waar gaan de twee delen van de bijbel over?

Dit antwoord is volgens mij niet correct. Jezus zegt zelf: "Ik en de Vader zijn één." in het evangelie naar Johannes hoofdstuk 10 vers 30. In dat hele evangelie verwijst Jezus vaak naar de Vader, dus dat is heel interessant om te lezen. De Schepper enkel een jaloerse, wraakzuchtige God noemen is wel zeer onvolledig. Per slot van rekening is het deze God, die een deel van Zichzelf geeft (= de Zoon), om de straf voor de zonde op Zich te nemen. Johannes 3:16 zegt: "Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." Jezus, de Zoon, heeft die akelige kruisdood ondergaan om ons mensen te bevrijden van een eeuwigheid gescheiden te blijven van God. Door Jezus' opstanding is de weg naar God de Vader vrij voor iedereen, die oprecht in Jezus gelooft.
God de Vader maakt Zichzelf in het Bijbelboek Exodus, hoofdstuk 34 vers 6 bekend als: "HERE, HERE, God, barmhartig en genadig, lankmoedig (geduldig), groot van goedertierenheid en trouw".
De God van het Oude Testament is dezelfde als de God van het Nieuwe Testament. Er is maar één echte God, die Zichzelf openbaart als Vader, Zoon en Heilige Geest, die echter één zijn (zie ook de eerste brief van Johannes: 1 Johannes 5:7, waarbij de Zoon het Woord genoemd wordt, corresponderend aan het evangelie van Johannes 1: 1-18).

Die tekst over twee heren dienen is te vinden in Matteüs 6:24 en gaat over heel wat anders, namelijk dat je niet en God en geld (Mammon) kunt dienen en dient als conclusie op de stelling in vers 19: "Verzamelt u geen schatten op aarde, waar mot en roest ze ontoonbaar maakt en waar dieven inbreken en stelen, maar verzamelt u schatten in de hemel". Zo waarschuwt de apostel Paulus zijn leerling Timoteüs in 1 Timoteüs 6:10 "Want de wortel van alle kwaad is de geldzucht." (Let wel: niet geld op zich, maar geldzucht.) Dit zegt Jezus kort voor zijn kruisiging in Johannes 16:28 "Ik ben van de Vader uitgegaan en in de wereld gekomen; Ik verlaat de wereld weer en ga tot de Vader." En 1 Johannes 2:23 zegt: "Een ieder, die de Zoon loochent, heeft ook de Vader niet. Wie de Zoon belijdt, heeft ook de Vader."
Zie je? Je kunt ze niet scheiden. Wie dat toch probeert, kent Hem niet.

Geloof jij dan in een schizofrene God? Als je de Bijbel objectief leest, dan kan je niet anders dan tot die conclusie komen!
De Schepper zegt namelijk zelf dat Hij een jaloerse, wraakzuchtige God is, die zich tevreden en voldaan voelt wanneer onschuldige dieren geslacht worden ten gunste van het zondige volk. Maar even later zegt Hij, dat Hij liefdevol, genadig enz. is.
Zelfs een (beschaafd) mens walgt ervan, wanneer hij leest dat de opstijgende rook van verbrand vlees van deze dieren een welriekende reuk is.
De wreedheid van de oudtestamentische God blijft doorklinken in het gehele OT, als je in staat bent om dit objectief door te lezen.
Maar kennelijk lees je dit boek als een advocaat; bevooroordeeld en bij voorbaat alleen zoekend naar de verzachtende omstandigheden voor Zijn wraakzucht.
Wat jouw laatste regel betreft: ik maak wel degelijk scheiding tussen deze twee Goden. De oudtestamentische God verwerp ik, en de nieuwtestamentische God omarm ik.
Deze God is niet schizofreen; Hij is Een.

Het offer van de dieren, die in principe niet kunnen zondigen, wijst heen naar het ware 'offerlam' Jezus Christus, die Zichzelf als zondeloos offer liet slachten als losprijs voor velen.
De mens is door en voor God gemaakt. De dieren trouwens ook, maar die zijn tevens gemaakt voor de mensheid, die er liefdevol over zou behoren te heersen.
Als de mensen beginnen te zondigen ontstaat er een diepe kloof tussen God en zijn geliefde mensen. Het directe, natuurlijke contact tussen God en de mens is verbroken. Dat vindt God heel erg en Hij doet er alles aan om de mensen tot Hem terug te brengen. Dat kost Hem een deel van Zichzelf als Hij in Jezus Christus als mens ter wereld komt. God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest zijn drie Persoonlijkheden waarmee God zich kenbaar maakt, terwijl Hij erop blijft wijzen dat ze één zijn met elkaar.
Totdat het juiste moment daar is dat Jezus geboren wordt, gebruikt God een bepaald volk (Israël, dat is het Joodse volk) om aan hen te laten zien hoe Hij het hebben wil en hoe het verder moet. Om het Joodse volk voor te bereiden op hun Messias, de gezalfde verlosser (Jezus Christus), geeft Hij hen de wet. Geen zondig mens kan die echter houden. Wet doet zonde kennen. Maar zonde is nooit goedkoop! Eens zal het onschuldige bloed van Jezus Christus vloeien, waarmee Hij de straf voor de zonde van de mensheid draagt. Tot Jezus kwam, was het stelsel van dierenoffers door God in gang gezet om de mensen te leren, dat een ander wezen het leven zou laten om hen te redden, heen wijzend naar Het Andere Wezen, Gods eigen Zoon, die voor ons aan het kruis stierf.
Jezus' Bijbel is het Oude Testament. Hijzelf zegt in Matteüs 5: 17-18 "Meent niet, dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen. Want voorwaar, Ik zeg u: Eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet één jota of één tittel vergaan van de wet, eer alles zal zijn geschied." Hijzelf bevestigt dus het volledige Oude Testament.