Als je niet govig bent, wat is dan de reden van je bestaan?

en als je wel geloofd ,wat is dan de reden van je bestaan.

de reden van mij bestaan weet ik niet ,maar niet om in onzin te geloven en mijn kostbare tijd aan te verdoen.

De reden van mijn bestaan is in elk geval (in) DIT leven, en niet in het hiervoor- of hiernamaals of andere excuses om je in dit leven laakbaar te gedragen.

En zoals mijn vader (wel gelovig) vroeger al regelmatig zei: niet overal is een goede reden voor. Je BENT hier, en daar zul je het beste van moeten maken, voor jezelf, voor de mensen om je heen en voor degenen die na je komen. Daar heb je al een aardige dagtaak aan, dacht ik zo, daar hoef ik verder zelf niks bij te verzinnen.

Als het leven hier toch maar een tijdelijke fase in een langer bestaan zou zijn, zou je geen enkele reden hebben te proberen er het beste van te maken, dan kun je altijd voor de herkansing. Of het zou angst moeten zijn er in het hiernamaals bekaaid af te komen, maar dat is voor mij persoonlijk een wat onzuivere motivatie. We hebben tot op zekere hoogte een vrije wil, die je verantwoordelijk maakt voor wat je nu in dit (enige en unieke) leven doet. Dat hoeft niet per definitie een 'hoger' doel te dienen ; het leven zelf is wonderlijk en wonderbaarlijk genoeg.

Mijn bestaan heeft geen reden, maar een oorzaak: een eicel en een zaadcel, bloemetjes en bijtjes, je kent het wel.

Mijn bestaan heeft wel een doel (of meerdere doelen), maar dat doel is niet bepaald door een hogere macht. Ik bepaal het doel in mijn leven. Dat is een complex geheel, dat het beste kort vertaald kan worden als 'een goed leven leiden'. Het zal dan ook geen verrassing zijn dat ik me (o.a.) aangetrokken voel tot de deugdethiek.

Wat me verder ook drijft, is het aan het boeddhisme ontleende streven om het leed in de wereld te minimaliseren, zowel dat van mezelf als dat van andere wezens. Dat is bijvoorbeeld de primaire reden dat ik vegetariër ben.

De reden van mij bestaan is om te leven.

De reden van mijn bestaan is gewoon bestaan. Niets geen moeilijk gedoe, gewoon beginnen met je leven en er weer mee stoppen, mijn kinderen maken dat verder wel weer af.

De reden van je bestaan bepaal je zelf of je nou gelovig (govig - leuk woord trouwens-) bent of niet!

Daarnaast kan je bestaan voor een ander. Ik hoorde over een babytje van nu 1 wat zonder hersenen is geboren! Dit kindje geeft echter zoveel liefde af aan zijn omgeving waarbij je kan denken dat ze bestaat voor anderen.

Als je vanuit gelovig standpunt die vraag stelt, dan zou je vanuit datzelfde gelovige standpunt antwoord moeten kunnen geven op de vraag wat de reden van het bestaan van zwarte gaten of de rotsblokken die rondjes rondom Saturnus draaien.

Daar kan je geen zinnig antwoord op geven, dus waarom wel voor ons, mensen?

Dan kom je uiteindelijk uit op persoonlijke redenen. Voor de een is zijn 'reden' van zijn bestaan zijn kinderen, de ander zijn werk. Uiteindelijk is globaal gezien het 'nut' van ieder mens de mensheid als soort er op zijn eigen manier er een beetje beter achter te laten dan hij hem heeft aangetroffen. Dat heet nou evolutie.

Ik ben het eens met antwoordman.

Mijn bestaan heeft geen reden. Ik ben er.

Onze eigen bestaan is van onschatbare waarde.!

Niks heeft een reden, reden bestaan niet.

Dan is de reden om de werkelijkheid van het bestaan te ondekken. Je bstaat, geloof is niet nodig. Je bent er, dat heeft genoeg bestaansrecht.

De enige reden van bestaanis m.i. biologisch,namelijk de voortplanting en daar hoef je niet gelovig voor te zijn.
Het is namelijk bedoeldt om het ras in stand te houden.

