Hoe bereken je ook al weer het aantal elektronen?

Elk atoom heeft een atoom nummer. Met dit atoom nummer weet je ook direct het aantal protonen en elektronen, want het Atoomnummer = het aantal protonen = het aantal elektronen.

Het atoomnummer komt overeen met het aantal elektronen.
Omdat zuurstof twee elektronen te kort komt om zijn tweede schil te vullen , poogt hij die ergens vandaan te halen.
Heeft hij die opgenomen dan is het een ion met inderdaad 10 elektronen , dus twee teveel.

Toegevoegd na 22 minuten:
Wat bij zuurstof als gas belangrijk is te weten dat ze hun tekort aan elektronen oplossen door zich twee aan twee te binden, ze lenen dan elkaars buitenste elektromen.
Ze kunnen het ook met drie atomen zuurstof (ozon) maar die is veel instabieler dan zuurstof als O2.
Atomaire zoorstofatomen bestaan eigenlijk niet, ze zullen ogenblikkelijk samen gaan met een ander vrij zuurstofatoom, met zuurstof als O2 (wordt dan weer O3)
of steelt twee elektronen van stikstof en vormen daar (gevaarlijke) oxiden mee.


Je kunt aan het soort atoom zien wat hij zal gaan doen om zijn buitenste schil met 8 elektronen te vullen (of met twee als hij maar een schil heeft), daarbij is het afstaan van een of meer elektronen gemakkelijker dan om er 7,6 of 5 bij op te nemen om de buitenste schil te vullen tot 8 af te vullen.

Zo zullen de (aard) alkalimetalen graag hun elektronen dumpen terwijl de halogenen er maar een nodig hebben om er 8 in de buitenste schil te krijgen.

Zo zou de band tussen fluor en francium het sterkst zijn, omdat er nar schatting slechts ongeveer 80 atomen francium tegelijk op de aarde zijn(!!) is in praktische zin cesium het reactiefste metaal en fluor het agressiefste gas

Dus alleen atomen die de buitenste schil "vol "hebben (zoals alle edelgassen) hebben die geen behoefte om aan reacties mee te werken.
Edelmetalen hebben geen volle schil maar zijn toch zo "tevreden" dat ze ook met vrijwel geen andere stof zullen reageren (goud, platina , palladium, osmium en iridium)
Deze metalen en koolstof komen zuiver (ongebonden) in de natuur voor, ook de halfedelmetalen als koper en zilver vindt men soms ongebonden.
Bij deze atomen is het aantal elektronen dus gelijk aan hun atoomnummer, welke het aantal protonen definieert.
vandaar ook dat men bij(radioactieve) isotopen NIET naar de atoommassa kijkt maar naar het aantal protonen.
Zo zijn er radioactieve isotopen die dezelfde atommassa hebben als een ander element maar toch een afwijkende naam hebben (bij isotopen van mn. polonium en uranium kom je dit tegen.
Dan kijkt men vooral naar het aantal elektronen in neutrale toestand, dit is eenvoudiger uitvoerbaar dan het aantal protonen tellen, omdat de kern tov het atoom zelf zeer klein is