Wat is de zin(geving) van ziekzijn?

De enige objectieve zin van ziekzijn is het vormen ("trainen") van het immuunsysteem. Helemaal zeker is dit niet, maar er zijn tekenen die erop wijzen dat het immuunsysteem het beste wordt getraind door gedurende de kindertijd regelmatig een flinke verkoudheid of andere ziekte door te maken. Het lijkt erop dat dit ervoor zorgt dat het immuunsysteem zich minder snel tegen onszelf zal keren.

Hierbij gaat het dan natuurlijk alleen om ziekten waarbij het immuunsysteem is betrokken. Een handicap, of het nu een geamputeerd been of een aangeboren doofheid is, heeft geen objectieve zin.

Buiten de bovenstaande ziekteperiodes heeft ook het gewone ziekzijn geen objectieve zin. Als ik nu hepatitis zou oplopen, of een blindedarmontsteking, of een serieus darmprobleem waardoor ik een stoma zou krijgen, of een dodelijke ziekte - al die vormen van ziekte hebben geen objectieve zin. Biologisch gezien zijn het problemen. Soms ernstige problemen die het voortbestaan van mijn genen in gevaar brengen, en soms even ernstige problemen die echter biologisch gezien geen probleem zijn omdat ze het voortbestaan van mijn genen niet in gevaar brengen. Dat geldt bijvoorbeeld voor kanker: er zijn aanwijzingen dat dezelfde eigenschappen die op jonge leeftijd onze voortplantingskansen bevorderen, op hoge leeftijd juist de kans op ziekte bevorderen. Ziekte is, zo bezien, een bijwerking van voortplantingssucces. Maar om dat nu de "zin" van ziekte te noemen gaat mij te ver. Het is wel een verklaring, maar geen "zin".

Los van de objectieve zin is er de subjectieve zin. Dat is zingeving die je zelf aan een ziekte kunt geven.

Een ziekte is (gelukkig) niet vanzelfsprekend. Krijg je een ziekte, dan wordt je normale vanzelfsprekende leventje verstoord. Daardoor word je als het ware gedwongen dieper en beter na te denken over je leven en over de zingeving daaraan.

Zo kun je dus zelf een zin aan je ziekte geven. De zin die je eraan geeft, is tegelijk sterk cultureel bepaald als heel persoonlijk (ja, dat kan allebei tegelijk).

Het voert te ver alle mogelijke persoonlijke zingevingen op te sommen. Maar denk bijvoorbeeld aan het dichter bijeenbrengen van de familie. Of het intenser genieten van goede dagen, of van de kleine prachtige dingen waar gezonde mensen zo makkelijk overheen kijken. Of überhaupt het nadenken over, en zo inzicht krijgen in, jouw leven en jouw wensen daarmee.

Samengevat: een objectieve zin is er niet, een persoonlijke zin kun je er zelf aan geven en is uitermate waardevol!

Het ziek zijn - en dan bedoel ik een echte, zware lichamelijke ziekte of handicap:
daar is geen zingeving voor.
Je hebt een lichaam wat door genetische aanleg en manier van leven, of door geboorte, niet 100% helemaal gezond functioneert.
Daar hoef je niets achter te zoeken, behalve dan dat het vervelend is, en dat je er mee moet zien te leven.
Uit onderzoek allang bekend is dat er geen directe relatie bestaat tussen subjectieve beleving en objectieve beperkingen.
http://www.henw.org/archief/volledig/id3440-ziekte-en-zingeving.html
Je lichaam is een machine, die is stuk. En als die niet gemaakt kan worden dan moet je het er toch mee doen.

In bepaalde kringen denkt men daar anders over.
Zie het boek:
De zin van ziekzijn,
signalen en betekenis van ziekten
Auteur: Thorwald Dethlefsen

Die gaat daarin wel erg ver. Zeker is het dat "ziektes", zoals hoofdpijn, infectie, stress, maagklachten en impotentie ons ook signalen doorgeven die met psyche te maken hebben. Maar het gaat te ver dat je door anders te denken wel altijd helemaal
gezond zou kunnen zijn.

Toegevoegd na 4 minuten:
Het gaat dus ook te ver om te stellen dat ziektes in algemene zin
een louterende werking zouden kunnen hebben.
In persoonlijke gevallen kan dat wel, maar daarmee is niet in algemeenheid "de zingeving" van ziek zijn bepaalt.

De meningen over ziek zijn of ziekte symptomen vertonen zijn steeds duidelijker verdeeld.

