Je veronderstelling dat ons moleculair stelsel lijkt op een sterrenstelsel is onjuist.
Het model van het atoom dat je kent is een benadering van hoe het werkt, maar niet een afbeelding van hoe het eruit ziet. Men weet eigenlijk in z'n geheel niet of nauwelijks hoe het er daadwerkelijk uit ziet. Sterker nog - er is een zogeheten "planetair model" van het atoom geweest, welke eruit zag als een sterrenstelsel of zonnestelsel, en deze is verworpen omdat het niet overeenkwam met de waarnemingen over het gedrag van een atoom.
Ook is het zo dat de banen van elektronen zich slechts op specifieke afstanden van de atoomkern kunnen bevinden, terwijl in de grotere systemen deze beperking niet bestaat. Elektronen zijn ook niet beperkt tot een vlak waarin zij om hun kern moeten draaien, maar kunnen in een wolk hier omheen (zolang de afstand klopt). Dit terwijl een planetair systeem vlak moet zijn om op langere termijn stabiel te blijven. Elektronen veranderen ook makkelijker van omloopbaan zonder dat de atoom direct uit elkaar ploft. Als Jupiter plotsklaps de baan van Mars zou gaan volgen, merken we hier de gevolgen van.
Tevens is uit alle waarnemingen tot nog toe gebleken dat materie op de grote schaal van planetaire- en sterrenstelsels zich geheel anders gedraagt dan op atomair niveau. Dit zou betekenen dat de "atomen" waaruit die grotere wezens bestaan ander gedrag vertonen dan atomen zoals wij die kennen.
Dit alles betekent overigens niet dat het onmogelijk is. Alleen ik ga er voorlopig niet van uit.