Hoe kunnen Japanners het na zo vele jaren nog waarmaken,dat ze op walvissen jagen,om onderzoek op deze dieren te doen?En waarom geen officieel verbod

Ik vond dit artikel in de New York Times erg verhelderend. Conclusie: walvisvlees wordt nauwelijks meer gegeten in Japan. De vraag naar walvisvlees is erg klein. Het is meer een prestigekwestie geworden: Japan wil zich niet de les laten lezen door westerse 'treehuggers' en blijft daarom dwarsliggen. Niemand kan ze echt dwingen daarmee te stoppen. Dat is het probleem met internationale verdragen: er is geen politiemacht die hun naleving en juiste interpretatie kan afdwingen, en Japan kan in de eigen zeeën en internationale wateren dus doen en laten wat het wil. Wat gaan we doen? Blauwhelmen sturen?
Tragisch genoeg was Japan waarschijnlijk al gestopt met walvisjacht als wij ze niet zo hard hadden geprobeerd te stoppen. Het is meer de nationalistische lobby die graag wil dat het blijft bestaan.

Ook leuk en verhelderend: een Volkskrantblog van iemand die nu weleens walvis wilde proeven, en het erg lastig vond om te vinden. Alle Japanners vertelden hem dat het 'vies' was. Veel walvisvlees blijft onverkocht en eindigt in hondenvoer e.d.

Tenslotte leuk: de Engelse Wikipedia-pagina over walvisvaart door Japan. 'Neutrality disputed' staat er bovenaan, en daar wil ik wel aan: het is verbijsterend genoeg een zeer pro-Japans verhaal. Grappig om te lezen, tenzij je er boos van wordt.