Zou een geest bij je kunnen blijven zolang je hem niet vergeven hebt?

Ik zou je zo een tien willen geven voor je antwoord!
+1

kippenvel. +

Mij klinkt het niet vreemd.
Een geest is een woord die verschillende spiritueel concepten vertegenwoordigt. In mijn optiek bestaat een geest uit vijf verschillende delen elk deel met een naam en functie van de vijf dele blijft een op onze werkelijkheid. Het is een onbewust deel want de bewuste delen gaan naar het licht (2 gaan naar het licht en twee waren daar altijd en zijn in feit nooit op de materieel werkelijkheid gewest). De geest deel dat op de materieel werkelijkheid blijft, vervaagt met de tijd maar kan heel lang voelbaar zijn voor gevoelig mensen die direct betrokken waren met de persoon. Het is ingewikkeld want er spelen meer factoren zoals het feit dat tijd bestaat niet voor een ziel en op het moment dat een ziel zich verenigt met zij spiritueel delen komt het in een werkelijkheid waarin tijd en ruimte zoals we die kennen niet bestaan met als resultaat dat een ziel kan in een laatste poging tot communicatie iets doorgeven wat niet belangrijk of onzinnig lijkt vanuit ons perspectief. Hopelijk is het ietsje duidelijker geworden want er is zo veel meer om uit te leggen.

monique, wat puur en mooi, "het is goed zo" is zo herkenbaar!
Of ze wel of niet verder kunnen heb ik mijn twijfels over, soms lijkt het wel zo, maar aan de andere kant, als er geen vergeving zou zijn, kunnen ze nooit verder.
Uit mijn eigen ervaringen heb ik begrepen, dat na het overgaan naar gene zijde, er nog steeds emotie en verdriet is en vooral de vraag om vergeving gezien al de dingen die er rondom de sessie soms kunnen gebeuren.
Moeilijk punt hoor, waarschijnlijk voel je zelf nog steeds dat subtiele, fijne gevoel, soms kan dit heel lang aanhouden.

@Monique, heel mooi. Jouw vergeving was voor hem een verlossing. Ook dat je hem het licht toonde en deze opnieuw voor hem opende.
Die ervaring die heel naar voor je was, hoe kijk je daar nu tegenaan? Of een 'geest' naar het licht gaat is soms een keuze. Soms (zoals Ed een keer tegen mij heeft gezegd), weten ze niet dat ze dood zijn en hebben ze het licht niet herkend om er naartoe te gaan.
En soms heeft diegene op aarde de overledene nog niet losgelaten. Jullie hadden kennelijk samen nog een issue welke losgelaten mocht worden. Dat is gelukt nu. Wat mooi dat je dit in alle zuiverheid kunt en kan toepassen. Kijk eens een paar afleveringen van 'the ghost wisperer'. Ook al is het maar een tv-serie, ik 'vind' er een hoop waarheden in.

@ Monique, het mooie aan jouw ervaring is, dat het zo spontaan en onverwachts gebeurde.
Veel mensen die tegen al dit soort zaken zijn en zeggen dat alles is uit te leggen, denken dat dit soort gebeurtenissen bewust worden op geroepen, dus wat licht uit, kaarsje aan, foto van oma op tafel, zacht muziekje en ja hoor daar gebeurt wat, maar nee, precies het tegenovergestelde gebeurt vaak, als je er helemaal niet mee bezig bent, er niet aan denkt, gewoon je dagelijkse werk aan het doen bent en gek genoeg ook vaak in dit soort zaken helemaal niet eens geloofd en dan plotseling uit het niets gebeurd het!!!
Dan is het puur, dan is het echt, dan is het waardevol.
Dan is het niet uit te leggen!

@Monique, ik vond het eerlijk gezegd ook een beetje vreemd dat je uit het niets een vergeving kon hebben. Maar kennelijk wat het voor de geest voldoende om het los te kunnen laten. Dat hij een soort van zekerheid heeft gekregen dat je ermee aan de slag zul gaan. Maar het gevoel: "het is goed" is inderdaad heel herkenbaar en een teken dat hij door is gegaan. Dat wil nog niet zeggen dat hij niet bij je kan zijn. Want ook vanuit het hierennamaals kan hij van tijd tot tijd nog steeds een begeleider van je zijn.

onzin

@monique : Ik begrijp de tegenstelling niet.
In mijn stellige overtuiging bestaan geesten helemaal niet, dus kun je ze het beste vergeten en iets leuks met je leven doen i.p.v. piekeren over geesten die je lastigvallen of anderszins bezighouden.
Maar ieder het zijne / hare hoor.
Daar heb ik geen enkel probleem mee.

Als klein jongetje geloofde ik in spoken en ik was er bang voor. Een broek over een stoel, zag er in het donker uit als een spook. Mijn vader vertelde me dat spoken helemaal niet bestaan. Mijn angst verdween, ik ben het vergeten en ben ook nooit meer bang geweest.
Ik heb de spoken niet vergeven, maar ben ze vergeten.
Zo ook met geesten (geldt niet voor mij, maar voor veel andere mensen).

Geesten bestaan helemaal niet, laat staan dat ze heel gevoelig zijn.