De reden van ons bestaan is veel te complex om het te begrijpen, we doen wel pogingen om het onder woorden te brengen, er over te denken, te praten.
Maar veel verder komen we niet, het leven op aarde zou een grote les moeten wezen, maar een les waarvoor, Voor wie?
Met welk doel?
Onze naasten helpen?
Kinderen groot brengen?
Cariëre maken?
Of gewoon lief zijn voor de ander?
De reden dat we bestaan is , dat we het product zijn van de evolutie en of we willen of niet, we zijn er.
Voor je zelf kan je wel een rede creëren, bedenken.
Je kan er zelf een invulling aan geven.
Een invulling zodat het de moeite is om te leven.
En als we dan niet de kinderen van een God blijken te zijn.
Zijn wij de kinderen van iets heel anders, iets groots.
Dan moet er ergens een doel wezen een richting waar we heen gaan, een eindplek, een opdracht.
De reden om te leven is het leven zelf, verder komen we niet, de rest is maar gissen.

Elke ochtend vind ik wel weer een reden om op te staan, om met een brede glimlach aan de dag te beginnen. Dat is toch echt de enige reden van het bestaan: te genieten van mij ontbijt, mijn vrienden, mijn leergierige leerlingen...

je reden van bestaan is: leven in zuiverheid, zonder (voor)-oordelen en je medemens respecteeren, ongeacht hun doen en laten, ongeacht hun geloof. Je reden van bestaan is: je LIEFDE te delen met anderen, LIEFDE met hoofdletters, niet per se lichamelijk, je zuiverste vorm van ZIJN is LIEFDE, deel het met je mensen om je heen.
Je zult het ervaren wat voor een groot gevoel van voldoening en tevredenheid het je geeft. En dat deel je dan met de anderen. Is toch een fijne reden van JOUW bestaan.

Voor mij is het zoveel mogelijk genieten van wat we hebben. Heel veel kennis opzuigen over de wereld om ons heen. Andere mensen met hun bestaan helpen, goed om je heen kijken, muziek luisteren, lezen, voortplanten (joepie), nieuwe dingen uitvinden, nieuwe diersoorten maken, proberen het universum te ontdekken, lachen en discussiëren, hmm!

We zijn er per slot van rekening toch en zullen denk ik nog lang blijven bestaan, dus waarom moeilijk doen; jezelf geen schade aandoen, niet tobben (maar filosoferen) gewoon je leven samen met anderen leven.

Onder genieten vallen voor mij meerdere dingen. Naast het nadenken over het leven, reizen maken en andere mensen verder helpen geniet ik ook erg van kleine dingen.
De zon die door flaporen schijnt, eten in bed, ingewikkelde klassieke stukken proberen te zingen, door de stromende regen fietsen in de wetenschap dat je straks thuis bent, naar jongens kijken, met een verstandelijk gehandicapte over gras of de dood praten, in winkels stiekem veel te dure kleren passen (en je daarna goed voelen over je eigen armoede), en ga zo maar door.

De reden van ieders bestaan is onafhankelijk van wel of niet geloven de intstandhouding van de soort.
Ook andere dieren hebben hetzelfde bestaansrecht en geloven ook niet in een "hogere macht ".

Ik geloof niet. De reden van mijn bestaan is dat mijn ouders kinderen wilden.

Het leven heeft geen reden van bestaan, of je go(lo)vig bent of niet...

Waarom zou geloven je iets brengen, denk je dat een gelovige koeienkaas anders smaakt dan ongelovige koeienkaas?

Ik geloof totaal niets... Ik weet... En het leven is zo vrij dat ik er zelf een reden aan mag koppelen, is dat niet totale vrijheid...

Geloven is voor de domme, want dan geloof je het wel... De wetende is gestopt met geloven, daarom weet hij...

