Zou een mens 'gelukkiger' (beter af zijn) zonder emoties?

Nee want 'gelukkiger zijn' kan niet zonder emoties, dat is namelijk een emotionele toestand.

Dat zou je soms wel eens kunnen denken maar ik ben ervan overtuigd dat het niet waar is. Je kunt namelijk niet gelukkig zijn als je niet af en toe een tegenslag hebt.

NEE . noch gelukkiger , noch beter .Je emoties spelen 'n grote rol en beïnvloeden ook de "verstandelijke" zijde van jouw leven .Denk 'ns aan het maken van keuzes . 'n partner , 'n baan, 'n studie ,'n vakantiebestemming enz.

Als je volledig emotieloos zou zijn, zou je dus alles met je ratio ( je verstand, je hersenen) doen.
En dan is er niets menselijks meer aan een mens :
je zou geen meningsverschillen meer hebben, geen mooi of lelijk, geen motivatie meer om dingen te doen, omdat dingen als frustratie of voldoening wegvallen, geen creativiteit meer, geen muziek, geen mooi of lelijk : je zou alleen nog 'functioneel' hebben, en iedereen zou hetzelfde zijn, als robotten, die alleen geprogrammeerd functioneren.

Ik denk niet, dat je beter af zou zijn zonder emoties - er zou nl geen enkele reden meer zijn om te leven of je voort te planten. Zonder emoties zou de mensheid/het wezen 'mens' zoals ze is, ophouden te bestaan, denk ik.

Raar dat er onder veel/sommige (?) mensen het idee heerst dat de "slechte" emoties niet nodig zouden zijn. Juist door dat soort dingen heeft de mens ook veel geleerd en dingen bereikt.
Daarnaast is het zo dat eigenlijk alles wat je doet (in meer of mindere mate) met emoties te maken heeft. Helemaal zonder emotie zou het uisterven van de mens betekenen.

Dat denk ik niet. Je hebt geen verdriet, maar je hebt dan ook geen blijde momenten. Alles is hetzelfde.
Je zou je kunnen vergelijken met een robot.

Nee het lijkt mij heel saai...

Ik heb veel verdrietmomenten gekent, maar daardoor kan ik ook veel meer genieten van mijn mooie momenten!

Je bent dan minder dan een kalkoen, want die kan nog behoorlijk pissig worden als je in zijn/haar weg staat.

Nee, want dan zouden we een geest hebben die als een soort computersysteem werkt. Je zou dan niet kunnen genieten van dingen als muziek, mooie kunst, natuur, fijne vakanties en je zou zelfs niet in staat zijn om van iemand te houden. Als iemand uit je omgeving zou sterven of ernstig ziek zou zijn zou je daar helemaal geen gevoelens bij hebben. Je zou je kinderen produceren zoals Philips gloeilampjes produceert en je zou niet in staat zijn om ze een liefdevolle opvoeding te geven. Bij een geestelijk gezond en stabiel mens houden de negatieve en de positieve emoties elkaar exact in balans. Kortom: zonder emoties zou je een soort robot of zombie worden.

Geluk beleven is de ultieme emotie, zonder gevoel kun je geluk dus niet beleven en wordt het bestaan grauw en vlak. Het leven is dan een mechanisch gebeuren.
Dat kunnen we beter niet toelaten.
Gelukkig beseffen velen dit en jagen geluk na.

Zonder emotie is niemand beter af. Wat wel een feit is dat mensen die extreem geluk kunnen voelen vaak ook extreem ongelukkig kunnen zijn. Totaal emotieloos zijn betekent een leven zonder ongelukkig te zijn, maar ook zonder gelukkig te zijn en dat wens ik niemand toe.

Als je de vraag zou stellen of iemand met minder heftige emoties gelukkiger zou zijn (beter af zou zijn) dan iemand die wel heftige schommelingen heeft van diep ongelukkig naar zeer gelukkig dan denk ik dat het inderdaad beter is om iets gelijkmatiger te zijn.

Maar geen emoties? Nee, daarmee ben je niet beter af.

Overigens beseffen sommige mensen niet (of onvoldoende) hoe gelukkig ze zijn.

Zonder emoties heb je ook geen affectie. En mis je dus de mogelijkkheid om voor elkaar te willen zorgen en met elkaar lief te hebben. Zoogdieren zonder emoties zouden elkaar af maken en daarmee de voortgang van hun eigen bestaan belemmeren.

Toegevoegd na 1 minuut:
Daarbij is angst ook een emotie...je krijgt dus een hele hoop psychopaten bij elkaar als het ware..niet dat je dat dan uit maakt want daarin heb je ook geen emotie..enkel een oneindige leegte...nee doe mij maar met.

