Hoe schakel je om van "Ik heb geen tijd genoeg, ik moet zoveel doen alles moet af alles moet goed zijn"Naar "ik heb alle tijd van de wereld"?

Door juist ondanks alle paperassen, beslommeringen, afwas, vieze luiers, verstopte afvoerputjes, kapotte wasmachines, rekeningen, deadlines op je werk, hongerige kindermonden, vriendjes die komen spelen, partners die je graag aandacht geeft, vrienden die op de koffie komen, ouders waar je graag naartoe gaat, medicijnen die je gisteren al op had moeten halen bij de apotheek......

Gewoon lekker wat te drinken te pakken, tegen de kinderen zeggen dat mama even tijd voor zichzelf pakt, op een stoel te gaan zitten en bij jezelf te denken:

HEERLIJK! Een half uur voor MIJ!

En al die zooi om je heen die je wilt of moet doen, is er na dat half uurtje nog :D Helaas maar waar, haha,

Oh ja, ik koop ook wel eens 'stiekem' een gebakje voor mezelf.

Niet dat de rest van de wereld het niet mag weten, maar
het 'stiekeme' eraan geeft me dan een ondeugend gevoel.

Heerlijk zijn die momenten waarop ik 'stiekem' van mijn gebakje zit te genieten! Dan kan alles om me heen lekker even wegwaaien!!

Nee durfen zeggen als iemand langs wil komen.
Alles meteen opruimen en dus niet laten liggen. Maar gewoon meteen doen.

Prioriteiten leren stellen. Bedenk wat je écht belangrijk vind en schrap alles wat je minder belangrijk vind.
Combineren, in een gezin is het handig als je dingen kan combineren, zo is het samen eten aan tafel hét moment om aandacht te hebben voor elkaar.
Delegeren, je hoeft niet alles alleen te doen, verdeel je taken.
Zorg dat je huis een rustpunt is, ook voor jezelf.
En waarom moet alles af, verander moeten eens in MOGEN.

Maar vooral, laat je niks aanpraten, iedereen is zooo druk, valt best wel mee hoor, je bent net zo druk als je je maakt, of LAAT maken. Ik vind de buitenwereld helemaal niet jachtig, mij krijgen ze niet opgejut dat ik nog vanalles moet, die tijd heb ik gehad.
Je hoeft niet altijd alles perfect te hebben, komt er hier iemand langs terwijl het een bende is, ga ik er rustig tussen zitten, heeft die ander er last van, jammer dan, is mijn huis. Heb ik er zelf last van, welnee zijn belangrijkere dingen dan een opgeruimd huis. Dat kan je leren door het minder belangrijk te vinden. Ik ben alleen met drie kinderen en een baan, ik heb niet alles perfect, hoeft ook niet want ik ben niet perfect, ik ben ik en daar horen een kamer waar een stofzuiger door moet, een halfvolle mand met strijkgoed en een gang vol met tassen en schoenen bij.
En ik heb geleerd om me daarbij op mijn gemak te voelen, gewoon door het te laten gebeuren en dan merken dat het echt het einde van de wereld niet is.
Hoor vaak mensen zeggen"Ik kan pas rustig zitten als alles af is" Waarom, je kan toch ook rustig zitten als je weet dat je morgen weer naar je werk moet, waarom dan niet als je morgen nog wil gaan strijken.

- Bewust zijn in het NU.
- Je realiseren, dat de wereld niet vergaat als je even lekker wat voor jezelf doet / of effe niks doet.
- Prioriteiten stellen / lijstjes maken
- Je realiseren, dat iedereen 24 uur in een etmaal heeft
- Je realiseren, dat je zelf alle moetens bepaalt
- Je realiseren, dat niet alles goed moet zijn
- Al je handelingen proberen met bewuste aandacht te doen en te beleven
- Aan het eind van de dag tevreden zijn over alles wat je gedaan hebt (maak een lijst van ALLE dingen die je hebt gedaan die dag: wedden dat je je kapot schrikt van de hoeveelheid?)
- Accepteren en aanvaarden, dat je leven niet 100% maakbaar is
- Accepteren en aanvaarden dat je niet perfect bent en dat ook niet hoeft te zijn
- Taken delegeren aan bijvoorbeeld huisgenoten, ook als die het anders of minder goed doen dan jij wilt ;-)
- Zorgen, dat in de omgeving waar je in bent geen werk ziet liggen, zodat je daar kunt ontspannen

Gewoon de taken die belangrijk zijn meteen doen en niet wachten dan wanneer je dat af hebt dan heb je alle tijd van de wereld. Onbelangrijke taken gewoon niet meer doen en je zoveel richten op de echt verplichte taken en als je tijd hebt de leuke dingen. Mensen zijn niet druk ze maken zich druk.

