Hoe kan het dat sommige zware metalen wel een halveringstijd hebben?
994
994 keer bekeken
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
Het beste antwoord
Er zijn twee soorten halveringstijden (of halfwaardetijden).
De bekendste is die van radioactieve materialen. De halfwaardetijd is de tijd waarin de helft van de radioactiviteit is verdwenen. Daarbij maakt het niet uit of dat materiaal een gewoon metaal, een zwaar metaal, een gas, of een andere stof is.
Een andere halveringstijd treedt bijvoorbeeld op in biologische systemen. Bijvoorbeeld in de mens. Als jij om één of andere reden een hoeveelheid zwaar metaal binnenkrijgt, zal zich dat door jouw lichaam verspreiden. Of zich specifiek in bepaalde organen of bepaalde weefsels ophopen, dat ligt aan het metaal. Hoe dan ook, nadat je de bron hebt weggenomen (door geen vervuild water meer te drinken, door te verhuizen naar een plek met zuivere lucht, wat dan ook), zit het metaal nog in je lichaam. De normale biologische processen zullen het metaal nu geleidelijk aan uitscheiden. Ook dit gaat vaak (maar niet altijd!) met een halveringstijd: na een bepaalde tijd is de helft van het spul weg uit je lichaam.
Hetzelfde kan gelden voor bodemverontreiniging, gewoon van de grond zelf of van het slib in een rivier. Als dat is vervuild met een zwaar metaal, zal (nadat de bron van de vervuiling is weggenomen) het zware metaal geleidelijk wegspoelen. Afhankelijk van het metaal en van de eigenschappen van de bodem kan ook hier sprake zijn van een halfwaardetijd.
(Lees meer...)
De bekendste is die van radioactieve materialen. De halfwaardetijd is de tijd waarin de helft van de radioactiviteit is verdwenen. Daarbij maakt het niet uit of dat materiaal een gewoon metaal, een zwaar metaal, een gas, of een andere stof is.
Een andere halveringstijd treedt bijvoorbeeld op in biologische systemen. Bijvoorbeeld in de mens. Als jij om één of andere reden een hoeveelheid zwaar metaal binnenkrijgt, zal zich dat door jouw lichaam verspreiden. Of zich specifiek in bepaalde organen of bepaalde weefsels ophopen, dat ligt aan het metaal. Hoe dan ook, nadat je de bron hebt weggenomen (door geen vervuild water meer te drinken, door te verhuizen naar een plek met zuivere lucht, wat dan ook), zit het metaal nog in je lichaam. De normale biologische processen zullen het metaal nu geleidelijk aan uitscheiden. Ook dit gaat vaak (maar niet altijd!) met een halveringstijd: na een bepaalde tijd is de helft van het spul weg uit je lichaam.
Hetzelfde kan gelden voor bodemverontreiniging, gewoon van de grond zelf of van het slib in een rivier. Als dat is vervuild met een zwaar metaal, zal (nadat de bron van de vervuiling is weggenomen) het zware metaal geleidelijk wegspoelen. Afhankelijk van het metaal en van de eigenschappen van de bodem kan ook hier sprake zijn van een halfwaardetijd.
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Want in mijn biologie boek staat dat alle zware metalen persistent dus dat ze niet uit het mileu verdwijnen maar dan krijg ik de vraag hoe kan het dat sommige zware metalen een halvertingstijd hebben
Cryofiel
10 jaar geleden
Ze verdwijnen niet uit het milieu, maar wel van een bepaalde plek.
Voorbeeld: een explosie in een fabriek in Keulen, waarbij een opslagtank met zware metalen leegloopt in de Rijn. Het slib in de Rijn is nu vervuild met zware metalen.
Doordat er continu water door de Rijn stroomt, worden die zware metalen heel geleidelijk weggespoeld. Op die plek zie je dan een halveringstijd in de hoeveelheid verontreiniging.
De zware metalen verdwijnen niet uit het milieu: ze spoelen via Nederland naar de Noordzee en de Waddenzee, waar ze het leven kunnen vergiftigen. Ze zijn dus persistent. Maar als je alleen kijkt naar de plek in Keulen waar de explosie plaatsvond, zie je wel degelijk een halveringstijd.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Heel erg bedankt!
Andere antwoorden (1)
Zware metalen (als kwik) hopen zich in vetweefsel op.
