Mijn dochter voert 'onze' overleden hond eten. Wat zou dit verklaren?
In mijn kinderjaren wou ik graag een hond hebben. Uiteindelijk kreeg ik een ontzettende lieve puppy. Toen ik op kamers ging wonen kon hij helaas niet mee en is hij bij mijn ouders blijven wonen. Aangezien ik daarna kinderen heb gekregen en onze hond wel eens wat fel op kinderen kon reageren is hij ook toen bij mijn ouders blijven wonen. Voor mijn gevoel is het toch altijd een beetje mijn hond gebleven. Mijn dochter van nu net drie jaar was wel eens geneigd haar eten met hem te delen, dan gooide ze wat eten vlak voor zijn neus. Ook wou ze altijd meehelpen zijn brokken in zijn bak te doen. Een paar maanden geleden is 'onze' hond op een natuurlijke manier aan ouderdom overleden. Na die tijd gooid mijn dochter af en toe eten op de grond. Nu zij dit zojuist weer deed, sprak ik haar erop aan dat ze geen eten op de grond mag gooien en waarom ze dit deed. Ze zei toen dat dit voor de hond is. Ik antwoordde haar dat de hond er toch niet meer is. Waar op zei antwoordde; Jawel hoor! Volgens haar is de hond er wel. Ze zegt ook dat hij nu dood is, maar op een keer gaat hij weer levend worden. Toen 'onze' hond nog leefde gooide ze bij ons thuis geen eten op de grond als hij hier niet was.
Wat zou dit verklaren? Zien/ervaren kinderen dan toch dingen die wij volwassenen niet zien/ervaren? Is dit een fantasie van een kind? Is dit misschien een vorm van verwerking van een kind? Wat is jullie visie?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.