Waarom reageren radioactieve deeltjes niet meteen en kan het zelfs opgeslagen worden in je lichaam?

Radioactieve stoffen geven straling af. Dat doen ze een hele tijd. Je kunt het voor jezelf een beetje vergelijken met een batterij: die geeft een hele poos energie af. Dat wordt steeds minder, en ten slotte houdt ie ermee op.

Als je een radioactieve stof in je lichaam hebt, geeft die steeds straling af. Die straling 'werkt' dus wel degelijk meteen.

Wat doet straling dan? Straling kan cellen beschadigen, maar hij kan ook opgepikt worden door de camera (als er in het ziekenhuis een foto wordt gemaakt).

Dat beschadigen van cellen kan soms handig zijn. Bijvoorbeeld: sommige mensen met een te snel werkende schildklier krijgen een 'slok' radioactief jodium. Omdat de schildklier jodium nodig heeft, komt die stof vooral in de schildklier terecht. Daardoor wordt de schildklier bestraald, terwijl de rest van het lichaam maar weinig last heeft van de straling. Doordat er cellen in de schildklier vernietigd worden, kan de schildklier niet meer zo hard werken. Maar je probeert natuurlijk te voorkomen dat straling gezond weefsel aantast. Daarom moet je (behalve als het door je dokter wordt voorgeschreven) uit de buurt blijven van radioactieve stoffen.

Radioactieve stoffen kunnen, net als andere stoffen, in je lichaam worden opgeslagen. Maar er is wel een verschil: als er radioactieve stoffen worden opgeslagen, blijven ze straling afgeven. Dat doen ze meestal heel lang: langer dan een mensenleven. Daarom moet je bijvoorbeeld na een foto met radioactieve contraststof veel water drinken, zodat je alles weer snel uitplast.