Waarom hebben zoutkristallen met kristalwater erin een lager smeltpunt dan zonder kristalwater?

Zouten zonder kristalwater kunnen hun kristalwater niet meer verdampen of hebben nooit kristalwater gehad.
Vandaar dat kristalwatervrije zouten hoge speltpuntenh hebben , sommige heel hoog.
Niet alle zouten zijn immers oplosbaar, zoals marmer, wat een onoplosbaar zout is en pas vloeibaar wordt boven de 1000 graden.
Overigen smelt NaCl (keukenzout) ook pas bij ongeveer 900 graden!
De zouten die je bedoelt (in een hot-pack), bestaan uit ammoniumacetaat.
Als je dit zout verhit is de oplosbaarheid in (heet)water groter dan wat ze aan kristalwater vasthouden in gekoelde toestand.
Het uitkristalliseren van de oververzadigde oplossing wort gestart door een clicky, welke impuls de kristallisatiekern(en) levert om tot kristallisatie te komen.
Tevens levert het kristalliseren warmte op, deze moet teruggegeven worden als je het zout weer wil oplossen door het zakje in kokend water te leggen.
Zo kun je die zakjes hergebruiken.

Als je zoutkristallen met water droogkookt (dit is dus geen smelten) hou je kristallen zonder water over en klopt je vraagstelling al niet meer.
Maar kan ook zijn dat je bedoelt dat de zouten die geen water kunnen bevatten een hoger smeltpunt hebben. Dit komt doordat de binding in die zoutmoleculen sterker is dan dat water kan laten oplossen.

Toegevoegd na 44 minuten:
Met "die zoutmoleculen" bedoelde ik eigenlijk meer het kristalrooster van de desbetreffende zouten.