kind tegen een boom gerend en achteraf bijna een gebroken neus en een hele dikke lip . hoor een lerares dan niet de ouders te bellen?

Lijkt mij wel.

Maar als de lerares niet door gehad heeft hoe ernstig het was dan kan ik me voorstellen dat ze dit niet gedaan heeft.

Ik denk niet dat het echt verplicht is, maar het zou wel netjes geweest zijn.

Toen ik nog op de basisschool zat, deed de meester dat wel als er zo iets gebeurd was, ook om de ouders vast te informeren, zodat ze niet heel erg schrikken als het kind thuis komt.

Nee, lijkt mij niet.

Kinderen vallen van het klimrek of krijgen andere ongelukken.
Een dikke lip is vaak pas wat later te zien.
En een "bijna" gebroken neus is dus niet gebroken.

En veel ouders willen niet gebeld worden. Die werken tijdens schooltijden.

Het kind hoort goed opgevangen te worden.
Dat wel.

Ik ben zelf leerkracht van een groep 6.
Wanneer een kind een ongeluk heeft waarbij er werkelijk iets vervelends aan de hand is, dan worden de ouders zeker gebeld.

Wanneer doe je dit als leerkracht?
Bijvoorbeeld wanneer het kind een wond heeft die misschien gehecht moet worden (meestal is het dan ouders bellen en alvast zelf met het kind naar de huisarts rennen), een vermoeden van een hersenschudding, een tand die kapot is door een val, een breuk. Dat soort dingen.

Bij (alleen) een dikke lip gaan we geen ouders bellen. Natuurlijk doen we zelf wel even een icepack tegen de lip.
Eventueel geven we nog een briefje mee voor de ouders met een kattenbelletje dat het kind een ongelukje heeft gehad.
En een bijna gebroken neus....bestaat natuurlijk niet.

Voor een neus die misschien alleen even zeer doet maar duidelijk geen breuk of kneuzing is en een dikke lip kunnen de leraren zelf EHBO verlenen en als het kind zich dan zelf goed genoeg vind om tot de volgende pauze op school te blijven is het niet nodig om de ouders naar school te laten komen om naar een arts te brengen. Ook een arts kan niet meer doen dan advies geven de neus en de lip te koelen met icepacks bijvoorbeeld.

Ikzelf heb op een school gewerkt, ik deed de administratie en werd gebeld vanuit de gymzaal dat er een kind met haar hoofd tegen een punt van het klimrek aan was gekomen en een hoofdwond had. Met spoed is er een collega naar de gymzaal gerend om haar op te halen. Ze bloede wel behoorlijk en had overgegeven terwijl ik al een hele tijd bezig was de ouders of opa en oma te bellen. Op geen enkele manier kon ik deze mensen bereiken. Er stond een leraar klaar om met dit meisje naar de EHBO te rijden toen de moeder binnen kwam stormen, woest dat ze niet gebeld was en dat we inmiddels een kwartier verder waren en er een ambulance had moeten komen. Na een discussie tussen moeder en directeur is moeder met kind na 20 minuten vertrokken naar het ziekenhuis. Ze had 7 hechtingen en een flinke bult en een hersenschudding en is een week ziek thuis geweest. Moeder maakte zich flink druk over het feit dat haar dochter nooit meer kans zou maken fotomodel te worden wat ze misschien in de toekomst zou willen. Ik vraag me af of je zo hoort te denken als moeder, en ook of die discussie van 20 minuten op school nodig was als er werkelijk zo'n spoed bij was als moeder beweerdde.

Hoe een school ook handelt, zodra een kind een ongelukje krijgt handelt de school wat de ouders betreft altijd verkeerd. Als we meteen met dit meisje naar het ziekenhuis waren gegaan met de ambulance en de ouders naderhand hadden gebeld was het ook weer fout geweest. Het is niet zozeer het feit dat de school verkeert zou handelen waar ze zo gefrustreerd over zijn, het is puur de schrik en daardoor is de kijk van de ouder tegenover de school wat anders dan normaal.

Ten eerste moet je een ongeluk altijd serieus nemen. Het kan een hersenschudding zijn, behalve een bijna gebroken neus. Hoe dat klinkt, alsof een bijna gebroken neus niet al erg genoeg is. Een leerkracht is geen arts en kan niet beoordelen, hoe erg een ongeluk is. Mijn dochter had in 2001 een ongeluk op school en heeft nu nog klachten aan overgehouden.