Volgens de verdelingswet van Nernst kan men ook bij een ongunstige oplosverhouding
zware metalen uit het vetweefsel spoelen, wat erg langzaam gaat (voor kwik 5-10 jaar) Deze verdelingswet vertelt dat er een oplosverhouding is van een stof in een mengsel van bijvoorbeeld twee vloeistoffen die niet in elkaar oplossen.
Destijds deden we dat met jodium en een mengsel van water en ik meen tetrachloorkoolstof.
De oplosverhouding was 1:600, je zou dus zeer vaak moeten "spoelen" met water om het jood grotendeels uit de tetra te halen (het lukt nooit volledig).
De halveringstijd is dus een gegeven gebaseerd op meestal een persoon van 70KG met een normaal/gezond lichaam.
Met THC is dat ook een probleem, in het vet (dus OOK in de hersenen ) hopen zich de canabinolen op en worden slechts langzaam afgebroken als ze eenmaal in vetweefsel zijn neergeslagen.
Men kan zware metalen versneld afvoeren door ionenwisselaars in te zetten zoals EDTA of met BAL (arsenicumvergiftiging, penicillinemine), wat tot gevolg kan hebben dat nieren , lever en andere belangrijke organen tijdelijk een zeer verhoogde dosis van de zware metalen in het bloed moeten doorstaan, BAL is zelf ook erg schadelijk en ook EDTA demineraliseert het lichaam.
In wezen verander je de halfwaardetijd van deze zware metalen en dat kan zelfs dodelijk zijn.
Mede om die reden moet je uit de buurt blijven van (dampen , oplossingen van) zware metalen waarbij Cadmium vaak voor komt (oplaadbare batterijen van verouderd type)
Pas daarom op met oplaadbare batterijen en vooral als er aan de buitenkant zoutkristallen zitten.
Doe die zonder aanraken in een plastic zakje en lever die in, direct na de aanraking je handen zorgvuldig wassen.
Gemorst kwik kun je naar mijn mening het best met zinkpoeder bedekken, het vormt daarmee amalgaam wat zich gemakkelijker laat vangen en geen giftige kwikdamp meer afgeeft.
(Lees meer...)
Volgens de verdelingswet van Nernst kan men ook bij een ongunstige oplosverhouding
zware metalen uit het vetweefsel spoelen, wat erg langzaam gaat (voor kwik 5-10 jaar) Deze verdelingswet vertelt dat er een oplosverhouding is van een stof in een mengsel van bijvoorbeeld twee vloeistoffen die niet in elkaar oplossen.
Destijds deden we dat met jodium en een mengsel van water en ik meen tetrachloorkoolstof.
De oplosverhouding was 1:600, je zou dus zeer vaak moeten "spoelen" met water om het jood grotendeels uit de tetra te halen (het lukt nooit volledig).
De halveringstijd is dus een gegeven gebaseerd op meestal een persoon van 70KG met een normaal/gezond lichaam.
Met THC is dat ook een probleem, in het vet (dus OOK in de hersenen ) hopen zich de canabinolen op en worden slechts langzaam afgebroken als ze eenmaal in vetweefsel zijn neergeslagen.
Men kan zware metalen versneld afvoeren door ionenwisselaars in te zetten zoals EDTA of met BAL (arsenicumvergiftiging, penicillinemine), wat tot gevolg kan hebben dat nieren , lever en andere belangrijke organen tijdelijk een zeer verhoogde dosis van de zware metalen in het bloed moeten doorstaan, BAL is zelf ook erg schadelijk en ook EDTA demineraliseert het lichaam.
In wezen verander je de halfwaardetijd van deze zware metalen en dat kan zelfs dodelijk zijn.
Mede om die reden moet je uit de buurt blijven van (dampen , oplossingen van) zware metalen waarbij Cadmium vaak voor komt (oplaadbare batterijen van verouderd type)
Pas daarom op met oplaadbare batterijen en vooral als er aan de buitenkant zoutkristallen zitten.
Doe die zonder aanraken in een plastic zakje en lever die in, direct na de aanraking je handen zorgvuldig wassen.
Gemorst kwik kun je naar mijn mening het best met zinkpoeder bedekken, het vormt daarmee amalgaam wat zich gemakkelijker laat vangen en geen giftige kwikdamp meer afgeeft.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden