Welke bewijzen zijn er voor de ouderdom van de aarde?
2.2K
2.2K keer bekeken
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
Antwoorden (4)
Korte feiten…
over het schatten van de ouderdom
Als evolutie door natuurlijke processen van amoebe tot mens mogelijk is, zoals de evolutionisten beweren, dan zou dat miljarden jaren vereist hebben om tot stand te komen. Bij een jonger universum zou evolutie onmogelijk zijn.
Sommige methodes om de ouderdom te schatten lijken aan te geven dat de aarde extreem oud is. Veel andere processen blijken aan te geven dat hij veel jonger is.
Er is geen wetenschappelijke methode die positief vast kan stellen dat de aarde erg oud is—of relatief jong. Het absolute bewijs van een oude aarde zou miljarden jaren plaatselijke metingen en observatie vereisen
(Lees meer...)
over het schatten van de ouderdom
Als evolutie door natuurlijke processen van amoebe tot mens mogelijk is, zoals de evolutionisten beweren, dan zou dat miljarden jaren vereist hebben om tot stand te komen. Bij een jonger universum zou evolutie onmogelijk zijn.
Sommige methodes om de ouderdom te schatten lijken aan te geven dat de aarde extreem oud is. Veel andere processen blijken aan te geven dat hij veel jonger is.
Er is geen wetenschappelijke methode die positief vast kan stellen dat de aarde erg oud is—of relatief jong. Het absolute bewijs van een oude aarde zou miljarden jaren plaatselijke metingen en observatie vereisen
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Dat ligt eraan wat je met de vraag bedoelt. Als je bedoelt: "Welk bewijs is er dat de aarde 4,5 miljard jaar oud is, zoals de meeste wetenschappers tegenwoordig geloven" dan is het antwoord: deze leeftijd is bepaald door middel van radiometrische datering. Dit is een ingewikkeld proces (zie voor een goede uitleg de link naar wikipedia onderaan, en voor wat achtergrondinformatie het antwoord op een eerdere vraag over isotopen: http://www.goeievraag.nl/vraag/isotopen-eigenlijk.96).
Simpel gezegd komt het hierop neer: in een mineraal vervallen bepaalde stoffen nucleair heel langzaam tot een andere, niet-radioactieve stof. Dit proces verloopt heel regelmatig en heel voorspelbaar, en het niet-radioactieve eindproduct van zo'n vervalreeks is vaak iets dat niet op die manier in de rots had kunnen ontstaan toen de rots ontstond of nog gesmolten was. Door de hoeveelheid van zulke stoffen in bijvoorbeeld heel oude rots te meten heb je een minimumleeftijd van de aarde. Bepaalde metalen uit aardlagen waarvan wordt vermoed dat ze al heel lang onaangeroerd waren geven een leeftijd van 4,54 miljard jaar. Omdat van die rotsen toch nog kan worden verwacht dat ze 'vermengd/vervuild zijn' (er gebeurt immers voortdurend van alles op aarde) hebben ze ook nog gekeken naar meteorieten, die in dezelfde tijd zijn ontstaan als de planeten. Ook daar werd een leeftijd van 4,55 miljard jaar gevonden.
Als je met je vraag bedoelt: welke bewijzen zijn er dat de aarde heel oud is, en het komt niet op een miljoen jaar meer of minder, dan zou ik zeggen: ga een keer in de bergen wandelen en kijk goed naar alles om je heen: de erosie (de Grand Canyon e.d.), de fantastische verwrongen structuren van aardlagen die het resultaat zijn van miljoenen jaren platentectoniek... Iedereen die weleens in Noorwegen of in de Pyreneeën is geweest en zijn open ogen had, heeft zijn bewijs.
Ga eventueel naar een museum of zet National Geographic aan en kijk naar fossielen, oude koraalriffen, meteoorkraters. Kijk in een atlas, zie hoe mooi Zuid-Amerika en Afrika in elkaar passen (dat ze ooit aan elkaar zaten kunnen we overigens ook zien aan de diersoorten die op beide continenten voorkomen), en besef dat ze met 3,5 centimeter per jaar uit elkaar drijven.
Zo zijn er nog ongeveer 1000 verschijnselen op aarde aan de hand waarvan je een soort besef van tijdsduur op deze planeet krijgt. Stuk voor stuk wijzen ze erop dat de aarde honderden miljoenen jaren oud is.
