Wordt door het in de microgolf oven water opwarmen , de structuur van het water veranderd ?

Kort en bondig. Daar hoeft niets aan toegevoegd. +4U!

Het zijn electromagnetische golven/trillingen en die hebben met geluid niks te maken. Verder een goed antwoord.

Vandaar de aanhalingstekens ; qua 'stralingsniveau' echter zijn ze prima te vergelijken met geluid.

Volgens mij zijn er wel wat grote geurmoleculen die breken. Ik vind de smaak (soms) minder goed worden.
Maar daar heeft waarschijnlijk niet iedereen last van.

ik betwijfel of wat je verteld waar is. Met name het gebruik van het woord 'veel' kan haast niet kloppen. Iedere hittebron zal invloed hebben op de kwaliteit van het voedsel. Lang koken of verwarmen breken inderdaad vitamines af. Zowel in de magnetron als op een fornuis. Heb je bronnen die kunnen staven dat dat in een magnetron zoveel erger is?

Ik ben ook benieuwd naar die bronnen. Wat hier wordt beweerd, zie je normaal gesproken alleen in zwevershoeken. Bij mijn weten gaan waardevolle voedingsstoffen kapot van hitte. Hoe korter het verhitten duurt, hoe beter het dus is. Daarom is een magnetron juist *gezonder* dan een gasfornuis. Wat ook relevant is, is de hoogste temperatuur die het voedsel bereikt. Direct boven de vlam van een gasfornuis is die temperatuur veel hoger dan wat je ooit in een magnetron kunt bereiken. Ook daarom is verwarmen in een magnetron veiliger: je bereikt nooit de hoge temperaturen die lokaal kunnen ontstaan wanneer je een pan op het vuur zet.

Het verschil zit het er in dat het voedsel niet van buitenaf verwarmd wordt, zoals bijvoorbeeld groente roerbakken waardoor de waardevolle vitamines bewaard blijven en de celstructuur niet kapot gaat. De buitenkant schroei je dicht en binnenin blijft het voedsel gezond.
Bij een magnetron wordt het voedsel van binnenuit verwarmd/verhit. Op celniveau breng je op onnatuurlijke wijze hitte toe, met als resultaat dat de structuur van het voedsel kapot gaat. Iedereen die kookt en ruime ervaring heeft met voedselbereiding kan beamen dat het verwarmen met de magnetron ongunstig is.
De bronnen kun je gemakkelijk vinden, stap een goed restaurant in en laat het je vertellen wat er in de keuken wordt gebruik. Daarnaast is een goede toetssteen je mond, het met de magnetron bereide voedsel smaakt een stuk minder smakelijk. Dat is niet voor niets.

Ik zie alweer geen bronvermelding. Je hebt gedeeltelijk gelijk, maar gedeeltelijk wijt je dingen aan de verkeerde oorzaken. We moeten eerst verschil maken tussen *bereiding* en *verwarming*. Voedel *bereiden* kan vaak beter gedurende langere tijd. Dat kan best in de magnetron, maar dan moet je die een veel langere tijd op een veel lager vermogen gebruiken. Maar als je dat doet, is het vaak handiger gewoon een pan op het vuur te zetten. De reden voor die langere duur is dat je de celstructuur juist kapot wilt maken. Bereiden is meer dan alleen verhitten. De celstructuur moet kapot, van binnenuit, en daar is nu eenmaal tijd voor nodig. Dat gaat beter op een vuur dan in de magnetron. Alleen door de tijd te nemen, maak je de cellen grondig kapot, waardoor de smaak optimaal wordt. Snel bereid voedsel is weliswaar heet, maar tegelijk qua structuur nog rauw, en dat smaakt niet goed. Voedsel *verwarmen* kan juist weer beter in de magnetron. Bij verwarmen wil je alleen verwarmen, je hoeft het niet meer te bereiden. Je wilt nu de structuur juist zo min mogelijk veranderen. Om de structuur intact te laten, moet de verwarming zo snel mogelijk plaatsvinden, als het kan van binnenuit. Hier is de magnetron duidelijk in het voordeel.

@Cryofiel, zeer goed verhaal. Ik wou dat ik het zelf geschreven had. Twee opmerkingen:
1) Uit de magnetron smaakt een stuk minder smakelijk (had ik al in een reactie gemeld).
2) Het van binnen uit verwarmen is betrekkelijk. De microgolven dringen niet verder dan 1 a 2 cm binnen.
Daarom moet je meestal na de halve opwarmtijd de zaak omroeren.

Dank je, Reddie. Je noemt twee goede punten. Als ik daarop mag reageren: 1)  Dit komt door het verschil in *opwarmen* en *bereiden*. Veel voedsel heeft tijd nodig om de smaak zich te laten ontwikkelen. De magnetron is domweg te snel. Het voedsel is wat structuur betreft al gaar, maar wat smaak betreft nog rauw. Oplossing: ofwel je voedsel op het fornuis bereiden, ofwel toch de magnetron gebruiken maar die dan op een laag vermogen instellen en heel lang aan laten staan - om op die manier hetzelfde effect te bereiken dat je op een fornuis automatisch al krijgt. Mij lijkt het dan handiger om direct het fornuis te nemen. 2)  Klopt. Je moet ofwel roeren, soms wel meer dan eens; ofwel zorgen dat je voedsel in een dunne laag ligt. Als je niet al te veel voedsel verwarmt en je spreidt het egaal uit over een groot bord, hoef je niet te roeren omdat de warmte dan wel overal in het voedsel doordringt. Dan moet je er overigens wel een tweede bord omgekeerd overheen zetten, anders droogt je voedsel uit.

