Hoe kan een polair molecuul apolaire atoombindingen hebben?

Een bijzondere categorie moleculen wordt gevormd door de “amfifielen” (Grieks voor “geliefd aan beide zijden”) die ook wel “surfactanten” (surface active agents) genoemd worden. Dit zijn moleculen die zowel een polair (wateroplosbaar) als een apolair (niet-wateroplosbaar)gedeelte bevatten. Deze moleculen kunnen bijvoorbeeld bestaan uit een kleine geladen kopgroep met daaraan verbonden één of meer olieachtige staarten. De kopgroep is vaak vergelijkbaar met een zout zoals keukenzout. Wanneer deze verbindingen in contact komen met water vormen ze clusters van moleculen. Hierbij hebben de staarten de neiging om bij elkaar te blijven en wel zodanig dat ze zo min mogelijk in contact komen met water,terwijl de kopgroep juist zoveel mogelijk in contact met water wil zijn. http://www.rug.nl/research/portal/files/9772766/samenvat.pdf

Atoombindingen hebben niets met het polair zijn te maken. Een molecuul kan polair zijn als de elektronenconfiguratie niet symmetrisch is. Zoals bijvoorbeeld bij water. Twee elektronparen tussen waterstof en zuurstof, twee paren aan de andere kant.