Waarom wordt een dik persoon niet steeds dikker?
Stel dat iemand 2100 kcal per dag nodig heeft voor basaalmetabolisme en de normale dagelijkse activiteiten. Als die persoon dagelijks 2200 kcal aan voedsel eet, zal zijn gewicht toenemen.
Nu zou je denken dat het gewicht blijft toenemen zolang het leefpatroon en het voedingspatroon hetzelfde blijven, omdat er elke dag voor 100 kcal meer wordt gegeten dan er wordt verbrand.
In de praktijk zie je echter dat zo iemand in het begin steeds zwaarder wordt, maar na verloop van tijd een constant (maar wel hoog) gewicht houdt.
Dat zou betekenen dat de dagelijkse verbranding ook omhoog is gegaan naar dezelfde 2200 kcal die wordt gegeten.
Hoe komt dat? Neemt het basaalmetabolisme toe naarmate het lichaam zwaarder wordt? Kost het steeds meer energie om je zwaardere lichaam te bewegen? Is het een combinatie van beide, en zo ja: hoeveel telt elk aspect mee? Of is er (ook) iets anders aan de hand dat ik nu over het hoofd zie?
Maar het klopt wel wat hieronder staat : je lichaam krijgt in vele gevallen een nieuw evenwicht doordat het calorieverbruik fluctueert met het gewicht.
Vraag maar eens aan iemand wat ze gisteren gegeten hebben. Gegarandeerd dat ze vanalles vergeten zijn. Of ze tellen de suiker en melk in de koffie niet mee, etc.
Dat feit is de belangrijkste reden om te denken dat er sprake is van een soort set-point; je lichaam probeert (gegeven een bepaald eet- en beweegpatroon) het lichaamsgewicht constant te houden; alleen op een te hoog niveau.
De stelling van Gary Taubes is dus, dat dat set-point omlaag te brengen valt, door minder suiker/koolhydraten te eten. Het setpoint wordt namelijk (waarschijnlijk) bepaald door de vetcellen; en suiker stimuleert die vetcellen om vet vast te houden.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