JA, want het geluk wat je met emoties kan ervaren en beleven is niet gelijk evenredig aan het verdriet wat het je aan kan doen.....vergelijk bijv. het winnen van miljoenen in de loterij met het verliezen van een dierbare of het verliezen van je zicht of een van je ledematen.

Nee, dan zou je als een zombie door het leven gaan.
Mooie film over gemaakt, over een wereld waar emoties verboden zijn: Equilibrium

Toegevoegd na 7 uur:
http://www.imdb.com/title/tt0238380/

Niet echt omdat gelukkig zijn ook een emotie is.

Emotieloos bestaan wordt in de wereld zoals die nu is het dichtst benaderd door mensen met een zeer antisociale persoonlijkheid (wat vroeger 'psychopathie' genoemd werd).
Een belangrijk kenmerk daarvan is dat zaken je niet raken, en je elke beslissing afweegt a.d.h.v. kosten-baten-analyses. (voorbeeld dat letterlijk uit mijn praktijk komt: "Die jongen heeft mooie schoenen. Ik wil mooie schoenen. Het niet hebben van mooie schoenen is vervelend voor mij. Het doodmaken van die jongen is minder vervelend voor mij. Ik ga dus die jongen doodmaken, en neem zijn mooie schoenen").
Op je vraag of een emotieloos iemand een 'gelukkiger' leven leidt, zou je -los van het feit dat geluksbeleving een emotionele staat is- met enig voorstellingsvermogen 'ja' kunnen zeggen; tenslotte is niets dat hij of zij doet, vervelend voor hemzelf. Ik heb er enige moeite mee om te veronderstellen dat zo iemand een 'beter' leven leidt, maar dat heeft meer te maken met mijn eigen mores. Mores die me ingegeven worden door mijn emotionele beleving van de werkelijkheid; zoals ze de jongeman in mijn voorbeeld níet worden ingegeven vanwege de afwézigheid van emotionele beleving van de werkelijkheid.

Ik denk dat ik deze vraag alleen maar met een wedervraag kan beantwoorden:
Als je zou leven zonder emoties, is het dan wel waard om dit waarlijk LEVEN te noemen?

Leven is toch niets anders dan leven mét jezelf en mét anderen. Je emoties vertellen je wat het onderscheid is tussen goed en kwaad, tussen wat je voelt als je plicht, en wat je voelt als je recht..
Kortom: Je emoties vertellen je HOE te leven, maar je moet deze emoties kunnen relativeren en erop kunnen reageren om te kunnen overleven.
Er zijn heel erg veel filosofen die zich hebben gebogen over wat de weg naar geluk is:
De stoïcijnen geloofden dat je emoties moest uitbannen, maar Kant voorde hier kritiek op omdat gelukzaligheid een emotie is en je dus nooit gelukkig zou kunnen zijn als je je emoties zou uitbannen.
Al-Farabi, een islamitische geleerde (en tuinman) daarentegen dacht dat je gelukkig kon worden door tot de juiste kennis te komen.
En dan heb je nog Spinoza, die zei dat je alleen gelukkig zou kunnen worden, als je constant vormen van genot zou opzoeken, zonder acht te slaan op welke vorm. (Hier valt ook weer kritiek op aan te voeren natuurlijk, maar het is maar een visie).

Het feit blijft dus dat het niet duidelijk is wáár ze nou precies over het algemeen gelukkig van worden, maar duidelijk is wel dat geluk alleen via emotie bereikt kan worden.
Het klinkt misschien heel cryptisch maar beter kan ik het niet uitleggen.

Over dit onderwerp is een mooie film gemaakt, de naam hiervan is equilibrium, in deze film is er een 'medicijn' uitgevonden die alle emoties onderdrukt en je snapt het waarschijnlijk al dat dit niet een gelukkige wereld is. Ik raad je zeker aan om deze film te kijken.

Het begint al bij de geboorte: blijdschap...en het eindigt met verdriet, wat betekent dat een mens zo in elkaar steekt.

Een beter leven zonder emoties lijkt mij onvoorstelbaar. Als er geen blijdschap en verdriet meer is, is er geen keuze ook, dus valt er een stukje mens weg.

Een beter leven zonder emoties...nee lijkt mij niet beter, want daardoor zijn we allemaal zo lekker mens en kwetsbaar!

Het geluksgevoel is al een emotie. Is er emotie als je niets voelt? Ik denk het niet. Een beter leven maakt ook dat je iets voelt waardoor je het de typering beter geeft. Bewustzijn is erg belangrijk. Een emotie is ook een beschermingsmechanisme. Angst is ook een emotie en die heb je nodig om te kunnen vluchten, vechten of te bevriezen. Het is niet mogelijk om voelen uit te schakelen.
Ik kan me niet voorstellen wat ik zou missen als ik niets voel.