Als je met de vraag bedoelt: welke bewijzen zijn er dat de aarde zo'n 6000 jaar oud is: er is een boek, een ongeveer 2500 jaar oude verzameling van voornamelijk Joodse verhalen (de Bijbel heet het), dat vertelt hoe de aarde in zeven dagen werd geschapen en wat er daarna allemaal gebeurde. Op basis van dat boek heeft iemand eens uitgerekend dat de aarde ongeveer 6000 jaar oud moet zijn wanneer het hele boek letterlijk klopt.
Als je met de vraag bedoelt: welke bewijzen zijn er dat de aarde zo'n 40.000 jaar oud is, dan is het antwoord simpel. Geen enkel. Dit getal is bereikt doordat de mensen die eerst beweerden dat de aarde 6000 jaar oud was, dit ondertussen ook zelf een beetje belachelijk vonden klinken en hun grens zijn gaan opschuiven. Hierdoor is hun claim nu niet eens meer op de bijbel gebaseerd, maar helemaal nergens meer op.
Zie ook (naast onderstaande): Bill Bryson, A short history of nearly everything, hoofdstuk 5.
(Lees meer...)
Simpel gezegd komt het hierop neer: in een mineraal vervallen bepaalde stoffen nucleair heel langzaam tot een andere, niet-radioactieve stof. Dit proces verloopt heel regelmatig en heel voorspelbaar, en het niet-radioactieve eindproduct van zo'n vervalreeks is vaak iets dat niet op die manier in de rots had kunnen ontstaan toen de rots ontstond of nog gesmolten was. Door de hoeveelheid van zulke stoffen in bijvoorbeeld heel oude rots te meten heb je een minimumleeftijd van de aarde. Bepaalde metalen uit aardlagen waarvan wordt vermoed dat ze al heel lang onaangeroerd waren geven een leeftijd van 4,54 miljard jaar. Omdat van die rotsen toch nog kan worden verwacht dat ze 'vermengd/vervuild zijn' (er gebeurt immers voortdurend van alles op aarde) hebben ze ook nog gekeken naar meteorieten, die in dezelfde tijd zijn ontstaan als de planeten. Ook daar werd een leeftijd van 4,55 miljard jaar gevonden.
Als je met je vraag bedoelt: welke bewijzen zijn er dat de aarde heel oud is, en het komt niet op een miljoen jaar meer of minder, dan zou ik zeggen: ga een keer in de bergen wandelen en kijk goed naar alles om je heen: de erosie (de Grand Canyon e.d.), de fantastische verwrongen structuren van aardlagen die het resultaat zijn van miljoenen jaren platentectoniek... Iedereen die weleens in Noorwegen of in de Pyreneeën is geweest en zijn open ogen had, heeft zijn bewijs.
Ga eventueel naar een museum of zet National Geographic aan en kijk naar fossielen, oude koraalriffen, meteoorkraters. Kijk in een atlas, zie hoe mooi Zuid-Amerika en Afrika in elkaar passen (dat ze ooit aan elkaar zaten kunnen we overigens ook zien aan de diersoorten die op beide continenten voorkomen), en besef dat ze met 3,5 centimeter per jaar uit elkaar drijven.
Zo zijn er nog ongeveer 1000 verschijnselen op aarde aan de hand waarvan je een soort besef van tijdsduur op deze planeet krijgt. Stuk voor stuk wijzen ze erop dat de aarde honderden miljoenen jaren oud is.
Als je met de vraag bedoelt: welke bewijzen zijn er dat de aarde zo'n 6000 jaar oud is: er is een boek, een ongeveer 2500 jaar oude verzameling van voornamelijk Joodse verhalen (de Bijbel heet het), dat vertelt hoe de aarde in zeven dagen werd geschapen en wat er daarna allemaal gebeurde. Op basis van dat boek heeft iemand eens uitgerekend dat de aarde ongeveer 6000 jaar oud moet zijn wanneer het hele boek letterlijk klopt.
Als je met de vraag bedoelt: welke bewijzen zijn er dat de aarde zo'n 40.000 jaar oud is, dan is het antwoord simpel. Geen enkel. Dit getal is bereikt doordat de mensen die eerst beweerden dat de aarde 6000 jaar oud was, dit ondertussen ook zelf een beetje belachelijk vonden klinken en hun grens zijn gaan opschuiven. Hierdoor is hun claim nu niet eens meer op de bijbel gebaseerd, maar helemaal nergens meer op.
