Heeft er nog iemand ervaringen met 'toevallen' bij overlijden van vrienden of familielid?

Je zou denken dat er pas echt serieus sprake is van toeval als bij al je familieleden thuis ineens dat boek te vinden was. Don't worry!

ik ken een familielid dat vanwege de bevalling van haar dochter niet bij het sterfbed van haar vader kon zijn. Iedereen wist hoe kapot ze ervan was. 20 jaar later werd haar broer plotseling met bloedvergiftiging opgenomen in het ziekenhuis. Er waren snel wat familieleden ter plaatse, maar de vrouw moest het hele land door, en de doktoren besloten dat ze niet meer wilden wachten, en de stekker van het beademinsapparaat eruit wilden halen. Omdat er niets meer te redden viel, werd er verwacht dat na het uitschakelen van het apparaat na een paar ademzuchten de broer rustig heen zou gaan. Uiteindelijk heeft hij nog precies 16 minuten zelfstandig geademd, precies tot het moment dat zijn zus de kamer binnenkwam.. Doktoren hadden geen verklaring, maar je zult begrijpen dat wij allemaal denken dat hij gewacht heeft..

Hier mijn verhaal, nooit gedacht dat ik het aan iemand zou vertellen en eigenlijk voelt het goed want ik denk er over regelmatig ook na bijna 20 jaar.
Mijn beste vriend kwam onverwachts te overlijden op 24 jaar leeftijd. Ik zou met hem dezelfde avond een computer gaan kopen en toen hij niet kwam opdagen heb ik zijn huis gebeld. Zijn vriendin nam op en zij "hij is dood".
Het was een heel moeilijk tijd van verdriet en ongeloof. Ik was dagelijks bij zijn familie om hun te steunen en steun voor mijzelf te zoeken.

Ik kan duidelijk herinneren op een avond tijdens het lopen naar zijn familie, ik was diep in gedachten over het feit dat ik heb mijn beste vriend verloren en hoe fijn zou het zijn om weer contact te krijgen met vrienden van vroeger want ik voelde mij echt alleen... Op dat moment heb ik duidelijk de lach van mijn overleden vriend gehoord en daarbij kwam een gevoel van zekerheid dat alles zal goed komen en dat ik moest niet verdrietig voelen. Het was heel bijzonder, maar wat de volgende dag gebeurde was een zeer bijzonder "toeval".

Ik kreeg uit het niets een telefoon van een vriend die ik niet had gesproken in bijna twee jaar, hij zij dat hij voelde dat hij mij moest bellen om te vragen hoe het met mij ging. Deze gesprek heeft ons contact hersteld en dat heeft mij enorm geholpen met het verwerken van mijn verdriet.

Ik geloof niet in dit soort 'toevalligheden'.

Onlangs is een cliënt van mij overleden, zij kwam elke woensdagavond.

Een paar weken lang wanneer ik op de woensdag mijn praktijk in kwam, stond mijn installatie aan en speelde muziek af, muziek die ik gebruikte tijdens haar sessies.

Wanneer ik mijn praktijk verlaat zet ik altijd de muziek uit en al zou ik het aan laten staan, tussen de laatste cliënt overdag en een andere 's avonds, in dit geval, zit altijd 5 uur. Mijn CD speler staat nooit op repeat!

Een andere vervelende ervaring die ik vaak heb gehad, is dat wanneer mijn ketting afvalt, een steentje uit mijn ring of oorbel verlies er altijd een sterfgeval is.

Een vriend van onze familie was na een lange lijdensweg (hij had kanker) overleden. Een aantal weken na de crematie waren mijn moeder en broertje in de V&D toen ze een boek zagen liggen, De naam en voorletters van de schrijver waren precies als van die overleden vriend. Ze hebben dit boek gekocht, en mijn moeder begon er in te lezen, maar ze vond het een saai boek. Toen heb ik het boek gelezen en ik vond dit een zeer interessant boek. Je kunt dit toeval noemen, maar volgens mij moest dit boek in mijn handen komen. Ik ben over het algemeen ook een zeer nuchter persoon, maar dat er meer is tussen hemel en aarde, daar ben ik van overtuigd.