Wat is de ideale wijze voor ouders om trots te zijn op hun kind?

Ha, die Gdanonym;

Laat je kinderen door je belangstelling en reactie op hun ervaringen merken dat je blij bent met de gang van zaken. Stimuleer ze, ze moeten zelf ervaren wat ze leuk vinden en wat hun goed afgaat. Vooral niet teveel eisen stellen of druk opleggen. Benadruk dat ze voor zichzelf bezig zijn en niet voor jou.

Moeilijke vraag! Ik denk dat het ook heel belangrijk is dat je als ouders stimuleert & complimenten geeft als het niet niet om tastbare resultaten gaat. Bijvoorbeeld de eerste keer dat je kind 'dankjewel' zegt als het iets krijgt, of voor het eerst alleen naar school is gegaan, of uit zichzelf helpt met het afruimen van de tafel. Wanneer je al die positieve dingen benoemt en zegt dat je daar trots op bent, hoeft een kind er niet eens een sticker voor te krijgen denk ik. Ook karaktereigenschappen van een kind kun je aanmoedigen, bijvoorbeeld humor, doorzettingsvermogen, vrolijkheid, etc. Dit kun je doen door het te benoemen en er een concreet voorbeeld bij te geven van iets wat een kind net gezegd of gedaan heeft.
Ik hoop dat dit een antwoord op je vraag is. Het is namelijk moeilijk om trots te zijn op dingen die niet persé meetbaar zijn. Resultaten en prestaties zijn makkelijker te belonen! En de dingen waar je trots op bent, uitten zich vaak in prestaties. Want een mooie karaktereigenschap (bijvoorbeeld doorzettingsvermogen), uit zich in 'alleen naar school durven gaan'.

Door het gewoon te zeggen!
Mijn dochter doet het erg goed op school, maar is erg perfectionistisch ingesteld. Ze kan zichzelf hier behoorlijk mee in de weg zitten.
Daarom wil ik niet de nadruk leggen op de schoolprestaties.
Ik zeg dan ook regelmatig tegen haar dat ik trots op haar ben omdat ze bijvoorbeeld een vriendin geholpen heeft.

Als je niet duidelijk bent dan kan het zijn, dat wat je bedoeld niet op de goede manier over komt.
Zo ben ik wel eens in gezinnen geweest (voor mijn werk) waarin het kind vertelde dat de ouders niet van hem houden. Dit was natuurlijk wel het geval, maar de ouders lieten dat op een onduidelijke manier blijken.
Zeg het dus gewoon!!

Gewoon om het te zeggen, simpeler kan het niet!
Zorg dat het kind zelfvertrouwen krijgt door te zeggen dat hij/zij dingen goed doet en dat mama trots is.

Ook vind het kind het leuk als je bijvoorbeeld vraagt of hij/zij nog zo een mooie tekening wilt maken voor mama want dat kan hij/zij zo goed. Dan zie je vanzelf wel die kleine oogjes gaan glimmen.
Stimuleer de dingen van het kind, kan niet fout gaan.

erkenning van de wereld van het kind als gelijkwaardig aan dat van hen zelf. (dat is niet makkelijk maar wel essentieel)

De trots moet dus uitdrukken dat het kind het in zijn wereld goed doet (en dat terwijl je als ouders nooit echt de wereld van je kind kunt kennen, zijn beleven) en dat zijn wereld en zijn beleving ervan even belangrijk zijn als hun eigen wereld en beleving.

Ik zeg het vaak tegen mijn kinderen, dat ik heel trots op hen ben. Niet alleen als ze iets goeds hebben gedaan, maar gewoon omdat ik het tegen hen wil zeggen.
En ik zeg het zeker omdat ik het meen. Hoe ze vaak met moeilijk situaties omgaan. Hoe mijn dochters tegen elkaar zijn. Hoe ze omgaan met anderen. Daar ben ik gewoon trots op. En dat laat ik hen zo vaak als het moet weten.