Waardoor stopt een mens met geloven in een god?

Question

Mijn beeld is dat gelovigen door niets van hun geloof af te brengen zijn. Zelfs na 300 jaar experimentele wetenschap weet men bewijzen steeds weer in religieuze context te plaatsen. Toch zijn er mensen die het aandurven hun geloof te laten vallen. Wat brengt hen tot dit verstandige inzicht? Heeft iemand hier ervaring mee?

 · Accepted Answer

Gelovig opgevoed (Ned. Hervormd). Kerk, zondagsschool, catechisatie, christelijke scholen en alles wat daarbij hoort bezocht. Toch stopte ik op mijn negentiende jaar met geloven. Ik zat in die tijd op een Christelijke Pedagogische Academie (heet nu:PABO). Ik liep stage op uiteraard een Christelijke basisschool. Ik merkte dat ik heel veel moeite had met het geven van het vak: Bijbelse Geschiedenis. Ik ben toen bij mijzelf te rade gegaan waarom dat zo was. Toen kwam ik erachter dat ik er moeite had om het geloof voor 'waar' te onderwijzen, terwijl ikzelf vol twijfels zat en het met een heleboel dingen in de Bijbel oneens was. Ook het scheppingsverhaal kon volgens mij niet waar zijn, maar ik had het meeste moeite met de waarden en de normen. Ik vond dat je kinderen niet moest leren dat ze niet mochten stelen omdat God het zag en die het niet goed vond, maar dat je kinderen moest leren dat dit niet mocht omdat je van andermans spullen af moest blijven. Kinderen moesten niet opgevoed worden met de dooddoeners als: "Dat vindt God niet goed" en "Omdat dat van God moet", maar moeten zelf kritisch leren oordelen. 
Toen het ongeloof begon, ging het best hard. Ik kwam steeds meer zaken tegen waar ik het mee oneens was. Ik ben van opleiding veranderd en heb mij uiteindelijk ook uit laten schrijven uit de kerk. Mijn kinderen heb ik niet gelovig opgevoed. Wel hebben ze alle drie de Bijbel gelezen en als ze er zelf voor kiezen om gelovig te worden, heb ik daar geen problemen mee. Ik vind dat een geloof je niet opgedrongen moet worden, maar dat dat iets is waarvoor je kiest. Mijn geloof was de keuze van mijn ouders en niet mijn keuze.

 · Answer

Ik denk dat een van de problemen met religie is dat je er in moet geloven voor het werkt. De maatschappij wordt critischer, en drukker. Dus voor je je tijd besteed aan iets wil je zekerheid dat het nut heeft.

 · Answer

Ik ken wel een aantal mensen die zijn gestopt met geloven. Dat kwam vaak gewoon opzetten tegen het einde van de puberteit. Wanneer deze personen zelf gingen denken en kritisch werden was de godsdienst binnen de kortste keren verleden tijd. Vele mensen zullen echter altijd naief blijven en blijven hun hele leven geloven.

 · Answer

Iedereen maakt in zijn leven genoeg mee, dat hem aan het twijfelen kan brengen. Privé-problematiek, de ellende in de wereld, de puberteit of gewoon een bepaalde studie, kunnen een gelovige laten beslissen te stoppen met geloven.

Ook andersom gebeurt: sommige mensen gaan juist geloven door dezelfde oorzaken, al zijn er dit veel minder.

Vaak maken beide bovengenoemde groepen een weloverwogen beslissing. We kunnen dan ook niets anders dan beide groepen respecteren.

 · Answer

Er zijn mensen die stoppen met geloven omdat ze iets naars hebben meegemaakt, bijvoorbeeld een sterfgeval. Ook kunnen plotsen veranderingen in iemand zijn leven er voor zorgen dat plots iemand van zijn geloof valt.

 · Answer

Jouw geloof is dat er geen God is. Duidelijk. Jouw mening.

Maar iemand die gelovig is kan jouw vraag omdraaien.

Wat brengt mensen van het Atheistisch geloof tot het verstandige inzicht dat er WEL een God bestaat?

Zie je hoe "dom" de toon van je vraagstelling is?

Ik denk dat dit een probleem is bij fundamentalisten in het algemeen, een tunnelvisie en het claimen van de enige echte waarheid en het onvermogen mensen in hun waarde te laten.

Je had de vraag heel anders kunnen (moeten) stellen.

 · Answer

copy/paste van mijn antwoord op een vraag gisteren:

Ik denk dat hier meerdere redenen voor zijn, de belangrijkste:

- scholing
- andere interesses
- minder of geen sociale druk

 · Answer

Simpel, als je de weg die religie heet niet meer gelooft. Andersom geldt dat ook; als een niet gelovige gaat geloven is dat meestal omdat hij/zij geen vertrouwen heeft in de weg van niet geloven. De persoon gelooft dat de nieuwe richting hem/haar meer biedt dan de oude richting.

 · Answer

Omdat er eigenlijk heel veel redenen zijn om niet in God te geloven vallen mensen ook om heel veel verschillende redenen van hun geloof af.

Maarten 't Hart is een voorbeeld van iemand die eerst streng gelovig was maar door juist die bijbel zo goed te bestuderen van zijn geloof is gevallen. Zijn boek 't Schrift betwist is een boek vol redenen. Dan Barker (linkje hieronder), een voormalig predikant die nu een atheistenvereniging leidt is is op dezelfde wijze van zijn geloof gevallen. Ook in zijn boek wordt de bijbel als hoofdschuldige aangewezen waarom hij van zijn geloof is gevallen.

Dan is er natuurlijk het onverwachte verlies van een dierbare, of persoonlijke leed die vroom levende Christenen van hun geloof doen afvallen, omdat 'God' in die gevallen helemaal niets van zich laat horen.

