emperor Aurelian substituted handkerchiefs (orarium) that he had distributed to the Roman people.[1] In Roman theatre, at the close of the play, the chief actor called out "Valete et plaudite!", and the audience, guided by an unofficial choregus, chanted their applause antiphonally. This was often organized and paid for.[2]

Similarly, a claque (French for "clapping") was an organized body of professional applauders in French theatres and opera houses who were paid by the performer(s) to create the illusion of an increased level of approval by the audience.

With the proliferation of Christianity, customs of the theatre were adopted by the churches. Eusebius[3] says that Paul of Samosata encouraged the congregation to applaud his preaching by waving linen cloths (οθοναις), and in the 4th and 5th centuries applause of the rhetoric of popular preachers had become an established custom. Applause in church eventually fell out of fashion, however, and, partly by the influence of the quasi-religious atmosphere of the performances of Richard Wagner's operas at the Bayreuth Festspielhaus, the reverential spirit that inspired this soon extended back to the theatre and the concert hall.

Klappen is het maken van geluid door middel van twee handen tegen elkaar te laten bewegen. Het wordt veelal gebruikt in muziekstukken. De bekendste vorm van klappen is echter het applaus: een manier om iemand dankbaarbaarheid te tonen voor de door hem of haar vertoonde kunsten.

Het klappen werd al in de prehistorie gebruikt als muziekinstrument. Het is simpel, het kost niets en kan door iedereen gebruikt worden als ritmische begeleiding. Ook in onder andere de Oud-Egyptische muziek werd er geklapt (rechts). In de Middeleeuwen was het vooral het publiek dat, al zuipend, meeklapte op de muziek van narren en troubadours.

In een aantal moderne muziekgenres is het klappen nog steeds zeer populair. Folkmuziek uit de jaren '60 is daar het bekendste voorbeeld van. Richie Havens, Bob Dylan, Phil Ochs en soortgelijke artiesten gebruiken het klappen om de standpunten in hun protestliederen extra kracht bij te zetten. Door een lied te voorzien van een klappende menigte, klinkt zo'n lied al gauw alsof het de ideologie erachter door veel mensen ondersteund wordt. In de studioversies van de folkliederen is het klappen meestal vervangen door een tamboerijn. In het hippietijdperk heeft deze vorm van folk op haar beurt ook veel popmuziek beïnvloedt, waardoor er onder andere in het nummer I want to hold your hand van The Beatles en Barbara Ann van The Beach Boys klappende mensen te horen zijn. In gospelmuziek wordt het klappen ook vaak gebruikt om een lied kracht bij te zetten. Rapper 50 Cent bracht een nummer uit waarvan de beat werd begeleid door geklap. De Albert Heijn-reclames werden hierop aangepast en bevatten sindsdien evenees geklap.

Zoals met zo veel oude gebruiken is het onduidelijk wie ermee is begonnen. Mogelijk is applaus al zo oud als de mensheid zelf. Zeker is dat klappen een heel oude manier is om vreugde, maar ook afkeer uit te spreken. Applaus komt al voor in de bijbel (in bijvoorbeeld Job 27:'Een ieder zal over hem met zijn handen klappen, en over hem fluiten uit zijn plaats'). Ook in het oude Griekenland werd waarschijnlijk geklapt. Niet verwonderlijk:in je handen klappen is zo ongeveer de meest makkelijke manier om een hard geluid voort te brengen zonder je stem te gebruiken. Niet gek dus dat applaus al in Japan bestond voordat ooit een westerling voet op die eilanden zette.

Als ik voor mijzelf spreek - al was het applaus nog niet uitgevonden- dan zit ik verrukt te luisteren of te kijken naar iets, en wanneer het is afgelopen dan wil ik daar mijn waardering voor uitlaten. Dan ga ik staan en klap ik in mijn handen.

Wellicht is èèn iemand daar ooit eens mee begonnen uit totale verrukking, en dacht de rest: Ja! (klapklapklap).

Dus gaat niet om : "als ik mijn handen nu eens tegen elkaar sla...", maar meer om hoe je jouw gevoelens kan uiten dat je het prachtig vond en er echt door geraakt was.

Toegevoegd na 42 seconden:
En dat de rest dan gewoon volgde...

Mensen begonnen spontaan te klappen

Als ik iets meemaak waar ik veel emotie bij voel (voornamelijk enthousiasme) dan sla ik ook automatisch mijn handen tegen elkaar. Dat gaat puur natuurlijk. Het zou kunnen dat deze (primitieve) reactie in iedereen schuilt.