Hoe kan ik dit het beste reageren?

Question

Enkele weken geleden is m'n opa na 1 jaar van diverse ziektes (2X kanker o.a en hartaanval) overleden. Treurige gebeurtenis. Maar toch heb ik tot nu toe niet echt gevoelens gehad van verdriet, wel enorme angst.

De angst dat ik ineens oncontroleerbaar ga huilen, terwijl ik er niet echt negatief over nadenk, aangezien ik geloof dat hij of herboren is of naar een betere wereld is gegaan, tranen laat ik ook niet nu ik hier ook over praat. Maar, als ik bij familie ben, voel ik me extreem verplicht om het te doen. Daarom vind ik het ook compleet niet prettig om erover te spreken, met andere mensen gaat wel, maar, bij familie is t erg lastig.

Nu is het zo, dat op 9 juli, de trouwdag van m'n opa/oma is, opa is niet meer en m'n ma/oom/oma willen het nu afsluiten aangezien het zoveel stress oplevert dat het gewoon teveel stress levert (begrijpelijk), we gaan die dag ook gewoon gezellig met z'n allen op pad en uit eten. Maar nu komt de vraag, op een gegeven moment zou er zeker iemand tegen me van de familie gaan praten hierover, of zie je al die tranen vloeien (wat ik btw sowieso altijd lastig vind), wat moet ik dan doen? Gevoelswijze kan ik het niet aan dat zelf uit te zoeken, ik wil namelijk niet huilen, verbied het mezelf, want vind het niet nodig. Maar, ik kan er compleet niet tegen als anderen het wel doen.

Ontwijken kan ik niet. Erover praten met hun althans wil ik niet omdat ik te bang ben dat ze mijn manier van denken gaan afkeuren. Dus?

 · Accepted Answer

Lastig voor je, echt waar. Dat je het huilen tegenhoudt, betekent voor mij dat je wel de drang voelt om te huilen, maar daar geen gehoor aan geeft op zo'n moment.
Ik kan me voorstellen dat je het lastig vindt je familie te zien huilen. Mensen kunnen hier echter verschillend over denken.
Voor sommigen is het troostend om samen verdietig te zijn, anderen voelen zich ongemakkelijk, anderen kunnen het gewoon niet begrijpen, en weer anderen houden het liever totaal voor zichzelf.

Je ziet zelf dat sommige mensen anders met het verdriet omgaan dan jij. Andere mensen zullen over het algemeen ook accepteren dat jij je eigen manier hebt om met het verlies om te gaan. Er zijn geen regels wat dat betreft.

Ik kan niet helemaal opmaken uit je verhaal of je wel durft te huilen als je alleen bent, of dat je dan ook angstig bent om oncontroleerbaar te huilen.
In het eerste geval, denk ik dat je gewoon moeite hebt je verdriet op die manier te uiten bij familie. Daar is niets mis mee, je moet doen wat voor jou fijn voelt, want het is tenslotte ook jouw verdriet.
In het tweede geval vind ik het lastig om zo een eenduidig advies te geven. Ik weet niet of je ook angsten hebt om te huilen over andere gebeurtenissen. Als dat zo is, is het misschien raadzaam hier met iemand over te praten.
Veel succes en sterkte volgende week.

 · Answer

Ik lees dat je het niet wilt maar juist als je het dan gaat tegenhouden dan moet het eruit en zul je emotioneler en heftiger reageren dan wanneer je het jezelf toestaat.

Ik zou zeggen: probeer het voor die tijd 1 op 1 met iemand erover te hebben die jou verhaal snapt en met je meeleeft. Een heleboel tranen en je verhaal ben je fan tenminste voor die tijd al kwijt.

Succes!

 · Answer

Ik zou sowieso wel naar het etentje gaan. En ik zou me er al geestelijk op voorbereiden mocht er toch een gesprek komen dan ben je er op voorbereid. 
Je zou ook gewoon eerlijk kunnen zijn en zeggen hoe jij er over denkt want wie weet vinden de anderen dat ook maar durven zei er ook nier ober te praten.

Ik wenst je veel sterkte en succes toe

Hoe kan ik dit het beste reageren?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (2)

Weet jij het beter..?