Er is veel onderzoek gedaan naar de effecten van het gebruik van een magnetron oven voor voedselbereiding.
Ik sta ervan te kijken dat er toch best wat mensen zijn die deze apparaten nog aanprijzen. Mijn laatste magnetron ging midden 90-er jaren definitief de deur uit. Het zijn ondingen om serieus voedsel te verwarmen en te verhitten. In een goede keuken zal je ze niet tegenkomen, omdat het smaak, naast voedingswaarde, niet ten goede komt. Mooi apparaatje voor luie mensen die even snel iets naar binnen willen schuiven en de smaak van plastic van de verpakking verkiezen boven de smaak van het oorspronkelijke voedsel...
Of geen pannetje willen vies maken.

Ik zie het toch echt wat genuanceerder. Voedsel van nul af aan *bereiden* in de magnetron is meestal niet het beste idee. Het *kan* overigens prima, maar dan moet je ervoor zorgen dat je het voedsel heel langzaam opwarmt, net als op een gasvuur, zodat het lang warm blijft. Dat zorgt voor dezelfde goede smaak die we ook van het gasvuur kennen. Dus het *kan* best, maar als je op die goede manier je voedsel klaarmaakt, heeft de magnetron geen meerwaarde meer. Het is hooguit lastig omdat je niet even de deksel van de pan kunt halen om te roeren of om een ingrediënt toe te voegen. Voor het *verwarmen* is de magnetron juist beter dan de gaspit. Dit geldt zowel voor het verwarmen van voorgegaard voedsel als voor het verwarmen van iets dat je zelf de vorige dag hebt klaargemaakt. Die soep van gisteren bijvoorbeeld - er is niets op tegen om die in de magnetron warm te maken.

Het is net hoe kritisch je bent. Met voedsel ben ik behoorlijk kritisch, en vast veel meer dan een ander.
Voedsel moet vers zijn, en iets wat een dag of zelfs 2 dagen in de koelkast staat heeft in mijn beleving al niet zo veel voedingswaarde mee, laat staan smaak.
Bij gevolge dat ik voedsel wat over is na een maaltijd indien mogelijk het liefst gelijk invries. De volgende dag is de trek in hetzelfde van gisteren hier toch al niet.
Zodoende kan iets een tijdje later weer worden opgewarmd. Helemaal om iets uit bevroren staat te ontdooien vind ik de magnetron zeer onhandig voor, binnenin blijft het voedsel nog bevroren of koud terwijl de buitenkant al veel te heet is geworden, met alle gevolgen voor de structuur, de smaak.
Dus dat wordt dan toch veelal panwerk, au bain marie of eventueel ontdooien in de koelkast zelf. Veel gecontroleerder, contact met het voedsel (doorroeren).

Ontdooien in de magnetron gaat inderdaad vaak heel lastig. Maar ook hier geldt: dat ligt niet aan vage "structuurveranderingen" of andere oncontroleerbare vertelsels, het komt heel gewoon doordat de magnetron van nature alleen de buitenste 1,5 cm opwarmt. Als jij het ingevroren voedsel in de koekenpan legt en het op maximaal vuur probeert te ontdooien, gaat het ook fout. Maar dat betekent niet dat het gasfornuis "dus" helemaal verkeerd is voor je voedsel. Het betekent alleen dat je de verkeerde methode hebt gebruikt. Overigens - erwtensoep is juist veel lekkerder als hij 'van gisteren' is!

Dat laatste ben ik 'roerend' met je eens. Zo zijn er uitzonderingen. Hetzelfde voor bepaald gebak, zoals appeltaart. Wat ik bedoel met structuurveranderingen is niet een soort mambo-jambo begrip, maar dat de zaak door ongecontroleerde oververhitting tot pulp wordt gemaakt. Daarnaast, en dat is wel een gebied waar ik geen onderbouwing voor kan vinden nu, vermoed ik sterk dat er af en toe chemisch ook iets veranderd aan het voedsel. Met b.v. pastagerechten is dit duidelijk te merken, er ontstaat soms iets wat niet meer met voedsel te maken heeft, een soort natte brei met een taaie laag er in.

Dat je spul tot pulp kunt koken, is inderdaad een risico. Dat risico is overigens onafhankelijk van de methode van verhitten. Sommige chemische veranderingen zijn dan wel weer verschillend, afhankelijk van de manier van verwarmen. Een bekend voorbeeld zijn de kankerverwekkende stoffen die ontstaan bij koken boven een houtvuur, of zelfs bij koken op een gasfornuis. Bij het verwarmen van een pastagerecht in de magnetron moet je rekening houden met de eigenschap van de magnetron dat de verwarming bij het water begint. Het gevolg daarvan is, dat het water sneller zal verdampen dan bij andere verwarmingsmethoden. Wat ik daarom doe als ik pasta opwarm, is: eerst de saus erdoorheen roeren, en dan pas het bord in de magnetron zetten. Daarbij een ander bord omgekeerd over het pastabord heen zetten, zodat het vochtverlies extra beperkt wordt.