De reden van mijn bestaan als niet gelovige is dat ik geniet van alles en iedereen om mij heen .Mijn familie, vrienden, dat ik geniet in mijn werk . De reden van mijn bestaan is dat ik alles uit mijn leven wil halen wat mogelijk is. En goed te zorgen voor mezelf om mij zo veel mogelijk nuttig te maken in mijn leven en voor andereik voel me daar prettig bij . Wat is jou reden van bestaan dan als gelovige??

Ik erger me aan deze vraag. Er straalt weer een mate van hovaardij uit die zo eigen is aan menig "gelovige". De vraag impliceert dat "wij" gelovigen wél de reden van het bestaan zouden weten en och arme niet gelovigen jullie zullen het met jullie onwetendheid moeten doen. Wat een verwerpelijk dedain spreekt daaruit Vele vorige beantwoorders hebben uitstekend weergegeven hoe zeer zij hun leven als ongelovigen buitengewoon zinvol gestalte geven. Ik heb daar niet aan toe te voegen.

Gelovig of ongelovig, de reden van je bestaan is de liefde tussen twee mensen die jouw graag wilde.
Hun geloof in de wereld en de toekomst aan je door te geven en te gebruiken..

Als niet-gelovige kun je de reden voor je bestaan alleen vanuit jezelf en je omgeving beredeneren. Dus: je bestaat omdat je ouders je gemaakt hebben, of je bestaat om er in dit ene leven iets zo mooi mogelijks van te maken voor jezelf en je omgeving, of je bestaat om zoveel mogelijk geld te verdienen, of je bestaat om zo veel mogelijk kicks uit het leven te slepen of noem maar op...

Geredeneerd vanuit het grote geheel maakt het geen klap uit of je er bent of niet. Maar op kleinere schaal wel degelijk.

Persoonlijk ben ik erg vóór 'er iets zo mooi mogelijks van maken voor mezelf en mijn omgeving', dus zorgen dat ik niet bitter word, te veel verspil of vervuil, mijn kinderen heelhuids door de puberteit heen mag gidsen, in mijn relaties met anderen niet onnodig kwetsend ben, een zekere mate van welvaart en welzijn heb en houd, een open blik op de mensen om me heen en de rest van de wereld houd enzovoorts.

Daarbij komen vanzelf de zogenaamde christelijke normen en waarden (of waren het wormen en maden?) weer om de hoek.

Toegevoegd na 3 minuten:
En inderdaad, eigenlijk zijn dit geen redenen, maar doelen, of manieren om zin en invulling te geven aan je eigen leven.

Er is wel een oorzaak van mijn bestaan maar geen reden.
Ik vind het voor mezelf niet zinvol om me af te vragen of er een reden is.

Op het moment dat je aan het einde van je leven komt heb je de mogelijkheid om terug te kijken op dat leven. Heel veel zaken die we nu heel erg belangrijk vinden met elkaar schijnen dan niet zo belangrijk meer te zijn.

Je vraagt je dan niet af:
- In wat voor huis heb ik gewoond
- Had ik de beste hypotheek
- Hoeveel geld verdiende ik
- Wat voor auto had ik
- Hoe deden mij aandelen het
- Had ik een mooie badkamer en keuken
- Waren de kerstdiners met kerst het belangrijkste

Denk hetgeen wat overblijft is " Heb ik "iets" kunnen beteken voor de mensen om me heen. Heeft dat een beetje "zin" gehad?

Leuke tegenvraag: Waarom is er een reden nodig?

Er is geen reden, want de behoefte van een reden om te leven is een verzinsel van de kerk (ongeacht welk geloof), en de kerk is een verzinsel van de mens.

Ben blij dat het leven je is gegeven, en haal er uit wat er uit te halen is, het gaat zo vreselijk snel.. stel doelen, geniet en leef bewust!

REDEN... is niet relevant daar gaat het niet om, gelovigen geloven omdat ze dan niet meer zo bang hoeven te zijn voor de dood, want als je gelooft weet je in ieder geval dat je in de hemel terecht komt, en daar is het geweldig! ;)

dus wat nu precies de bedoeling is van geloof en reden van je bestaan, kan ik niet helemaal rijmen, ben dus ook niet gelovig in de kerk, bijbel etc..