Wanneer stel je je aan?

Als ik jaloers ben. Ben ik bijna nooit trouwens

Ik stel me altijd aan als ik onredelijk ben of om onzinnige dingen boos wordt die niet belangrijk zijn. Te vaak dus. Bijvoorbeeld als iemand wat te vaak laat vallen of omgooit uit onhandigheid. Gelukkig heb ik een hele lieve puberdochter die met een grote smile "niets aan de hand roept" en ik meteen weet; inderdaad.

Een ander kan nooit beoordelen wat en hoeveel jij voelt. En AL jouw gevoelens zijn helemaal jouw gevoelens - teleurgesteld, witheetwoedend of verbitterd. Geef ze lekker de middelvinger (kan ook in gedachten, natuurlijk....)en bedenk, dat écht waardevolle mensen jou en je gevoelens serieus nemen en ten volle accepteren. Ze kunnen je daarna wél helpen ze te relativeren, maar in eerste instantie stel je je NIET aan - zij maken zich er makkelijk vanaf, door niet naar je te (willen) luisteren en HUN meetlat langs JOUW gevoelens te leggen, zonder de moeite te nemen zich in je te verdiepen.

je stelt je aan wanneer je niet voldoed aan de verwachting van degene die vind dat je je aansteld.

Nou, ik stel me wel eens aan hoor, in de zin van : ik gooi er wel eens een schepje bovenop als ik kwaad / verdrietig / geschokt / teleurgesteld ben- maar da's dan achteraf dat ik denk, mmm, dat was wel een hele overdreven reactie. Maar op dat moment trek je er dan vermoedelijk de aandacht mee die je wilt of bereik je het effekt dat je voor ogen hebt. Maar blijkbaar doe ik het goed, want ik heb er verder nog nooit opmerkingen over gehad dat ik me aanstel - althans niet sins mijn pakweg twaalfde.

Jawel, ik zeg weleens tegen mezelf dat ik me aanstel. Dat is een punt waarop ik besef dat ik aan het 'doordraaien' ben of de dingen groter en gewichtiger maak dan nodig is, of erin blijf hangen. Het is denk ik goed om je hiervan bewust te zijn en te kijken waarom je vindt dat je je aanstelt. Vaak is het onzekerheid, angst of onbegrip en zelfonderzoek hierin kan heel gezond zijn.

Als je verder gaat dan nodig is... Dan stel je je aan... Als je met een hamer een vlieg wil gaan vangen, dan stel je je aan... Jij zult nooit toegeven dat je verder gaat dan nodig is, en een ander zal alleen maar jou vertellen dat je verder gaat dan nodig is... Stel je niet aan...

als ik doorga met -huilen -boos zijn -achter iemand aan zeuren -moe voelen -tegenzin hebben terwijl ik weet dat ik er zo mee zou kunnen stoppen, maar op een of andere manier ga ik er maar mee door... op het moment dat ik dát inzie, vind ik dat ik me aanstel...

Bronnen:

mijn innerlijke critica

In je eigen ogen stel je jezelf nooit aan. Als iemand vind dat je je aanstelt dan kan hij zich meestal niet goed in de situatie verplaatsen.