Ik had vroeger een plaat ophangen:

Mijn huis is schoon genoeg om gezond te zijn
en vuil genoeg om gezellig te zijn.

Je kunt je ook aansluiten bij
"De club van slechte huisvrouwen".
http://www.clubvanslechtehuisvrouwen.nl/2010/08/schoon-genoeg/

Tja, plannen is een ding.
Plannen en organiseren is een ding, maar die innerlijke rust ook werkelijk voelen is iets anders.

Dat kun je wel leren: relativeren.
Maar ik moet bekennen dat ik dat ook pas goed geleerd heb toen de kinderen al het huis uit waren.

Het hangt er van af of je een ochtend- of avondmens bent.
Maar neem een uurtje voor jezelf.
Leer mediteren.
Dan moet je gaan zitten. En nergens aan denken.
Langzamerhand zal zich dat in je binnenste gaan
vastzetten.

Als je teveel te doen hebt, dan moet je gaan snijden. Wat is nu belangrijk, wat niet. Wees hier objectief in. Als alles belangrijk is, dan zal je per ding moeten gaan bepalen waarom het belangrijk is.
En vooral ook: waarom is het belangrijk VOOR JOU!

Van wie moet het perfect zijn. Als je hierop antwoord "van mij", dan klopt dit niet!!!
Dus van wie moet het perfect zijn, en jij bent het NIET!

Je hebt grote kans dat de instelling die je nu hebt, je jezelf hebt aangeleerd toen je klein was. Dat wellicht anderen hierop een grote invloed hebben gehad. Probeer eens om die invloeden van anderen duidelijker te krijgen.

Wat gebeurde er vroeger als jij eens niets deed, of iets liet verslonsen, of dat iets niet goed genoeg deed. Wie corrigeerde jou, en hoe deed de ander dat dan?

Pas zag ik het volgende gebeuren bij een vriendin:
zij moest koken voor het avondeten en kookte er nog een aantal gerechten bij. Waarom doe je dat? vroeg ik haar terwijl ze zwetend en gehaast achter de pannen stond om veel te veel gerechten te koken. En ze zei: dat doe ik om tijd te besparen, want over twee dagen kook ik voor een groep, dus als ik nu alvast wat doe hoef ik dat dán niet te doen en heb ik het niet zo druk.
Bedoel je dan, vroeg ik, dat je over twee dagen lekker op je gemak voor de groep gaat koken en dus ook de tijd vrij neemt die je nu zo transpirerend staat uit te sparen? Ga je tussendoor even lekker buiten zitten in de tuin bijvoorbeeld?
Hoe doe je dat meestal?
Ze keek me wat verdwaasd aan, ik zag haar nadenken, en ze zei: nee, dan zou ik die gespaarde tijd weer opvullen met andere werkjes...
Dus, zei ik, sta je je nú in het zweet te werken om het over twee dagen net zo druk te hebben als nu, terwijl je tijd uitspaarde om het niet zo druk te hoeven hebben.

Dat is wat er vaak gebeurt volgens mij. Almaar haasten om het niet zo druk te hebben later op de dag, later in de week. En dan zo aan een snel tempo gewend raken dat je niet meer kan relaxen tussendoor. Natuurlijk, als je een gezin hebt kan je niet altijd op je gemak de dingen doen, moet er soms gehaast worden. Maar als het niet persé hoeft, doe het dan ook niet. Probeer je tempo in een ritme te krijgen waar jij je goed bij voelt, jouw eigen tempo, dan raak je niet uitgeput en gek genoeg krijg je dan veel meer werk gedaan. Door je zelf zo op te jagen krijg je ook dat gevoel dat alles af MOET. Het lijkt haast een symptoom van de gejaagdheid.
Nou, er is echt een onderscheid tussen dingen die écht wenselijk zijn om vandaag te doen, die moeten, of die ook wel kunnen als je er meer tijd voor (over) hebt. Maar dat onderscheid kan je pas maken als je je eigen juiste tempo aanhoudt en niet jezelf almaar voorbij holt.
Dus ga er nu maar even bij zitten ;-)

