Wie is er in deze rumoerige tijd vrijwillig veranderd van baan?

Ben 55 jaar. 39 jaar bij een bank gewerkt en vond nu de tijd om mijn hart te volgen. April dit jaar vrijwillig gestopt met werken (er moesten wel mensen weg maar met mijn 'dienstjaren' zat ik er niet bij). Wanneer ik voor mezelf zou beginnen kreeg ik een soort 'vergoeding voor gederfde inkomsten'. Ik heb altijd de wens gehad om voor mezelf te beginnen. Met dit bedrag kon ik een start maken.

Verder is er nog niets gebeurd. Het is net of alles 'weggezakt' is, mijn drive zoek en mijn energiegevende gedachten mij even in de steek laten.

Om deze 'stille' tijd mij niet 'onderuit te laten halen' beschouw ik het als een kans om me opnieuw te oriënteren, te voelen of wat ik mij voorheen wenste nog wel klopt... Ik voel dat dit zo is maar heb moeite om hier mee om te gaan, te accepteren. Voel me welhaast schuldig dat er zo weinig uit me komt en dat er werkelijk niets 'zinnigs' in me opkomt.

Eerst maar op vakantie. Nieuwe energie opdoen.

ik ben een paar maanden geleden van werkgever veranderd.
Ik ging van een vast contract naar een tijdelijk contract. Daarnaast had ik net een nieuw huis gekocht en het oude nog niet verkocht. Dubbele woonlasten dus.
Het lijkt (en is waarschijnlijk) onverstandig, maar het lijkt me ook niet gezond om lang te blijven hangen in een situatie waarin je niet tevreden bent. Ik was niet blij met het beleid van mijn oude werkgever. Ik kon het niet rijmen met mijn normen en waarden (ik werk in de hulpverlening)

Ik heb per 1 december vorig jaar m'n baan opgezegd. Ik kon niet meer tegen de algehele sfeer bij die werkgever en tegen 1 persoon in het bijzonder. Ik heb toen tot kerstavond gewerkt en had daarna nog vakantiedagen. Per 1 januari dus vrijwillig werkeloos. Ben toen gewoon weer op zoek gegaan naar een baan. Vond er 3 die me leuk leken, heb toen op alledrie gesoliciteerd. 2 werden niets maar ik werk nu bij de derde. Het heeft wel even een maand of 3 geduurt hoor, dus dat was wel ff droog brood eten.

ik ben vorig jaar van baan veranderd omdat mijn vorige werkgever van mening was dat hij steeds hogere eisen kon stellen en daar niets tegenover hoefde te stellen,bij een gesprek daarover zei hij "je kunt wel een andere baan zoeken maar zoveel als wij je betalen dat doet toch niemand anders dus blijf je toch wel." Helaas voor hem had ik binnen 2 maanden niet 1 maar 4 aanbiedingen voor banen binnen mijn sector en daarvan heb ik de meest interresante gekozen. minder werk meer loon betere arbeidsomstandigheden, dus een hele vooruitgang . mijn nieuwe werkgever heb ik kunnen overtuigen door vakkennis,inzet en persoonlijkheid,en door eerlijk te onderhandelen,ik wil niet het onderste uit de kan maar wel eerlijk behandeld worden niet alleeen door mijn baas maar door iedereen waar ik mee te maken heb,zoals ik ook iedereen behandel.

Ik heb vorige maand mijn contract opgezegd. Ik werkte (werk nog, ik zit nog in de opzegtermijn) bij een grote detacheerder in de IT. Ik had een contract voor onbepaalde duur, lease-auto, volledige vergoeding van OV-kosten (ga met fiets en trein naar het werk, lease-auto staat voor de deur), uitstekende beoordeling, goede vooruitzichten.

Ik ben sinds december 2007 gedetacheerd bij ProRail. Dat bevalt me zo goed, dat ik het jammer zou vinden als mijn opdracht daar zou eindigen en ik naar een volgende opdracht zou moeten.

De werksfeer, de inhoudelijkheid van het werk, de maatschappelijke relevantie - alles spreekt me aan.

Daarom heb ik mijn contract bij de detacheerder opgezegd. Per 1 oktober treed ik in vaste dienst bij ProRail.

Naast alle reeds genoemde voordelen ga ik er qua salaris genoeg op vooruit om zelf een auto te onderhouden. Daarnaast krijg ik 20 vrije dagen extra - en die zijn mij veel waard, ik heb een eigen leven naast mijn werk.