In het verre Oosten wordt veel sterker een beroep gedaan op nuchter verstand en veel minder aan (verstikkende) regelgeving.
Omdat men dus minder vertrouwt op regelgeving, gaat men bij bijzonderheden ook minder snel aan de kant.
Vrijwel alles in het verkeer is anders geregeld dan hier.
Toch verbaast het mij hoe weinig ongelukken gebeuren, mensen nemen veel minder voorrang en het samenspel ervoer ik als veel beter.
Omdat ik lang en vaker in het verre Oosten geweest ben (vnl. Maleisie en Thailand) is het even wennen.
Iedereen daar beseft dat een ongeluk wel het laatste is wat je kan gebruiken en is het (wettelijke) gelijk een minder interessant gegeven.
Ik moet tegenspreken dat ze daar laconieker zouden zijn , in tegendeel, men let minder op borden en de snelheidsmeter , maar meer op de weg.
Overigens is het een publiek geheim, dat we veel teveel verkeersaanwijzingen hebben en deze niet zelden teveel afleiden van de actuele situatie.
Zo heb ik vernomen dat flitspalen per stuk per jaar gemiddeld een dode veroorzaken omdat men op de paal let ipv. de verkeersituatie.
Met de belachelijk hoge boetes worden weggebruikers met een laag loon of uitkering soms neurotisch, een paar KM te hard en weer een maand geen lekker eten of een warm huis (bijvoorbeeld).
Kom je in Zuidoost Azie dan ontstress je gewoon op dit punt.
Dat ervaren vele mensen.
Van de andere kant maken de verstikkende verkeers- en regeldruk in Nederland het nodig dat ambulances hier af en aan kunnen rijden en het essentieel is dat de ambulance snel ter plekke is.
Immers DAN (bij het rijden naar de patient toe) telt elke seconde, eenmaal in de ambulance kunnen deze kundige bijna-artsen een patient vrijwel altijd stabiliseren.
Niet in alle plaatsen heeft men zulke ambulances en -medewerkers. Dan moet je dus ook nog naar het ziekenhuis racen omdat de ambulance dan niet veel meer blijkt te zijn dan een busje met sirene , zwaailichen en
een bestuurder met Niki Lauda-achtige aspiraties, de goeden niet te na gesproken.
In deze spreek ik uit EIGEN ervaring.