Al die onderzoeken op dieren, genetische aanpassingen en mutaties, waar ligt nou eigenlijk de grens? Dus wat mag nog wel, en wat gaat te ver?

Ik ben het er niet mee eens dat er op dieren getest wordt dus mijn standpunt is wel duidelijk.

Het zal me wel wat verkeerde duimpjes opleveren maar ik vind dat het moet kunnen.
Ook ik ben geen voorstander van onnodig dierenleed voor bijvoorbeeld de cosmetica industrie, maar als het een doel dient vind ik dat de wetenschap te veel wordt beperkt.
Hoeveel geneesmiddelen zijn er al niet ontwikkeld door deze op dieren te testen?

Daarnaast vraag ik me af wat mensen op een dergelijke vraag zouden antwoorden als er behoefte zou zijn aan een dergelijk gekweekt orgaan om hier een geliefde mee te redden.

De grens is hier vaag. Een ja/nee-beslissing is meestal niet mogelijk.

In dit geval vind ik dat het moet kunnen. Laat me het uitleggen.

Ten eerste eis ik wel dat het dier er geen last van heeft. Althans, niet meer last dan een dier dat van nature te dik is, of dat van nature een ander ongemak heeft. Dan praat ik over een ongemak, niet over continue pijn of ander lijden.

Als dat zo is, doe je er meer goed aan een mens te helpen door een transplantatie te kunnen bieden, dan dat je het dier benadeelt. Anders gezegd: klein nadeel voor het dier, groot voordeel voor de mens. Doen dus.

Verder help je het begrip van de biologie. Altijd nuttig.

Je kunt het ook anders zien: zolang het dier er geen last van heeft, wat is dan het verschil tussen een schaap houden om het te slachten voor het lekkere vlees, en datzelfde schaap houden om het te slachten voor een levenreddend orgaan? Is dat laatste dan zelfs niet beter? En als het schaap alleen maar hoeft te worden geopereerd, en daarna gewoon verder kan leven, dan is het toch helemaal goed?

Intussen moet natuurlijk ook het onderzoek op andere fronten doorgaan. Men is nu een heel eind op weg om huidcellen (of andere "volwassen", gespecialiseerde cellen) om te zetten in stamcellen, en daaruit organen te kweken. Geen ethische bezwaren meer omtrent het gebruiken van rest-embryo's. Als dat onderzoek nog een jaar of vijftien doorgaat, en we dan op die manier in een petrischaaltje een orgaan kunnen kweken, heeft dat de voorkeur omdat we dan geen schapen meer nodig hebben.

Tot die tijd geef ik de voorkeur aan schapen boven het laten sterven van mensen wegens gebrek aan donororganen.

Ik vind sowieso dierproeven met primaten niet kunnen.
Ook dierproeven voor cosmetica, diervoeding, schoonmaakmiddel e.d. vind ik complete onzin.

Dierproeven m.b.t. de geneeskunde heb ik een andere mening over. Ik vind niet dat het leven van een mens boven dat van een dier gaat (en dat zal mij wel - duimpjes opleveren), maar er zijn verschillende dierproeven die wel nodig zijn in de geneeskunde. Wat ik zo jammer vind, is dat er abnormaal en onnodig veel dierproeven worden gedaan voor dingen die we gewoon al weten. Nog steeds worden er dierproeven gedaan om te kijken hoe schadelijk roken voor ons is! Complete onzin, we weten allang dat het schadelijk is en het levert ook niets op. Hoe schadelijk? Nou: best wel, maar wel indirect en pas op langere termijn.

Dierproeven die niet vervangen kunnen worden door technische proeven, en die duidelijk iets in de geneeskunde toevoegen, die vind ik wel kunnen.
Maar wat jij als voorbeeld geeft, vind ik wel weer nutteloos. Waarom niet harder werken aan een wet die ervoor zorgt dat iedereen die doodgaat standaard donor is, eventueel met uitzondering voor mensen die vanwege een duidelijke reden dat niet toestaan en dat ook duidelijk hebben aangegeven? Minder geknutsel aan de natuur, effectiever, voorkomt een hoop dierenleed en kost waarschijnlijk minder geld.

Aub geen opmerkingen over: zo zou je niet praten als je geliefde of als jij een orgaan nodig hebt. Beide is namelijk wel het geval geweest, en mijn standpunt hierover is nog nooit veranderd geweest.