Zelf heb ik eens een teamleidster gehad waar ik werkelijk geen peil op kon trekken. Het ene moment was ze oprecht vriendelijk en geinteresseerd, het volgende moment liep ze langs me alsof ze me nog nooit eerder had gezien en kon ze me soms zo afstandelijk aankijken. Ik wist niet wat ik ermee aan moest en merkte op dat ik altijd haar buien aan het peilen was. Had ze een afstandelijke bui, dan wachtte ik met iets te vragen.
In een van haar goeie buien ben ik op een dag op haar afgestapt en heb haar gewoon gezegd hoe ik me erbij voelde. We hebben apart gezeten en wel een uurlang gesproken. Er speelden thuis allerlei dingen, op het werk werd er teveel aan haar getrokken en het werd haar gewoon allemaal even teveel af en toe.
Hierna werd alles anders, het was uitgesproken en de lucht was geklaard. En kwam ze dan eens binnen in een slechte bui, was er een knipoog of glimlach van verstandhouding. Inmiddels heeft ze een andere baan, maar het afscheid was bijzonder emotioneel kan ik je zeggen.
Kaart het op een goed moment aan, spreek vanuit jezelf en vertel hoe het voor jou voelt. Leidinggevenden zijn ook maar mensen, maar communicatie is voor iedereen en zo belangrijk.