Schrap "moeten" uit je woordenboek. Je "moet" namelijk niks, je kiest ervoor dingen te doen, omdat je dat wil of belangrijk vindt! Je "moet" niet vers koken, dat "wil" je doen, omdat je het belangrijk vindt om een gezonde maaltijd op tafel te zetten. Dan voelt die taak meteen al heel anders. Bedden verschonen moet ook niet , maar een schoon bed is wel lekker zo op z'n tijd. Let maar eens op hoe vaak je "ïk moet nog.."zegt en hoe het klinkt als je zegt : "ik ga nu even.."ïk wil nu even" . Verder helpt het als je elke week één of meerdere kruizen in je agenda zet voor privé tijd. Dan staat in je agenda dat jij nu even vrij bent en afspraak is afspraak.

ga na wat NOODZAKELIJK is, en wat WEL BELANGRIJK en NIET BELANGRIJK is, leer nee te zeggen en blijf consequent.
en vraag aan anderen of ze mee kunnen helpen,je hoeft niet altijd alles alleen te doen.en het zal niet altijd snel en gemakkelijk gaan,want jij gaat veranderen,en geef die andere de kans om daar aan te wennen.

)hey, heet dat niet insneeuwen??)

mijn ervaring:
NIET. tenminste niet zonder hulpmiddeltjes :)

prioriteiten stellen en deze opschrijven. ik werk met schema's want anders komt alles tegelijk op me af en ben ik van mijn padje.

als het op papier staat hoef ik me er niet meer druk over te maken (scheel heel veel denkwerk en frustratie) en weet ik zeker dat ik niets vergeet.

tussendoor las ik ook tijd in om te freewheelen zoals ik het noem. ff lekker niets doen, of heerlijk hyper focussen op dingen die TOTAAL niet belangrijk zijn :)

op deze manier kan ik een beetje de regie zelf houden en sneeuw ik niet in onder het 'dagelijkse gebeuren' wat iedereen op zijn duimpje lijkt te doen tussen de bedrijven door.
het voorkomt dat ik altijd bezig ben met het inhalen van de dag van gisteren (ofwel..... een ADD eigenschappen) :-)

succes, ik hoop dat je antwoorden vind waar je wat aan hebt

Stop met werken.

Heel herkenbaar dilemma. Als moeder van twee zorgkinderen met ass en adhd en in het verleden zelf een slechte gezondheid, moet er veel geregeld en gedaan worden. Inderdaad is inzicht toch wel een hele grote insteek, een verhogen van het Bewust Zijn. Wat mij enorm heeft geholpen zijn de Bach bloesems. Want je kunt het allemaal wel weten, een stukje ondersteuning is werkelijk niet weg. Het helpt je je inzichten ook toe te passen.

Wat mij ook heel erg geholpen heeft is met regelmaat toch te gaan doen wat ik wilde, lezen en mandala-tekenen, dingen helemaal voor mezelf. In eerste instantie heb ik een keukenwekker gebruikt, want die 'schop onder m'n kont' voelde ik toch wel heel erg... Eerst ging de telefoon van de haak, deur op slot, zorgen dat je niet gestoord kunt worden (op een tijdstip dat de kids niet thuis zijn natuurlijk, naar school of naar een oppas). Ik zette de keukenwekker op 5 minuten. Ik sprak met mezelf af dat ik in die 5 minuten alleen maar mocht lezen of tekenen, verder niets. Nou, dan duren die 5 minuten lang! En de eerste keren is er werkelijk niets van mijn bezigheden gekomen. Ik zat daar maar, met die 'schop onder m'n kont' gevoel. Als na 5 minuten blijkt dat de wereld niet stil is komen te staan, dat een 'achterstand' van 5 minuten op mijn werk eigenlijk niet merkbaar is, lukte het me op een gegeven moment toch om te gaan lezen of tekenen. Daar ging toch iets meer dan een week overheen, op dagelijkse basis oefenen. Want het is werkelijk een oefening!

Langzamerhand ging ik de wekker naar 10 minuten, 15, 20, 25, 30 minuten zetten. Weken gingen eroverheen, maar ik merkte dat ik uit ging kijken naar deze tijd voor mezelf. Het werd een oplaadmoment, waardoor ik meer energie kreeg voor de andere taken des levens. Ik werd ook weer vrolijker en kreeg meer geduld met de kids. Het betaalde zich als het ware dus weer terug.

Kortom: zoek iets wat je heel graag doet en plan tijd voor jezelf in.

Uiteindelijk gaat het eigen ontwikkelingsballetje dan ook rollen, en zie daar: een eigen praktijk! Waar leidt jouw pad heen? Eerst een eerste stap zetten, de rest komt 'vanzelf'. Succes!