Zie ook (naast onderstaande): Bill Bryson, A short history of nearly everything, hoofdstuk 5.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Zo'n mooi antwoord kan ik bijna niets meer aan toevoegen :P.
Alleen wou ik dan toch nog even zeggen dat een leuke methode ook nog is met licht van sterren die we kunnen zien, dat licht is vaak al miljoenen als niet miljarden jaren onderweg voordat het ons bereikt en als de aarde nog jong zou zijn dan zouden wij die sterren niet kunnen zien.
Hoe ze de afstand van de ster berekenen weet ik niet precies maar voor zover ik weet is dit ook een behoorlijk betrouwbaar gegeven.
Alleen wou ik dan toch nog even zeggen dat een leuke methode ook nog is met licht van sterren die we kunnen zien, dat licht is vaak al miljoenen als niet miljarden jaren onderweg voordat het ons bereikt en als de aarde nog jong zou zijn dan zouden wij die sterren niet kunnen zien.
Hoe ze de afstand van de ster berekenen weet ik niet precies maar voor zover ik weet is dit ook een behoorlijk betrouwbaar gegeven.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
goed antwoord even een kleine toevoeging. Als je beweert dat de aarde slechts 6000 jaar oud is zit je er met een factor van 750.000 naast. Dit is niet een triviale fout. Om te illustreren hoe ver je er naast zit. Om te zeggen dat de aarde 6000 jaar oud is zit er met een even grote factor naast om te beweren dat de reis naar Santiago de Compostella slechts 30 meter lang is. Als er dus iemand is die op pelgrims tocht wil. Ga je gang je kan het als het goed is al zien zodra je uit de deur stapt.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
De strata(lagen) in de Grand Canyon kunnen heel goed op een andere manier zijn gevormd. Kijk maar eens naar de informatie die men verzameld heeft van de vulkaan Mount St. Helens.
En met de radiometrische datering heeft men als referentiepunt nodig de laag waarin het gesteente is gevonden, anders komt men tot andere conclusies.
En met de radiometrische datering heeft men als referentiepunt nodig de laag waarin het gesteente is gevonden, anders komt men tot andere conclusies.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Ik nam juist het voorbeeld van de Grand Canyon omdat je daar geen wetenschapper voor hoeft te zijn. Evolutie kun je als leek niet met het blote oog zien, maar zelfs een kind dat naar de enorme uitgesleten geul kijkt en de kolkende gele rivier in de diepte kijkt, begrijpt hoe het werkt, hoe het is ontstaan en hoe lang het heeft moeten duren. Er is dan ook geen enkele serieuze geoloog die denkt dat deze op een andere manier is ontstaan. Als jij dat wel wilt denken, dan zul je daar wel je redenen voor hebben, maar die hebben niets met geologie te maken.
En nee, radiometrische datering werkt met halfwaardetijden van licht radioactieve stoffen en geeft een ABSOLUTE waarde, totaal onafhankelijk van de aardlaag. Er zijn een hoop relatieve dateringsmethoden (met pollen, fossiele jaarringen, CO2-niveaus), maar radiometrie is daar niet één van.
n 1862 publiceerde de Schotse natuurkundige William Thomson (beter bekend als Lord Kelvin) berekeningen waarin de ouderdom van de Aarde uitkwam tussen 20 miljoen en 400 miljoen jaar. Hij nam aan dat de Aarde was gecreëerd als een compleet gesmolten bal steen, en berekende hoe lang het duurde voor de bal afgekoeld was tot de huidige temperatuur.
Geologen hadden problemen deze (voor hen korte) ouderdom van de Aarde te accepteren. Biologen konden wel accepteren dat de Aarde niet oneindig bestaan had, maar zelfs 100 miljoen jaar leek te kort. Charles Darwin, die Lyell's werk had bestudeerd, stelde de evolutietheorie op waarin de evolutie van organismen door natuurlijke selectie plaatsvindt. Natuurlijke selectie, dat een combinatie van genetische variatie en cumulatieve selectie inhoudt, kon alleen op waarheid berusten als de Aarde al zeer lang bestaan had. Zelfs 400 miljoen jaar leek daarvoor nog te kort.
In 1869 viel Thomas Huxley, een grote aanhanger van Darwin, Thomson's berekeningen aan. Hij beweerde dat ze, hoewel correct uitgevoerd, op foute aannames berustten. (Huxley zou achteraf gelijk blijken te hebben, Thomson's berekende ouderdom was nog steeds te klein. Thomson probeerde het probleem via natuurkundige weg aan te pakken, de biologen en geologen via een andere weg: uiteindelijk zaten de laatsten dichter bij de waarheid.)
