waarom huilen kinderen ineens als ze bloed zien?
een kind valt, roept auw, kijkt wat sip naar zijn moeder en kijkt vervolgens naar zijn knie.
hij ziet dat het bloed en begint ineens keihard te huilen.
het deed eerst wel wat zeer, vandaar dat die wat sip/zielig naar zijn moeder keek maar pas nadat die het bloed zag begon die te huilen.
dit hele gebeuren van vallen totdat die het bloed zag duurde zo'n 5 a 6 seconde.
de pijn van de val voelde die dus al voordat die het bloed zag waardoor die voluit ging huilen.
dan huilt die dus niet zozeer vanwege de pijn maar vanwege het zien van het bloed, hoe komt day?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Operante conditionering. Elke keer als het kind wat heeft (schaafwondje, plekje, bloed) reageert mamma door te troosten, een pleistertje te plakken, aandacht te geven, lekker zielig te doen, te tuttelen ; heerlijk ! Maar lang niet elke val doet zeer. TOT tot mamma bezorgd aan komt rennen. Dat is het signaal om de waterlandertjes op te roepen, om het knuffel- en troostritueel te laten beginnen. Met bloed is net zoiets aan de hand : als er bloed is, leert het kind, is het erg. Dus ook al deed het helemaal geen zeer, als ze bloed zien, begint het alarmbelletje te rinkelen. Grappig genoeg werkt dat mechanisme nog steeds als mensen allang volwassen zijn. Als je een keer goed geraakt wordt, op welke wijze dan ook, schrikken we vaak pas ECHT op het moment dat we merken dat het bloed. Bloed is een al heel jong ingeprent alarmsignaal voor ' foute boel' .
Omdat het pas als erg wordt beschouwd zodra ze bloed zien. Een kind valt of stoot zichzelf zo vaak. Als dat alleen een pijnlijke plek oplevert die later blauw wordt of opzwelt, dan is er verder niks aan de hand. Maar als er bloed komt, dan is je huid echt kapot en dan kan het niet vanzelf overgaan. Dan schrikt het kind zodanig dat het gaat huilen. Misschien is dat instinctief ook wel de juiste reactie. Want als er echt een gat in je knie zit, dan moet die worden gedesinfecteerd en gehecht. Als je niet zou schrikken van bloed was er misschien kans dat je een beschadiging kon oplopen waar je de rest van je leven last van zou houden. Nu komt de omgeving al snel te weten dat er iets gebeurd is en kan er actie worden ondernomen.
Niet alleen kinderen. Niet dat een 50-jarige vriend van mij gaat huilen, maar ik struikel nog al vaak over mn eigen benen. Als ik dan naar adem zit te happen, wegens een toch wel behoorlijke klap en /of een halfverstuikte enkel, is zijn commentaar: "Ow het bloedt niet", en mag ik blij zijn als hij een tijdje later nog eens vraagt hoe het gaat
Omdat ze bloed toch wel eng vinden. Ik denk niet dat dit echt is aangeboren maar dat zien ze uit de reactie van anderen, bloedt iemand komt iedereen toch wel aan rennen en roep ach en och Als ze zelf bloeden zijn ze bang dat ze nu "stuk" zijn. Vaak zie je nl dat als je maar vaak genoeg uitlegt dat een heel klein beetje bloed echt niet erg is dat die vertraagde huilbui er toch af gaat.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
