Hoe gebruiken waterorganismen oppervlaktespanning?

De oppervlaktespanning (zie eerdere vraag) is een natuurkundige eigenschap. Hierdoor ontstaat op het water een vloer waarop kleine waterdiertjes kunnen lopen.

Op kennislink vond ik de volgende verklaring over de aanpassing van dieren daarop:

De ‘voeten’ van de schaatsenrijder bevatten dicht op elkaar geplaatste, waterafstotende haartjes die kleine luchtbelletjes vasthouden en zo voor nog meer drijfvermogen zorgen.

(Veliidae) lopen ook op het water rond, maar duiken ook onder de waterspiegel.

Springstaarten (Poduridae) huppelen als kangoeroes over het wateroppervlak.

Roofkevers van het geslacht Stenus kunnen over het water schieten door een substantie af te scheiden die de oppervlaktespanning achter hem verlaagt, zodat de kever voorwaarts schiet door de hogere oppervlaktespanning van het water.

Een van de meest spectaculaire waterlopers is de basiliskhagedis. Dit beestje gebruikt zijn achterpoten om over het water te rennen op jacht naar prooi of om zelf aan achtervolgers te ontkomen. De jongeren lijken er haast overheen te vliegen, de oudere, zwaardere dieren weten zich in continue worsteling aan het water te ontrukken.