En tenslotte hebben we daar de wetenschap. De evolutietheorie leert ons dat leven kan ontstaan vanuit uiterst primitieve organismen en dat daar geen 'god' voor nodig is. Microscopen en telescopen hebben ons getoond dat de wereld er totaal anders uitziet dan de bijbel ons heeft voorgehouden. Het boek 'God als misvatting' van Rochard Dawkins heeft ook al heel wat Christenen hun ogen doen openen, lees maar eens de commentaren op zijn boek op amazon.com.

 · Answer

Het kan komen door een maatschappelijke verandering. Als je zegt dat gelovigen op geen enkele manier van hun geloof te brengen zijn, dan is wat er in de jaren '60 en '70 in Nederland gebeurde toch behoorlijk onverklaarbaar. Daarvoor geloofde nagenoeg iedereen of deed althans alsof (een enkele communist daargelaten), daarna liepen de kerken in rap tempo leeg, tot op het punt dat de Islam nu de meest actief beleden religie in Nederland is.

Het punt is en blijft dat religieuze mensen niet werken met 'bewijzen' op dezelfde manier dat wetenschappers dat doen. Religie is een wereldbeeld waar mensen in groeien. Als je daarna langskomt en vertelt dat hun God wetenschappelijk onmogelijk is, dan betekent dat niet zoveel voor ze en praat je langs elkaar heen.
Volgens mij moet je, kortom, om van je geloof te vallen, dus niet alleen de nadelen van je geloof zien (het kan niet kloppen, ik word bedreigd met de hel, ik vind kerkdiensten eigenlijk vervelend), maar ook de voordelen van je nieuwe wereldbeeld zien. (Moraliteit zonder God kan heel goed, ik kan nu op zondag een ijsje kopen zonder me schuldig te voelen, de regenboog is eigenlijk nog mooier als je weet dat'ie het licht breekt dan wanneer je denkt dat het het verbond met God moet voorstellen, etc.)

Voorts is, zoals bijvoorbeeld de Milgram-experimenten hebben laten zien, sociale autoriteit en sociale druk heel veel sterker in de meeste mensen dan persoonlijk waarheidsbesef en moreel besef. Als een geaccepteerde autoriteit je iets vertelt, zul je het ontzettend makkelijk aannemen. Daarom helpt het als mensen om je heen ook van hun geloof vallen. Dat zal het makkelijker maken.

 · Answer

De meeste mensen geven aan wel in "iets" te geloven, zonder aan een god te denken die vanuit "ergens" alles regelt en beslist. Als je naar het zootje kijkt wat we van de wereld maken, is het ook moeilijk voor te stellen, dat iemand onder het mom van enorme, allesomvattende liefde voor zijn schepselen of kinderen zorgt - zo van "laat ze maar aanmodderen met mijn mooie schepping - ik gooi er nog maar eens een hongersnood of een ongeneeslijke ziekte tegenaan - kunnen ze weer verzuchten dat het gods wil is, en dat het straks na hun dood in de hemel allemaal beter wordt".
Dit is geen wereld waar een wijs, liefhebbend iemand de touwtjes in handen heeft. Dit is een wereld waar iedereen zijn best doet het maar zo goed mogelijk te doen. En als een mens zijn kop té vaak gestoten heeft, geeft hij de moed op en gaat minder zijn best doen. Of gooit zijn kont tegen de krib en gaat "zieken" om er persoonlijk zo rijk en machtig mogelijk door te worden.
Iemand als Bush leek het gevoel te hebben een direkt draadje met zijn god te hebben....nou, lamaar.....

 · Answer

Mensen die ofwel een heel dramatische gebeurtenissen meemaken, gaan ofwel heel intens om met het geloof ofverzaken het totaal omdat ze het niet kunnen aanvaarden dat er god is die dat toelaat. Ook mensen die door hun drang naar  het materialisme (het geld om het geld) essentiele zaken als geloof en edelmoedigheid voor altijd uit hun woordenboek schrappen. dat heeft niets met durven te maken : dat is onverschilligheid.

 · Answer

Interessante vraag. En ik ga 'm anders beantwoorden. Van huis uit was ik katholiek, ik ging veelal elke zondag naar de kerk, heb mijn communie gedaan en in een kerkkoor gezongen. Toen ik ouder werd, merkte ik dat ik er niet vond wat ik zocht en dat het niet aansloot.

Vervolgens ben ik jarenlang moslima geweest. Ik kreeg antwoorden op andere vragen die ik in het katholicisme niet had gevonden, maar tevens kwamen er vragen die ook niet beantwoord werden. Ook van dit geloof ben ik afgestapt om dezelfde reden.

Nu ben ik boeddhist, gedeeltelijk soefi en interesseer ik me voor hindoeïsme. Daarnaast heb ik erg veel spirituele interesse in zeer veel uiteenlopende zaken.

Ik heb geleerd van alles iets mee te pakken en toe te passen op mezelf en met een open blik en 'mind' naar alles te kijken wat om me heen is. Maar met geloof in God. En dan niet op een 'traditionele manier' maar op mijn eigen manier. Ik haal het meeste uit de boeddhistische levensovertuiging: de wet van karma en het (onder)zoeken binnen jezelf, het achtvoudige pad.

Dus ik ben niet opgehouden te geloven in God, alleen is er voor mij niet 1 (juiste) manier om te geloven.

 · Answer

Een mens stopt met geloven in god als hij weet dat god in hem spreekt en leeft...

Ja ik heb er ervaring mee...  Waarvan akte...

Waardoor stopt een mens met geloven in een god?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (13)

Weet jij het beter..?