Sommigen aanschouwen of benoemen ziek zijn als een negatief onvermijdelijk aspect in ons leven waar je enkel met medicijnen of via een fysieke operatie iets kan aan veranderen. Velen geloven dan dat je 'gedoemd' bent om te hervallen, wat dan ook vaak als men dat geloof en/of die overtuiging voeding blijft geven.

Anderen zien in ziekte een signaal om bewuster om te gaan met hetgeen je gelooft en om bewuster om te gaan met de aard van de intenties.
Deze categorie van mensen gelooft er in dat je jezelf kan distantiëren van eender welk fenomeen dat onder de noemer 'ziekte' valt door jezelf via constructieve en/of Liefdevolle intenties bewust constructief te herprogrammeren.
En ook deze mensen bewijzen hun gelijk want het aantal ziekteverschijnselen daalt zienderogen bij deze categorie van constructieve denkers of believers.

Je kan het fenomeen 'ziekte' dus als een weksignaal voor de geest en/of het waakbewustzijn benoemen.
En vanuit dat standpunt bekeken helpt het fenomeen 'ziekte' om bewust voor een constructieve en/of Liefdevolle denkwijze te kiezen.
In dat opzicht is 'ziekte' dus een wekker die laat weten dat het tijd is om zelf de verantwoordelijkheid over jouw eigen Wel-Zijn op te nemen.

Mensen die hier niet voor open kunnen staan en/of mensen die blijven geloven dat ziektes onheilsbrengers zijn die zullen zichzelf blijven herprogrammeren voor nog meer ziekteverschijnselen
tot
ze de zogenaamde dood tegemoet treden
of tot
ze beseffen dat ziektepatronen wel degelijk kunnen doorbroken en/of geherprogrammeerd worden via de meest overheersende persoonlijke gedachte en/of via het meest overheersende persoonlijke geloof.

En ja, persoonlijk ben ik vanuit herhaalde ervaring een absolute believer van de lonende en/of de ziekte vrijwarende herprogrammeringstactiek via Constructieve Intenties.

Ooit geloofde ik dat ziekte niets goeds met zich meebracht en ik mankeerde het ene na het andere. Het ging van 'kwaad' naar 'erger' tot ik begon te beseffen dat ikzelf via mijn overheersende gedachten/geloof de verwekker van mijn eigen ziekteverschijnselen was/is.

Toen besloot ik het proces naar genezing te besturen via constructieve, Liefdevolle intenties. Het gewenste resultaat is verbluffend!

Ik zie ziekte als een signaal om onszelf bewust te worden van onze persoonlijke impact wat betreft de aard van ons geloof versus manifestatie.

Anyway, Have Fun Any Way!

Voor de mensen die hier in geloven kan het hebben van een beperking (ziekte), als doel hebben om hier van te leren, in de context, als zijnde dat je je zelf een les opdracht heeft meegegeven om hier op de Aarde mee aan de slag te gaan, om vervolgens naar een hoger plan te stijgen.

Kortom alles heeft een reden.

In geval dat de ziekte door bacterien, schimmel, parasiet of een virus veroorzaakt wordt is de zin vooral dat de deze de mogelijkheid hebben zich voort te planten en te verspreiden. Vanuit hun perspectief zeer zinvol.

Voor alle andere ziektes (die dus door giftige chemische stoffen worden veroorzaaktof die iemand erfelijk mee krijgt, die dus niet door de eerder genoemde veroorzakers ontstaan) geldt dat er geen enkele zingeving aan te geven is. Als je de vraag zou herformuleren als "Wat is de zingeving van een kapotte auto?" begrijpt iedereen gelijk dat er geen zingeving is. Door de vraag op mensen te betrekken ontstaat er een beeld alsof er een diepere betekenisvolle laag onder zit. Dat is niet het geval.

Heb hier toch een nachtje over geslapen en het tevens besproken met mijn lief.
Met de beste wil van de wereld hebben wij geen enkele zin kunnen ontdekken in het disfunctioneren van het lichaam.
Mogelijk heb je na herstel, wat helaas niet altijd gebeurt, een gevoel van dankbaarheid, omdat je je dan niet meer zo belabberd voelt.
Maar wie of wat moet die dankbaarheid dan gelden?
Als je zoals ik, niet gelovig bent, waar moet je dan die dankbaarheid op projecteren?
Wij hebben, na een ziekte van enkele dagen ons toen 9 maanden oude dochtertje moeten missen.
ZINGEVING..... ik geloof er geen snars van, alleen verdriet!