Hoe licht zal het op aarde zijn (s'nachts) als alle sterrenlicht de aarde bereikt?

We weten niet hoeveel sterren er zijn buiten onze waarnemingshorizon. Misschien wel oneindig veel. En we kunnen dat ook nooit weten, want daarvoor is het de waarnemingshorizon. Je vraag bevat dus een tegenstrijdigheid: enerzijds vraag je hoeveel licht ons praktisch kan bereiken en anderzijds vraag je iets mee te tellen dat praktisch onbereikbaar is.
Maar je bent niet de eerste die over dit probleem nadenkt. In feite is er een heel beroemde redenering die de Olbers paradox genoemd wordt. Olbers stelde dat het eigenlijk vreemd is dat de nachthemel donker is omdat je zou verwachten dat je in iedere gezichtsrichting vroeg of laat een ster zou tegenkomen. Al die sterren bij elkaar zouden de nachthemel net zo fel moeten maken als de zon. Er zijn verschillende oplossingen voor de paradox, maar de belangrijkste is tegenwoordig dat het heelal niet oneindig oud is en dat licht van voorbij de waarnemingshorizon ons nog niet heeft kunnen bereiken. Ook neemt het licht door de uitdijing van het heelal af. Kort na de oerknal is het inderdaad in alle richtingen verblindend licht geweest en die intensiteit is sindsdien steeds verder afgenomen. En zal dat (althans volgens de meeste heelalmodellen) ook in de toekomst blijven doen.
Overigens leveren alle sterren samen die te zwak zijn om (met het blote oog, of met een telescoop) waar te nemen nauwelijks een bijdrage aan al het licht dat we op aarde ontvangen. Als er geen stofwolken in het heelal zouden zijn dan zou er meer zichtbaar licht op de aarde terechtkomen maar minder infrarood. De totale hoeveelheid ontvangen energie zou er niet door veranderen. Ook dit wordt uitgelegd in het kader van de Olbers paradox.