Huxley slaagde erin een lang en productief debat op te roepen. De Duitse natuurkundige Hermann von Helmholtz en de Canadese astronoom Simon Newcomb berekenden onafhankelijk van elkaar de hoeveelheid tijd die nodig is voor de Zon om vanuit een gasnevel tot zijn huidige diameter te accretiseren. Ze kwamen uit op 100 miljoen jaar, waarmee ze een grens aan de ouderdom van de Aarde gaven die overeenkwam met Thomson's berekeningen. In hun berekeningen namen ze echter aan dat de Zon alleen warmte uitstraalt door gravitationele contractie (samentrekking onder invloed van de zwaartekracht). Ze kenden geen andere manier waarop energie geproduceerd kon worden.
Andere wetenschappers waren het ook met Thomson's berekeningen eens. De zoon van Charles Darwin, de astronoom George Darwin, stelde voor dat de Aarde en de Maan van elkaar los gebroken waren in de tijd dat beide gesmolten waren. Hij berekende vervolgens de hoeveelheid tijd nodig voor de wrijving van de getijden om de Aarde een 24-urige dag te geven, en concludeerde dat Thomson gelijk moest hebben.
In 1899 berekende de Ier John Joly de snelheid waarmee zout door erosie in de oceanen terecht kan komen en kwam tot de conclusie dat de Aarde ongeveer 90 miljoen jaar oud moest zijn.
(Lees meer...)
Geologen hadden problemen deze (voor hen korte) ouderdom van de Aarde te accepteren. Biologen konden wel accepteren dat de Aarde niet oneindig bestaan had, maar zelfs 100 miljoen jaar leek te kort. Charles Darwin, die Lyell's werk had bestudeerd, stelde de evolutietheorie op waarin de evolutie van organismen door natuurlijke selectie plaatsvindt. Natuurlijke selectie, dat een combinatie van genetische variatie en cumulatieve selectie inhoudt, kon alleen op waarheid berusten als de Aarde al zeer lang bestaan had. Zelfs 400 miljoen jaar leek daarvoor nog te kort.
In 1869 viel Thomas Huxley, een grote aanhanger van Darwin, Thomson's berekeningen aan. Hij beweerde dat ze, hoewel correct uitgevoerd, op foute aannames berustten. (Huxley zou achteraf gelijk blijken te hebben, Thomson's berekende ouderdom was nog steeds te klein. Thomson probeerde het probleem via natuurkundige weg aan te pakken, de biologen en geologen via een andere weg: uiteindelijk zaten de laatsten dichter bij de waarheid.)
Huxley slaagde erin een lang en productief debat op te roepen. De Duitse natuurkundige Hermann von Helmholtz en de Canadese astronoom Simon Newcomb berekenden onafhankelijk van elkaar de hoeveelheid tijd die nodig is voor de Zon om vanuit een gasnevel tot zijn huidige diameter te accretiseren. Ze kwamen uit op 100 miljoen jaar, waarmee ze een grens aan de ouderdom van de Aarde gaven die overeenkwam met Thomson's berekeningen. In hun berekeningen namen ze echter aan dat de Zon alleen warmte uitstraalt door gravitationele contractie (samentrekking onder invloed van de zwaartekracht). Ze kenden geen andere manier waarop energie geproduceerd kon worden.
Andere wetenschappers waren het ook met Thomson's berekeningen eens. De zoon van Charles Darwin, de astronoom George Darwin, stelde voor dat de Aarde en de Maan van elkaar los gebroken waren in de tijd dat beide gesmolten waren. Hij berekende vervolgens de hoeveelheid tijd nodig voor de wrijving van de getijden om de Aarde een 24-urige dag te geven, en concludeerde dat Thomson gelijk moest hebben.
In 1899 berekende de Ier John Joly de snelheid waarmee zout door erosie in de oceanen terecht kan komen en kwam tot de conclusie dat de Aarde ongeveer 90 miljoen jaar oud moest zijn.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Ik weet het niet. Wat wel interessant is: de theorie van Darwin en het scheppingsverhaal uit de Bijbel komen steeds dichter bij elkaar. Vroeger was er geen enkele toenadering mogelijk, nu worden bij opvatttingen op elkaar gelegd en worden overeenkomsten besproken.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden