Ik wil zo graag geloven dat mijn overleden zoon onder een andere energievorm verder leeft. Hoe ga ik daarmee om?

Mijn zoon was heel intelligent, met hem praten was steevast een verrijking in alle opzichten. Ik mis o.a. zijn doordachte opmerkingen als het over zulke onderwerpen ging.
Het is nu 3 jaar geleden dat hij in een brand omkwam. Ik heb geen geloof, mijn verstand zegt dat er geen 'hemel' kan bestaan.

Graag ernstige reactie alsjeblieft.

Toegevoegd na 3 dagen:
Zoveel aangrijpende, bemoedigende, interessante, en ontroerende antwoorden had ik niet verwacht. Het is onmogelijk om hier een 'beste antwoord' uit te kiezen.
BEDANKT ALLEMAAL!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

in: Religie & Spiritualiteit

7.4K

7.4K keer bekeken

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Lieve Siska..... voor wat het waard is voor je: ik worstel sinds kort ook weer heel erg met deze vraag.....
Dank je wel voor het stellen ervan.
Wat zou het fijn zijn, als we zeker konden weten hè?
Knuf voor je meis!!!!!!!!!!!!!!!!!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Bedankt voor je reactie Wendy. Inderdaad als ik zou weten dat mijn zoon ergens verder leeft, dat zijn energie blijft voortbestaan, dat hij in dat nieuwe bestaan 'gelukkig' is, dan zou ik daar enigszins in kunnen berusten. Het gemis blijft voor altijd, maar het zou de pijn wat kunnen verzachten... Knuffel terug <3

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Wat een mooie vraag , hartverwarmend . +

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Sluit ik me bij aan GoldEnten!
Mooie site heb je Siska!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

pfoeh..... weet even niet wat ik moet zeggen.
vreselijk wat jullie overkomen is, de nachtmerrie van elke moeder. 3 jaar lijkt lang geleden, maar emotie kent geen tijd.
ik vind je vreselijk moedig, ook in je reacties hier, en je openheid hierover. petje af hoor. hopelijk vind je antwoorden, niet van de site hier, niet vanuit een bepaalde opvatting, ervaring of standpunt van anderen, niet 'wetenschappelijk' of 'paranormaalgelovend' maar gewoon.... een antwoord dat goed voelt omdat het voor jou klopt als een bus. een hele dikke knuffel, ook voor jou Wendy!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

http://www.youtube.com/watch?v=GtM6s1Dj000 dames, een liedje voor jullie.........

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Pffffffffff................ Thanx heksje!!!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

soms moet de superwoman cape ff aan wilgen gehangen worden. we trekken het wel weer aan als we er weer aan toe zijn ;-)

Kristal

12 jaar geleden

Jemig wat een mooi lied Euc.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

dank je, het is 1 van mijn favorieten.
hier nog 1. het gaat eigenlijk over een verbroken relatie, maar vind hem zelf met een andere gedachte erachter echt rakend. . http://www.youtube.com/watch?v=Hj25Z6DpALA (het is maar goed dat ik sommige nummers op de computer niet grijs kan draaien, pfff) :)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Heel ontroerend Eucje...
Deze van Gordon wou ik laten horen bij de begrafenis van mijn zoon. Maar heb toch maar voor andere muziek gekozen, veel te aangrijpend ;'( http://www.youtube.com/watch?v=CLWeta-Bl6M

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Siska kopieer alle antwoorden en reactie,s en zet ze op een cd/dvd. Dan gaat het in ieder geval niet verloren. Jan.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Goeie vraag, dat wilde ik ook graag vragen.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@siska
dat is ook zo'n ontroerend maar mooi lied. hij staat ook in mijn mapje favorieten, heel aangrijpend idd.....

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Dit EmodiertjeSuperwomen trekt andere muziekjes nu even niet.... maar later.... als ik wat groter ben gegroeid.... :'-(( @Sxiopo: wat een fantastisch idee!!! Ga ik ook doen!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

ho eens ffies, hoe zit het met het copyright hiero mods? :OP emodiertje webske toch, ik zei nog zo, ff die cape ophangen, aan de wilgen of gooi m in de hoek.
even geen rol willen vervullen maar tijd voor jezelf nemen, met alles wat erbij hoort. je bent al groot, maar toch blijf je groeien. :)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Jawel hekske, maar ik moet wel een beetje doseren. Heb ook nog een zeer gevoelige auti-knul thuis ;-)
Ik neem mijn tijd, ik voel mijn gevoel èn ik denk met mijn verstand. Okeekee....voor zover aanwezig.... ben je mooi effies voor, was een inkoppertje geweest hahahahaha.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

wat vreselijk lijkt me dat ik kan je alleen maar mijn oprechte medeleven bieden! heeel heel veel sterkte !!!

Kristal

12 jaar geleden

Goed idee Sxiopo.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

shoot, je was me idd voor Wendy! :OP
ik wacht wel een nieuwe kans af hoor (laat haar mooi niet weten dat dit lastig gaat worden voor mee. met haar gevoel en verstand is helemaal niets mis!!)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

hahahaha, try me girl, try me ;-)))))))))))))))))))))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

neeeeeejoh, ik heb daar geen enkele reden voor. al klinkt wel nog zo uitdagend! HAHAHA.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Misschien is het niet zo, maar volgensmij heb je nog behoefte om er met jemand over te praten.

paulos

4 jaar geleden

Mijn oprechte deelneming. Ik hoop dat de schepping groter is dan de mensheid ooit had kunnen verzinnen.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (23)

Het is heel moeilijk om antwoord te geven, omdat je volgens eigen zeggen geen geloof hebt. Dat betekent dat niemand jou het antwoord kan geven, hoogstens vanuit de zienswijze van die persoon.

Gelovigen zullen zeggen dat de hemel bestaat (of iets dat er op lijkt), anderen zullen zeggen dat er meer is tussen hemel en aarde en weer anderen zeggen dat dood gewoon dood is. Je behoort niet tot de eerste groep, maar of je nu tot de tweede of de derde groep behoort, dat kan ik niet voor je bepalen. Het lijkt alsof je denkt dat dood gewoon dood is, maar dat je dat niet kunt accepteren. Je zoekt nu bevestiging.

Als ik je vraag moet beantwoorden, dan doe ik dat vanuit de islaam. Een dode rust in het graf (of de plek waar hij nu is) en wacht op de Dag des Oordeels. Het is een soort diepe slaap. Daarna beslist God of we naar de Hemel of de Hel gaan en in het geval van de Hel of we daar voor altijd moeten blijven of voor eventjes.

Waarom zou de Hemel bestaan? Ik zou zeggen, waarom niet? Het heelal is oneindig, net als dat tijd een menselijk begrip is. Boven ons hoofd houdt de ruimte niet op en dat zal altijd zo blijven. Voor mijn gevoel kan er dus makkelijk een Hemel zijn. Voor mij is er dus meer na de dood.

Je zegt dat je zo graag wilt geloven, maar geloven is niet iets dat je wil, maar wat je doet. Lees over de religies en misschien dat je een logica ziet die je kan accepteren. Als ik jou was, zou ik onderzoeken hoe verschillende religies tegen de dood aankijken. Ik weet zeker dat er een moment komt dat je denkt, hé, dit klopt!

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Mensen kunnen op verschillende manieren gaan. Bij een natuurlijke dood gaan mensen door een aantal stervensfases heen. Bij plotseling overlijden kan dit wel bemoeilijkt worden, al zijn er wel wezens die dan helpen met een goede overgang.
Het kan dat je zoon al lang verder is naar zijn volgende rit (leven) (mensen verschillen hierover van mening ja, maar zo heb ik het ervaren.).
Wat achter blijft als iemand overleden is zijn wel energieën die bij hem hoorden en die je nog kan herkennen qua gevoel.
Het is echter heel belangrijk dat mensen los worden gelaten, dan kunnen ze verder ontwikkelen.
Ik begrijp heel goed dat je contact wil houden met je zoon, weinig dingen zijn moeilijker dan omgaan met de dood.
Voor hem is het echter het beste als hij werkelijk verder kan, hoe moeilijk dat ook is.
Als je het gevoel hebt dat hij is 'vast blijven zitten', dat kan, dan zou je naar een goede stervensbegeleider kunnen gaan, die kan misschien helpen om hem verder te laten gaan. Dit kan jou ook helpen om het allemaal een plek te geven.
Heel veel succes hiermee, als je nog vragen of opmerkingen hebt wil ik die graag beantwoorden of op reageren.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Kristal

13 jaar geleden

Ik vind dit in algemene zin een waardevol antwoord. Bij Siska heb ik echter niet het gevoel dat zij haar zoon niet kan loslaten, zij zegt dat zij is gaan twijfelen aan haar ontmoeting met hem na zijn overgaan.
Ik krijg ook niet de indruk (intuitief) dat hij vast zit. +1

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dank je Kristal, voor hetgeen je hierboven schrijft. Dat je niet de indruk hebt dat hij 'vastzit'. Ik besef wel dat het maar een indruk is van jou. Maar toch raar dat je je vinger zo op een zere plek kunt leggen. Want daar was ik zo bang voor omdat hij zo plotseling is overleden.
x

Kristal

13 jaar geleden

Ja Sis, ik voel dat zo en vind het sterk van je dat je er zo open over kan praten.
Wat een kracht heb je...

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Lieve Kristal, Tot mijn spijt moet ik je bekennen dat ik een vergissing maakte door jouw naam te noemen in mijn reactie aan Herbalrebel; deze naam had Izmo moeten zijn ipv. die van jou.
Ik verzoek je mij hiervoor te willen verontschuldigen.
Overigens kan ik me wel voorstellen dat er mensen zijn die zich verbonden voelen met Siska en ik voel ook dondersgoed aan wat er zich allemaal in haar hoofd afspeelt; maar ik ben kennelijk (als man) te nuchter en te down-to-earth om van haar onderwerp ahw. een drama te maken. Wij allemaal hebben wel geliefden die ons ontvallen zijn en die wij zo intens missen dat dit ons steeds weer verdrietig stemt. Indien Siska zich echter aangesproken voelt door mijn reacties aan Izmo en Herbalrebel, dan spijt me dit zeer en is het niet mijn bedoeling geweest haar hierdoor te kwetsen maar heb ik slechts mijn visie op een realistische manier willen verwoorden, wars van suggestieve lariekoek. Het eventueel door een moderator monddood maken van iemand waarmee sommigen 't niet eens zijn, is het kiezen van de weg van de minste weerstand en in een democratisch land als het onze ontoelaatbaar want meningen verschillen nu eenmaal.

Groeten,
Henk

Kristal

13 jaar geleden

Wow Henk, je verrast me echt in positieve zin.
Dank je voor deze reactie en je verontschuldiging is natuurlijk geaccepteerd. Het is mooi om te zien op welke manier je nu je verhaal doet, en echt, als je hier leest op GV zal je natuurlijk allang gezien hebben dat men het heel vaak niet eens is met elkaar, en dat is ook logisch en goed. We doen wel ons best om het niet beledigend te brengen.
Ik zag dat de moderator je reacties weggehaald heeft, de mijnen dus ook want die sloegen toen nergens meer op ;-)
Dat was niet mijn melding maar blijkbaar heeft iemand anders je gemeld. Neem het haar/hem niet kwalijk, alleen zo kan deze site een site zijn waar men echt zijn/haar mening kan zeggen zonder dat het een vervelende scheldpartij gaat worden.
Denk dus niet dat je gemeld bent om je mening maar alleen om de manier waarop je die uitte.
Je kan dus met andere woorden alsnog een reageren als je zou willen. Je hebt gelijk, we hebben allemaal wel geliefden die ons ontvallen zijn en die we missen, en natuurlijk gaan we ook allemaal anders om met het overgaan van onze geliefden, en juist die diversiteit maakt ons mensen zo boeiend en leerzaam vind ik.
Antwoorden en Reacties van Herbarebel en Izmo en alle anderen zijn een verrijking en aanvulling om elkaars verschillende visies waar te nemen, te delen.
En het kan troosten wanneer je elkaar soms herkent in je beleving. Het is een prachtige kleurrijke regenboog van ervaringen en visies die over Siska's vraag schittert. Maar dat zal jij nu misschien wel te holyholy vinden als down to earth man. Helemaal goed :-)) Dank je voor je fijne reactie.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Ik sta alweer letterlijk en figuurlijk ;-) achter je Kristal.
Bedankt Henk!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Ik heb ook geen melding gemaakt, hoor. Ik was even verbaasd bij het verwijderen van mijn reacties op die van hwvz. @hwvz: Ik neem aan dat je ook een visie hebt, maar op die manier was die hier echt niet op zijn plaats.
Maar je verontschuldiging is aanvaard, hoor. Spons erover.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

P.s.: ook ik heb niet gemeld!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

&hwvz, ik heb geen melding gemaakt van jouw bericht, las het net pas. Misschien had ik niet zoveel moeten zeggen, het was ook wat veel en iedereen houdt er inderdaad verschillende opvattingen op na. Kreeg wel even de kriebels van het berichtje omdat het erg lomp overkwam, maar zo erg om het nou aan te geven...Nee.
Je was wel erg eerlijk, en dat waardeer ik wel :)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

- Waar haak je die wijsheid vandaan?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

zoals ik kan lezen is het de ervaring van Herbalrebel, dus iets waarmee je het eens kan zijn of niet mee eens kan zijn, of waar je je wel of niet in kan vinden. ieders zijn ervaring en interpretatie van de dingen toch? :))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Zie richtlijnen: Wanneer je een vraag beantwoordt, moedigen we je aan om andere bronnen (websites, boeken, etc.) te gebruiken. Geef dan wel een bronvermelding op, zodat anderen kunnen zien waar de informatie vandaan komt. En daar stel ik nogal prijs op. Als iemand zich beroept op de bijbel/koran/sterrenhemel of weet ik wat.. Ik zal het er niet altijd mee eens zijn, maar dan heb je een onderbouwing en voegt dat iets toe aan de algemene kennis van iedereen. Dit verhaal van Herbalrebel wordt (tot nog toe) nergens op gebaseerd en dat vind ik persoonlijk een gebrek. Op deze manier kunnen we namelijk oneindig veel antwoorden geven, want iedereen kan wel een idee hebben/bedenken en dat plaatsen. Kortom, in mijn beleving is een antwoord pas waardevol als je het onderbouwt.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

sorry, maar ik ga op internet geen namen noemen van mijn vrienden (waarvan de één stervensbegeleiding e.a. doet)
En als eigen ervaring geen bron is weet ik het niet meer.
Op zo'n serieuze vraag als dit ga je geen onzindingen verzinnen, ik in elk geval niet :) dat is niet zo respectvol

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

ik vind het duidelijk omdat je hebt gezegd dat het je ervaring is. hier bestaat geen link of bron van. overigens is een antwoord op deze vraag niet op te zoeken via wiki of waar dan ook. en als het al op te zoeken is weet ik nu al waar het zal gaan eindigen. (zie link onderaan) bij wetenschappelijke vragen vind ik een bronvermelding belangrijk, maar zie hierbij het 'missen' van een bronvermelding zeker niet als een tekortkoming. juist persoonlijke opvattingen en ervaringen maken het menselijk, wat bij dit soort vragen toch zeker erg belangrijk is.
hier kan een klinische link naar een site niet tegenop. of ik het nu eens ben met een reactie of niet doet niets te zake. het is namelijk niet mijn vraag en zoals je kan lezen her en der in de reacties waardeert Siska de antwoorden en reacties enorm. soms kan het even geen kwaad om even de regeltjes te laten varen en het gewoon iemands reactie te waarderen, of je je hierin kan vinden of niet. deze antwoorden zijn geen simpele kopie van een tekst. hier is over nagedacht, en er zit een persoonlijk verhaal achter. maar goed, heb even wat trefwoorden ingetikt en vond een link voor je. ik weet alleen niet of het veel uit zal maken voor je want er is van alles te vinden over dit onderwerp, voor elk wat wils eigenlijk. http://www.rnlnd.com/overlijden-en-overgang.htm

Kristal

12 jaar geleden

Weet je Wisl,
als ik even vanuit mijzelf spreek:
ik verdiep mij al in o.a. het stervensproces, het spirituele en het leven voor, tijdens en na dit leven vanaf dat ik ongeveer 20 jaar was. Ik ben nu 55.
Ik heb legio boeken gelezen, ben naar cursussen geweest, heb documentaires gezien, lezingen bijgewoond en heb een schat aan levenservaring opgedaan vanwege mijn turbulente en niet altijd even simpele leven.
Op vele manieren zijn mijn inzichten opgerekt, uitgedaagd, uitgebreid en verdiept en neem ik daardoor een tijdelijk persoonlijke waarheid aan die het beste past bij wat ik geleerd en ervaren heb en die overigens ook weer kan veranderen naarmate mijn inzichten en ervaringen zich verder verdiepen.
Dat komt naar buiten in mijn antwoorden maar ik kan je echt niet meer terug vertellen waar ik die uiteindelijk inzichten specifiek vandaan heb.
Dat is natuurlijk wel mogelijk met een ander soort vragen. Vragen waarbij je op feiten gestoelde antwoorden kan geven of die wetenschappelijk te bewijzen zijn.
Als het om levensvragen gaat waarbij in dit geval om een rouwproces dan komen er bij de antwoorden vooral andere bronnen aan te pas.
Of misschien moet ik zelfs wel zeggen: dan komt de Bron eraan te pas.
En ook dát kan iedereen weer op de eigen manier invullen.
Het leven is mooi en geeft een schat aan informatie en inzichten prijs die niet altijd te verwijzen zijn :-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Mensen helemaal mee eens, iedereen mag zijn persoonlijke ervaring posten! Maar het is hoe dan ook even betrouwbaar als dat ik zeg dat de geest van mijn doden in de gordijnen klimmen om daar toe te gaan zitten kijken. Met wat ik allemaal doe. Kom op, dit geeft toch geen houvast in het leven? Iets waar je nu op vertrouwd kan over een jaar omvallen als een kaartenhuis!?? Ik zou gek worden!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

voor mij is het niet betrouwbaar want ik herken het niet. maar als jij geesten in de gordijnen ziet klimmen en hier houvast aan hebt, dit zo zou vertellen in een reactie, wie ben ik dan om te zeggen dat het onzin is? wie is welk ander dan ook om te zeggen dat een geïnterpreteerde of verklaring voor een ervaring van wie dan ook onzin is? ik zet mezelf niet op dat voetstuk, los gezien van het feit of ik deze opvatting deel of niet. zou ik hier overheen walsen, dán laat je juist kaartenhuizen in elkaar storten.
ieders zijn ding, ieders zijn houvast. niet alles hoef je te staven aan een gangbare gedachtegang. zo is die van jou net zo persoonlijk als dat van elk ander hier. jou gordijn geesten zijn voor jou betrouwbaar? nou mooi toch! als je het gevoel hebt dat iemand met je meekijkt lijkt mij dat dit een steun zou kunnen zijn, dat je je minder eenzaam zou kunnen voelen, dus hoezo geen houvast? (als de roede stevig genoeg vast zit in ieder geval) maar zonder gein, probeer het los te zien van je eigen opvattingen, hoe gek dingen ook kunnen lijken of hoe je het ook kan overdrijven.
zoals je al aangaf mag kan iedereen zijn persoonlijke mening posten. het zou toch wel heel raar zijn als we overal hetzelfde over denken toch?

Kristal

12 jaar geleden

Wisl citaat:
-Iets waar je nu op vertrouwd kan over een jaar omvallen als een kaartenhuis!?? Ik zou gek worden!- Dat hebben ik en vele anderen ook gedacht. Tot je het mee maakt. Het bijzondere is dan meestal dat je sterker bent dan je wist.
Dat je niet gek wordt, je wel heel ellendig kan voelen, maar uiteindelijk weer opnieuw begint.
Of, dat je blij verrast zegt: WOOOW, zit het zóóó', geweldig dat ik dat nu weet.
Tot je weer verder groeit en er weer overtuigingen kunnen veranderen.
Welkom in de wereld Wisl ;-)))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Fijn dat ik welkom ben, maar voel me er niet thuis. :)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@Wisl: voel je je niet thuis in de wereld?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Klopt. Een Christen is pas echt thuis, na zijn lichamelijke dood, in de Hemel. En dat staat voor mij onomstotelijk vast.. valt ook niet om.. ook niet na 80 jaar.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

prima als je hier zo over denkt, en dit voor jou persoonlijk een houvast geeft in je leven.
schappelijk als ik ben, zal ik ook dit 'kaartenhuis' laten staan, puur een stukje respect wat er naar anderen ook is dus. maar je kan je misschien ook thuis voelen hier op deze tijdelijk tussenstation misschien?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@Wisl.... ik hoop en wens voor je, dat je gelijk hebt.
Ik zou willen ook zo'n rotsvast vertrouwen daarin te kunnen hebben, maar dan wel mèt mijn thuisvoelen in deze wereld ;-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Sorry, ik was wat extreem.. :)
Christenen kunnen ook in deze wereld genieten.. ik wel tenminste. Ik heb een prachtige vrouw getrouwd, heerlijk gezellig huisje, gezond, opgeruimd karakter, enz.
Maar als ik soms zie wat er allemaal gebeurd... Oorlogen, verkrachtingen, moorden, familiedrama's om nog maar te zwijgen wat er met vervolgde Christenen gebeurd.. dan verlang ik wel extra naar mijn echte thuis.. @WendyH; dank voor je wens. Maar in de kracht van mijn geloof in Jezus de Christus weet ik het 100% zeker.. tja en dat kan ik dan weer niet wetenschappelijk bewijzen.
Ik kan je alleen maar aanraden te geloven en te doen wat Jezus zelf heeft beloofd. Johannes 11: 25 "...die in Mij gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven!"

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Dank je wel Wisl... de wereld is niet alleen maar mooi....en ook niet alleen maar ellendig. Gelukkig zijn er vele grijsvlakken tusen zwart en wit.
En weet je, 1 zekerheid hebben we: we gaan deze wereld allemaal verlaten op onze tijd.
Dit leven mogen we leven, Christen of niet, anders waren we hier niet, toch? En gelukkig hoort daar ook genieten bij van al het moois dat er is.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@Wisl Ik ben het grotendeels eens met wat je beweert en hoop voor je dat jouw kritische reacties niet zullen worden verwijderd als deze in de ogen van sommigen te ver gaan en dan bestempeld worden als beledigend. Twee van mijn reacties, waaronder één aan Herbalrebel, waarop zij antwoordt op de oorspronkelijke vraag van Siska, werden helaas zonder enige motivatie verwijderd en dat is nu juist wat ik genant en onfatsoenlijk vind; het klakkeloos verwijderen van reacties (die feitelijk niets met de oorspronkelijke vraagstelling te maken hebben),is het toepassen van censuur en aldus een kwalijke zaak. Nu weet ik wel dat breedgestelde vragen zoals de oorspronkelijke van Siska emoties oproepen, maar eigenlijk is dit soort vragen niet te beantwoorden en roepen ze meestal reacties op van mensen die zelf op het emotionele vlak onverwerkte problemen hebben.
Gevolg hiervan is dat ze door geestelijke beinvloeding allerlei opgewekte voorstellingen cq. ingegeven gedachten voorgeschoteld krijgen en aldus in een suggestief wereldje blijven hangen waarin elk gevoel voor rationaliteit afwezig is.
Denk hierbij bv. aan 't beleven van 'flonkerende sterren achter het gordijn' of 'kleurige regenbogen vol allerlei visies' of 'de geest klopte en plotseling gingen alle deurtjes in de keuken open'. Ik hoop nu niet dat mijn lieve schat Kristal boos is geworden, want haar reactie aan mij maakte me oprecht blij !

Groet, H.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

hwvz: zoals je al eerder is geschreven: het ging niet om je mening..... maar om je toon en sommige van je woorden, die inderdaad m.i. beledigend waren.
Zoals je ook hebt gelezen heeft niemand, op wie je toen reageerde, je antwoord gemeld.
Antwoorden met respect voor (de mening van) anderen is een regel bij GV en staat in de richtlijnen. Verder denk ik dat rationaliteit op GV zeer aanwezig is en ook dat er mensen zijn met onverwerkte problemen.
Maar je conclusie (mensen met onwerkte problemen leven in een suggestief wereldje) vind ik ronduit belachelijk, met de nadruk op "lach".
Uiteraard zijn er mensen die in het spirituele geloven of in een ander geloof.... daar is niks mis mee, dat is HUN mening, net zoals jij de jouwe hebt. Ik vind een deel van je tekst toch weer jammer.... maar zal um niet melden ;-)))

Kristal

12 jaar geleden

Hé...nou geloof ik toch dat ik iets gemist heb... @Hwvz, hebben wij buiten mijn weten om in de tijd tussen jouw vorige excuus-reactie aan mij en nu een liefdesrelatie opgebouwd? Hmmm, 't moet de leeftijd zijn... mijn korte termijngeheugen is misschien ietwat gedeukt maar als je wilt, praat me even bij, ik vind dat altijd prettig wanneer iemand mij "mijn lieve schat" noemt... Ik wil me graag herinneren waar dat op gebaseerd is :-) Verder heeft Wendy hierboven al uitgelegd waarom je reactie weggehaald is, net als ik in mijn antwoord op jouw excuus reactie overigens, dus dat is inmiddels wel duidelijk. En als je wilt citeren...wel graag goed citeren aub: Ik zei namelijk: Het is een prachtige kleurrijke regenboog van ervaringen en visies die over Siska’s vraag schittert.
Zoals je wel weet is de regenboog niet alleen het bijbelse symbool van de belofte van God dat hij de wereld niet meer zal bezoeken met de zondvloed maar ook een symbool wat gebruikt wordt om de brug te symboliseren tussen de aarde en de hemel, wat natuurlijk een heel mooie symboliek is wanneer een geliefde overgegaan is, vind ik tenminste.
In dat kader hoort mijn poetische opmerking thuis. Nu ben ik destijds zeer gereformeerd opgevoed/gegroeid en weet ik dus ook dat religies en spirituele levenswijzen zowiezo allemaal... citaat van Hwvz: -in een suggestief wereldje blijven hangen waarin elk gevoel voor rationaliteit afwezig is.-
Want ook het geloven in de Bijbel als Gods Woord is een geloof dat gebaseerd is op een aanname die niet te bewijzen valt. Wat overigens prima is maar doe nu niet net alsof jij zo rationeel (wat je zo te lezen zelfs als een superieure eigenschap beschouwd...) bent ten opzichte van mensen die andere ideeen en ervaringen hebben.
Ik kan alleen maar respect hebben voor ieder die hier zo oprecht heeft proberen te helpen en antwoord geven op Siska's mooie vraag. In jouw reactie mis ik die intentie. Zowww, nou, dat is dan maar weer gezegd,
en verder:
fijn dat mijn eerdere reactie je oprecht blij maakte :-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Beste Wendy en Kristal, Jullie commentaar op mijn laatste reactie is voor mij heel begrijpelijk en ik had niets anders verwacht...ben nu eenmaal geen holyholy-mens zoals Kristal al vermoedde, maar blijf, hoe paroxaal dit ook mag klinken, respect hebben voor ieders mening omtrent het gevoelige onderwerp wat Siska aankaartte. Vrijheid van meningsuiting is een gemeen goed en dient als zodanig gekoesterd te worden....ook al wordt er hier en daar op (zere) tenen getrapt. Ik wou het hier maar bij laten want verder discussieren heeft geen zin omdat onze meningen te veel uiteen lopen. En wat Kristal betreft...nogmaals sorry hoor, ik vind je wel tof maar had je geen lieve schat mogen noemen omdat dit inderdaad te ver gaat. Mijn blijheid is trouwens nog steeds aanwezig. En wat Wendy betreft...alsnog bedankt voor het bedankje wat je me enkele dagen geleden gaf; vind jou. ondanks je scherpe kritiek, even tof als Kristal. Groet,
Henk

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Hmm, er voltrekt zich hier een liefdeslustige diepzinnige proza..

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Helemaal met je eens Henk: vrijheid van meningsuiting is een zeer groot goed en dan kan er getrapt worden op tenen, die daarna zeer kunnen gaan doen ;-))
Ook ik ben geen HolyHoly-mens, maar misschien wel in jouw ogen, alles kan.
Ja, vond je dat ik scherpe kritiek had? Naar mijn idee was het een meningsuiting???? :-)))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

ja Wendy, mijn tenen zijn al flink opgezwollen :P
(kuch) Ik neem de hele discussie niet zo serieus, als je het niet erg vindt :)

Kristal

12 jaar geleden

Ha Henk,
daar zijn we weer ;-) Nog even ter verduidelijking: het woordje "mijn" voor lieve schat was het woord dat mij vooral even deed hikken haha, dat is alles. Hmm, en schat mag ook geschrapt ;-)) En verder vind ik je in je reacties naar ons persoonlijk toe als een prettig mens over komen. En vind het fijn dat je nog even aangaf dat je, in jouw woorden: evengoed respect hebt voor ieders mening omtrent het gevoelige onderwerp wat Siska aankaartte.
Dat is uiteindelijk toch het belangrijkste.
We hoeven het absoluut niet met elkaar eens te zijn om toch een goede uitwisseling te hebben.
Eens? En zooo komt toch alles weer op z'n pootjes terecht... met gezwollen tenen voor Herbalrel ;-)) En ik ben blij voor je dat je nog steeds blij bent :-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@Herbalrebel: Achossie, die arme tenen van je.... ;-))
Dat vind ik totaal niet erg, ik ben er ook geheel klaar mee!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Jammer, dat redetwisten hier...
Het gaat hier toch niet om het 'juiste' of bewezen antwoord?
Ik ben juist zo blij met antwoorden die allerlei verschillende visies en ervaringen bevatten... @wisl: ik ben echt geen 'zweverig' type hoor. Maar als je het onpeilbare verdriet ervaart, dat het verlies van een kind meebrengt, dan zoek je aan alles een 'hou vast'...

Kristal

12 jaar geleden

Je hebt gelijk lieve Sis, ik had er zelf ook gewoon beter niet op in kunnen gaan.
We laten hierdoor gewoon niet de prachtige sfeer en kwaliteit van de antwoorden en reacties door beinvloeden.
Ik word er van binnen echt blij en zacht van als ik dat allemaal lees. Zoveel mensen die hun innerlijke ideeen laten zien, delen, over het ongrijpbare en onstoffelijke.
Over hun geliefden die ze missen.
Hart- en zielsverwarmend.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@Siska, Ik hoorde van een Belgische vriend van mij dat hij in Antwerpen een cursus genaamd 'De Kunst van het Leven' gevolgd had.
Hierin kwam ook het onderwerp aan de orde over het verwerken van verdriet na overlijden van je dierbaren, als dit verdriet buitenproportioneel wordt. Hij is er als een herboren mens uit gekomen; kon nl. het verdriet van het verlies van zijn vader maar niet te boven komen.
Misschien een opsteker voor jou om ook eens in die richting te denken omdat je toch in de omgeving van Antwerpen woont. Veel sterkte ermee overigens !

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@ Kristal Zo ken ik je weer Kristal...houden we zo !
Of zal ik je maar Kristalleke noemen (geintje!); is Vlaams voor Kristal, maar als Nederbelg vond ik 't altijd zo leuk klinken als mijn lieve Vlaamse vriendin me Henkske noemde, vandaar snap je.
Helaas is zij vorig jaar overleden door een noodlottig ongeval waarbij ze een schedelbasisfractuur opliep. Het grote verdriet hierdoor heb ik gelukkig (grotendeels) achter me gelaten want het leven gaat toch immers door en met alsmaar blijven treuren doe je jezelf mentaal en fysiek de das om, vind ik. 't Allerbeste met je en....pas op hè....niet te zweverig worden hoor ! Grtn, H

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

wattehuh??
is ze nu wéér in hogere sferen?
verdeurie, heb had nog ZO gezegd dat de van die red bull af moest blijven. heb dr van de week ook al uit de lucht geplukt.
oh,oh,oh het is me toch wat met die Kristal hoor... :0))))

Kristal

12 jaar geleden

heeeeeehh,ik mag ook nóóit wat....
;-)))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

hé eucalypje....leuke opmerking van je....verzacht al die kommer en kwel een beetje.

Je hoeft geen geloof te hebben om toch nog 'contact' te houden met een overleden dierbare.

Ik 'praat' nog regelmatig met mijn overleden man, ik geloof ook niet in een hemel of iets dergelijks, maar het gevoel dat hij altijd bij me is, is genoeg.
Of het nu realistisch is om dat te denken, dat ik het niet kan uitleggen aan een ander, niet kan onderbouwen, dat doet er niet toe. Voor mij is het een steun.

Volg je gevoel, jouw gevoel geeft aan dat hij er nog is, dat is hij ook want hij zit in jouw gedachten.
Niet alles is te beredeneren.

Ik wens je veel sterkte

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Ja Nelly, dat is heel erg waar.... niet alles is te beredeneren. WAS het maar zo hè?
+!!!!

Kristal

13 jaar geleden

+1 Mooi antwoord Nelly.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Ik praat ook nog veel mijn zoon hoor Nelly. Ik denk dat iedereen dat doet met een dierbaar overleden persoon.
Bij mij in de straat woonde enkele jaren geleden een oude man. Elke dag kleedde hij zich netjes aan en ging hij naar het kerkhof. Toen ik daar toevallig eens in zijn buurt was, hoorde ik hem tegen de urne zeggen: "Dag vrouwtje hier ben ik weer, en hoe is het nu vandaag?" Dat greep me echt naar de keel. Hij is nu al enkele jaren zelf overleden. Bedankt voor je lieve woorden, Nelly!
+1

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dikke + Nelly3! Ik heb precies hetzelfde met mijn pa die dit jaar al 12 jaar overleden is en praat af en toe nog steeds tegen hem en de urn die bij mij in huis staat, vooral in een moeilijke periode bijvoorbeeld. Veel sterkte Siska... :)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

hele dikke +!! schitterend antwoord, en hele mooie reacties!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dank je Assie :)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Dikke plus, wat mooi...!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Mamma praat altijd tegen de tafelpoot in het Fries, gewoon omdat het kan :-) Het lucht haar op, dus waarom niet?

Kristal

12 jaar geleden

Ha Anne ;-)

Ik heb daar ook over nagedacht na de dood van een familielid. Natuurkundig gezien gaat energie nooit verloren!

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

@Holle: echt origineel het antwoord +2 ik zal het onthouden11

Kristal

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dank je Holle :) Dit vond ik erover op internet: "Dit principe van de constante hoeveelheid energie is geformuleerd in de eerste hoofdwet van de thermodynamica en wordt nog steeds als onwrikbaar beschouwd. Het getuigt van een blindheid dat men deze onweerlegbare theorie van de hand van Isaac Newton niet gebruikt om de mogelijkheid van leven na de dood te verklaren." http://www.seriewoordenaar.nl/seriewoordenaar/content/Lees.asp?InleidingKey=80 +1 voor je antwoord

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Precies het goede antwoord. Op deze manier vind ik het toch een troostrijke gedachte dat de energie van een mens, ook al is hij of zij gestorven, voor eeuwig ergens blijft.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

natuurkundig is het natuurlijk een hoop te verklaren, maar het staat zoooooo ver van het emotionele af. als zou er geen energie kunnen zijn natuurkundig gezien, en al zou het overduidelijk wel kunnen. persoonlijk maakt het mij niet zoveel uit. ik weet wat ik weet, ik voel wat ik voel en denk wat ik denk. helemaal buiten wiki, theorien, aannames en wetenschappen om. gewoon op zijn 'euca's dus.. :)

Kristal

13 jaar geleden

noem dat maar gewoon Euc...

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Is dat "aanvaarden" Euceltje?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@kristal
ik vind het gewoon omdat dit de manier is die goed voelt voor mij. ik probeer wel heel veel dingen te verklaren in wetenschappelijke zin, maar weet ook dat heel enkel dingen niet wetenschappelijk te verklaren zijn. met een verklaring kan ik dus niets, maar het doet niet af aan een bepaalde ervaring. zoeken naar antwoorden heeft dan geen zin denk ik omdat ik niet zo nodig iets hoef weg te schuiven onder een bepaalde opvatting of theorie.
soms zijn dingen gewoon omdat ze zo zijn, en dat is juist het mooie ervan. als ik dingen hoor te weten neem ik aan dat ik hier vanzelf wel achter kom vroeg of laat. en tot die tijd..... 'gewoon' op zijn euca's :))) @wendy
ik denk dat het aanvaarden is idd.
als je lang blijft zoeken heb ik het idee dat het een ervaring teniet doet. je kan dan passen en meten tot je een verklaring hebt die het zou kunnen zijn, of het meest passend is, een bepaalde mogelijkheid etc. voor mij werkt dit niet. dingen zijn zoals ze zijn, ik ben super nieuwsgierig eigenlijk, maar mijn inziens verliest een ervaring of gevoel intensiteit als men alsmaar wil verklaren. ik focus me liever op het positieve van de emotie, door het dierbare te onderstrepen.
dus waarom dingen zijn zoals ze zijn.... uhmm...tja omdat dingen zijn zoals ze zijn, en dat is voor mij meer dan voldoende. :))

Kristal

12 jaar geleden

Helemaal mee eens Euc, ik hoef echt niet altijd precies te weten hoe de electriciteit werkt (als voorbeeld even) maar ik geniet van het licht. Het mooie is dat we het gewoon van onszelf vinden hoe we met iets omgaan, terwijl het een ander kan verwonderen.
Pas las ik ergens:
Jij bent uniek
en dat zijn we allemaal.
En dat komen we hier op de site en overal dan ook tegen. En inderdaad, als het echt nodig is voor je om iets te weten te komen op spiritueel gebied komt het naar je toe.
We hoeven geen zoekers te zijn,
we zijn vinders. ug, ik heb gezegd.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

helemaal mee eens. om even bij het licht te blijven...
ik zou er anders tegenaan kijken als ik weet dat iemand zich helemaal rot ervoor zou fietsen, of dat ik zo goed bezig zou zijn met mijn groene stroom omdat ik me om het laten praten door de zoveelste kwibus aan de deur hier. en of het hier nu door een blauw, zwart, bruin of geel/groen gestreept draadje komt, uit een zaklamp, of van een kaars. het doet er niet zo toe.
het licht is er dus laat mij maar genieten van het licht zelf zonder te weten waarom het zo straalt want ik zie al dat het staalt. :) eneh...geef je de vredespijp even door? :OP

Kristal

12 jaar geleden

:-)))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Heeeeeej, hier flitst een heel helder licht door: het licht der inzicht ;-)))
Nou maar hopen, dat er geen kortsluiting ontstaat meiden hahahahahaha

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

haha, nee hoor daar hoef je niet bang voor te zijn :))

ik zelf geloof ook niet. maar ik geloof wel dat uw zoon in een andere energie vorm aanwezig is. en met aanwezig bedoel ik niet hier aanwezig op aarde maar aanwezig in uw unieke wereld waar niemand anders bij kan dan alleen jij. het zit in uw hoofd .. het is moeilijk om er mee om te gaan. maar ik geloof dat de dood een opening is naar een beter wereld..probeer het een plekje te geven in uw hart en hoofd zodat u wel verder kan. het leven gaat ook verder. Denk alleen terug aan de leuke dingen/herinneringen aan hem en haal ze terug op in uw eigen unieke wereld (denkvermogen) Ik geloof niet in de hemel en god omdat Alles op aarde is bedacht door de mens... alles om ons heen is bedacht door de mens ... Alleen de aarde en de natuur zijn niet bedacht door de mens.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Vreemd dat ik net na een ingeving op jouw vraag kom. Ik werd net wakker uit mijn slaap en dacht zo van hè ik kan weer een heel deel uit mijn droom niet herinneren. Was ik toen dood? Niet fysiek maar mentaal? Dit is natuurlijk een erg moeilijk vraag sinds ik weer wakker werd en dus toch weer mentaal leefde. Verder heb ik de documentaire van Stephen Hawking gezien(hij gelooft niet in God) en daar heeft hij ook een punt. Maar energie wil zichzelf vergroten(zoiets zei hij) dus waarom zouden wij dan dood gaan? Energie ziet dan een kans om zich groter te laten worden blijkt anders blijft het wel hier. Maar onze mentale toestand zie ik als dit soort energie die ontwikkeld in levensvormen en tegen de tijd dat het kan zichzelf vergroot. Wel ben ik bang voor verlies van bewustzijn na de dood, maar misschien zal mijn energie in een andere dimensie terecht komen en zou ik toch kunnen denken. Het leven zou zich misschien random hebben gecreëerd, maar het gedrag van dit leven en hoe het reageert is totaal niet te verklaren als er geen zelfvergrotende energiewet is. Ik sta zelf ook vreemd te kijken wat ik nu allemaal geschreven heb dus hoe staan jullie hier tegenover?

(Lees meer...)

Drepolli

13 jaar geleden

Kristal

13 jaar geleden

Misschien interessant om een vraag over de term zelfvergrotende energiewet te deponeren op GV?
Lijkt me interessant, het maakt me nieuwsgierig.
+1

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

@Drepolli: jouw antwoord vind ik heel interessant.
De tekst hieronder heb ik ook al bij Holle gezet. Zij gaf ook een antwoord in die richting. "Dit principe van de constante hoeveelheid energie is geformuleerd in de eerste hoofdwet van de thermodynamica en wordt nog steeds als onwrikbaar beschouwd. Het getuigt van een blindheid dat men deze onweerlegbare theorie van de hand van Isaac Newton niet gebruikt om de mogelijkheid van leven na de dood te verklaren." http://www.seriewoordenaar.nl/seriewoordenaar/content/Lees.asp?InleidingKey=80 +1 voor je antwoord

Kristal

13 jaar geleden

Siska, ik keek net op de site van seriewoordenaar,
echt heel interessant !

Drepolli

13 jaar geleden

Siska bedankt dat je dit er bij hebt gezet. Ik vind het zelf ook erg interessant en als je zelf nadenkt en begint te schrijven kom je op dingen die je anders niet mogelijk acht. Ikzelf wil ook graag weten of er bewustzijn is na de dood. Bewustzijn behouden vind ik het alle grootste doel van mij. Verder kan mij alles gestolen worden, maar jammer dat ik dat niet kan verklaren. Toch ben ik pas 19 en denk ik toch dat ik er op of andere manier erachter zou komen. Heel erg bedankt voor je vraag, het heeft mij nieuwe inzichten gegeven.

Goh, Siska... wat een kwetsbare vraag.

En wat is het begrijpelijk dat je zo graag wilt geloven dat er meer bestaat. Het zou zoveel uitmaken als je weet dat er meer is, dat hij niet zomaar verdwenen is in niets meer.
Wat natuurlijk ook niet zo is, want of je nu gelooft of niet hij zal altijd bij je zijn in jouw herinnering.
-Is dat het dan- vraag je, en ik kan je geen overtuigend antwoord geven. Voor wie in "er is meer" gelooft zullen levenservaringen op die manier uitgelegd worden. Voor hen die denken dat het na dit leven ophoudt zullen levenservaringen op die manier uitgelegd worden.
Bewijzen kan niet.

Het enige wat ik je kan laten lezen is mijn ervaring op het moment dat mijn nichtje overleed. Eén van de ervaringen waardoor het voor mijzelf geloof-waardig, lees: "een zeker weten" is geworden dat het leven doorgaat na het overgaan. Maar dan in een andere sfeer, een sfeer waarin je zoon zich thuis voelt, hij op een voor hem de allerbeste plek is, waar hij past en zich van daaruit verder kan ontwikkelen.
Maar dat is alleen mijn eigen vertrouwen daarin, en ieder kan daar anders over denken.

Nu mijn verhaal, dat ik eens aan Annepanne als antwoord gaf.

Lieve Annepanne, op een maandag gingen mijn zus en mijn nichtje, van 22 jaar, naar de dokter omdat ze wat klachten had en diezelfde middag hoorden we dat ze leukemie had. Mijn nichtje was zo ernstig ziek dat voor haar leven gevreesd werd en zij diezelfde week, op vrijdag, een chemokuur zou krijgen.
Twee jaar ervoor was mijn vader overleden op 2 februari.
Op de vrijdag dat mijn nichtje in het ziekenhuis in Nijmegen de chemokuur zou krijgen was ik bij mijn moeder in Apeldoorn. Terwijl ik daar aan tafel zat zag ik mijn vader. Hij stond duidelijk ergens op te wachten met een geduldig en vriendelijke glimlach. Even later zag ik mijn nichtje aankomen lopen. Ze zag er verward uit en liep rechtstreeks naar mijn vader toe die haar liefdevol opving.
Ik keek op de klok in mijn moeders huiskamer. Na ongeveer een half uur belde mijn zus mij op vanuit het ziekenhuis. Ze hoefde niets te zeggen, ik wist dat mijn nichtje was overgegaan. Ik kon mijn zus vertellen hoe laat
ze was overgegaan, en zij bevestigde dat. En ik kon vertellen dat onze vader op haar dochter had gewacht om haar op te vangen.
Dit gebeurde trouwens op exact dezelfde datum als mijn vader was overleden, 2 februari, maar dan 2 jaar later.

(Lees meer...)

Kristal

13 jaar geleden

Kristal

13 jaar geleden

Wat ik je vooral toewens lieve Siska, is de rust en acceptatie in je hart. En de ontroering dat hij er was. Ik wilde dat ik het je geven kon.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Ik had je tekst toen al gelezen bij Annepanne en nu dus weer.... maar nu in een voor mij andere levensfase.....
Pffffff........... dank je wel lieve meid!!!!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Mooi verhaal! Maar het is je nichtje die overleden is. Maar je zegt mijn vader die op haar dochter wachtte. Maar dat is dan toch ook het nichtje van je vader?

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

@ goudhaantje: of ze heeft het verhaal verzonnen.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Nou het lijkt me niet dat je zo'n verhaal gaat verzinnen. Alleen het klopt niet helemaal toch?

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

kristal, het is goed het nog een keer te vertellen.
+

Kristal

13 jaar geleden

Goudhaantje, het was de dochter van mijn zus die overging, dus de kleindochter van mijn vader begrijp je?

Kristal

13 jaar geleden

Dank Happylife, @Wendy... ik omhels je even hiervandaan... @Ha Ed :-) ben je weer terug van vakantie? Fijn. @Samuel1304, het is, helaas, waar gebeurd.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Ik koester me daarin, dank je :-)

Kristal

13 jaar geleden

Wen, :-)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

+, ik heb 2 vergelijkbare ervaringen gehad... dit doet me nog weer even wakker schudden, bedankt

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Bedankt Kristal voor je antwoord en je lieve woorden. Mijn overleden zoon had soms ook zulke 'bijzondere' ervaringen'. We hadden het er soms al schertsend over, dat we mekaar zouden bezoeken, als één van ons zou komen te sterven...
Hij heeft zijn belofte gehouden. Ik heb hem 'gezien'. Zes weken na zijn overlijden is hij 's nachts afscheid komen nemen. Merkwaardig genoeg had ik een soortgelijke ervaring een tijd nadat mijn moeder gestorven was.
Maar er werd hier op GV zoveel over
'slaapverlamming' gepraat, dat ik begon te twijfelen of het wel echt is geweest. Maar ik heb het anders nooit gehad, enkel deze beide keren.
Het was één van de redenen voor mijn vraag.
Maar nu ik al die antwoorden en reacties hier lees, twijfel ik niet meer, energie gaat inderdaad verder na dit leven.

Kristal

13 jaar geleden

Lieve Siska, wat prachtig dat je zoon zich aan zijn belofte kon houden en afscheid van je kwam nemen...
Dat is zo bijzonder en intens om mee te maken he?
Wat heerlijk voor je dat je niet meer hoeft te twijfelen aan jullie ontmoeting. Hij is er, dat weet je.
En dat gun je iedereen die een geliefde mist. Ik heb nog even naar slaapverlamming gekeken:
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/diversen/8562-slaapverlamming-een-bovennatuurlijke-oorzaak.html Je zal misschien nu nog meer overtuigd zijn dat dat het dus niet was.
Het is echt niet te vergelijken met de liefdevolle ontmoetingen met onze geliefden aan de andere kant van de sluier.

Kristal

13 jaar geleden

Widar, fijn dat je het je weer opnieuw herinnert...

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Inmiddels heb ik veel gelezen over slaapverlamming en wat daaruit springt is steeds, dat dit fenomeen gepaard gaat met enorme angstgevoelens.
Tot nu toe kan ik geen ervaringen vinden, noch wetenschappelijk, noch van mensen die het is overkomen, dat dit een prettige ervaring zou zijn.
Misschien dat een wetenschapper hier antwoord op kan geven?

Cryofiel

13 jaar geleden

Slaapverlamming is meestal een beangstigende ervaring. Het is namelijk de ervaring dat je wel wakker bent, maar dat je je niet kunt bewegen. Vaak voel je ook nog een druk, soms zelfs een duisternis die over je heen rolt. Maar er is zoveel meer dan slaapverlamming. In de overgang tussen slapen en waken (beide kanten op), *denk* je dat je wakker bent, maar slapen sommige hersendelen. Dan kun je heel vreemde dingen ervaren, die niets met de realiteit te maken hebben. Of die een rare vervorming zijn van een klein deel van de realiteit. Dat is dus iets heel anders dan slaapverlamming.

Kristal

13 jaar geleden

helder Cryofiel.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dankje Cryo!

Drepolli

13 jaar geleden

Ikzelf heb soms last van een slaapverlamming en ik kan zeggen dat je dan echt doodsbang bent. Je zit dan gevangen in je eigen droom en omdat je dan in paniek bent ga je echt niet logisch nadenken en is alles vaag en veranderd. Meestal kom je daarom ook in een lege ruimte terecht sinds je niet meer blij gaat nadenken. Verder zal bij een slaapverlamming alles snel gaan en zul je geen normale vertoning zien waarbij je denkt dit is echt. Hopelijk geeft dit jou antwoord

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dank je wel Drepolli: wat afschuwelijk voor je!!!!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

@Jan: Dat waren er 2. Ik zal 't kort vertellen. De 1e was toen mijn opa overleed. Ik was een jaar of 18. 's Zondags gingen mijn ouders 's middags zoals gewoonlijk naar mijn opa. Wij bleven thuis. Om een uur of 5 kreeg ik het gevoel dat mijn opa er was en hij zei me "ik ben er niet meer, vaarwel". Uren later kwamen m'n ouders thuis, "we moeten iets vertellen". Ik zei, "laat maar, ik weet 't al, opa is dood". De 2e was een zestal jaren later. Ik was alleen en erg emotioneel, omdat ik me toen pas realiseerde dat m'n opa de enige was die echt interesse in me had getoond en dat juist ik 'm had laten zitten in z'n laatste maanden. Toen kreeg ik kippevel (midden in de zomer) en zei hij "het is goed, m'n jong". Ik heb de laatste tijd getwijfeld of die ervaring wel echt was, omdat ik toen echt heel emotioneel was en een extreme periode doormaakte. Het zou m'n eigen geest geweest kunnen zijn die me voor de gek had gehouden. Maar bij m'n 1e ervaring was er allemaal niets aan de hand, ik was toen gewoon bezig met m'n huiswerk.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Ongelooflijk dat er nog mensen zijn die zo begripvol zijn..
Ik krijg tranen in mijn ogen :( ik zelf heb ook echt veel meegemaakt, maar durf nog niet te schrijven. Ik ben namelijk dyslecties en wanneer ik een taalfout maak word het direct gemeld. Sorry maar hierop moest ik reageren want ik vind het zo lief hoe mensen elkaar toch proberen te helpen en bij te staan.
Mijn eerste stap is gemaakt dat ik er eerlijk voorr durf uit te komen dat ik dyslecties ben Dankjewel! kristal, siska

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

@Rowin: Wat een super-durf van je!!!! Hartstikke knap.
Je tekst was helemaal prima, uitstekend te lezen en te begrijpen; en daar is taal voor, toch? Trouwens: kritiek uiten op taalfouten mag niet op GV, dat staat in de algemene regels:
http://www.goeievraag.nl/help/richtlijnen
"Kritiek op het taalgebruik en/of de spellingwijze van een ander is niet toegestaan." Dus alsjeblieft: zet je schroom opzij en laat van je lezen op GV!!!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

@rowin, ik ben ook zo'n verkapt talenwonder #huhum# ook wel dyslectisch genoemd dus. soms reageren er een paar schooljuffies of meesters, en vertel dan wat het euveltje is (dan voelen ZIJ zich lullig, kom op....claim je domein!!) :)) het overgrote deel leest over de fouten heen hoor, de inhoud zal ze duidelijk zijn, dus voel je vrij om te vertellen wat je wil. @allemaal mooie reacties en ontroerende verhalen.
mijn vader is ook heel plotseling overleden. (gescheurde aorta, het leven was binnen een minuut geleefd) voor die tijd had ie een pak gekocht. hij vertelde dat hij het zou dragen op een begrafenis, dat zei de stem van zijn vader (mijn opa dus, ook al jaren overleden)
3 maand later had hij het zelf aan op zijn crematie. een paar dagen voor zijn dood ging hij wat oud collega's opzoeken op de zaak. die had ie nog NOOIT gedaan. hij vroeg om hun adres om nog een keer contact op te nemen. een paar dagen later hadden we die adressen nodig voor de rouwkaarten. de zomer voor zijn dood tijdens een BBQ begon hij ineens over het onderwerp 'als ik hier niet meer ben'. hoe het met het huis moest gaan, en met de spullen, wat er naar mijn stiefmoeder ging, en wat we niet moesten vergeten.
stel nu dat zijn hart ermee zou stoppen vroeg hij (hij had een pacemaker onder zijn huid, die hij shagbuil noemde)
ik heb het gesprek afgekapt (heerlijk weer, we zaten aan de BBQ met 6 man) en vroeg of dit gesprek op een later tijdstip kon.
nu kan het niet meer. ik denk dat mijn vader heeft geweten dat hij het niet lang meer zou maken. voor ons is ie in ieder geval wél heel erg plotseling overleden.......

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Bedankt voor het vertellen van jullie ervaringen. Ik wou maar even laten weten dat ik ze allemaal met veel belangstelling lees. Ik heb er echt veel aan.
Dikke knuffel voor iedereen hier.

Kristal

13 jaar geleden

@Widar, ik herken je verhalen, en ik begrijp dat je bij de tweede twijfelt omdat je zo emotioneel was. Dat is voor mij ook vaak een graadmeter want meestal ben je tijdens zo'n bijzondere ervaring juist met iets gewoons bezig, krantje lezen of zoals jij de eerste keer huiswerk maken.
Toch is dat kippenvel van je tweede verhaal wel een signaal. Het voelt alsof er iets langs je heen strijkt, een subtiel zuchtje wind maar er beweegt niets, het voelt als kippenvel.
Vaak ook op een beperkte plek, zijkant van je hoofd bijvoorbeeld, Voor mij is dat een signaal dat ik aangeraakt word door een energie. Het zou dus een breingrapje kunnen zijn, maar ik ben in jouw geval eerder geneigd te denken dat het je opa was. Mooi dat je het wilde vertellen trouwens.

Kristal

13 jaar geleden

@Rowin, dank jóu wel Rowin, en wat moedig dat je deze stap waagde... Denk nou maar niet meis dat iedere taalfout gemeld wordt want dat is niet zo. Ach, soms zitten er wat muggenzifters tussen maar ik hoop, net als Eucalypje, dat je je daar niet door laat weerhouden. Iedereen heeft zijn/haar waardevolle ervaringen en als je het fijn vindt om dat te delen met ons... we luisteren graag naar elkaar,
(meestal... ;-))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ik zou willen dat ik aan de anderen kon tippen met mijn antwoorden, maar ze zijn allemaal al zo zo zo vol liefde dat ik alleen maar kan zeggen: Lieve Kristal, je bent een geschenk dat regelrecht uit de hemel komt, of die hemel nou bestaat of niet. Je bent een kanjer, je geeft zoveel liefde, je inspireert mensen, je omarmt ze... Ik ben er stil van, elke keer weer.... Kus.

Kristal

12 jaar geleden

Ha lieve Anne, blij dat ik je weer zie,
en wat hier gebeurt, op de vraag van Siska, is zo prachtig he?
Laat mij dan even landen en je omhelzen ;-))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Okee engeltje van me, kom me maar halen!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

dames, dames..... blijf nou toch eens van die red bull af!!! :OP

Kristal

12 jaar geleden

ik denk al... zweef ik nou alweer ??? maar 'tis gewoon de red bull... ;-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

ja, je deed zo uit de hoogte! ik dacht 'laat ik haar maar even terugroepen' want dat gaat niet goed zo :)

Kristal

12 jaar geleden

Nou ja, ik dacht alleen maar: ik vlieg er eens uit...
blijkt toch weer dat ik tijdens dat gezweef ff de weg kwijt raakte, dat heb je nu eenmaal gauw met zweven, maar misschien had ik wel gewoon de hoogte, ben in ieder geval blij dat jij weer even aan mijn vliegertouwtje trok. Gelukkig weer grond onder de voetjes pfffft.
;-))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

haha
AARDEN zul je!! :OP

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

PROEST..... met de pootjes op de klei dametjes, en het koppie in de lucht!!!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

das nu weer jammer zeg.... was net toe aan een kleimasker, maar draai me wel weer om. :))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

hahahahahhaa

Kristal

12 jaar geleden

;-)))

Siska, je wilt een bevestiging van wat je al denkt zeker te weten.

Hou zijn foto vast en hij is er.
Strek je hand uit en je voelt hem.
Denk aan hem en hij denkt met je mee.
Huil voor hem en hij huilt mee.
Ga zitten en hij zit naast je.
Hij praat nog tegen je via jouw eigen gedachte.
Geef het nog even de tijd voordat je hem gaat los laten.
Zo ver ben je nog niet, hij ook niet.
Geef het de tijd.
Siska, ik voel je verdriet.
Flink om deze vraag te stellen!
Erg flink!

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dank je voor de lieve bemoedigende woorden, Ed. Ze grepen me echt aan :'( Ik weet wel dat het een vraag is die niet te beantwoorden is. Maar iets dreef me om ze toch te stellen, tegen beter weten in...

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Natuurlijk ook een +je

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Het was goed dat je de vraag stelde.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Met je eens Ed! +
Ook voor mij was het een fijne vraag Siska en ik hoop toch stiekem met je ook op mooie antwoorden....

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Mooie antwoorden heb ik zeker al gekregen, Wendy :)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Oja, absoluut!! Ik bedoelde ook antwoorden waardoor je meer zekerheid krijgt voor jezelf.....

Kristal

13 jaar geleden

Fijn Ed... (+1)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Een antwoord is voor ieder die het leest.
Maar oh, wat is dit moeilijk!
Konden we maar makkelijker accepteren, dat het leven gaat zoals het gaat.
Het lijkt soms zo doelloos.
Het lijkt soms zo mooi.
Welke van de twee willen we graag zien?
Welke van de twee, kunnen we zien?

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dat is het, Ed. Dat accepteren! Ik heb na een tijd het overlijden van mijn ouders kunnen accepteren, en zelfs de dood van mijn 2 broers op jonge leeftijd. Maar mijn zoon, mijn kind! Dat kan ik maar niet accepteren! Het is niet natuurlijk dat een kind voor de ouders moet sterven. Ik weet niet of je dat ooit kunt accepteren...

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

@Siska: waren je ouders nog in leven toen je beide broers overgingen? En zo ja: weet je hoe zij dat hebben gedaan met de verwerking? Zou je daar misschien zelf iets aan kunnen hebben? Accepteren/aanvaarden is m.i. verstandelijk.... maar dat voelen hè.... en dan je kind verliezen...
Heb je professionele hulp?

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Toen mijn oudste broer stierf leefde mijn vader nog. Hij had 10 maanden daarvoor mijn moeder verloren. Dat is nooit meer goed gekomen.
Mijn jongste broer is gestorven toen mijn ouders al overleden waren.
En nee, ik heb geen professionele hulp. Ik heb de draad van mijn leven ondertussen weer opgenomen, met vallen en terug rechtkrabbelen. Maar zoals ik hierboven al schreef: accepteren dat je kind zo vroeg moest sterven, dat is het moeilijkste. En het gemis zal ook nooit overgaan. Want zie je een geliefde een week niet, dan mis je hem. Zie je hem een maand niet, mis je hem meer. Maar zie je hem al jàren niet meer, dan wordt het gemis steeds groter. En daar kan een therapeut helaas niets aan veranderen... Bedankt Wendy voor weer een lieve reactie :)

Kristal

13 jaar geleden

Zucht... heftig hoor Siska. Het is ook zo moeilijk he, je kind...
zo tegennatuurlijk...
Heb je nog familie over? Een zus of iemand anders dichtbijstaand?
Ik hoop zo dat je steun hebt aan iemand die begrijpt.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dat gemis zal blijven, dat moet een plaatsje gaan krijgen in je leven. Niemand kan daar iets aan veranderen meis... maar misschien kan erover praten met een deskundige je wel helpen met het een hele mooie plaats geven.....
Op tv is een docu geweest over psychologen.
1 Van die psychologen, ook een schrijfster, heeft ook haar kind verloren en heeft bij een andere psycholoog hulp gezocht bij de verwerking.
Ik vond het zeer indringend, hoe zij daarover sprak.
Als je wilt, dan kan ik dat voor je opzoeken.
Ik hoop, met Kristal, dat je veel warmte, liefde, begrip en steun om je heen hebt.

Kristal

13 jaar geleden

Sluit me bij je aan Wendy.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Bedankt lieverds :) x
Ik heb gelukkig een hele lieve man én de papa van mijn zoon. Mijn ex man en ik hebben veel steun aan elkaar. We voelen tenslotte hetzelfde...

Kristal

13 jaar geleden

Gelukkig Siska, dat is zo belangrijk he...

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

waardevol Ed
dikke pakkerd. en dikke plus.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Siska, als je kijkt naar de spirituele wereld en als je kijkt naar de bedoeling van God, wat ons mensen betreft, dan is het niet van belang hoe lang ons leven duurt, want ieder leven wordt gezien als een volwaardig leven, ongeacht lang of kort.
Dus ook het gestorven babytje van Moolkeesje, dat slechts 9 maanden oud werd en ook jouw zoon.
We zijn hier op aarde met een doel, een missie en voor sommige onder ons, is deze missie vroeg afgelopen,
In onze ogen, onredelijk, oneerlijk, mag niet gebeuren, verschrikkelijk, hartverscheurend, maar dat komt dat we het als mens bekijken, we willen als mens alles maar indelen, uitleggen, verwachtingen uitspreken.
Vanuit de spirituele wereld gezien is dit totaal anders, we komen naar aarde voor een missie, is deze missie klaar, dan vertrekken we weer, terug naar ons eigen 'thuis'.
gene zijde is ons thuis.
We hebben als mens geen enkel recht op meer tijd, het is ook nooit oneerlijk, het had zo moeten wezen.
We zijn onze dierbare ook niet echt kwijt, ze zijn hooguit ergens anders, maar wel vlakbij.
Probeer hier in te berusten, te accepteren.
Je weet en voelt dat hij er nog ergens is.
En dat is vlak bij je, vrijwel altijd.
Maar wat zijn mijn woorden waard?
Het is jouw verdriet, jij moet verder, maar zou dat ook niet de wens zijn van je zoon?
Er was iets dat je tegen beter weten in, toch deze vraag hier stelde!
Dat iets kwam van gene zijde, niet bij jou vandaan.
Zo is er een opening gemaakt, voor een volgende fase, de fase van het langzaam los laten, in eerbied en respect.
Zo doen ze dat boven, ze 'regelen' wel wat, zodat wij weer verder komen.
Ik wens je daar veel sterkte mee, voor jou en zeker ook voor je ex.
Wees zuinig op dit zeldzame contact, ook dat is er niet voor niets!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

eddijst, je antwoord ontroert me! Meer zeg ik er niet over. Ook van mij +

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Jullie brengen me in tranen!
bedankt.

Kristal

13 jaar geleden

Geen woorden meer nodig Ed, prachtig.

Kristal

13 jaar geleden

Jij begon Ed..... ;-)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Prachtig Ed , een hele waardige aanvulling op jouw prima antwoord. En je hebt gelijk ! +

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dankje Ed!

Annswers

13 jaar geleden

een + met een traan

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Wendy, na het afsluiten van mijn laptop gisteravond, begreep ik pas je bedankje, tenminste, ik denk dat ik het begrijp.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

"Maar wat zijn mijn woorden waard?" schrijf je.
Woorden zijn héél veel waard lieve Ed. Zeker als ze komen van een persoon die zich perfect kan inleven in het verdriet van iemand anders.
Ik schreef het net aan Wendy, omdat ze ook zo'n verdriet heeft: Woorden zijn als balsem op een gekwetst en verwond hart. Bedankt voor jouw woorden Ed.
Dikke knuffel <3

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

..................................................

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Woorden vanuit het gevoel: begrip, warmte, meelevenen, troost, herkenning, ondersteuning.....
Maar ook de verstandelijke woorden: effe met de pootjes op de aarde, doorgaan, relativeren, aanvaarden, in het NU...
Ze zijn zooooooooooooooooo belangrijk!!!!!!!!!!!!!!!!
En bij jouw moedige vraag Siska, zijn zo ontzettend veel mooie waardevolle antwoorden en reacties gegeven.
Ook ik heb er inderdaad zoals je schreef heel heel veel aan momenteel.
Het voelt aan als een warm bad en ik ben heel blij, dat je deze vraag hebt durven stellen!

Kristal

12 jaar geleden

Echt fijn Wen,
als ik mag sluit ik me aan bij jou en Siska en Annswers en geven we Ed en elkaar een groepshug...... HUG!!!!!!! :-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Sorry mensen, ik was er nog niet bij èn je had niet: 1, 2, 3 geteld Kristal ;-)))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

is er ook nog een hug voor mijn gids Martin?
Mijn grote inspirator.
Mijn steun en toeverlaat.
Mijn tekstschrijver.
Mijn beste vriend
Hoe zou ik anders kunnen weten hoe jullie je voelen.
Het is hem, die mij laat voelen.
Het is hem, die mij laat schrijven.
De eer is aan hem!

Kristal

12 jaar geleden

Lieve Ed, daar jouw gids Martin en jij met elkaar verweven zijn kan het niet anders of hij doet mee (of hij wil of niet :-))
Jij hebt veel aan hem, hij laat je zien en voelen maar vergis je niet, hij heeft net zoveel aan jou Ed.
Wat moet hij zonder jouw inborst, openheid,
wat moet hij zonder jouw handen en laptop!!
Welkom bij de groepshug Martin, altijd.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Doen we een grouphug voor iedereen, mèt of zonder aards jasje aan ;-))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

heel mooi kristal, maar als Martin een dagje vrij zou hebben, kunnen mijn handjes niet veel op de laptop, dan zit ik planten vragen te beantwoorden en wat te lezen van de anderen.
maar dan zie ik ineens een vraag die me aanspreekt, nou aanspreken is niet de juiste term, hij klikt gewoon vast aan je, dan voel ik een heel bijzonder gevoel een soort vibratie en na de eerste regel vloeien de anderen vanzelf uit het niets.
Dan ga ik terug lezen en denk, nee Ed, dat kan je niet zeggen, dat kan je niet maken!
maar mijn gevoel zegt dan, doe maar joh, je kunt altijd nog je vraag verwijderen en druk ik op plaatsen.
Dan komt het afwachten, hoe zal men reageren!
Als de eerste reactie binnen is en ik zie er een plusje bij staan, ga ik lezen en dan!!!!! Wauw!!!!!
Contact!!! Emotie!!!! Meer teksten!!!
Ik raak in een staat van euforie, vaak tranen.
Maar ook goede antwoorden.
Ik zie, voel, weet wat er bij de ander speelt.
Informatie komt binnen via een lijntje met de persoon zelf.
Ik haal er uit waar ik wat aan heb.
Waarom ik dit nu allemaal schrijf, is om de twijfel weg te halen bij sommige van jullie, de twijfel wat er nu echt is en wat zelf verzonnen.
De twijfel als er boodschappen, signalen, berichtjes, aanrakingen, kippenvel, stemmen zijn.

Kristal

12 jaar geleden

Ja klopt Ed, ik snap wat je bedoelt, het is wonderbaarlijk hoeveel contact je met elkaar kan hebben, en wat je van elkaar kan opvangen via de pc als je in een bepaalde sfeer zit. Ik zat net te eten en was zo blij van binnen, we hebben met ons allen, zichtbaar en onzichtbaar, zo prachtig gereageerd op Siska's vraag, dat was van een hogere orde om het nu maar eens zo te zeggen :-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Juist!!!!
Dat bedoel ik!!!
Terwijl een reactie of antwoord vaak wel een uur daar al staat, op het moment dat je hem opent, gebeurd het al.
wat ook gek is, dat ik b.v. met jouw een geheel ander 'contct'heb als b.v Wendy of Siska of euca.
het contact/ energie lijntje is bij ieder heel verschillend!!!
Ervaar jij dat ook zo?
Of voel jij alleen maar de intense blijdschap?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Als ik mag inbreken: ik voel bij iedereen wat anders, heel apart!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Jij dus ook!

Kristal

12 jaar geleden

Ik ook ja:-) bij ieder een andere energie

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Lieve Ed..tranen tranen tranen hier.. ik wil jou en Martin een dikke knuffel geven en hoop dat Martin gauw eens een adv'tje opneemt, zodat jij wat rust hebt. Anderzijds denk ik dat je juist gevormd wordt door deze innerlijke kracht. Want wat er allemaal uit jouw mond (lees: vingers) komt, is gewoon verbazingwekkend mooi. Ik ben blij dat ik jullie heb, mijn lieve vrienden, zo ver weg maar toch o, zo dichtbij. Wat je zei is zó waar. Alles wat we doen, doen we niet alleen. Elke keuze die we maken, elke lach die we hebben, onze naasten delen erin mee... Dikke knuffel...Én dikke plus.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Annepanne je ontroert me weer.
Bedankt!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

wat herkenbaar, ik voel het contact ook bij iedereen weer anders. @Annepanne,
mooi he dat delen! het is alleen mogelijk als je het wíl delen. met de mensen in je naaste omgeving, of hier op GV. als je de mogelijkheid durft te bieden kan een ander deze aanpakken. een soort van sneeuwbal effect, verhalen komen los want het voelt vertrouwd, je kan er zijn voor elkaar. herkenning en erkenning kunnen een mens goed doen en zeker snoeihard raken op een positieve manier. het blijft bijzonder, want er zit zoveel emotie en warmte achter een platte tekst die eigenlijk maar enkel uit woorden bestaan. ik zie het als mogelijkheden om eventjes een boost van te krijgen, en duwtje in de rug, wat energie om met een goed gevoel tegemoet te gaan wat er dan ook komen mag. net als herinneringen die een boost kunnen geven. het is moeilijk om het mooie, speciale en dierbare uit het pijnlijke te filteren. de pijn die op de voorgrond staat en het dierbare overschaduwen kan. als het filteren stukje bij beetje lukt zal de pijn en verdriet plaats maken en meer naar de achtergrond verdwijnen.
zo vinden we houvast aan het mooie en dierbare wat ons is meegegeven, maar het heeft tijd nodig. laat je niet opjagen en jaag jezelf ook niet op omdat je op het punt staat waar je nu staat. als dit lukt is er naar mijn idee geen waardevolle manier om te laten zien dat hetgeen onze dierbaren hebben achtergelaten zeker een invloed en belangrijke bijdrage hebben voor de rest van ons leven.
ook bij jou annepanne, je hebt het stokje overgepakt van je vader. het stokje vol met waardevolle opvattingen, ervaringen en levenslessen die niemand anders je mee had kunnen geven. als je zover bent om de pijn naar de achtergrond kan verplaatsen zal je zien wat voor moois er naar voren komt waar je enorm veel kracht uit kan putten. veel meer kracht dan je nu weet of ook maar verwacht!
en die kracht is een super basis. ik hoop dat je erop leert te vertrouwen, en op kan bouwen. het is de stevige basis die je vader je heeft meegegeven. dikke knuf 'euca'

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Het leven is als een groot toneelspel.
Sommigen hebben hierin een grote rol, je hele leven lang door, anderen verdwijnen in de loop van je leven en een enkeling heeft maar een klein, kort rolletje.
Maar ze zijn allemaal even belangrijk .
Allemaal even waardevol.

Kristal

12 jaar geleden

Hier heb ik niets meer aan toe te voegen. Ik zit alleen maar almaar kleine ja-knikjes te geven als ik dit lees Euc. Nog even dit:
Ik schreef ook al aan Wendy: toen mijn moeder overgegaan was leek het ineens net alsof er een stukje van haar in mij gedownload was...alsof ze me een stukje van haar zelf had gegeven, alsof ik ineens meer haar was. Inmiddels is het wel geïntegreerd en het resulteert erin dat ik haar beter begrijp, wéét wat er door haar heen ging, waar ze doorheen ging, dan ooit toen ze nog op aarde was.
Wonderlijk he?
Ik zie het ook aan familie en haar kennissen, ze worden ontroerd als ze mij zien want ze zien mijn moeder in mij terug toen ze nog jonger was (maar goed, dat kan natuurlijk ook alleen aan mijn uiterlijk liggen, dat ik het meeste op haar lijk van mijn broer en zussen, da's waar). Ik had dat overigens niet bij mijn vader, dat was een heel andere ervaring.
Maar kennen jullie dat wat ik beschrijf? Dat het lijkt alsof je ineens een stukje zelf van je vader of moeder erbij krijgt na hun overgang? Hmm, ik dacht dat ik zei dat ik er niets meer aan toe te voegen had... nou ja.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

het geven van een stukje herken ik persoonlijk niet.
heb wel verdacht veel overeenkomsten met mijn vader, maar dit is altijd al geweest eigenlijk. ik denk wel meer te snappen van dingen die ik eerst niet helemaal kon plaatsen, maar denk ook dat dit komt omdat ik zelf ouder wordt. ik heb dat namelijk ook naar mijn moeder toe (en dan roep je naar je kids dezelfde dingen waar je vroeger zo'n hekel aan had bijvoorbeeld) zelf merk ik dat ik wel na ben gaan denken over dit soort dingen, en dat het dan vanzelf duidelijker wordt. ik snap zijn zorgen die ik toen overdreven vond omdat het eigenlijk om iets kleins ging bv, maar ervaar het niet als een stukje meekrijgen omdat iemand overleden is.
het zat waarschijnlijk al in me :)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ik heb het nu wel ervaren, die download ;-)..... en ik vond het ook heel mooi Kristal, dat je dat zo omschreef.
Het is iets anders, dan de genen, die je meekrijgt van je ouders (en allen daarvoor), of alles wat je van je ouders meekrijgt in hun opvoeding voor jou.
Het "voelde" anders... maar.....twijfeltwijfel....;-))
Bij mijn vader heb ik dat niet ervaren, maar.... dat is ook alweer zo lang geleden en toen was ik er ook op een geheel andere manier mee bezig. Nog even terugkomend op wat je voelt/ energie lijntje/ whatever voor naam: ook in real life voel je voor / van iedereen wat anders.
Ik zie het ook niet als "vreemd", dat dit op GV ook zo is met "alleen" tekst tot je beschikking.
Sommigen hebben trouwens ook een foto van zichzelf geplaatst als avatar: daar haal je ook veel uit, toch?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

(oef, ben ik ff blij dat ie rare prei van me op de avatar staat, en niet ikzelf)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ja, dat kan ik niet zeggen.;-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Eucalypje je bent een superlief en wijs mensje. Meer kan ik er niet van zeggen, maar je zult wel begrijpen (:-p) dat mijn woordjes veel meer betekenen dan ze doen vermoeden. Dank je wel schat!

Kristal

12 jaar geleden

Ja klopt Wen, dat downloaden is ook iets wat er ineens is, wat je ineens opvalt. Niet dat ik zeg dat het gebeurt maar het voelt zo. Ed, nee, je hebt geen rare prei op je avatar maar een zeer doordringende blik...

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ja Kristal, precies....!!!!!! Knuf!

Lieve Lieve, als je dat wilt geloven, dan doe je dat toch gewoon. Als je je maar realiseert, dat het bij geloven blijft en dat je daar nooit een bewijs voor zult krijgen, althans geen stoffelijk, maar er is niets dat jou er van weerhoudt te geloven dat hij er op één of andere manier nog ergens is.
Ook wij hebben een kind verloren en zijn er van doordrongen, dat we nooit en te nimmer meer iets van haar zullen vernemen.
Maar in onze herinnering leeft ze toch wel voort, al zal ze dan nooit ouder worden dan de 9 maand die ze maar geworden is.
Misschien kun jij het ook op een dergelijke manier een plaats geven?
Dat de tijd alle wonden heelt, is een mooie uitdrukking, maar er klopt geen hout van1 Het slijt, maar verdwijnen doet het nooit.
Veel sterkte toegewenst!

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Tijd heelt m.i. wel alle wonden, maar het ontstane litteken zal altijd blijven.... en dat litteken kan "werken": jeuken, trekken, ontsteken, pijn doen...
En dat is de realiteit......

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dank voor je antwoord Moolkeesje. Zo erg dat je een babietje van 9 maanden hebt verloren :( Ik weet wel dat ik nooit bewijzen kan krijgen voor een verder bestaan onder een andere energievorm. Maar ik lees graag een verhaal zoals dat van Kristal. Dan denk ik weer: misschien toch?

Je laatste zin heeft mijn zoon ooit gebruikt in een gedicht, toen hij zelf verdriet had bij het overlijden van een geliefd persoon: "De tijd heelt alle wonden...
Wie heeft dat spreekwoord toch ooit uitgevonden?" Wellicht iemand die geen kind heeft verloren. Want die pijn is met niets te vergelijken en verdwijnt nooit helemaal. Warme glimlach voor jou :)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Natuurlijk +je voor jou :)

Kristal

13 jaar geleden

Ach Moolkeesje... zo'n kleintje.. (+1)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Oei Moolkeesje wat erg.................
maar wat een dapper antwoord!
+

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

@Moolkeesje: Ik vind m'n vorige reactie wat gevoelloos overkomen, maar zo is die niet bedoeld. Ik reageerde op je laatste 2 zinnen.
Vind je antwoord heel mooi en indringend. +

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

@ Wendy, ik begreep de intentie,die er achter zat gelukkig volkomen, alleen druk jij het iets anders uit.
Dus verontschuldigingen zijn niet nodig!
@Ed, dank je, na zoveel jaar is het niet meer zo moeilijk er over te praten en ik voel in Cisca een gelijkgestemde ziel, als ik dat zo mag zeggen?

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

ja dat mag je best wel, jij zeker!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

+1 moolkeesje, wat een vreselijk zware last om het overlijden van een kind te moeten dragen.
onvoorstelbaar. verdwijnen doet het zeker niet, en dat moet ook niet. we kunnen heel langzaam maar zeker wel weer durven genieten van de mooie en bijzonder herinneringen.
een glimlach van voldoening als we terug denken aan de dierbare momenten. dit zou je ook allemaal kwijtraken als je alles zou vergeten. m.i. leeft iemand dan niet meer voort, of het nu in gedachten is, of in je hart, of op een andere manier.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Tijd heelt alle wonden? Nu, bijna 34 jaar nadat mijn grote zus omkwam bij een auto-ongeluk, is het nog steeds als een bodemloos meer met een laagje ijs er overheen. Soms is het ijs dikker, soms is het dunner, in het ene seizoen kun je er probleemloos overheen crossen en op andere momenten hoef je er maar zachtjes op te steunen om de scheuren te zien verschijnen. En zo voelt het voor mijn ouders ook nog steeds.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ik heb zelf juist het idee dat naarmate de tijd verstrijkt het alleen maar moeilijker wordt. Maar misschien mag ik dat niet zeggen, aangezien het nog maar kort geleden is dat papa is gestorven. Lieve Moolkeesje, ik wou dat ik je verdriet kon verzachten. Je bent vast een geweldige moeder, je hebt zo'n warm en liefdevol hart. Hele dikke Kus en Plus, AnneP.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Zo herkenbaar, stippel... Dat wankele, dat op en neergaan van dapperheid en intens gemis.
Je hebt dat heel treffend onder woorden gebracht.
Knuffel voor jou {}

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

de ups en dows, pieken en dalen.... aan de kist van mijn vader heb ik hem 3 beloftes gedaan. 1 ervan: ik heb beloofd dat hij trots op me kon blijven. ook weer zoiets.....'toevallig' heeft ie een paar dagen voor zijn iemand gebeld om te vertellen dat hij heel erg trots op me was. het was een lang en diepgaand gesprek, iets wat hij anders nooit deed. aan deze belofte heb ik me vastgeklampt.
als ie me zou zien treuren zou ik waarschijnlijk een meelevende glimlach krijgen omdat ie het begrijpen zou, maar vervolgens een subtiel schopje onder mijn achterste 'kom op, jij moet door nu! voor jezelf, de kids, maar ook voor mij'.
in het dalletje keek ik niet naar beneden de diepte in, maar naar boven, want de piek ken ik ook. (de enorme rust die over me kwam tijdens de crematie, zo vredig en ontspannen als het voelde) op de piek genoot ik weer van de mooie herinneringen met een voldane glimlach op mijn mond (de stinkerd.... je hebt het geweten he?!) :) in het dal is het heftig, en heb me hier ook nooit tegen verzet. ik wist ook dat het tijdelijk deze heftige beleving. was.
en ja, ik mis die gezellige ouwe heer van me. op de verjaardagen, met vaderdag, de feestdagen.
ik krijg dan een brok in mijn keel want had hem nog even gewoon vastgehouden en willen bedanken wat hij voor me heeft betekend, en tot de dag van vandaag voor me betekend. maar achter die brok in mijn keel zit een glimlach.
een glimlach vol dankbaarheid, en hoor hem dan in gedachten zeggen wat hij altijd zei als ie binnenkwam.
op die manier is ie er toch bij voor mij. en zolang het mijn tijd nog niet is blijf ik mijn belofte inlossen, ook als het wat andere dingen betreft moeizaam gaat.
want pap, ik zal ervoor zorgen dat je trots op me kan blijven, hoe dan ook!!!

Kristal

12 jaar geleden

Ach Euc, nou maak je me aan het huilen... Wat ben je toch een wonder(baarlijk) mens en wat schrijf je dat mooi...
Kus.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

oops, dat wat niet de bedoeling Kristal.
dank je wel voor je lieve reactie. -BIG hug-

Kristal

12 jaar geleden

Jij ook meis

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

:))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Die beloften zijn zo herkenbaar. Aan mijn vaders kist beloofde ik hem alle wijsheid, liefde en kennis die hij mij gegeven heeft, alle zorg die hij al die jaren voor mij droeg, mee te nemen in het heden en naar de toekomst. Ik beloofde hem dat hij trots op mij kon zijn en blijven. Ik zei hem wel dat het niet gemakkelijk zou zijn en of hij het me niet kwalijk wilde nemen als ik het even niet zag zitten. En dat hij moest weten dat ik nooit lang bij de pakken neerzit, dat ik geen opgever ben... En elke keer als ik het weer niet zie zitten denk ik aan die woorden en wat pa er van gevonden zou hebben als ik ongelukkig was (hij zei dan altijd: als jij ongelukkig bent ben ik het ook, dan hoef ik ook niet meer te leven...). Je beschrijft het zo puur... je blijft zo dichtbij jezelf en dat vind ik prachtig om te lezen.. blijf vooral wie je bent lieve schat. Ik bewonder je.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Anne, je laat me blozen...
dank je wel voor je lieve reactie. ook jij hebt een mooie belofte gedaan aan je vader.
hoop dat het jou ook zo;n goed gevoel geeft.
een steun in de rug om het beste ervan te maken maar ook gewoon een emotioneel mens kan en mag zijn van jezelf :) dikke knuf

Die hunker wijst misschien op een onvoltooid rouwproces.
Het zou niet verkeerd zijn, Siska, om contact op te nemen met een rouwtherapeut.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Kristal

13 jaar geleden

Klaas, het is pas 3 jaar geleden....
natuurlijk is het rouwproces onvoltooid,
en dan nog,
wanneer is het voltooid.
Je leert ermee leven, hopenlijk, uiteindelijk.
Het leven is je therapeut. Hoewel, het is waar,
het is goed dat er hulpverleners zijn
voor als je het alleen niet dragen kan. En het proces is pas voltooid
als je zelf overlijdt en er niets meer is,
zoals sommigen het ervaren.
of
wanneer je je geliefden weer in je armen sluit
na jouw eigen overgaan,
zoals sommigen het ervaren. Rouwen heeft alles met het je Leven te maken.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Kristal, Saskia bepaalt natuurlijk zelf, of ze dermate last heeft van deze gedachten, dat ze die als al dan niet ongewenst bestempelt. De ernst kan ik niet aan haar beschrijving zien. Dus ik geef alleen een mogelijke richting aan, mocht ze daar niet aan gedacht hebben.
De ene mens verwerkt het snel, zeg binnen twee jaar; de andere mens blijft in een bepaalde fase hangen.

Kristal

13 jaar geleden

Oké Klaas, dat begrijp ik ;-)
Dank je voor de verduidelijking. Maar, zoals ik het zie, maak je ook een vergissing. Je hebt het over een rouwverwerkingtijd van bijvoorbeeld 2 jaar als snelle verwerking, een ander kan blijven hangen in een fase (als het proces langer duurt dan twee jaar?)
Wat mij opvalt is dat ik eigenlijk alleen maar hoor van mensen die bijvoorbeeld hun partner verloren hebben dat het gemis na twee jaar juist veel erger wordt. Het is net als wat Siska schrijft: Als je een geliefde 1 week niet ziet mis je hem, na een paar maanden mis je hem nog meer, na een paar jaar nóg meer. Wat overigens niet wil zeggen dat je er niet mee kan leven. Vaak heeft de omgeving een bepaalde tijd in het hoofd wanneer het rouwproces dan toch wel achter de rug zou kunnen zijn terwijl het voor de rouwende gevoelsmatig nog maar net begonnen is.
Ik heb het dan nu wel over een rouwproces in het geval van een zeer naaste.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Volgens mij is dit de norm: rouwverwerking mag tot zo'n 2 jaar duren. Daarna is hulp mogelijk geboden.
Op een open dag lieten ze wat oefeningen voor rouwverwerking zien. Het lijkt mij heel nuttig.

Kristal

13 jaar geleden

Bepaalde oefeningen kunnen vast heel goed helpen, evengoed lijkt 2 jaar mij kort maar misschien hebben we een andere invulling van het woord rouwverwerking, dat kan natuurlijk ook.
Iets om over na te denken...

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Volgens vele psychologen is de rouwverwerking periode ongeveer 2 jaar. Maar dit is uiteraard ook zeer persoonsgebonden.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

dat denk ik ook wendy.
het maakt wel degelijk een verschil of je rouwt om je kind, of om een oom bijvoorbeeld. bij verwerking tellen de jaren niet, emotie kent geen dagen, uren maanden of jaren. het verlies van mijn vader had ik snel verwerkt. hij had geen pijn gehad (aorta gescheurd) had nog een feest gehad de avond ervoor (lekker gedanst, gegeten gedronken en lopen 'ouwehoeren' zoals ie het noemde) ik had hem een avond voor zijn overlijden nog aan de telefoon gehad omdat ik de dag erna langs zou komen voor een bakkie. voor ie ging slapen (een paar uur voor zijn dood) heeft ie aan mijn stiefmoeder gevraagd 'als ik er niet meer ben, neem je dan een andere man?' het antwoord was 'praat niet zo gek, maar als je het wil weten... nee, dan blijf ik vrij en mijn eigen baas' (leuk bedoeld uiteraard) doordat ik achteraf puzzelstukjes op zijn plek kon leggen snapte ik dat mijn vader al hoofdstukken had afgesloten (zie reacties bij deze vraag) en daardoor kon ik er makkelijker vrede mee hebben. bij de kist kreeg ik zo'n duidelijk gevoel 'het is goed zo'.
en natuurlijk mis ik mijn ouwe mopperkont met zijn zelfgemaakt soepjes, dat blijft ook altijd zo. zou dit mijn kind gebeuren, zou dit echt niet zo makkelijk gaan. ik zou me er niet bij neer kunnen leggen. alleen hier kan iemand al jááááren over doen, en dat is nog maar het begin van de verwerking.
2 jaar is niet altijd veel langer dan 2 dagen als het om pijn en verdriet gaat. 2 jaar is gewoon niets........

Kristal

13 jaar geleden

Zooo met je eens Euc, en ik vind dat het ook steeds anders is voor mezelf. Mijn vaders overgaan, daar sta ik heel anders in als toen mijn moeder overging. Of mijn nichtje, of mijn geaborteerde kleine kleinkind. Het verrast me steeds, het is niet te voorspellen hoe je reageert, verwerkt of hoe lang het duurt.
Soms is een afscheid zo volledig en goed geweest dat je warme tranen huilt als je de geliefde mist of hem/haar glimlachend herinnert. Soms huil je koude tranen bij het gemis.
En toch...ondanks al hetverdriet
wat hebben ze me veel geschonken
na hun overgang.

Kristal

13 jaar geleden

Zooo met je eens Euc, en ik vind dat het ook steeds anders is voor mezelf. Mijn vaders overgaan, daar sta ik heel anders in als toen mijn moeder overging. Of mijn nichtje, of mijn geaborteerde kleine kleinkind. Het verrast me steeds, het is niet te voorspellen hoe je reageert, verwerkt of hoe lang het duurt.
Soms is een afscheid zo volledig en goed geweest dat je warme tranen huilt als je de geliefde mist of hem/haar glimlachend herinnert. Soms huil je koude tranen bij het gemis.
En toch...ondanks al het verdriet
wat hebben ze me veel geschonken na hun overgang.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Het is steeds anders hè, zo voel ik dat ook.......
En wat is tijd..... 30 jaar geleden lijkt soms in je voelen gisteren... en een week geleden kan aanvoelen als maanden geleden. Zonder intens verdriet ook geen intense vreugde.... het is zo cliché, maar daarnaast ook zo waar.

Kristal

12 jaar geleden

sorry dat mijn reactie er 2 x staat, mijn pc deed een beetje vreemd. Ja Wen, tijd is maar een relatief begrip, en soms ben je gisteren alweer vergeten terwijl een dag van 20 jaar geleden nog letterlijk in het geheel kan worden herinnerd.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

tijd kan aan je voorbij vliegen, en tijd kan ook tergend langzaam voorbij kruipen. ieder doet het op zijn manier, op zijn tempo. het belangrijkste is dat je groeit.... langzaam leert accepteren en die zeer pijnlijke scherpe kanten eraf slijten. dit gaat niet vanzelf, we moeten het emotioneel doorlopen en op die manier is het stukje bij beetje wat te polijsten zodat we zien wat er achter die pijn zit.
het zo voor elkaar zien te krijgen dat een verlies geen pijnlijke steken in je hart meer geven die je blokkeren in alles wat je doet , maar een warm gevoel met mooie herinneringen en met dankbaarheid voor alles wat iemand heeft mogen geven.
en het is idd elke keer anders.
voor mezelf ben ik hier ook totaal niet voorspelbaar in. het meeste impact heeft de dood van min vader gehad, maar als ik dan aan Siska denk of aan Moolkeesje denk ik dat ik maar 1 heel klein deeltje herken van het enorme geheel van het verlies van een kind.
het gevoel van een moeder is zo sterk naar haar kind toe, dat gaat gewoon NOOIT over!
ik zou ook niet weten hoe je emotioneel zo'n band los zou moeten laten, en er anders vorm aan zou moeten geven.
heel begrijpelijk je vraag....3 jaar stelt dan gewoon echt helemaal niets voor. het zijn nummers op een kalender, maar voor je gevoel moet je emotioneel zo'n enorme berg beklimmen, jezelf terug zien te vinden in een wereld die compleet anders is geworden. daarom heb ik ook diep respect voor jullie. ik vind het echt niet vreemd dat er na 3 jaar nog naar antwoorden gezocht wordt, en ik wil zeggen dat ik je een sterke vrouw vind Siska. je hebt dingen moeten bolwerken (en nog steeds) die een moeder eigenlijk niet kan dragen, maar jij en Moolkeesje doen het wel, zo goed of zo kwaad als het wil.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

je zal misschien dagen hebben dat de minuten voorbij kruipen, het eeuwen duurt voor er een rot dag voorbij is.
maar als je terug kijkt over de tijd van 3 jaar, hoop ik dat je kan zien dat je wel degelijk een onvoorstelbare dosis moed en kracht hebt, en ben zeker niet de enige die het ziet.
ik hoop dat jij jezelf kan zien zoals anderen jou zien, en deze kracht en moed ook in jezelf herkent, en erop durft te bouwen, zodat je in een moeilijke periode hier een beroep op kan doen. (dus niet omdat het 'moet', maar omdat je het zo voelt voor jezelf) weet je, we hoeven niet altijd maar productief te zijn en zonder problemen de draad weer op te pakken omdat anderen vinden dat het maar klaar moet zijn.
we zijn er zelf ook nog, dus laten we met onszelf net zo lief hebben als de dierbaren die we zijn verloren, want we zijn het allemaal waard.
als je zoon vanaf boven naar beneden zou kijken, zou hij apetrots is op zijn moeder, en hier heeft ie zeker alle redenen voor want je bent echt een kanjer!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Amen Euc!!!!!!!!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

:))

Kristal

12 jaar geleden

Muah! Euc...

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

hihi, het blijven een beetje indianen kreten he? :)))

Lieve Siska,
Jouw zoon heeft je iets prachtigs nagelaten,een hele mooie site,ik weet niet of ik verder kan gaan ,en of de link hier gelegd word,en je dat wil.
Als je hem mist,denk dan aan de momenten en gesprekken die jullie hierover hadden,en jullie zullen het ook ongetwijfeld samen over bepaalde dingen hebben gelachen,gehuild ,of onenigheid hebben gehad.
Probeer dat gevoel op papier te zetten ,een gedicht,het hoeft niet altijd begrijpelijk,mooi,verdrietig of wat ook dan zijn,want dat is jouw energie die zorgt dat je zoon weer een beetje tot leven komt.
Als jij dan naderhand dat weer terug leest,zal het je zoons energie zijn wat je voelt.
Je zoon zit in je hart,in je ziel,in je hoofd,in je lichaam,en alles wat jij voelt ,denkt,doet is zijn energie.
Want een moeder en een kind blijven altijd verbonden,en zelfs de dood kan daar niet tussenkomen.
Ik geef je via internet een hele dikke knuffel,en hoop heel erg dat mijn bericht je een beetje troost kan bieden.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Lieve Sisca, ik voel zo mee met je. Ieder kijkt hier op zijn eigen manier tegenaan', niemand kan het beantwoorden hoe het precies zit. Dit is echter ook een soort antwoord voor jou persoonlijk, dat alles open ligt. Want wat is het antwoord waar jouw verstand en gevoel mee overweg kunnen?
Waar het om gaat is dat je zegt dat je zo graag wilt geloven dat hij op de een of andere manier voortbestaat. Je gevoel verlangt er dus naar een vorm van vrede te hebben. Maar ..je verstand heeft geen vrede met een antwoord van de mens, nl 'hemel'.
Gevoel en verstand kunnen elkaar behoorlijk bijten.

Waar jij nu mee te maken hebt, is het omgaan met heel moeilijke en tere dingen.Jij alleen kunt jezelf die vrede geven en de vorm ervan bepalen; de meningen van anderen kunnen niets veranderen. Jij kunt aannemen voor jezelf dat het bestaan in wezen een mysterie is waar niemand het fijne van weet. Dus waarom geen energie die blijft bestaan? wie kent het mysterie van wat het bestaan van een mens betekent .
daarmee kun je alle invullingen van mensen over een hemel loslaten of wat ze ook verder invullen.. Zekerheid over hoe het zit heeft niemand, jouw enige zekerheid is dat het een mogelijkheid is,
Waarom geef je jezelf dat niet, jij moet op een goede manier kunnen voortlevenmet de nagedachtenis en hoe dat je raakt.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Zonder je valse hoop te willen geven wil ik je toch enige aanknopingspunten geven en vertellen wat ik zelf denk dat kan ...

Je zoon is overgegaan naar de andere dimensie . Meestal kunnen wij levenden geen contact meer maken met de ander. Dit omdat het voor zijn proces en voor jouw proces niet gunstig is om dóór te gaan. Je kunt dan bedenken dat hij "verder " moest , kon niet blijven...

Echter niet in alle gevallen geldt dit. Er kan een afscheidsfase voorkomen waarin de ander die overleden is vanuit de andere dimensie ( als energieveld ) contact met je wilt maken.

In sommige gevallen blijft een overledene in contact met zijn ander omdat de liefdesband nog niet verbroken kan worden. Of omdat het gezamenlijke hogere levensdoel nog niet is voltooid.

Ga er vanuit dat als er een contact wordt gemaakt dat het contact gelegd wordt door de astrale wereld vanuit de andere dimensie. Jij kan niet meer dan "ontvanger " zijn. Je kan er wel voor open gaan staan.

Let op kleine aanrakingen ( vooral je gezicht , je kruin ( je haar op je hoofd ) ; kunnen aangeraakt worden door een energieveld . Het voelt alsof iemand met een klein veertje of een strotje heel rustig langs je haar of je gezicht strijkt. Het gevoel is niet te verwarren , het komt onmiskenbaar van * buiten * jezelf.

Let 's nachts op strelingen , dromen met de ander ( in de droomwereld kan hij nog leven ) en op kleine "massages" strelingen en golvingen vanonder je matras in je bed. Wederom zijn deze gewaarwordingen niet te verwarren , ze komen van * buiten * jouw lichaam maar ze zijn bedoeld voor jou.

Als er niets komt , dan is jouw zoon al overgegaan naar een verderafgelegen plek waar de overledenen ( zielen ) verblijven . Er rest dan niets dan de herinnering aan hem te koesteren en open te staan voor het contact van een ander mooi mens in jouw omgeving . Als jij de schoonheid uitstraalt , zal je deze andere persoon als 'vanzelf' kunnen aantrekken. Het zal niet hetzelfde zijn maar het kan óók heel mooi zijn .

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Die zachte aanrakingen heb ik inderdaad het eerste jaar na het overlijden van mijn zoon vaak gevoeld. Wat ben ik blij dat je dit schrijft. Ik dacht de hele tijd dat ik me dat verbeeld had. Nu is het al een hele tijd gestopt. Heel erg bedankt voor dit antwoord GoldEnten.
Ik kan je enkel maar een +je geven.
Toch ook een virtuele knuffel {}

Kristal

13 jaar geleden

Heel mooi verwoord Gold Enten. Ja die aanrakingen voelen als kleine energiegolfjes aan je huid, haar, je krijgt er een subtiel en zeer plaatselijke kippenvel van. +1 en een smile...

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ik voel het nog steeds, maar dan in de vorm van een kneepje. Als ik lag te slapen dan kneep pa soms zachtjes in mijn neus of hij legde zijn hand op mijn voorhoofd (waarna ik vaak wakker werd en slaapdronken zei: blijf van me af man, ik wil slapen:-p) Zo ook een tijdje terug. Toen ik echt wakker was en zag dat pa niet in de kamer stond dacht ik he? Ik heb het toch heel duidelijk gevoeld? Maar gelijk ook zo van: ja ik zal het me wel verbeeld hebben, de wens is de vader van de gedachte... Maar zou het nu dan toch echt papa geweest zijn...??

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Bedankt voor je reaktie @annepanne. Vooral dat duidelijk voelen van aanrakingen is voor mij toch het bewijs dat de "andere " zijde contact wil leggen. En ik weet ook niet zeker of het mijn vader is , of een ander die zich bij mij heeft gevoegd ( vanuit de onzichtbare wereld ) . Het is echter altijd liefdevol . Maar het houdt mij ook soms wakker. Dan denk ik : "ik zou dit toch niet meer willen missen ". Dus ik laat het altijd toe .

Kristal

12 jaar geleden

bijzonder he, dat gevoel aangeraakt te worden GoldEnton en Annepanne, en het is wat je zegt GoldEnten: het is altijd liefdevol.

Wat een herkenbare vraag, en wat een peilloos gemis zit er natuurlijk achter.

Ik heb in een zekere fase in mijn leven heel veel steun gehad aan de gedachte dat de natuur volmaakt is, niks gaat verloren, alles wordt weer opgenomen in de moederschoot van de aarde en wordt weer deel van het grote geheel.

Wie weet geldt dat niet alleen voor zijn lichaam, maar ook voor zijn bewustzijn, niet meer als herkenbaar onderdeel, niet meer als aanspreekbaar stukje van het grote geheel, maar zeker niet minder 'deel' dan jij uitmaakt van het grote geheel. En daarom volmaakt.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Kristal

13 jaar geleden

En daarom volmaakt... prachtig. +1

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Heel mooi!!!! +

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

met dit weer kreeg ik kippenvel van je antwoord.... mooi! +1

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Bedankt stippel voor deze prachtige woorden.
+1

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Mooi antwoord, zo raak!
+1

Lieve wijze Siska, ik neem de vrijheid om ook een antwoord te zoeken.

Na alle mooie, wijze en liefdevolle woorden die al geschreven zijn door mede GV -ers toch nog een klein verhaal van mij.

Ik geloof niet in de hemel, noch in de hel. Ik geloof in de oneindigheid van het leven. Ik weet (weten = voelen) dat men niet dood gaat, het lichaam sterft, maar de energie blijft, ... de spirit leeft.

In een notendop...., Na de dood van mijn vader mocht ik hem zien. Hij zwaaide naar me, en zwaaide, en zwaaide......, met zo'n verrukkelijke glimlach op zijn gezicht. Ik zag hem, kon net op tijd naar hem terug wuiven...... Een moment om nooit te vergeten!, ..... op klaarlichte dag.

Daarna heb ik mijn vader nog vaak mogen zien, meemaken....

Ik kan je maar een advies geven. Vertouw op je gevoel, vertouw hetgeen je meemaakt. Lees de signalen.

Afstand bestaat niet!

Je zoon is er, kan alles zien, alles meemaken, alles horen (indien hij dat wenst) van jou, zijn moeder.

Ik wens je veel liefs, veel warmte en verlichting toe.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Vertrouw

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Wat prachtig Loekido..... wat mooi om dat te mogen meemaken...... en wat lief dat je dit wilde delen, dank je!!!
Doet heel veel met me.....
+

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

kippenvel +1

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Bedankt om dit aangrijpend verhaal hier te vertellen, Loekido.
+1

Kristal

12 jaar geleden

Ik word er blij van Loekido :-))

Misschien haal je je antwoord uit volgend gedicht:

De dood is niets.
Ik ben maar aan de andere kant.
Ik ben mijzelf.
Jij bent jezelf.
Wat we waren voor elkaar zijn we nog altijd.
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt.
Spreek tegen mij zoals weleer,
op dezelfde toon, niet plechtig, niet triest.
Lach om wat ons samen heeft doen lachen.
Bid, glimlach, denk aan mij, bid met mij.

Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt,
zonder hem te benadrukken,
zonder zweem van droefheid.
Het leven is wat het altijd geweest is,
de draad is niet gebroken.
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet?

Neen, ik ben niet ver,
Juist aan de andere kant van de weg.
Zie je, alles is goed.
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
en er de tederheid terugvinden,
zuiverder dan ooit.
Dus, droog je tranen
en ween niet als je van mij houdt.

Bron: Augustinus over de dood

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Wat een prachtig troostgevend gedicht lifehacker!
Dankjewel :)
+1

Kristal

12 jaar geleden

Lifehacker... mooi....
en ween niet als je van me houdt....prachtig. (+1)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

..............ween niet als je van me houdt.........
Dat is nu precies waar alles om draait, maar zo verrekte moeilijk !
+1

Kristal

12 jaar geleden

Is zo Ed.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Zo mooi, dit is voorgedragen op de begrafenis van mijn vader :-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Allen dank!
@Ed,
Inderdaad. Als ziel kunnen we dit aan maar als mens is het een ander verhaal.
@Annepanne,
Dit is ook mijn bijdrage bij een begrafenis/crematie, in de hoop een andere energie achter te laten dan de vaak voorkomende zwaarte.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Mooi, mooi, mooi.

Met oprechte deelneming.

Wij geven onze dierbaren die niet meer onder ons
zijn een plekje aan het firmament.

Wij zoeken een ster of groep sterren uit waar
onze dierbaren vertoeven.

Voor ons gevoel en geloof zijn ze in de Hemel,
waar God over ze waakt.

Wij koesteren de herinneringen aan hen middels
een bezoek aan de kerkhoven en begraafplaatsen,
het aanschouwen van een foto of in gebed.

Berust u in het gegeven dat uw lieve zoon een
gouden stoel in de hemel heeft verdiend en daar
is.

Hij zou van u willen dat u zich hem zal
herinneren zoals hij was en dat u hem niet
vergeet.

Aanschouw een mooie heldere ster die u vrijwel
elke avond kunt zien en geef daar op eigen wijze
een invulling aan.

God zij met u.

Jan.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dank je Jan voor voor deze mooie woorden.
+1

Kristal

12 jaar geleden

en ook met jou Jan... (+1)

helaas kan ik je geen antwoord geven waarvan ik zeker weet dat het klopt....

ik geloof ook niet in de hemel of in de hel, het eeuwige paradijs of wat dan ook.

sinds mijn vader is overleden heb ik veel nagedacht over het de mogelijkheid dat er meer is tussen hemel en aarde.
wat is wetenschappelijk te verklaren, en wat is meer dan toeval. ik ben er net als jij nog niet uit.

de lamp die al jáááren hing en spontaan naar beneden kwam op het moment dat we naar de notaris moesten. de gloeilampjes in een rondje eromheen (echt raar!) en niemand in de buurt gelukkig (scheepslamp die je niet op je hoofd wil hebben) bij de notaris bleek dat het wettelijk niet meer haalbaar was hoe mijn vader zijn wensen op papier had gezet. (wetswijziging) toeval?

het liedje wat ik wou draaien op zijn crematie maar waar geen tijd meer voor was (stiefmoeder had alles al vol gemaakt met onverstaanbare molukse muziek) na de dag toen ik in de auto stapte draaide exact dat nummer (geen alarmschijf!) toeval?

de keer dat ik over wou steken en bijna onder een auto liep hoorde ik een stem schreeuwen NAAST JE!! ik was alleen. toeval?

veel kan er echt toeval zijn, maar de waarschuwing die ik kreeg was zo duidelijk dat ik er gewoon van schrok en stil bleef staan.

dit was niet de eerste keer, heb mezelf er zelfs een keer tegen verzet omdat ik het onzin vond, maar het gevoel was te sterk, gelukkig maar want van vanuit een flauwe bocht van rechts kwam een auto met een noodvaart aangescheurd die ik NOOIT had kunnen ontwijken.

lieverd, ik weet het niet helemaal zeker, maar naar mijn idee is er heel veel, maar niet alles wetenschappelijk te verklaren.

ik hoop uit de grond van mijn hart dat je voor jezelf de antwoorden kan vinden.

liefs 'euca'

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Knufffffffffffff!!!! +

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

#smile#
dank je wel lieve Wendy :)
voor heksje ook een dikke knuf voor jou

#HUGGGG#

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Bedankt eucalypje om deze ervaringen te vertellen. Het steunt me in mijn bedenkingen dat er méér moet zijn na dit leven, al is het maar energie.
Wat je hebt ervaren kan natuurlijk toeval zijn. Maar mijn gestorven zoon maakte soms ook van die onverklaarbare dingen mee.
En hij zei dan steevast: "Toeval bestaat niet! Voor àlles is een reden."
Nu hij overleden is, hecht ik veel meer waarde aan zijn, dikwijls, wijze woorden.
In jouw geval zou dit kunnen betekenen dat jouw 'taak' hier nog niet afgelopen is. En dat je daarom op één of andere manier moest gered worden. Dikke knuffel voor jou :)
+1

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

geen dank hoor Siska! :) veel kán toeval zijn, maar die waarschuwing bij het oversteken was het zeker niet. zo duidelijk! het kwam echt van heel dichtbij. ik draaide me nog om om de persoon te danken, maar er was niemand. moet je je indenken, een veld achter je waar je echt wel iemand zou zien staan (als deze er zou zijn) mijn hoofd was al rood en mijn harstslag mega hoog, maar toen helemaal! de andere keer was om mijn brommertje. of ik het voelde of hoorde is moeilijk te zeggen, maar kreeg heel sterk de gedachte 'langzaam rijden.... langzaam rijden'. ik dacht bij mezelf 'nou wat is dit nu weer voor iets?' heb het ook niet gedaan het eerste stuk op de weg. maar het werd zo'n duidelijk gevoel dat het vreselijk rot voelde om het te negeren. ben toch langzamer gaan rijden, en ZOEFFF die auto van links waar ik met mijn wazige hoofd zo onder zou zijn gestapt. het ging écht net goed! ik weet niet wie of wat het was, maar ben heel dankbaar!!
dit was ZEKER geen toeval!!!
mijn vader leefde toen nog overigens. toen ik het vertelde had hij het over iemand die over me waakte.

tja.....en voor zijn sterven zulke eigenaardige dingen en uitspraken. m.i. heeft ie gewoon geweten dat de tijd zou dringen. na zijn overlijden ook van die eigenaardige dingen. het blijft bijzonder, omdat ik van de andere kant ook een wetenschapper ben zoals ze het noemen hier, maar hier lang niet alles op terug kan voeren. zekerheid over wat er is of niet is heb ik niet, maar heb wel zekerheid over hetgeen ik persoonlijk ervaren heb. wat het is en hoe het kan, ik zou het niet weten, maar mensen zoals jij en ik waren het in geen geval :) ik las dat je veel aan de verhalen hebt, en dat doet me goed.
mooi dat je de woorden van je zoon op deze manier kan plaatsen, in een ander daglicht dan destijds toen hij ze uitsprak.
waardevolle en dierbare herinneringen van een trotse moeder.
dit zijn die 'kleine' dingetjes om enorm te koesteren en om kracht uit te putten.

Kristal

12 jaar geleden

Lieve vrouwen, wat een bijzondere verhalen toch. Het is zo, bewijzen kan niet en toch is het soms een bewijs voor jezelf.
Zo werkt het voor mij tenminste. Eucje je hebt echt een zeer alerte beschermengel bij je zou ik zeggen :-) En Siska, de manier waarop je over je zoon vertelt, hij ontroert me en hij komt me zo blij over. Zo'n jonge man die je zou willen leren kennen.
Wat fijn toch dat je deze vraag gesteld hebt...

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

euca. jij bent ook een kei in je antwoorden en ook nog op het juiste moment, op de juiste plaats.
+1

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Eucje: ik heb ook zo'n ervaring..... ik fietste alleen van school naar huis op een fietspad met van die prachtige hoge bomen erlangs..... en opeens hoorde ik in mijn hoofd een stem, zeer dwingend en hard, dat ik NU, en wel ONMIDDELLIJK af moest stappen....
Er was geen spoor van twijfel in me en totaal verbijsterd stond ik een fractie tijd later naast mijn fiets.....geen seconde te laat, want vlak voor me, nog net niet op mijn voorwiel, donderde een enorme grote tak neer...... Had ik een krakende tak gehoord? Onbewust een beweging gezien? Was die stem een illusie? Geen flauw idee..... Mooi hè?

Kristal

12 jaar geleden

Prachtig Wen, en ik ben blij dat je geluisterd hebt ;-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Achossie... wat lief van je....

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ik ben vandaag gered door papa, denk ik. Ik stak over op het zebrapad en opeens zei iets me: STOP!! en kijk naar rechts! En daar kwam een scooter aan, ik kon hem nog maar nét ontwijken. Op één haar na. Ik was verbijsterd... dus zo herkenbaar...

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@kristal
ik weet niet wie de taak toebedeeld heeft gekregen om goed op me te letten, maar het is een zware taak. ik ben echt niet 1 van de meest oplettende types (ADD ook wel genoemd Alle Dagen Dromerig)
maar ben er wel apetrots op, en bijzonder dankbaar! @ed
dank je wel voor je lieve reactie, zit met blosjes op mijn wangen achter het scherm nu :) @wendy
wat bijzonder dat jij het ook kent! de eerste keer was ik ook zo overdonderd dat ik echt als een blok bleef staan. wat een ervaring! ik denk niet dat het vanmezelf uit kwam, ik kan mezelf niet laten schrikken, uitkijken had meer voor de hand geleken, en hoorde heel duidelijk 'naast JE'. voor mezelf denk ik altijd in de 'ik' vorm. en had echt die hele auto niet gezien of gehoord. weet zeker dat ik het zelf niet was, want draaide me om zodat ik de oplettende passant kon bedanken (die er niet was) als jij die tak had gehoord, had je wel omhoog gekeken denk ik, en dan was je niet zo geschrokken van die stem. maar het is idd, heel mooi en bijzonder (als je eenmaal van de schrik bekomen bent) :)) @annepanne
jij hebt ook al zo'n bijzondere ervaring. blijkbaar zijn we vreselijk de moeite waard om ons zo te behoeden voor dingen die we zelf even niet meekrijgen. HEEL bijzonder!
(en stiekem ook wat ego strelend) :)
we kunnen in ieder geval deze mooie ervaringen delen met elkaar, dankzij die oplettende stemmen!!

Kristal

12 jaar geleden

Hahaha Euc, ik ken het, ik mag dan ook wel verklappen vanuit hogere sferen (ahum ucheuche) dat de meeste ADDers dan ook een klein légertje beschermers pp hebben...dus. ;-)) En ja, we zijn allemaal zeer de moeite waard, iedereen. Ach Anne, wat mooi... en fijn! Maarruh...lieve A.W.E. gaan we ook zelf weer even opletten??? ;-))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

ohw, een type als ik heeft wel degelijk een leger nodig. ik ben nog in staat om diep in gedachten verzonken op een geparkeerde scania te fietsen. maar ik zal proberen op te gaan letten hoor, kan alleen niets beloven :) daarom ben ik zo blij dat er 'iets' is die me op de gevaarlijke momenten even heel snel en duidelijk bij mijn lesje brengt!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Met je eens Kristalletje: We moeten onze eigen verantwoordelijkheden nemen ;-))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

maar, maar..... maar ik probeer het toch ook? :OP

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

"Eucje, proberen is niet voldoende", zei ze streng...."je moet het "gewoon" zelf doen".
Ze hebben meer te doen hoor, dan ons te behoeden voor onze aardse stupiditeiten ;-))))))))))))))))))))))))))))))))

Kristal

12 jaar geleden

Ach Lieverds, beschermengelen/gidsen zijn helemaal niet streng, ze houden van je en helpen graag. Meestal moet je er om vragen, ze kunnen niet zonder jou eigen toestemming de boel gaan regisseren maar soms, als het gewoon je tijd nog niet is en er gebeurt iets gevaarlijks dan kunnen ze wel ingrijpen. En dan zonder opgeheven vingertje achteraf ;-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

haha aardse stupiditeiten..... (oef, die zijn me niet vreemd)
:O))))) kristal ik heb geleerd dat vragen niet netjes is. ik ben er dan ook helemaal niet goed in. ben misschien veel te aards maar ik hou graag de regie zelf. ik weet dat áls het nodig mocht zijn er zo'n bijzondere ervaring bij kan komen, maar nogmaals, ik zal er niet om vragen.
ik denk het er is of dat het er niet is, maar niet op verzoek. of het nu gidsen zijn of beschermengelen of wat anders, dat weet ik niet. als het dan toch oplet weet het dat ik het enorm respecteer, waardeer en hier dankbaar voor ben.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Wat jammer, dat je niet hebt geleerd "Vragen staat vrij"... en dan is het aan de bevraagde om te antwoorden ja of nee :-)
Gelukkig stel je ze wel op GV!!!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

hihi, ja ik maak wel vorderingen met vragen. maar het is zeker niet mijn sterkste kant. (je hebt vragen en je hebt vragen natuurlijk he) :)) en om sommigen dingen vraag ik gewoon echt niet. ik ben een beetje eigenwijs (zegt men....)

Kristal

12 jaar geleden

Ja Eucje, daar heb ik ook een beetje last van ;-)) Maar langzaamaan leer ik vragen, sinds ik alleen woon vraag ik anderen wel eens me te helpen. Maar dan moet het ook écht wel nodig zijn want ik heb zelf wel 5 kasten in elkaar gezet ;-))
Maar goed, ik leer, en begrijp dat het voor anderen (en mezelf) soms ook heel prettig kan zijn als ik ze vraag me te helpen.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

ik weet het, de theorie snap ik ook volkóóóómen, en hebt ook helemaal gelijk. het liefst vraag ik niet, alleen als het echt echt ECHT niet anders kan en ik al tig keer heb geprobeerd.
moet wel zeggen dat je idd verdraaid handig wordt :)
(bijnaam is dan ook techNicky)

Kristal

12 jaar geleden

...girlpower meis... ;-)

Lieve Siska....

Het voelt heel vertrouwd om deze vraag te lezen. Ik herken mij er zo erg in, ook al is mijn vader nog maar kort overleden (10 maanden geleden nu).

De andere mensen hier hebben al zulke prachtige antwoorden op jouw hele mooie en moedige vraag gegeven, dus ik weet niet of mijn antwoord nog enige toegevoegde waarde kan hebben, dus ik zal maar antwoorden met hoe het voor mij is, misschien herken je je daar een beetje in...

Ik geloof heel sterk dat mensen pas echt dood zijn als ze vergeten worden. Alles wat je herinnert aan je zoon en mij aan mijn vader zijn hoe je in je leven gevormd bent geraakt door hem. Ik put kracht uit het feit dat mijn vader mij zoveel heeft bijgebracht over het leven, en dat hij zoveel voor mij gezorgd heeft, opdat ik dezelfde lieve zorgzame figuur kon worden die hij zelf was. Dat alleen al geeft mij het gevoel dat hij continu bij me is. Ik adem pa. Ik adem zijn levenslessen, zijn liefde. Zijn kennis, zijn wijsheid. Bij veel keuzes die ik maak, denk ik aan wat pa er van gevonden zou hebben. Nu maak ik ook keuzes waar hij niet achter gestaan zou hebben, maar ook dat is normaal, want dat deed ik eerst ook al.

Je hoeft geen geloof te hanteren om te weten en te voelen dat je zoon nog bij je is. Geloven is voor mij een vorm van hopen. Iedereen ervaart dat anders, maar geloven moet niet iets zijn wat je opgelegd wordt, wat geforceerd is. Je zoon is nog bij je in je hoofd en je hart, hij leeft voort in de herinnering. En ik denk dat hij ook over je waakt. Want hoe kan een ziel die er misschien wel heel lang over gedaan heeft om op aarde te komen, nou zomaar ineens weg zijn? Ik geloof niet dat dat kan.

Toen papa pas gestorven was, op de dag van zijn begrafenis, zou ik een toespraak houden. Ik stond in de kerk en tientallen ogen waren op mij gericht. Complete stilte overheerste en ik vroeg me af: kan ik dit wel? Tot ik opeens een warmte voelde die ik alleen kende van pa. Hij stond naast me, met een arm om mijn schouder en zijn gezicht tegen het mijne aangeleund, zoals hij vaker deed als hij serieus luisterde. Hij fluisterde: rustig articuleren, en duidelijke zinnen, hups je kan het wel. Vanaf dat moment, en ook vaker, naarmate de tijd verstreek, wist en voelde ik: hij is gewoon bij mij.

Als jij wil geloven dat je zoon bij je is, in welke vorm dan ook, laat dat dan toe. Want hij luistert altijd naar je. Hoe en waar dan ook.

Veel liefs en veel sterkte, AnnePanne.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Grooooooooooooooote Knuffel met een Hoofdletter Anne!!!!! +++++++++++++++++++++++++++++

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ik voel Siska's verdriet, Wen.. ik heb het ook.. ik wou dat jullie allemaal bij me waren nu en wij bij Siska. Lekker samen een potje janken, lachen, knuffelen. Dikke kus!!!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ja meis.... big hug!!!

Kristal

12 jaar geleden

Je bent een bevoorrecht mens met zo'n vader Anne... En hij met zo'n dochter. Ik hug even met jullie mee als het mag :-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Dank je voor die hele mooie tekst Annepanne :)
En natuurlijk heeft jouw antwoord nog toegevoegde waarde!
Hele dikke knuffel voor jou en ook nog veel sterkte.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

+1
maar dat hoef ik denk ik niet te zeggen.
de waardering voor je verhaal is veel groter dan zomaar een tekentje in de vorm van een +je :)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Een dikke plus ook van mij!

Ook ik heb geen geloof, ook mijn verstand zegt me dat er geen 'hemel' kan bestaan. En toch.
Toch moet mijn geliefde ergens zijn. Misschien alleen al omdat ik dat wil en omdat ik hem zo mis, misschien is dat op de een of andere manier genoeg om hem een soort van gestalte te geven.
We moeten ermee omgaan omdat het leven dat van ons vraagt, we kunnen niet stil blijven staan. Maar soms, als een vlinder voorbij vliegt, als de zon door de wolken breekt, als dat ene nummer op de radio speelt of gewoon zomaar dan is hij er ineens weer. Heel kort, heel vluchtig, heel zachtjes.
En soms is dat ook eventjes genoeg, een kleine zucht van tevredenheid met dat lot overvalt dan eventjes, het is dan eventjes bijna genoeg om het grote gemis goed te maken.
En weer andere dagen is het zwaar, te zwaar.
Ik leef op van die kleine momenten, klein als ze zijn geven ze veel troost.
Ik hoop voor je dat jij die momenten ook veel zult vinden. En twijfel dan niet, laat het gewoon eventjes zo zijn, laat het je dan zachtjes omhullen en troosten.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Kristal

12 jaar geleden

Wat heb je dit prachtig en teder beschreven... (+1)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

inderdaad. Hieruit putten velen steun!
+

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Heel treffend onder woorden gebracht, Annigje. Zo is het inderdaad, je moet je optrekken aan kleine momenten van fragiel geluk om de sombere dagen aan te kunnen.
Waarom moeten sommige mensen toch zoveel verdriet dragen, he.
Veel sterkte, knuffel {}

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

+ je natuurlijk, vergeet ik er altijd bij te zetten...

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Mooooooooooooooi Annigje!!!
Die momenten zijn niet soms, want als je ervoor openstaat zijn die momenten er zooooo vaak en zooooo veel!!! En soms doen ze ook pijn... daar moeten we doorheen.
We mogen ervoor openstaan, ze ècht voelen en verwelkomen, ze zijn er niet voor niks!!! Lachen en huilen horen bij elkaar: zonder het 1 bestaat het ander niet.
Daar mogen we ons ook aan vasthouden en aan koesteren.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Annigje ontroerend mooi!
+

Lieve vraagsteller,
Iedereen die een dierbare mist, voelt aan wat jij bedoeld. Ook ik ben ruim 10 jaar geleden mijn vader verloren. Ik geloof niet in een hemel of in een specifiek geloof. Maar voor mij is er wel meer na de dood. En voor mij is dat de energie of ziel van mijn vader. Bij mij gebeurde het volgende:

Ik ben samen met mijn jongste zus naar een open dag van een soort spiritueel centrum geweest. Niet persee omdat we dachten daar antwoorden te krijgen, maar meer omdat we nieuwsgierig waren. Er was van alles te zien. Tekeningen over chakra's, kaartleggen, bepaalde edelstenen die een of andere kracht gaven enz. We liepen van de een naar een andere ruimte en daar zat een dame achter een tafeltje. Ze zei, ik zat al op jullie te wachten. Ik werd er alleen maar sceptischer van en dacht, ik zal ja of nee antwoorden en zelf geen aanwijzingen geven. Ze vertelde een aantal dingen die op iedereen kon slaan die een dierbare was verloren. Ze omschreef een overleden vrouw die mijn vader ophaalde om over te gaan. Een kleine dame met een knot en ik dacht, tja al die omaatjes van vroeger droegen een knotje. Toen lachte ze en zij, hij stuurt jullie een bloemengroet die ik achter jullie zie. Ze had alle meest voorkomende bloemen die voor liefde staan op kunnen noemen maar ze zei: achter jullie zie ik alleen maar een veld van gele chrysanten. En raad waar mijn vader tijdens zijn leven altijd mee aankwam..... Gele spriet-chrysanten....

Voor mezelf denk ik nu, waar ik ook ben, hij is altijd bij mij.... in mijn gedachte en in mijn hart.
Hij zou het vreselijk hebben gevonden als ik in mijn verdriet blijf hangen, dus gaat mijn leventje verder en ben ik trots om zijn dochter te zijn en als ik eens iets presteer waar ik tevreden over kan zijn, dan denk ik: Pap je zal trots op mij zijn.

Hoe andere er ook over denken, het heeft mij een berustend gevoel gegeven dat het goed is.
Ik hoop dus dat ook jij het een plekje kan geven en er rust in kan vinden. En op welke manier dat maakt niet uit.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

je hoeft geen religieus geloof te hebben om te geloven dat je zoon verder leeft in een andere energievorm, ik geloof dat wanneer je dood gaat je energie overblijft, misschien voor bepaalde tijd. Het is je eigen gevoel of je de energie om je heen voelt of niet en daar kun je in geloven, je gevoel bedriegt je nooit. Mijn oma is gestorven toen ik 3 maanden was, ik heb haar nooit gekend dus, toch heb ik al vele jaren (ik ben nu 50) op sommige momenten dat ik haar energie voel, alsof ze over me waakt. Mij vader is 8 jaar geleden overleden, in het begin hoopte ik dit ook van hem te voelen, maar er gebeurde niets......en opeens jaren later voelde ik het wel. Soms als je dingen loslaat, gebeurt het juist wel, je moet er ook voor openstaan. Ik hoop dat je iets hebt aan dit antwoord.......ik geloof trouwens ook niet in een geloof

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Inderdaad rebe, dat vind ik dus ook. Zelfs als je in niets gelooft, en je verstand dwingt je met beide voeten op de grond te blijven, kan je toch onverklaarbare dingen meemaken.
Ik ben een rationeel en logisch denkend persoon, maar toch zijn er zaken waar je écht niet omheen kan... En natuurlijk heb ik iets aan je antwoord :)
Heel erg bedankt!
+1

Kristal

12 jaar geleden

Bijzonder is dat toch... +1

Wetenschappers hebben aangetoond dat als mensen klinisch dood zijn na bv een hartstilstand ze toch konden waarnemen. Mijn oma was hersen dood verklaart maar kon precies vertellen wat wij deden want ze keek vannuit de hoek vd kamer op ons neer. Ze had haar lichaam verlaten. Lees zojuist in een wetenschappelijk artikel precies zo'n verhaal. Ze hebben 2000 mensen onderzocht met bijna doodervaringen. Sterkte

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

4 jaar geleden

LeonardN

4 jaar geleden

"Lees zojuist in een wetenschappelijk artikel precies zo'n verhaal." Zou je dat "wetenschappelijke" artikel even kunnen linken. Ik lees net in een wetenschappelijk artikel dat er geen leven na de dood is.
Echt zit het net te lezen...

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500