Hoe help ik mijn vriendin het best door niet alles op te proppen?
mijn beste vriendin heeft me al veel van haar verleden verteld maar nu is ze echt down en ze is zelfs niet naar school gekomen. ze wil ook niet zeggen wat er is...dat het te moeilijk is da uit te leggen...ik heb er veel met haar over gepraat en toen ik haar zij dat alles goed zou komen, ze altijd op mij kan rekenen en dat haar leven nog moet beginnen zei ze iets zoals : "mijn leven moet nog beginnen??, het enige wat ik in mijn leven heb is niks..maar ook niks! en met de jaren wordt da alleen ma erger, dan kan het maar beter nu stoppen..."
ik maak me grote zorgen en ben gewoon bang dat ze de neiging heeft zelfmoord te plegen omdat ze dit al eerder had. Ik weet gewoon niet meer hoe ik haar kan helpen want ze wil niet altijd praten wat ik begrijp...ze is al bij psychologen geweest maar daar blijft het bij.
Hoe kan ik haar helpen??
PS: 1 keer vroeg ik haar waarom ze soms uit het niets boos wordt op mij, ze vertelde me dat ik daar niet op moest letten en dat ze soms stemmingswisselingen heeft. Ik vroeg dan ook of ze dan zoiets als persoonlijkheidsstoornis had maar ze zei van niet maar meer een depressie. 'k heb hier veel dingen van opgezocht en ik kwam al uit op manisch, borderline en ook op andere stoornissen. Zou ze iets hebben van deze dingen want ze heeft echt heel veel meegemaakt en heeft of doet soms aan automutilatie.
https://www.113online.nl/
- Heeft ze deze informatie zelf aan je verteld over de zelfmoord poging?
- Heb je zelf gezien dat ze automutileert?
- En is ze daadwerkelijk naar psycholoog geweest?
- Is de depressie daadwerkelijk geconstateerd?
- Misschien omdat andere mensen dit zeggen over haar?
- Vertel eens wat over haar persoonlijkheid?
Sommige mensen hebben gewoon een wat "depri" persoonlijkheid.
Sommige mensen kunnen depri klachten hebben terwijl er heel iets anders aan de hand is dan persoonlijkheids-stoornissen.
Zo iets als gewoon dat ze er mee zit, hoeft niet perse echt groter probleem te zijn. Littekens blijven en dat kun je ook nog zien.
Of het gedrag is gewoon standaard geworden. Ik vind:
Dat je er goed aan doet dat je haar echt wil helpen en dat is altijd een fijne eigenschap voor vriendschap.
Je luisterend oor en vriendelijkheid is super fijn.
Fijn dat je je opensteld voor haar, maar doe jij dit ook naar haar?
Door eigen (gemeende) levenservaringen te delen.
Dit bied wederzijdse vertrouwen en emotionele betrokkenheid, iets waar iedereen baat bij heeft!
Zo zou ze ook meer aan je willen of kunnen vertellen, en als ze het er gewoon niet over wil hebben.
Waarom pushen? Misschien is er niet zo veel aan de hand. Winterdip?? Immers:
- Als ze zegt dat ze naar psycholoog is geweest en dat echt is, zou ik denken dat ze geen stoornis heeft.
Anders zouden ze wel wat ontdekt hebben? Even kwijt:
Met psychologische etiketjes zou ik heel voorzichtig zijn.
Zeker wanneer je alleen maar even (bij wijze van) google hebt gebruikt en zonder psychiatrische indicaties.
Die ook door haar zelf herkent worden.
Een depressieve kan ook andere oorzaken hebben en komen niet altijd van een psychiatrische aandoening.
Of ook gewoon helemaal niet zo zijn. Hoop dat je er wat aan hebt?? Groet, Ienie
Ze is zeker en vast naar een psychologe geweest want ze vertelde me hoe ze haar o.a. verder hielpen. Ze heeft zelfs in een instelling gezeten. Ik denk wel dat ze een depressie heeft, zeker toen ik haar eens iets vroeg waarop ze antwoordde dat ze soort van depressie had, of dat bewezen is weet ik niet.
Euhm...ze is zo down omdat ze vroeger door haar vader seksueel misbruikt is geweest, maar niet verkracht zegt ze...misschien wel maar wil ze dat niet zeggen wat ik helemaal begrijp. Er werd vroeger toen ze nog klein was veel ruzie gemaakt bij haar thuis, haar vader kwam vaak stomdronken thuis, begon de deur in te trappen en ik denk ook dat hij sloeg want dat heeft hij alleszins bij de stiefvader gedaan en misschien ook bij haar moeder.
Door deze traumatische gebeurtenissen hyperventileert ze ook wanneer er iemand serieus begint te schreeuwen maakt niet uit tegen wie.
Ik denk dat ze nog heel verschuild van vroeger maar het niet durft te zeggen. Ik ga dan ook niet zitten vragen van wat is ze zoal gebeurt enz alleen als ik merk dat ze super sip is en er dus iets niet klopt maar meestal zegt ze een deel en dat is zeker en vast voldoende voor mij. Ik ken anderen die met haar omgaan en het tot de detail willen weten wat dus erg frustrerend is voor haar. Ik heb 1 ding geleerd en dat is dus erg voorzichtig om te gaan met haar, zelfs wanneer ik een grapje maak er 2 keer over na te denken of ik het wel zou zeggen omdat ik haar niet wil kwetsen. Bedankt voor je uitleg dit heeft me wel doen nadenken want op het internet informatie zoeken is idd niet altijd waar of ja toch niet helemaal. ps. Ik denk niet dat ik haar nog ga zeggen van dat ze eventueel hulp kan zoeken want dat heeft toch geen nut. Ik zou liever willen weten hoe ik haar kan helpen als ze het moeilijk heeft. meestal praat ik met haar via sms want op school gaat dat niet zo goed en weet ik minder goed wat zeggen. Via sms gaat dat makkelijker vindt ik.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.